بعد از طلاق، به علت رابطه قبل از ازدواجم با همسرم احساس گناه می کنم

مدتيه از همسرم جداشدم.باهاش دوست بودم وبعد ازدواج كرديم

ومتاسفانه تو دوره دوستي سكس داشتيمو بكارتم از بين رفت

همين باعث هزار ويك مشكل شد

مني كه نماز ميخوندم و معتقد بودم به يه هوس الوده گناه شدم

بعدهم كه 6ماه بعد ازدواج كرديم و شكاكيت همسرم به من تا جدايي هم ازبين نرفت

هرچند كه خود خدا شاهده اون اولين و اخرين كسي بود كه باهاش رابطه داشتم و مثل جونم بود

چيزيكه امروز عذابم ميده احساس گناهيه كه دست از سرم بر نميداره

دوساله نماز رو كنار گذاشتم يعني از زمان دوستي تا به حال.رابطم با خدا بد شده كه چرا جواب اولين خطاي منو اينجوري داد

البته دليل جدايي ما رفتارهاي همسرم بود كه قبل از ازدواج هم فهميدم اما جون بكارتم از بين رفته بود حماقت كردم و چشممو رو بديهاش بستم

ازطرفي حتا روم نميشه برم سراغ خدا

روز و شبم سياه شده و غم همه زندگيمو كرفته

كمكم كنيد بيام بيرون ازين سياهي
من بد نبودم

از خودم بيزارم
چه كنم كه اين غفار و ستار العيوب به من نگاه كنه
منم ادمم

سلام دوست عزیز

احساسی که الان داری کاملا قابل درکه دوران سختی رو گذروندی و الان احتیاج داری فقط و فقط بخدا پناه ببری

هیچ چیز بهتر از توکل به خودش و برگشتن به سمتش نیست

این که میگی روم نمیشه در مقابل بزرگی خدا یه حرف کوچیکه

به مهربانی و عشق خدا شک نکن و مطمئن باش در تمام سختیا کنارت بوده و احساسش نکردی

از خودت بیزار نباش انسان جایز الخطاست همه ما اشتباهات و گناهانی داریم

امیدوارم با کمک کارشناسان حال بهتری و اسم کاربری مثبتی کنارت بیاد

اگه با خشوع به سمت خدا برگردی و از اشتباهات عبرت بگیری مطمئنم مثه قبل با خدا رابطتت خوب میشه

موفق باشی

سلام عزیزم


آنچه اتفاق افتاده ابدا به خدا ربط ندارد در نتیجه پای خدا را وسط نکشید . شما در زمانی و در شرایطی تصمیمی گرفتی و با مردی ارتباط گرفتی و در این ارتباط رابطه ی جنسی هم داشتید و ترس از بکارت از دست رفته و ترس از قضاوت و سرزنش شدن و ..............باعث شد تا قبل از شناخت درست و منطقی تن به ازدواجی بدهید که از ابتدایش می دانستید گزینه ی مناسبی را انتخاب نکرده اید .

طلاق شما و آنچه اتفاق افتاده بهای روبه رو نشدن با ترس ها و وابستگی و انتخاب خود و شخص شماست . این وسط چرا پای مجازات خدا را وسط می کشید ؟!

مثلا توقع داشتید خداوند برای شما معجزه می کرد و این اتفاق اشتباه را به گلستان تبدیل می کرد ؟! پس شما کی باید بزرگ می شدید ؟!‌انسان در بستر اشتباهات خود بزرگ می شود . بهای انتخاب خودتان را بپذیرید .

از خودتان متنفر نباشید . این تجربه مال شماست و تجربه ی بدی هم نیست . مال شماست . انتخاب شماست . زشت و زیبایش مال شماست . از تجربه ات درس بگیر و به کلاس بالاتر برو .

و چیزی که الان هم بلد نیستی اینکه در پذیرش خودت و انتخابهایت ولو اشتباه باشی . ( پس این یک درس )
و باز چیزی که بلذ نیستی اینکه یادبگیر خودت را چگونه دوست داشته باشی .
و باز یاد بگیر چگونه برای خودت اعتماد به نفس بسازی و چطور نسبت به خودت احساس مسئولیت کنی .
و باز یاد بگیر که ایمان و تعبد شخصیت اگر برایت مهم است باید از مراحل شک های واقعی گذر کنی تا به باور و ایمان به تعبد خود برسی .به هر باد و بورانی پایه ها و اساس تعبدت نباید شکسته و منهدم شود و سرنخ تجربیاتت رو به تعبدت گره نزن . این مسائل از هم جدا هستند .
و................................



باور داشته باش که خداوندت اگر خداهست و به خدایی آن ایمان داری خدای مهربانی ها و بخشش هاست . او می داند بندگانش همه دائم الخطا هستند و فرض خطا بر بنده دائم است نه جایز .

سلام خانومی

جایی خونده بودم که حکم انسانی که توبه میکنه برای خدا اینه: (اینو حضرت محمد(ص) برای اصحابشون تعریف کردن)

خداوند خودش رو به کسی تشبیه کرده که در بیابانی بی آب و علف سرگردونه و در اون لحظه چهارپایی(اسب) قوی رو میبینه که داره میاد به سمتش.(توبه انسان مصداق پیدا شدن این 4 پا برای خداست)

ازین قشنگ تر دیگه میتونه باشه؟

به اینا توجه کن و آستین همت رو بزن بالا:



حدیث (12) امام باقر علیه‏السلام :
کَفَی بالنَّدَم تَوبَهً؛

پشیمانی از گناه برای توبه کافی است


امام صادق(ع): همانا مومن گناهی می کند و پس از بیست سال به یادش می آید. پس، از خدا راجع به آن گناه آمرزش می خواهد و خداوند بیامرزدش و هر آینه این امر توفیقی از جانب خدا برای اوست که او را مورد لطف و بخشش خویش قرار دهد. و همانا کافر گناهی می کند و همان ساعت آنرا فراموش می کند. اصول کافی جلد 4 صفحه 526



امام صادق (ع) : همانا کسی گناه کند و خدا به وسیله آن او را به بهشت ببرد ، عرض کردم : خداوند به سبب گناه او را به بهشت ببرد ؟ فرمود : آری ، هر آینه او گناه کند و پیوسته از گناهی که کرده ترسان است و بر خود خشمناک است ( یا توبه می کند ) پس خدا به او ترحم می کند و او را به بهشت می برد.

حضرت باقر (ع) : کسی که از گناه کردن توبه می کند همانند کسی است که گناه ندارد

امام صادق (ع) : همانا خدای عزوجل وقتی بنده مومنش توبه کند شاد می شود مانند کسی که چیزی گم کرده و بعد گمشده اش را پیدا کند و خوشحال شود. اصول کافی جلد 4 صفحه 169

حضرت محمد (ص) : چیزی در نزد خداوند محبوب تر از جوان توبه کننده نیست. روضة الواعظین صفحه 481



حضرت محمد (ص) : خداوند از بنده اش خوشش می آید زمانی که گوید ( پروردگارا مرا ببخش زیرا که گناهان را کسی جز تو نمی بخشد ) میفرماید ای ملائکه من این بنده من دانسته است که گناهان را کسی جز من نمی بخشد شاهد باشید که من او را آمرزیدم. بحارالانوار جلد 77 صفحه 459

از همین امروز خودتو به خدا نزدیک کن..به ارامش میرسی..برای ما هم دعا کن

1. قال الامام علی - علیه السلام - :
أَعظَمُ البَلاءِ اِنقِطَاعُ الرَّجَاءِ.
«غرر الحکم، ح 2860»

امام علی - علیه السلام - فرمود: بزرگترین بلا, ناامیدی است.

2.قال الامام علی - علیه السلام - :
لا تَیأَس لِذَنبِک وَ بَابُ التَّوبَةِ مَفتُوحٌ.
«تحف العقول، ص 214»

امام علی - علیه السلام - فرمود: تا زمانی که درِ توبه باز است، به خاطر گناه خود نومید مشو.

در اخر به امضاء ام توجه کن

من توقع ندارم خدا برام معجزه كنه واشتباهم به گلستان تبديل بشه

اشتباه من چي بود:عاشق شدم و تا اخرين لحظه فقط اونو ديدم

اون همه كار كرد به من تهمت زد و خودش خيانت كرد

به دستايي كه فقط دستاي اونو تو دستش گرفته بود,به چشمايي كه فقط اونو ديده بود تهمت زد

حالا اون رفت مهم نيست اما تنها نبود جوونيمو برد,تهمت زد و حالا رفته دنبال تفريح خودش ومنم و يه بار گناه و بدتر ازون سياهي دلم

دلم تنها شده

اون هم كه بود دلم تنها بود

دلم قشنگي شبهاييو ميخواد كه ميشستم تو بالكن و زل ميزدم به ماه و با خدا حرف ميزدم

قشنگي شعرهايي كه ميگفتم

من به خدا گفته بودم كمكم كنه و هر كسي رو سر راهم قرار نده

شب قبل از اشنا شدن با اين ادم كلي كريه و التماسس كردم تنهام نزاره

احساس ميكردم فرشته خداست و بهش دل بستم

ميدونم حماقت كردم اشتباهات خودممو يادم نندازيد ولي خدا كه خودش يادشه تو همه اون سياهيا به يادش بودم

چرا ولم كرد و دلمو شكست

چرا منو با اين حس لعنتي تنها گذاشت كه حتا به نبودن هم فكر نكنم چون گناهه

گناه گناه گناه

شده ام خود گناه

خدا خودش يه گناهه كه هر وقت بهش فكر كردم نبود

خودش از همه گناهكارتره

مگه محتاج زمين خوردن من بود!مگه گناه فقط مال من بود...

نميتونيد جاي من باشيد
از خدا هم دورم,افريد و رفت دنبال كار خودش

دوست عزیز درباره احساس گناه یه مقاله پیدا کردم امیدوارم بدردت بخوره


جوهر احساس گناه، خواه احساس گناه بزرگ یا کوچک، تحقیر کردن اخلاقی خویشتن است. به خود می‌گویم در حالیکه می‌توانستم کار درستی کرده باشم، کار اشتباهی کردم. احساس گناه همیشه با دو موضوع انتخاب و

مسئولیت سرو کار دارد. بدانیم و ندانیم وضع به همین شکل است. به همین دلیل باید بدانیم که چه در ید قدرت ما هست و چه نیست. در غیر این صورت ممکن است که بی‌آن‌که دلیل موجهی داشته باشیم گرفتار احساس گناه شویم.


احساس گناه از عزّت‌نفس ما می‌کاهد.



برای مثال فرض کنید کسی را که دوست داریم- شوهر، زن، یا فرزند- در یک حادثه ی رانندگی کشته می‌شوند. ممکن است به خود بگوییم : «باید جلو این حادثه را می‌گرفتم». ممکن است احساس تاسف ما به خاطر کارهایی

باشد که می‌توانستیم بکنیم و نکردیم، یا کارهایی که نباید می‌کردیم و کردیم. در بسیاری از موارد مثلاً تصادف یکی از عزیزان ما با یک راننده ی بی‌احتیاط یا جان دادن او در اطاق عمل، باز ماندگان به این نتیجه می‌رسند که کاری از دستشان ساخته نبود.



در این شرایط احساس گناه به احساس ناتوانی تبدیل می‌شود. ممکن است بازمانده احساس کند : «اگر این کار را طور دیگری انجام داده بودم، این حادثه ی وحشتناک صورت خارجی پیدا نمی‌کرد.» بدین صورت می‌بینیم که

احساس گناه می‌تواند با ایجاد توهم توانمندی ، میل به توانمندی را در ما ایجاد کند. همین شرایط را در کودکان می‌بینیم که خود را مسئول اعمال خلاف پدر و مادرشان می‌دانند. «اگر من بد نبودم، پدر، مادرم را کتک نمی‌زد»

حال ببینیم در شرایطی که ما در کاری مقصّر بوده‌ایم چگونه می‌توانیم خود را از شرّ احساس گناه، نجات دهیم. به طور کلّی به پنج مرحله نیاز داریم:



1- باید به این نکته توجّه کنیم که اقدام ناراحت کننده را ما انجام داده‌ایم. باید واقعیت را بپذیریم و از آن فرار نکنیم. ما این کار را کرده‌ایم، این را می‌پذیریم و مسئولیت آن را قبول می‌کنیم.



2- به این توجّه می‌کنیم که چرا این کار را کردیم. با خود برخورد مهرانگیز می‌کنیم امّا از موضوع طفره نمی‌رویم.



3- اگر اشخاص دیگری نیز تحت تأثیر کار ما آسیب دیده‌اند به آن‌ها نیز توجّه می‌کنیم. به آن‌ها می‌گوییم که از آسیبی که به آن‌ها زده‌ایم اطلاع داریم. به آن‌ها می‌گوییم که احساساتشان را درک می‌کنیم.



4- هر اقدام اصلاحی لازم را انجام می‌دهیم.



5- با خود عهد می‌کنیم که در آینده به طرز دیگری رفتار کنیم.



بدون رعایت این مراحل ممکن است تا سال‌ها از کار اشتباهی که انجام داده‌ایم رنج ببریم.



منبع : روان شناسی عزت نفس

مترجم : مهدی قراچه داغی – با تغییر و تلخیص

جايي خوندم همه گناه ها نوعی خودآزاری هستند.گناه احساسی است که خودمان انتخاب می کنیم که تجربه اش کنیم.

علت اصلي احساست رو كشف كن,ببين حالا كه اين اتفاقات افتاده چه كاري از دستت بر مياد,الان.حالا...

تو گذشته رو نميتوني درست كني اما احساس الانتو چرا
هر چي تو ذهنت ميگذره بنويس,حستو,لحظه گناهتو,بيار جلوي چشمت.
انگار يه ادم ديگه داره اون كارو ميكنه
ازش نترس و فاصله نگير خوب ببينش و احساستو بنويس
به هر چي فكر ميكني بنويس

هر حرفي ميخواي به خدا بزني بزن هر چي ميخواي بگو.يا اگه ميتوني برو يه جاي خلوت همه حرفاتو بزن.اصلا داد بزن.به اوني كه داره اشتباه ميكنه هر چي دلت ميخواد بگو,انگار تو و خدا دارين اون لحظه رو ميبينين,دوست داشتي روتو برگردون دوست داشتي متنفر شو دوست داشتي بزنش دوست داشتي سكوت كن
خودتو يه بار واسه هميشه خالي كن

اون تو نيستي يه ادمه تو گذشته
هر چي ميخواي بهش بگو
تو الاني توي همين حالي
هميني كه با خدا نشسته و داره يه نگاه به گذشته ميكنه

حالا به اون ادم كمك كن بياد بيرون
كمكش كن
با خدا باهم دستشو بگيرين بيارين پيش خودتون
نوازشش كن,كمكش كن,تنهاش نزار
تو بيروني و اون اون تو گير كرده.بكشش بيرون و بغلش كن
بگو چكار كنه و وقتي اومد بيرون ديگه به عقب نگاه نكن
بپذيرش و دوستش داشته باش چون خيلي سختي كشيد تا بياد بيرون,حالا بشين و مثل يه بچه تو بغل اين خدايي كه دستتو گرفت گريه كن,ازش تشكر كن,ببوسش,دستشو ول نكن كه داره حمايتت ميكنه,كه دوستت داره

بارها و بارها بگو دوستت دارم خدا
بگو من خودمو دوست دارم
بشينين و حرفاتونو يكي كنيد مثل دو تا دوست
طلبكار نباش, تشكر كن

گناه بزرك اينه كه خودتو يادت رفته
يادت رفته كجاها يادت بود حالا كه اشتباه كردي و دستتو گرفت يادش افتادي و تازه ميگي اون هلت داده!!!

هر حسي داري بيا بنويس يا داد بزن يا...
ولي تمومش كن

هزاران هزار لحظه بي بازگشت در انتظارته,فكر ميكني اگه خود ما بخوايم به اشتباهاتمون و گناهامون فكر كنيم ورق سفيد ميمونه؟؟؟؟
تكرار نكن ويه بار واسه هميشه بريزش دور

خودتو دوست داشته باش
تو تنها نيستي:72:

گاهي در پس مشكلات وسختيهاي زندگي ما نعماتي نهفته است كه بدون حصول اون رنج بر ما نازل نميشد.من خودم به شخصه تجربه كردم در لحظاتي كه سرشار از بغض وكينه بودم هم نسبت به خودم وحتي نسبت به خالق حوم،رمزي در اون درد نهفته بوده كه بعدها كه چشم دلم باز شده ديدمش.
گناه كردي،منم كردم همه كردن كيه كه ميتونه بياد و بگه من بيگناهم،گناهت به نظرت بزرگه؟اين خودش نشانه ي ايمانه!ميدونستي كساني كه گناهان خودشونو كوچيك ميشمارن چقدر از صراط مستقيم به دورن؟اين نشون ميده كه نوري در درون توهست،نوري كه از اين سياهي به درد اومده،فقط لازمه دريچه هاي قلبتو به روي اين نور باز كني!
آيا اين خواست خدا بوده كه با اين مرد آشنا بشي؟هم بله.هم نه!خدا اونو سر راهت قرار داد ولي خودت بودي كه انتخاب كردي.اين انتحاب برات هزينه هايي داشته،مثل تموم انتخابهاي غلط يا درست زندگي همه ي ما.حالا تكليف چيه؟ميخاي به خاطر اين هزينه ها تموم سرمايه هاي ديگه ي زندگيتم بر باد بدي؟
از اشتباهات و جتي گناهان گذشته ات درس بگير و بعد فراموششون كن.همين...
بهت پيشنهاد ميكنم از همين الان شروع كن به نماز خوندن،حتي اگر دلت پره ز كينه،به چشم نوعي از مديتيشن بهش نگاه كن.خودت رفته رفته اثراتشو ميبيني...
پ،ن:حتما براي تحمل آسيبهاي پس از جدايي به يك مشاور مجرب مراجعه كن تا در التيام دردهات كمكت كنه.
موفق باشي

سلام دوست عزيز
ميتونم درك كنم كه چه لحظات سختي را پشت سر گذاشتي و الان در چه حالي هستي

از لحن نوشته هات به نظر مياد از دست خدا ناراحت و عصباني هستي ... اما ببين خدا خيلي مهربونه ... نميدونم الان نماز ميخوني يا نه اما هر موقع دلت تنگ و گرفته است دو ركعت نماز بخون و بعد بشين روي سجاده و به خدا بگو كه اولا دوستش داشتي و داري و بعد هم بگو تو نميدوني چرا اين اتفاقات افتاده اما خدا خوب ميدونه و اخر اينكه پشيموني از اينكه اين گناهها را مرتكب شدي
مطمئن باش خدا با قلبت باهات حرف خواهد زد و دوباره پاكي و نشاط قبليت را بهت ميده

يه ايه در قران هست كه ميگه " قل لعبادي اني انا الغفور الرحيم" خدا ميگه به بندگانم بگو كه بدرستي كه من بخشنده و رحيم هستم
خدايي كه من ميشناسم خيلي زود ميبخشه اگه تو واقعا ازش بخواهي

هر وقت دلت شكست مطمئن باش خدا بخشيدت اما يادت باش خودت هم خودت را ببخشي!

يه چيز ديگه كه ميتونه كمكت كنه اينه كه تا ميتوني نيكي كن به ديگران خدا ميگه خوبيها گناهان را پاك ميكنند

يه نكته تستي هم بهت بگم بعضي موقعها خدا چون بعضي بنده هاش را خيلي دوست داره زود گوششون را ميپيچه نميدونم چند سال داريد اما مطمئنم با رنجي كه برديد. ديگه احتمال اينكه به گناه الوده بشيد كمتره حالا فكرش را بكن مثلا خدا ميذاشت سي سال تو گناه بري بعد حالت را ميگرفت اون وقت چي؟ پس حتي اگه فكر ميكني خدا حالت را گرفته ازش تشكر كن كه واقعا دوست داشته نخواسته خيلي دير بشه

اميدوارم خيلي زود ارامش برگرده به قلبت