بدون علاقه جلو برم یا نه ؟؟

سلام دوستان
قبلا چندجا خواستگاری رفتم و بنا به دلایل مختلفی به نتیجه نرسیده
الان موردی هست که اگه جلو برم بدون شک قبول میکنن و شاید راه بازگشتی نباشه چون از اقوام هست
از خیلی جهات دختر مناسبیه و بقول معروف بساز هست ...مخصوصا با این وضعیت اقتصادی که من نمی تونم انتظارات خیلی از دخترا رو براورده کنم ...خیلی هم دختر خوش اخلاق و آرومی هستش

فقط مشکلم اینه که علاقه ای بهش ندارم ...اون از مدت ها قبل علاقه خودشو نشون داده ولی من هر چی سعی میکنم می بینم برام جذابیت و علاقه ای که نسبت به سایر دخترهایی که می شناختم توی اون نمی بینم
از نظر ظاهری هم مشکلی باهاش ندارم ولی در کل اخلاق و رفتار بچگانه و یه سری خصوصیاتش باعث شده حسم بهش کاملا معمولی باشه
قبلا زیاد با هم برخورد داشتیم و فکر نمی کنم این حسم در اینده تغییر چندانی بکنه
بنظر شما اگه ملاک علاقه و جذابیت رو در نظر نگیرم می تونم برای زندگی مشترک بهش فکر کنم؟ چون کم کم قضیه خواستگاری رو می خوان مطرح کنن پدر و مادرم ، و من باید زودتر تصمیم بگیرم
کاملا بهش اطمینان دارم و می دونم که زندگی بدون دردسر و کم حاشیه ای باهاش خواهم داشت! ولی نمیدونم با این قضیه نداشتن علاقه و کشش چیکار کنم ؟؟؟؟

سلام احمد اقا..به همدردی خوش اومدی

یه بار مدیر همدردی در این باره توضیح دادن که من براتون نقل قول میکنم.

نقل قول:

---

یک مثال بزنم و این مفهوم را روش کنم.
فرض کنید در یک بیابانی می خواهید با جمع آوری هیزم آنها را روشن کنید.
اگر صرفا برگها و خاشاک نازک را جمع کنید آنها سریع آتش می گیرند و سریع هم خاموش می شوند.
اما اگر شاخه های قطور درختان را جمع کنید. معمولا آتش نمی گیرند. و هر چه کبریت بزنید نتیجه نمی گیرید.
اما اگر هر دو اینها باشد. خاشاک نازک سریع روشن می شوند و با گرمای خود زمینه اشتعال شاخه های قطور را فراهم می آورد و می توانید آتش با بقایی را داشته باشید.
نقش احساس و منطق با هم دیده می شود نه در برابر هم.
اگر احساس اولیه در ازدواج نباشد، جذبه و دلربایی اولیه غایب باشد معمولا شعله چنین ازدواج برافروخته نمی شود.
اگر هم فقط احساسات باشد، برافروخته می شود ولی پس از ازدواج خاموش می شود.
اما اگر هر دو باش همدیگر را تکمیل می کنند.
یک اشتباه رایج که وجود دارد اینست که افراد احساسات را روبروی منطق قرار می دهند.
احساسات باید به عنوان یک فاکتور اساس در کنار منطق و معیار ازدواج بررسی شود.
یعنی همانطور که بررسی می کنید، فرد مقابل پرخاشگر نباشد، مسئولیت پذیر باشد و ثبات شخصیت داشته باشد. همین طور هم باید بررسی کنید که به دلتان بنشیند و دوستش داشته باشید و علاقمند به زندگی با او بشوید.
بحثی که وجود دارد. اینست که این تنها معیار نباشد. از طرفی به عنوان یک معیار اصلی به هیچ وجه نباید غایب هم باشد. یعنی احساسات نسبت به طرف مقابل شرط لازم هست ، اما شرط کافی نیست.

---

فکر میکنم توضیحشون کامل باشه

سلام خیلی ممنونم

نمی دونم شاید چون دارم می بینم خیلی از عاشق ها دیروزی اینجور زندگی هاشون به طلاق میرسه...فکر کردم میشه این عشق رو بیخیال بشم
اگه قراره بعد مدتی زندگی دو طرف برا هم عادی بشن چه اشکالی داره که من سراغ کسی برم که از اول برام عادی هستش و رویایی هم به زندگی فکر نکنم!

احمد عزیز
این فرض که
"اگه قراره بعد مدتی زندگی دو طرف برا هم عادی بشن چه اشکالی داره که من سراغ کسی برم که از اول برام عادی هستش و رویایی هم به زندگی فکر نکنم! "

از کجا بهتون رسیده ، هر زندگی ای شرایط خاص خودش رو داره. روشن نگه داشتن شعله عشق ومحبت به دو طرف زن و مرد وابسته است. سوختش باید تامین بشه. اینطور نیست که با سوخت اولیه این شعله تا ابد روشن بمونه.
لذا :
بنظر من اگه شما از این خانم تنفر ندارید (متنفر نیستید ، و علاقه بهشون نداریدو یا عادی هستید ) مراحل خواستگاری رو جلو برید.
در این فرصتی که دارید معیارهای خودتون رو شفاف و واضح کنید.
سعی کنید ازدواجتان رنگ وبوی خدائی داشته باشه. اونوقت خداوند در زندگی شما همه چی قرار میده ، که صفا و محبت بین شما و همسرتون یکی از اونهاست . خیر وبرکت و سلامتی و...

بهتره خواستگاری برید اما تحت نظارت خانواده ها مدت زیادی با هم در ارتباط باشید و برای ایجاد علاقه هم تلاش کنید. احتمالا ایجاد میشه چون علاقه پایدار با عشق تو ی نگاه فرق داره دوست خوبم.اگه نشد و حستون بهش کاملا معمولی بود ازدواج نکنید خیلی بهتره. بلاخره شرایط شما در اینده بهتر خواهد شد. این را هم اضافه کنم دیدگاه شما در مورد عادی شدن بسیار اشتباهه. از نظر ظاهری همه چی عادی میشه ولی در باطن اینطوری نیست.اگه در ابتدا در باطنم حسی نباشه پایه های زندگی متزلزل خواهد بود.:310:

سلام

یه نکته خستم بگم بهت روش دقت کن. گفتی‌ این خانم با وضعیتِ اقتصادیه من اوکی هست و واسه همین گزینه خوبیه. فقط حواست باش که فردا روزی اگه وضعت بهتر شد نگی‌ پیش خودت که‌ای بابا اگه میدونستم که وضعم خوب می‌شه یکی‌ رو می‌گرفتم که دوسش داشت باشم.

من نظر‌های دوستان رو بهش احترام میذارم اما تجربهٔ که خودم داشتم نشون داد بهم که اگه همین جوری بری جلو و بگی‌ ایشالا علاقه ماند میشم ، بدن پشیمون میشی‌.

من نمیگم عاشق باش اما به اندازهٔ علاقه داشته باش که واسه عروسیت روز شماری کنی‌. شوق و ذوق داشت باشی‌.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

به نظر من شاید واسه یه خانم این قضیه درست باش که بعد ازدواج علاقمند می‌شه و شاید یه روز حتا عاشقِ شوهرش هم بشه، اما واسه مرد‌ها فرق داره.

سلام...میگن مردها اگر در نگاه و روابط اول طرف مقابلشان به دلشان ننشست ،رابطه را ادامه ندهند..البته ای را نقل قول از یکی مشاورهای صدا و سیما گفتم

ممنون از همه دوستان عزیز

والا یه مشاور هم که رفتم میگفت علاقه شرط لازمه ولی کافی نیس ... با این شرایط بعید میدونم علاقه خاصی بوجود بیاد مگه اینکه با همین شرایط فعلی جلو برم و با این فرض که حسم در اینده تغییری نمیکنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ahmad_62

ممنون از همه دوستان عزیز

والا یه مشاور هم که رفتم میگفت علاقه شرط لازمه ولی کافی نیس ... با این شرایط بعید میدونم علاقه خاصی بوجود بیاد مگه اینکه با همین شرایط فعلی جلو برم و با این فرض که حسم در اینده تغییری نمیکنه

---

اگه اینجوریه زندگی خودتو و ایشون را نابود نکن. شما تا چند سال دیگه شراتیط مالیتون هم خیلی بهتر میشه و همسر مورد علاقتون را میتونید بدست بیارید.:310:

با سلام فکر میکنم اگه بهش علاقه نداری و با تمام چیزهایی که در موردش میدونی و اگه دیدیش و کشش اولیه در تو ایجاد نشده دنبالش نرو چون همه چیزم عقلانی حل نمیشه و واسه زندگی مشترک دوست داشتن به شدت لازمه!! نمیئونم چند سالته ولی ازدواج موفق حتی اگه کمی هم سنت بالا بره بهتره از یه ازدواج ناموفقه خدایی نکرده