مشکل ارتباطی

درود;
میخوام یکی از مشکلاتم رو مطرح کنم که این روزها خیلی برام آزار دهنده شده.
من تو برقراری ارتباط با همه مشکل دارم البته برای صحبت کردن سر یه سری موضوعات روزمره با یه سری افراد که زیاد باهاشون رابطه دارم مشکلی ندارم اما اگه بخوام صحبت های معمولی رو با افرادی که تاکنون باهاشون رابطه ای نداشتم بزنم یا صحبت های خاص مثل پیشنهاد های کاری،نمیتونم.
قبلا بعضی از دوستان گفته بودن که میتونم قبلا جلوی آینه تمرین کنم تا با آن محیط مواجه بشم ولی نشد.یعنی وقتی که هنوز زمان دارم تا به قرار برسم فکر میکنم که میتونم.حتی صحبت های زیادی رو هم آماده میکنم تا مطرح کنم ولی دقیقا تو اون شرایط حتی یک کلمه هم نمیتونم بگم!حتی احساس میکنم سلام رو هم غیرعادی میگم.اینو هم بگم که تو فضای مجازی هیچ کدوم از این مشکلات رو ندارم و دوستام میگن که شخصیتت تو فضای مجازی با حقیقی خیلی فرق داره!
یه مشکل دیگه هم دارم نمیدونم ربطی به این موضوع داره یا نه البته با طرح این مشکلم تمامی ذهنها به سمت مشکل اعتماد به نفس معطوف میشه ولی باید بگم که حس میکنم از این لحاظ مشکلی ندارم و حتی بسیار از اوقات سعی میکنم جلوی این حس رو بگیرم تا با غرور آمیخته نشه.خوب بیش از حد حاشیه رفتم و اما مشکل دومم اینه که بر عکس خیلیها کار هایی که برای دیگران انجام میدم در نظر خودم کم اهمیت و کار هایی که دیگران برام انجام میدن در نظرم خیلی بزرگ میاد و همیشه احساس میکنم به دیگران مدیونم.

سلام برادر گرامی

به نظرم مشکل خاصی نیست...انقدر سخت نگیرید

شما فقط کمی اعتماد به نفستون پایینه وگرنه مشکل حادی ندارید.

مراقب باشید که اعتماد به نفس کاذب به مراتب مضر تر از نبود اعتماد به نفسه.

پس حتما سعی کنید در این زمینه به تعادل برسید
قطعا مواجهه با محیطی جدید برای هر فردی میتونه استرس زا باشه و این استرس روی طرز صحبت و بیان جملات تاثیر بذاره
فکر نکنید فقط شما اینطوری هستید

برای موضوع دومی که مطرح کردید خیلی خوبه.نشون میده شما آدم قدرشناسی هستید.اما برای زحمتایی هم که برای دیگران میکشید ارزش قائل بشید

موفق باشید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

شما مشکل اصلیتون در عدم توانایی درک مرزهای اعتداله.اگر این تعادل رو برقرار کنید دیگه خودتون رو مدیون و دیگران رو غیر مدیون ! نمیبینید.

یا در مورد اعتماد به نفستون هم همینطور.

میشه در مورد این مرز اعتدال و اعتماد به نفس کاذب بیشتر توضیح بدین+راه حل؟

نكته حائز اهميت اين است كه بايد توجه داشته باشيم و اعتماد به نفس را به معناي درست و واقعي بشناسيم و در خود تقويت كنيم زيرا اين نوع از اعتماد به نفس مي‌تواند سبب موفقيت و پيشرفت فردي شود. در بسياري از موارد، افراد به اعتماد به نفس زيادي يا كاذب مبتلا مي‌شوند كه به غرور مي‌انجامد و همين مساله مي‌تواند سبب انحراف در مسير اهداف شود.

موارد زيادي از افراد معتاد را ديده‌ايم كه مي‌گفتند:

قبل از اين كه معتاد شويم به هيچ عنوان فكر نمي‌كرديم روزي در دام اعتياد گرفتار شويم.


اينقدر به خودمان اطمينان داشتيم كه مي‌گفتيم مي‌توانيم در هر شرايطي رفتارمان را كنترل كنيم. لذا بدون ترس خودمان را در هر موقعيتي قرار مي‌داديم. همين مساله سبب شد ناخواسته گرفتار شويم.

من افراد زيادي را مي‌بينم كه با دوستان ناباب معاشرت مي‌كنند، خود را در موقعيت‌هاي ناجور قرار مي‌دهند و به نوعي رفتار پر خطر از خود بروز مي‌دهند. وقتي به آنها تذكر داده مي‌شود كه اين دوستان يا اين رفتار خطرساز هستند و ممكن است پشيماني به بار بياورند، آنها با اعتماد به نفس زياد مي‌گويند: من آنقدر اعتماد به نفس دارم و به خودم اطمينان دارم كه مطمئن هستم هيچ‌گاه كسي يا چيزي نمي‌تواند من را تحت تاثير قرار دهد.

از طرفي هر وقت هم اراده كنم مي‌توانم از هر آنچه مي‌خواهم دوري نمايم.من براي سرگرمي يا تفريح يا رفع كنجكاوي اين كار را مي‌كنم و مطمئن هستم هر وقت اراده كنم مي‌توانم از آن دور شوم!

خلاصه اين افراد با اعتماد به نفس كاذب و در اصل غرور بيجا به خودشان وعده مي‌دهند كه گرفتار نخواهند شد يا هر وقت بخواهند مي‌توانند از اين مهلكه فرار كنند. متاسفانه در عالم واقعيت مي‌بينيم اين‌گونه افراد، هم مبتلا به اعتياد مي‌شوند و هم ديگر راه گريزي نمي‌يابند. زيرا نيروي پليد اعتياد از اعتماد به نفس دروغين آنها قوي‌تر است. مي‌توان گفت افرادي كه به خودشان غره‌تر هستند بيشتر در معرض خطر قرار مي‌گيرند

این مطلب رو هم نگاهی بندازید

لینک مطلب پاورپوینت

آدرس رو کاملا کپی کنید و در قسمت آدرس بار پیست کنید.

خیلی ممنون ولی شما یکم از موضوع اصلی منحرف شدین.شما میگین مشکل خاصی ندارم اما من دارم رنج میبرم.خیلی از کارایی که باید انجام میدادم رو نتونستم پیش ببرم.