کمک برای رهایی از تنهایی

سلام؛
به پیوست تاپیک:
http://hamdardi.net/thread-22383.html
ادامه میدم...


ببخشید بهار جان میشه توصیح بدین چه جوری باید به خودم توجه کنم؟
یا اصلا آیا الان من به خودم توجه نمیکنم؟

کیارش عزیز در سن 17 سالگی چیزهای دیگه ای باید خلاتو پر کنن و نه دوستی با ی دختر.
یادت باشه هرچیز ی سنی و زمان مخصوص بخودش را داره که دیرتر یا زودتر اتفاق افتادنش اشتباهه و از مسیر اصلیش خارجش میکنه. شما تمام فکر و ذکرت را بذار رو درس و دانشگاه و آموزش زبان و ورزش و ...... و عبادت و خودسازی و ارتباط با معنویات مطمئن باش برا اون داستانها دیر نمیشه و به وقتش اونها را هم تجربه میکنی.:310:0

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kamrava

کیارش عزیز در سن 17 سالگی چیزهای دیگه ای باید خلاتو پر کنن و نه دوستی با ی دختر.
یادت باشه هرچیز ی سنی و زمان مخصوص بخودش را داره که دیرتر یا زودتر اتفاق افتادنش اشتباهه و از مسیر اصلیش خارجش میکنه. شما تمام فکر و ذکرت را بذار رو درس و دانشگاه و آموزش زبان و ورزش و ...... و عبادت و خودسازی و ارتباط با معنویات مطمئن باش برا اون داستانها دیر نمیشه و به وقتش اونها را هم تجربه میکنی.:310:0

---

دوست عزیز جوری حرف میزنید که انگار میخوام یه مرحله از زندگیمو به دست خودم پشت سر بزارم.عمدا که نیست.این مثال هایی که زدید عذر میخوام حالمو بهم میزنه! چه برسه بخواد بانک احساسی رو پر کنه.
‏______
یه توضیح کوچیک میدم بابت مشکلم البته کاملش تو تاپیکی که لینکشو تو پست اول زدم وجود داره.
من شدیدا انسان احساساتی هستم و نمیتونم بانک احساسیم رو پر کنم.
یه مدت کوتاه به رابطه با جنس مخالف رو آورده بودم که بنا به توصیه دوستان کنار گذاشتم.حالا یه راه حل برا مشکل اصلیم میخوام تکراری نباشه خواهشا.مرسی

نقل قول:

---

ببخشید بهار جان میشه توصیح بدین چه جوری باید به خودم توجه کنم؟
یا اصلا آیا الان من به خودم توجه نمیکنم؟

---

خوب شما به من بگو تا حال پای درد دل خودت نشستی..

با خودت یه گردش دو نفره رفتی؟

با کودک درونت ارتباط گرفتی؟

چند بار تاحالا روز تولدت رو به خودت تبریک گفتی؟
چند بار ازخودت تشکر کردی؟

چندبار از خدا تشکر کردی رای یه روز جدید که بهت هدیه داده؟

تا حالا رو سلولای بدنت تمرکز کردی؟ازشون تشکر کردی که شبانه روز دارن برات کار انجام میدن؟

یعنی واقعا جواب میده؟
چشم من بمدت دو هفته اینکارا رو انجام میدم تا ببینم چی میشه.یه حسی بهم میگه میشه!
امیدوارم!

در تکمیل گفته های بهار 66 عزیز،
میخواستم بگم که شما تنها کسی نیستی که این خلاء رو احساس میکنی.
اکثر ماها هم دچار این نوع خلاء هستیم.
اما چرا بعضیامون اصلاً سراغ دوستی های اینچنینی نمیریم، بخاطر اینکه میفهمیم از چاله به چاه افتادنه. ترجیح میدیم توی همین چاله بمونیم و تحمل کنیم.

البته بعضی ها که پیشرفته تر هستن، برای خودشون راهکارایی دارن که نه توی چاله باشن نه چاه.

ممکنه بعضی وقتا یه عالمه حرف و درد و دل روی دلت بمونه ولی گوشی برای شنیدن نداشته باشی.
میتونی اینجور وقتا بنویسیشون تا خالی بشی.
میتونی همزمان گریه هم بکنی.
و بعدش به خودت دلداری بدی.
ممکنه یه اتفاقی افتاده باشه و شوق تعریف کردن اون رو برای یکی دیگه داشته باشی. اما کسی نباشه.
میتونی اینا رو هم بنویسی.

کلاً برای آدمای با حس تنهایی، نوشتن خیلی کمک کننده هست.


در مورد ارتباط با خدا هم که قاعدتاً خودت میدونی چقدر کمک کننده هست.
فکر میکنم گفته بودی مذهبی هستی.(اگه درست خاطرم باشه)
این خیلی خوبه.
برنامه خاص روزانه ای داری برای اعمال مذهبی؟


اینا همه برای مواقعی هست که هیچ فردی (بجز افراد غیر مجاز) در اطرافت نباشه که بتونی بهش اطمینان داشته باشی. و محرم حرف دلت باشه.
من تاپیکای قبلیت رو یه نگاه کلی انداختم. اما توضیحی در مورد برادر خواهرت ندیدم. (شایدم نوشتی، ولی به چشم من نیومده) فقط اینو دیدم که نوشته بودی پدر مادرت در مورد بیرون رفتن سخت گیرن.
یه کمی بیشتر در مورد خانواده و فامیلت برامون میگی؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کیارش۲

من شدیدا انسان احساساتی هستم و نمیتونم بانک احساسیم رو پر کنم.

---

و اصل مشکل شما همینجاست . یعنی مسائل شما عوارض این احساساتی بودن و تصور اینکه باید به این احساسات میدان دهید .

شما نیاز دارید روی کنترل احساس خود کار کنید . و بالغ درونتون را تقویت کنید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

بعضی نیازها (یا حتی بهتر بگویم همه نیازها) هرچه بیشتر روی آن سرمایه گذاری بشود و به دنبال جواب دادن فقط مثبت به آنها باشی مانند تومور بیشتر رشد می کند.

لذا گاهی تمرکز زدایی از یک نیاز، گاهی تعویق انداختن یک نیاز، گاهی تعادل بخشی به یک نیاز، گاهی شکل بخشی به نوعی دیگر به یک نیاز، گاهی جایگزین کردن یک نیاز ، و گاهی فراموش کردن یک نیاز (مثل نیاز به محبت والدین، وقتی آنها را از دست می دهیم.)راه حل هست.

از خصوصیات نابالغانه کودکی ارضاء همه نیازها، آنهم فوری و بدون تاخیر هست. اما وقتی بزرگ می شویم مدیریت نیازها یا کنترل آنها (نه سرکوبی محض آنها)، حرف اول را می زند. لذا گاهی با اینکه تمایل به خواب و استراحت داری، برای کنکور بی خوابی می کشی، با اینکه نیاز به دستشویی کردن داری تا پایان جلسه صبر و تحمل می کنی، با اینکه تمایل به بوسیدن یک جنس مخالف داری، تمرکز زدایی می کنی و عبور می کنی، و با اینکه نیاز به درخانه ماندن داری ، اما برای امرار معاش و گذران زندگی در یک شرکت با یک کارفرما اخمو تا شب تحمل می کنی.

---

نحوه ایجاد آرامش و ارتباط با درون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

کمی درنگ لازم داری. کمی سکوت. نه اینکه به اتاقی خلوت بخزی و کنج عزلت. بلکه باید ذهن خودت را ساکت کنی. تا فرصت تآمل و تدبر داشته باشی.

گاهی یک نفس عمیق و کشیدن هوای دلپذیر پائیزی به درون ریه ها و نگهداشتن آن برای لحظاتی و دوباره بیرون دادن آن به آهستگی الهامی از آرامش را برایت به ارمغان می آورد.
یک استحمام، بدون خیالبافی و اشتغال ذهن. سعی کن غلتیدن آب را بر پوست خود احساس کنی. لمس یک گلبرگ ، یا شنیدن صدای شرشر آب. و ....
شاید این ها را بخوانی و سریع بگذری و بگویی که چی؟ من مشکلم حادتر از اینست که به این چیزهای بی ارزش بپردازم؟! اما باید بدانی نحوه نگرش و دیدگاه خود را باید به زندگی تغییر دهی.
اگر از نوشیدن یک لیوان آب خنک در وقت افطار غرق لذت و هیجان نمی شوی.!
اگر از درون دادن اکسیژن بدرون ریه هایت لبریز شادمانی نمی شوی!
اگر ازلمس وجودت، و حس وجود داشتن و سالم بودن لذت نمی بری!
وقتی از صدای خنده بچه ها، و هیجانات نوجوانان به وجد نمی آیی!
بدان که تو خود و افکار خود را قبله خود کرده ای و برروی آن متمرکز شده ای. در واقع تمرکزی بر نداشته ها و منفی ها داری. و همین ریشه بی انگیزگی و عدم ارتباط با درونت هست. لازم نیست دست به تغییرات سترگ بزنی. از همین لحظه های ناب و کوچک شروع کن.
یاد بگیر برای تنفس راحتت شکر کنی و شادی.
یاد بگیر وجود مادرت را بفهمی و قبل از اینکه بخواهی از نبودنش اشک بریزی و افسرده ، از بودنش غرق لذت بشو و اورا غرق بوسه کن
چشمانت را احترام کن و صحنه های دلنواز غروب خورشید و ....، به او نشان بده
گوشهایت را با صدای گرم پدر و زمزمه شعرهای انرژی بخش بنواز
بوی عطر نان پدر ، بوی سیب سرخ را استشمام کن.
چند لحظه شب از اتاقت بیرون بیا. به آسمان نگاه کن، ماه این شبهای قشنگ تر از همه روزها ، منتظر است که ببینی و قشنگی اش را تحسین کنی.
باقی این غزل را ای مطرب ظریف
زین سان شمار که زین سانم آرزوست

---

با تشکر از بهار66 ، فرشته ی مهربان و دختر مهربان عزیز که راهنمایی های خوبی به دوستمون کردن.
اما من فکر می کنم دوستمون باید به یک روانشناس مراجعه کنن تا روانکاوی بشن و علت یا علتهای اصلی این احساسشون پیدا بشه و تصور میکنم به صورت مکاتبه ایی مشکل ایشون اونطور که باید و شاید حل و فصل نمیشه.

سلام؛
یه مدت داشتم رو تمرینات کار میکردم و بالاخره راه حل فرشته مهربان کارساز شد.
خیلی ممنونم به خاطر کمک های همه خصوصا فرشته مهربان
متاسفانه راه حل دختر مهربون برام مفید نبود چون اصلا دوست داشتن خود برام بی معنیه(سعی کردم ولی نشد.)
الان سعی میکنم تا به احساساتم میدون ندم که کنترلم رو به دست بگیره
هر وقت احساس تنهایی و ... سراغم اومد سعی میکنم تا این افکار رو از خودم دور کنم گرچه یه کم سخته ولی شدنیه
بازم مرسی
قفلش کنید لطفا