نحوه رفتار با شخصی که دچار مشکل هست و خاصه چیه؟

سلام

موضوعی که ازتون راهنمایی میخوام اینه که من تو محل کارم یه خانومی میاد که فکر میکنم یه بیماری داره...خودش میگه قبلا بعنوان ام اس بستری بوده و بعد فهمیدن اشتباه کردن.رفتارای خاصی داره.یادگیریش خیلی خیلی پایینه...تمرکز نداره...لرزش بدن داره جوری که مجبورم موقع رفت و امد از پله ها کمکش کنم...یه مطلبو بعد هزار بار که واسش توضیح بدیم انگار هیچی تا حالا براش نگفتی...خیلی خیلی زیاد حرف میزنه یعنی جوری که تقریبا تموم ساعت در حال حرف زدن باهاته و اصلا فرقی نمیکنه جوابشو میدی یا نه.چون اگه جواب بدی هم باز اون سوالو مرتب تکرار میکنه اگه جواب ندی هم باز تکرار میکنه...

همه کسایی که میبیننش بهمون میگن چی میکشین از دستش...خدا به دادتون برسه..گاهی هم مسخرش میکنن و بهش میخندن

اینطور که میگه تو خونه همه بهش میگن تو هیچی یاد نمیگیری و اما ما بهش میگیم نه اگه تمرین کنی حتما یاد میگیری

اما با همه این حرفا شوق زیادی واسه یاد گرفتن داره...صبح زود قبل ازهمه پا میشه میاد اونجا با اینکه راهش خیلی دوره...مرتب زنگ میزنه

الان احساس میکنم کل انرژیم رو ازم میگیره...دلم نمیاد رهاش کنم یعنی چندبار خواستم یه کم بینمون فاصله بدم ولی سریع غصه دار میشه...گریه میکنه...خواهش میکنه که بهش یاد بدم...باهاش حرف بزنم

منم دلم میسوزه...وقتی دیگران بهش یاد نمیدن و بهش میخندن دلم نمیاد ولش کنم و وقتی ازم خواهش میکنه باز براش توضیح میدم هر چند اگه توضیح ندم هم ول نمیکنه.خیلی خیلی ذوق داره که میخواد یاد بگیره ولی انقد هر مبحث رو براش توضیح دادم که همه فول شدن و خودم دیگه از اون مبحث حالم بد میشه اما فایده نداره...

شرایط هم جوری هست که این خانوم فعلا اینجا هستش اما حالا نمیدونم چیکار کنم؟
طوری شدم که به صداش حساسیت پیدا کردم سردردهای شدید میگیرم همه میگن خدا به دادت برسه...

من تا حالا با این ادما برخورد نداشتم نمیدونم باید چیکار کنم؟

سلام بهار جان

آیا کمک و یاد گیری به ایشون از وظایف شغلی شماست؟ اخه گفتی کسی بهش کمک نمیکنه و تو هم دلت نمیاد ولش کنی

سلام بهار جان

عزیزم من قبلا شرایط مشابهی رو در محیط کار تجربه کردم و پرسنلی رو از سر دلسوزی گرفتم و خیلی سعی کردم

یادش بدم اما عزیزم هر کسی را بهر کاری ساختند!

اینطور هم خودت تحلیل میری هم خودت ممکنه کارت رو نرسی انجام بدی و از کار بیکار بشی!

تو میتونی کمکش کنی که از پله ها بیاد بالا اما نمیتونی کاری کنی چیزی باشه که واقعا نیست و نمیتونه بشه!

در ثانی چرا اصلا این بنده خدا رو با این حالش استخدام کردن؟ علتش رو جویا شو و اگر می بینی کارفرمات تنها از سر

دلسوزی استخدامش کرده شما فقط در حد توانت کمک کن نه بیشتر!

چون اینجوری هم انرژیت تحلیل میره و هم کارت رو به موقع نمیتونی انجام بدی!

دلسوزی رو هم به قاعده انجام بده نه بیشتر! دلسوزی بیجا ممنوع! این رو از سر تجربه بهت می گم!

محترمانه ازش بخواه که تو تایمی که داری کارهاتو انجام میدی نیاد پیشت و وقتت رو بگیره و فقط تو تایم استراحت

بیاد پیشت و بهش بگو که من بیشتر از این توان یاد دادن ندارم و بگو شاید استعدادت تو چیز دیگه ای باشه و ازش

بخواه به خودش فشار نیاره !

احتمالا از بهره هوشی پایینی برخورداره! حتما براون بیشتر توضیح بده!

:72:

سلام
از اون بخواه که خودش رو به یه پزشک و یا متخصص نشون بده شاید بیماره
شایدم توی خانوادش مشکلاتی دارند که باعث شده اعتماد به نفسش رو کلا از دست بده و بخاطر اونه که زیاد سوال می کنه
من با نظر بچه ها هم موافقم دلسوزی هم به اندازش معقوله
احساس می کنم باید روحیه شو و خودشو تقویت کنه

اون خانوم برای استخدام این جا نیست برای اموزش اینجاست.
هم مشکل هوشی داره گمونم و هم دیگران خیلی تحقیرش کردن.

وظیفه من اموزش اون نیست اما هر چی بهش میگم فایده نداره...مثلا بهش بگم کار دارم یا مثلا کارفرمام بهش میگه سرفلان ساعت بیا تا خودم بهت یاد بدم (هر چند اونم بهش اموزش میده و انرژی اونم کامل میگیره) خانوم بهار کار داره و باید به کارش برسه اما اصلا توجه نمیکنه.
صبح زودتر از همه ما میاد اونجا و لحظه ای هم حرف زدن رو رها نمیکنه.وقتی یه چیز کوچیک یاد میگیره انقد خوشحال میشه که انگار دنیا رو بهش دادن.
در واقع این که با یاد گرفتن واقعا شوق زندگی پیدا میکنه خوشحالم میکنه اما انرژیم رو هم کاراش میگیره.

هر کار هم میکنم ازحرف زدنش کم نمیکنه وقتی هم زود میاد هم نمیتونم بذارم تو خیابون بمونه که.

--------------------------

اره واقعا این دلسوزی منو بیچاره کرده...وقتی دلم برا کسی میسوزه اگه کاری نکنم براش،انقد خودخوری میکنم تا ازپا دربیام.حالا خیلی وقتا چوب دلسوزیم رو هم خوردم ولی دفعه بعد باز به خودم میگم نکنه من کاری از دستم براش بر بیاد و انجام ندم.

یعنی برا کار آموزی از طرف دانشگاه اومده؟شما تو بیمارستان کار می کنید؟

نه کیارش جان تو بیمارستان نیستم.

راستی میگه دکتر هم رفتم همش بهم قرص میده من میخورم همش میخوابم.

ببخشید من متوجه نمیشم!
اگه از طرف نهاد آموزشی وارد شده که با کار فرماتون صحبت کنید که موضوع رو با اون نهاد در میون بذارن اگه هم که به صورت مستقل وارد شدند که بازم با کار فرماتون صحبت کنید که تصمیمی در مورد ایشون بگیرن.در کل باید بگم که زیاد خودتون رو درگیر همچین مسائلی نکنید دلسوزی بیش از حد شما میتونه هم رو خودتون هم روی طرفتون تأثیر منفی بذاره

کیارش عزیز این خانوم مستقل وارد مجموعه ما شدن...کار ما هم یه جورایی اموزش هست اما اموزش این خانوم با من نیست.

خوب کارفرمام واقعا خودش میدونه این خانوم انرژی منو میگیره،اصلا با روحیاتش اشنا هست برای همین بهش تذکر میده اما اون گوش نمیکنه.

وقتی میاد مرتب ازم سوال میپرسه و حرف میزنه،جتی اگه جواب ندم هم باز میگه میگه میگه.جواب بدم هم باز میپرسه.

ازطرفی خوب دلمم براش میسوزه.اصلا نمیدونم چرا ادمایی که به نظرم یه کم ضعیف میان باعث میشن زود دلم بسوزه براشون.
وقتی ازم سوال میپرسه هی میگه دلم میخواد یاد بگیرم.دلم میخواد بهم بگی.منم براش کتاب و جزوه بردم گفتم برو اینا رو بخون اما باز میاد سراغمون.

فکر کنم همین که داره یه چیزایی یاد میگیره خیلی بهش امید میده چون میگه تو خونه بهم میگن تو هیچی یاد نمیگیری.

اما در واقع این کاراش پوست منو میکنه...سردردای بدی هم میگیرم.
موندم باش چیکار کنم؟

خوب من نمیدونم شرایط شما چه جوریه ولی یه مثال میزنم که ممکنه غلط باشه:فیلم هلن کلر رو دیدین؟تو اون فیلم استادش خیلی براش زحمت میکشه تا شاگردش که نابینا و ناشنوا بوده بتونه فارغ التحصیل بشه اما سکانس آخر نشون میده که استادش تو یه آسایشگاه بستریه!
‏___
خوب ممکنه شما وقت زیادی رو صرف یاد دادن به اون بکنید توی این قضیه ممکنه آسیب جسمی و روحی شدیدی هم به شما وارد بشه اما شما اجر معنوی زیادی دارین و اینو هم بدونید هر چه قدر شما بهش محبت و دلسوزی کنید اون بیشتر به شما وابسطه میشه حالا تصمیم با خودتونه.
اما ‎‎هرگز‎‎ به راهنمایی من اکتفا نکنید و ببینید سایر دوستان چه نظری دارن.