نمایش نسخه قابل چاپ
با سلام
من 23 سال دارم.خواهرو برادرام همه ازدواج کردن . من همیشه فکر میکردم خیلی مهم هستم اما تازه فهمیدم اصلا هم اینطور نبوده.تولد هر کس تو خانوادم واسشون سنگ تموم می ذارم خونه رو تز ئین می کنم اما تولد منو هیچکس یادش نمی مونه.مگه من با اونا چه فرقی دارم؟چرا یه روز رو به من اختصاص نمی دن؟چند روز دیگه تولد یکی از اعضای خانوادمه من نمی خوام برم خسته شدم دیگه...
سلام عزیزم
میتونم بفهمم که چه حسن بدیه . می خواستی بدونی که فرق تو با اونا چیه من بهت می گم . تو دختر با احساس و رمانتیکی هستی. الان در دوره ای هستیم که اینجور آدما کم هستند. متاسفانه ما آدمها فقط میتونیم مسئول کارهای خودمون باشیم و در مورد دیگران تا خودشون نخواهند کاری از پیش نخواهد رفت . من بهت پیشنهاد می کنم که با هم سن و سال های خودت بیشتر در ارتباط باشی و سعی کن با آدمهایی که به روزهای خاص اهمیت میدهند رفت و آمد داشته باشی تا این کمبود در خانواده رو بتونی تا حدی جبران کنی .خودت رو زیاد نارحت نکن خانمی . بخند گل با احساس.
نباید بدبینانه برخورد کنی،این مسئله به مهم بودنت نزد دیگران ربطی ندارد و اگرمتأهل شوی تو هم سرگرم زندگیت شده و زیاد در فکر این و آن نیستی.از طرفی باید به خود ببالی که چنین روان لطیف و روحیه دیگرخواه و مهربانی داری و البته سخنان ستاره 1 هم کاملاً درست است.
در هر حال زیاد سخت نگیر.راستی نه آنکه لج کنی،ولی از این به بعد توهم زیاد درگیر تولد دیگران نشو . . . آزمایش کن،بد نیست.
مرسی ستاره ی عزیز
خانوادم هر چند هدایایی رو بعدش برام می خرن(و اغلب گران قیمت)اما من دور هم جمع شدن رو دوست دارم.اینکه اون روز رو شادی کنیم .یه عکس یادگاری بندازیم که منم بگم آره یادش بخیر روز تولدم بود.نه اینکه بعد چند روز یادشون بیفته.
همیشه میگم اینا این همه فیلم و عکس دارن از تولدشون اما من هیچ وقت نداشتم.
سلام نسرين جون
هميشه همه چيز اونطور كه ما دلمون مي خواد نيست چرا تا حالا احساست رو به خونواده ات نگفتي ؟گاهي وقتها حرف نزدن و بيان نكردن احساسمون باعث مي شه بقيه نفهمن ما چي مي خوايم و چي فكر مي كنيم
همه تو رو دوست دارن فقط تو بايد خودت رو بشناسي و دوست بداري