نمایش نسخه قابل چاپ
سلام به همه دوستان گلم.
راستش من یه مشکلی که دارم اینه که تو نوشتن مثلا تاپیک ها یا ایمیل یا نامه یا اس ام اس حرفامو راحت میزنم همه حرفام خوب میاد به ذهنمو میگم ولی اگه بخوام حضوری با کسی بشینمو حرفی بزنم نمیتونم.حتی اگه اون بهترین دوستم باشه حتی پسر.
واقعا موندم دلیل این ضعفم چیه.خواهش میکنم کمک کنید چون اینجوری به روابط بعد ازدواجم با همسرم آسیب میرسه.
ممنونم از همه منتظر کمکهاتون هستم
ميشه بيشتر توضيح بدي ؟ يعني يادت ميره كه چي ميخواستي بگي و بعد ميگي اي واي
به فلاني اينو نگفتم؟
خجالت ميكشي كه يادت ميره؟
سلام دوست عزیز
فقط تمرین میخواد
به ترست غلبه کن و بیشتر برو سمت حرف زدن
واسه کنفرانسهای سر کلاس پیش قدم شو
تو بحثها شرکت کن
به اخبار و سخنرانی ها و کسایی که خیلی زیبا صحبت میکنن گوش کن,ناخودآگاه اثر میذاره...
سعی کن تو کلاسایی شرکت کنی که توش صحبت کردن داره,مثلا کلاس زبان یا کلاسهای مهارت های زندگی
یک دفعه نمیشه عوض شد ولی مطمءن باش با گذشت زمان خیلی بهتر میشی
بدون همه ی کسایی که قشنگ حرف میزنن مادرزادی ایت خصوصیت رو نداشتن و با تمرین به دستش آوردن....
راستی کتاب خوندن هم خیلی میتونه کمکتپن کنه
در ضمن شما چند سالتونه؟فعالیت های اجتماعیتون چی هست؟اگه دانشجو باشین راهکار کنفرانس کلاسی به روش سخنرانی خیلی میتونه کمک کننده باشه واستون
گلنوش عزیز،صحبتهام اون لحظه یادم نمیاد.وقتی دوباره تنها میشم میبینم ای بابا خیلی حرفا هم میتونستم بزنما که اصلا اون لحظه به ذهنم نمیرسید.
یا مثلا بعضی اوقات خودمو تو یه مشکلی تصور میکنم و تو ذهنم با نفر مقابل خیلی حرفا میزنم که خودم از حرفام خیلی خوشم میاد.حرفای حکیمانه و منطقی ولی حضوری به هیچ وجه چیزی نمیتونم بگم جز چنتا جمله درهم ورهم
شوکا جان.درست میگید.کتابو دارم امتحان میکنم
ولی کنفرانس وقتی وضعم تو صحبت حضوری انقدر خرابه مطمعنم خراب میکنم.و این باعث بدتر شدنم میشه.
تو 23 سالگیم دانشجوی کارشناسی.البته نمیدونم چی تو من هست حرف هم که زیاد نمیزنم دوستام خیلی دوستم دارن همیشه با منن.خداروشکر این چیزه توم هس حداقل.
ولی دوس دارم حرفامو بزنم همیشه نه اینطوری تو تنهایام فقط.
ولی همیشه به این فکر هستم که به ترسم غلبه کنم.الانم از شما دوستانم کمک میخوام و همچنین ممنونم از کمکاتون تا به اینجا.
منم دقیقا درک می کنم چی می گید
من هم تا حدی این مشکل رو دارم البته نه اینکه خوب حرف نزنم ولی نوشتنم خیلی بهتره
طوری که معمولا کسی می خواد نامه ای به کس دیگه بنویسه حتما از من کمک می گیره ....ولی در حرف زدن معمولی هستم ...
کلا در نوشتن ایمیل و اس ام اس خیلی راحت تر هستم تا صحبت کردن
حتی با نامزدم که به مشکل برخورده بودم اون همش می خواست حضورا مشکلات رو حل کنیم ولی من وقتی می دیدمش حرفام رو نمی گفتم و بعدا در ایمیل میگفتم یا همون لحظه که جدا شدیم و تنها شدم اس ام اس می دادم !
اول فکر می کردم مشکل من با حرف زدن هست ولی بعدا دقت کردم دیدم تو تلفن هم خیلی راحتم ،مشکل من با حرف زدن بنود با رو در رو حرف زدن بود...
شما چطور تو تلفن هم راحت حرف نمی زنید؟
خودت حس می کنی وضعت تو صحبت کردن خرابه یا دیگران هم این رو بهت گفتن؟
شاید خودت این فکر رو می کنی و حرف زدنت رو با نوشته هات مقایسه میکنی!و این حس بهت دست می ده !ولی خوب استعداد های ما در همه زمینه ها یکسان نیست یعنی ممکنه کسی قشنگ حرف بزنه ولی قلم خوبی نداشته باشه و بر عکس
البته این هم بدونید که این که یک فرد سخنور باشه و شیوا و زیبا صحبت کنه یک مهارت هستش که با تمرین میشه بهش رسید ولی حتما باید ی استعداد ذاتی هم در این زمینه داشته باشه...
این مشکلات معمولا از اعتماد به نفس پایین نشات می گیره و رو درواسی بیجا ...
شما هم باید روی اعتماد به نفست کار کنی
سلام عارف جان .
تقریباما هم سن هستیم و مشکلامون هم یکم شبیه همه .
من همیشه سعی میکنم کم حرف بزنم .دقیقا منم مثل تو توی خلوتم خیلی حرفا برای گفتن دارم که در صحبتهای حضوری سانسور میکنم .یا به خاطر عدم اعتماد به نفس از یاد میبرم.
جالبه بدونی من تو نوشتن خیلی بیشتر از صحبت کردن مشکل داشتم .انقدر زیاد که نمیتونستم یه متن چند کلمه ای ساده رو توی نوشتار جمله بندی کنم .
همیشه روزنامه میخوندم .روزی 7-8 صفحه .ولی مشکلم حل نشد .تا اینکه خودم شروع کردم به نوشتن .توی دفتر شخصی و توی فرومهای مختلف که عضویت داشتم .انقدر متنهای دست و پا شکسته نوشتم و سوتی دادم تا اینکه بعد از چند وقت با هر پستی که میدادم نه تنها خودم بلکه دیگران هم ازش لذت میبردن و سیل تشکرها روانه میشد .الان دیگه مشکلی از این لحاظ ندارم .
در مورد صحبت کردن هم همینطوره .تو هر چقدر توی ذهنت حرف بزنی-هر چقدر به صحبت دیگران گوش بدی تا وقتی شروع به صحبت کردن نکنی مشکلت حل نمیشه .این کار رو اول با اعضای خونوادت تمرین کن .توی خونه بیشتر صحبت کن .اگر سوتی بدی هم کسی مسخرت نمیکنه .بعد با دوستای صمیمیت .و کم کم با دیگران .
منم در برخوردهای اول با غریبه ها این مشکل برام پیش میاد (مخصوصا خانم ها)ولی یه مقدار که صحبت میکنم عادی میشه .
اگه بخوای دوچرخه سواری یاد بگیری باید قبول کنی تو این راه دهها بار زمین میخوری. اگه از زمین خوردن بترسی هیچ وقت دوچرخه سواری یاد نمیگیری .
از اینکه ممکنه سوتی بدی نترس .اگه بترسی تا آخر عمر این مشکل رو خواهی داشت .
موفق باشی:72:
نازنین خانوم ممنوم.
من در تلفن هم این مشکلو دارم.کلا فکرو ذهنم به دهنم نمیاد نمیتونم اون چیزی رو که بایدو به دهن بیارم آنن.
ولی در نوشتار خیلی راحتم.حتی با خواهر خودم نمیتونم حرفامو اونجوری که میخوام بزنم.ولی تو اس ام اس خیلی خوب باهاش حرف میزنم.
کسی بهم نگفت اینو،خودم متوجه شدم.خیلی واضحست آخه
مشکی جان درست هست حرفتون.منم یه ماهی میشه شروع کردم با خواهرمو مادرم همینطوری در مورد مساله های مختلف حرف میزنم.
ولی اصلا نمیتونم اونطوری که با خودم خوب حرف میزنم همونطوری با دیگرانم صحبت کنمو راهنمایی کنم و این آزارم میده.
واسه همین کلا آدم کم حرفی هستم ولی دوس دارم بتونم راحتو خوب حرف بزنم و همینطور ادم شوخی باشم.
لطفا کتابی بسیار موثر و روان درمانی اگه سراغ دارید بهم معرفی کنید برای بهتر شدن صحبت کردنم.
دوستانم خوشحال میشم اگر بازم با حرفاتون کمکم کنید.
حضرت علی میگن واسه غلبه به ترست خودت رو در اون بیافکن
واسه شما هم فقط باید باهاش روبرو شین,داوطلبانه واسه صحبت کردن برین جلو...
اولش مشکله ولی بعدش روتین میشه
کتاب آیین سخنرانی دیل کارنگی رو توصیه میکنم حتما بخونین,خیلی موثره
چگونه در مجامع علمی سخنرانی کنیم؟نویسندش یادم نیست متاسفانه:(
چقدر عجولی!!!!23 ساله کم حرفی .انتظار داری 1 ماهه مشکلت حل بشه؟؟!!!نقل قول:
مشکی جان درست هست حرفتون.منم یه ماهی میشه شروع کردم با خواهرمو مادرم همینطوری در مورد مساله های مختلف حرف میزنم.
ولی اصلا نمیتونم اونطوری که با خودم خوب حرف میزنم همونطوری با دیگرانم صحبت کنمو راهنمایی کنم و این آزارم میده.
لطفا کتابی بسیار موثر و روان درمانی اگه سراغ دارید بهم معرفی کنید برای بهتر شدن صحبت کردنم.
کتاب فقط جنبه تئوری داره خیلی بهت کمک نمیکنه .شاید 10 درصد .
فرض کن این یه جمله از یک کتاب برای آموزش پشتک وارو ئه
پل در زدن این حرکت خیلی شما را کمک می کند
برای زدن این حرکت شما باید ابتدا حرکت پل را انجام دهید
سپس سعی کنیدپشتک بزنید.
خوب دیگه بسه حالا پشتک بزن .:311:
کتاب همینه .بهت راهکار میده .تا خودت تمرین نکنی هیچ اتفاقی نمیافته.
توی اتاق خودت جلوی آینه بشین و بلند جمله هایی که تو ذهنته رو به زبون بیار .طوری که صدای خودت رو بشنوی .تا وقتی اون جمله ها به رو به زبون نیاری نمیتونی یاد بگیری .بعد سعی کن با اطرافیانت همونطور صحبت کنی .قدم به قدم پیش برو.عجله نکن. ممکنه ماه ها طول بکشه .:72:
آقاي عارف عزيز
اول از همه منشا رفتارت رو پيدا كن. هر رفتار ما ناشي از تفكر ماست پس اگر كه آدم كم حرفي هستي مطمئنا يه خبرايي توي ذهنت به صورت ناخودآگاه و شايد هم خودآگاه مي گذره. معمولا افكار زير باعث كمروئي و كم حرفي ميشه، بيشتر توضيح ميدم:
به خودت اعتماد نداري. ميترسي با حرف زدن بيشتر سوتي بدي، خب اشكال نداره شروع به تمرين كن، اگه سوتي دادي، خيلي راحت باهاش برخورد كن و به طرفت بگو: عجب حرفي زدم و يه جور سوتي كه دادي رو يه شوخي جا بنداز. ( من كم حرف نيستم ولي هر وقت كه سوتي ميدم، به پرروئي ميزنم و سوتي كه دادم رو خيلي طبيعي جلوه ميدم.:311:)
با خودت عين يك معلم سختگير برخورد ميكني و توقع داري بي كم و كاست و عالي حرف بزني. آقا عارف به دنبال ايده آل بودن نباش، به اين فكر كن كه در دجه اول از صحبت كردن خودت لذت ببري، نه اينكه بخواي از همين الان از خودت يك سخنور حرفه اي درست كني.
به خودت تلقين مي كني كه من آدم كم حرفي هستم، در صوتي كه همين تلقين خيلي از كارها رو خراب مي كنه. تمركزت رو از كم حرفي بردار و به اين فكر كن كه يه مشكلي داري كه خيلي ها همين مشكل رو داشتند و تونستند بهش غلبه كنند.
بعد از اينكه منشا رفتارت مشخص شد، شروع به برداشتن موانع ذهني بكن و همزمان هم شروع به تمرين كن. خودت رو به همين صورتي كه الان هستي دوست داشته ياش و بعد از پذيرش خودت شروع كن. وقتي كه فكرت درست شد ناخودآگاه رو حرف زدنت هم اثر ميذاره.
موفق باشي.