میخوام شکست های گذشته رو فراموش کنم و آیندم را بسازم

سلام من دختر 27 ساله ایی هستم که 3سال هست تو گورستان آرزوهام به سر می برم . امیدوارم کمکم کنید تا بتونم از این وضعیت نجات پیدا کنم .مشکلات من از 18 سالگی شروع شد.من تو این سالها جز مرگ آرزوهام چیزی ندیدم .از کسی که بهش علاقه داشتم دور شدم .دیوانه رشته علوم سیاسی بودم ولی شرایط جور نشد. مجبور شدم حسابداری بخونم تمام شبای امتحان حسرت میخوردم بخاطر رشتم ولی تمام تلاشم رو میکردم تو دانشکاه به من میگفتند کتاب!! من تحمل میکردم برا اینکه به کسی که دوسش دارم برسم .سال سوم دانشگاه من فهمیدم 70درصد بینایی یک چشمم رو از دست داده ام :302: با کلی زحمت رفتم برا تغییر رشته موافقت گرفتم مدیر گروهم نپرسیده برگه تاییدیه منو پاره کرد و همه زحمتام هدر رفت .آخه من به کی میگفتم من نقص عضو دارم . سال آخر دانشگاه هم خانواده هامون با ازدواج ما مخالفت کردن به شدت ما هم بیخیال شدیم. آخرش من ماندم و افسردگی و.....
از یک سال قبل دارم میرم کلاس زبان البته به اجبار مامانم شرایط روحیمم خیلی بهتر شده .حالا مشکلم اینه که نمی تونم به برنامه هام عمل کنم .وقتی میخوام کاری رو شروع کنم همه گذشته تلخ یادم میاد و دویاره و ..... :325:

عزیزم به همدردی خوش اومدی:72:
گلم از اولویت هات توی زندگی بگو
چه اهدافی داری و خواسته هات چی هستش؟

میخوام درس بخونم برا قبولی ارشد و مدرک آیلتسم رو بگیرم تا بتونم اگربشه از ایران برم اگرم نشد یه کار خوب و متناسب با روحیه م پیدا کنم. از اینکه با این سنم هنوز کار ندارم خجالت میکشم . اطرافیان همه سرزنشم می کنند که چرا کار نمی کنی آخه هیچ کس نمیدونه مشکلم چیه .من بخاطر مشکل چشمم بی خیال ازدواج شدم . الان فقط میخوام از رکود بیام بیرون .

سلام سارا خانم

اگه مشكلاتت واقعاً همون چيزايي هست كه نوشتي به نظر من بيخودي ناراحتي!

راجع به خوندن حسابداري من كاملاً دركت مي كنم چون خودم هم همين رشته رو خوندم! من رشتم تو دبيرستان رياضي بود و خودم هم عايشق فيزيك و رياضي بودم و حتي فيزيك دانشگاه تهران هم نمره اش رو آورده بودم ولي به توصيه خانواده كه گفتن علاقه رو ول كن برو دنبال يك رشته نون و آب دار تر حسابداري خوندم و البته الان وضعيت شغلي و ماليم هم بد نيست. شما اگه به حسابداري علاقه نداري ميتوني خودت رو با اين فكر كه فرصتهاي شغلي خوب و درآمد نسبتاً بالايي(حتي نسبت به خيلي از رشته هاي مهندسي) داره دلگرم كني.

راجع به اينكه تا حالا سر كار نرفتي من ميتونم به شما چند تا توصيه كنم:

براي شروع اگه اعتماد به نفستون پايينه آگهي هاي استخدام روزنامه همشهري رو نگاه كنيد. تقريباً هميشه آگهي هايي از طرف شركتهاي حسابداري، حسابرسي و خدمات مالي هست كه ميگه كارآموز حتي بدون سابقه كار استخدام مي كنه(احتمالاً بدون حقوق!) و هم بهشون كار ياد ميده و هم آخرش سابقه كار بهشون ميده. يك مدت بريد اينجور جاها تا هم ترستون از كار بريزه و هم يك نامه سابقه كار بگيريد براي فرصتهاي شغلي بهتر و هم كار ياد بگيريد. البته قبلش من توصيه ميكنم كتابهاي دانشگاه رو هم يك مروري بكنيد. در حد همون اصول حسابداري هم كافيه!

همزمان شما ميتونيد براي فوق هم بخونيد و كامپيوتر(ورد و اكسل كافيه!) و زبانتون رو هم تقويت كنيد(زبان بي نهايت مهمه) تا بتونيد فرصتهاي شغلي بهتر پيدا كنيد. من براي كسب تجربه چند سال كار تو موسسات حسابرسي بعنوان حسابرس رو خيلي توصيه مي كنم.

راجع به از دست دادن عشق زندگي، ميفهم چه حسي داره چون اين بلا يه سر منم اومده ولي اگه متمركز بشين روي كار و درس و بتونيد پيشرفت كنيد كم كم فراموش ميكنيد و با بالارفتن اعتماد به نفستون حالتون بهتر ميشه و تازه ممكنه با ادمهاي جديد هم آشنا بشين.

راجع به از دست دادن بينايي من خودم از بچگي چشم راستم تنبلي داشت و از همون موقع حداكثر ديدش 10/3 هست يعني مثل مال شما و چشم چپم هم ديدش 100 درصد نيست!! اعصابم رو خرد ميكنه بعضي وقتا ولي روي كارم زياد تاثير نذاشته! تازه علاوه بر اين من ديسك كمر و سينوزيت و سردرد و خيلي مشكلات جسمي و روحي ديگه هم دارم كه تا حالا تحمل كردم! حالا ببينيم بعدش چي ميشه!

پس به جاي غصه خوردن تلاش كنيد چون اين نيروي جووني و اين روزا تا ابد براتون نمي مونه!

wanderer عزیز من شهرستان زندگی میکنم و امکان اینکه بخوام کار حسابرسی کنم هم نیست . کارهای حسابداری هم در حد منشی گری هست . من اول باید دانشگاه قبول بشم تا بتونم برم تهران .من 6 ماه تو یک شرکت دارو سازی کار کردم خیلی هم ازم راضی بودن ولی تحریم ها باعث شد شرگت تعطیل بشه. من شک ندارم که میتونم تو کار موفق بشم مشکل من اینه که

مشکلم اینه که نمی تونم برنامه هامو اجرا کنم . تا میام درس بخونم آنقدر استرس میگیرم که آخر بیخیالش میشم .

چرا استرس میگیری؟ همیشه آدم استرسی بودی یا جدیدا اینطور شدی؟

من زمان کنکورم شرایط خیلی سختی رو گذراندم الان هم وقتی شروع به درس خوندن میکنم تا مرز سکته پیش میرم.سال قبل که شروع به درس خوندن کردم 1ماه نکشید مجبور شدم برم بیمارستان.

سلام سارا جان

به نظرم، گاهی ممکنه یک مشکل و بحران سخت رو پشت سر بگذاریم، اما در درونمون اون مشکل رو "نپذیرفته باشیم" و یا به قولی "باهاش کنار نیامده باشیم"

در این مواقع، وقتی در موقعیت مشابه قرار میگیریم، آرامش خودمون رو به شدت از دست میدیم.


سارا جان، من فکر میکنم حتما باید یک مشاوره حضوری بری تا کمکت کنه درونت و روانت، اتفاقات تلخ گذشته رو بپذیرند و قبول کنند و از روش رد شن.

البته من مشاور نیستم و نمیدونم حرفم چقدر درسته.

کسی نیست به من کمک کنه؟