رفتارام آزارم ميده!!

سلام
من دختري هستم 23ساله .دانشجو
چند وقته دچار مشكلاتي بابت خودم شدم. اعتماد بنفس ندارم، ارتباط چشمي با كسي نميتونم برقرار كنم، قدرت نگه داشتن رابطه با دوستام و آشناها ندارم، بدبين وشكاك شدم، زود رنج شدم زود گريه ام ميگيره، خلاقيت توي كارام نيس!!بعضي وقتا احساس ميكنم آيكيو هم پايين اومده:(
اينا نشانه افسردگي هس؟ واقعا من افسرده شدم؟؟
اين رفتارام واقعا آزارم ميده:((
تنهاييم هم دليل اين رفتارام ميشه آخه اكثر اوقات خونه تنهام !! فكر ميكنم كمبود محبت دارم!!
از اينكه نميتونم با كسي ارتباط برقرار كنم اذيت ميشم!
يه مشكل ديگه هم دارم ! اينكه چطوري ميتونم از فكركردن به اشتباهايي كه گذشته مرتكبش شدم آزاد بشم؟ بيشتر روزام به خاطر فكركردن به گذشته ام سپري ميشه!!ديگه خودم خسته شدم!

كمكم كنيد چون واقعا حالم بده:(

منم همین طوری
اصلا خوب نیستم
از اينكه نميتونم با كسي ارتباط برقرار كنم اذيت ميشم!
چند وقته دچار مشكلاتي بابت خودم شدم. اعتماد بنفس ندارم، ارتباط چشمي با كسي نميتونم برقرار كنم، قدرت نگه داشتن رابطه با دوستام و آشناها ندارم، بدبين وشكاك شدم، زود رنج شدم زود گريه ام ميگيره، خلاقيت توي كارام نيس!!

كسي نميخواد كمكي كنه:(((
من واقعا احتياج به كمك دارم

سلام،

به تالار همدردی خوش آمدید.

در مورد افسردگی لطفاً این 4 تاپیک رو مطالعه کنید.

تست افسردگی بك و مقدمه ای بر افسردگی
نتیجه تست: افسردگی وخیم. چی کارش کنم؟
افسردگی
درمان افسردگی با ورزش

برای برقرار کردن ارتباط با نزدیکانتون می توانید مقالات بخش مهارتهای ارتباطی رو مطالعه کنید.

در مورد تمام مواردی که گفتید مقالات زیادی در تالار داریم که می توانید با جستجو و همینطور مرور انجمن ها اونها رو مطالعه کنید.

موفق باشید.

سلام
این حرفا چیه؟تقی به توقی میخوره فکر میکنیم افسرده شدیم
تازه گیرم هم شده باشیم.مگه خداییی نکرده مرض لاعلاجه؟!
با دو تا قرص و مسافرت خوب میشه.گذشته رو بریز دور دوست عزیزم.خودت بگو زندگی کردن با گذشته چه فایده ای داره؟باور کن نه تنها ذره ای سود نداره بلکه همش منفعته.بدون خدای مهربون همیشه منتظر توبه هستش.حتی مثالی زده که بنده ای که برای توبه میاد پیشم به حدی من رو خوشحال میکنه که مثل خوشحالی آدم تنها و پیاده ای در بیابان تاریک هست که ناگهان مرکبش رو میبینه !
ببین چقدر قشنگه.پس توبه کن و مطمئن باش 100 در 100 میبخشه.
هروقت فکر گذشته میاد سراغت یه صلوات بفرست و یه لعنت بر شیطون بگو.چون کار شیطون همینه که بیاد و مارو نا امید کنه
حتما موفق میشی.من شک ندارم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ببخشید منظورم منفعت نبود.ضرر بود

با سلام
فکر می کنم لینک های مناسبی از سوی hamed 65 ارائه شد. من بعضی وقتها احساس دلمردگی می کردم اما بعد از یک ماه و نیم ورزش متوجه شدم خیلی حالم بهتره. ضمناً کسی بهتر از خود شما،نمی تونه به شما کمک کنه. توی مقالات ورزشی اعدادی مثل 8، 10 یا 12 هفته ذکر شده. من نمی دونم فکر می کنم بسته به حال هر کسی این زمان تأثیر ورزش متفاوت باشه. ولی تا زمانی که احساس بهتری پیدا نکردید قطعش نکنید. پس حتماً مرتباً ورزش کنید.کسی نمی آد که شما را پیش روانپزشک یا مشاور ببره و اگر هم ببره اونا معجزه نمی کنن. فقط یا دارو بهت می دن یا برای بهتر شدن روش زندگیت بهت مشاوره می دن. بنابراین این خود شمایی که تصمیم می گیری کی از این حال خارج بشی. من 10 توصیه دکتر فرهنگ هولاکویی را برای شاد بودن اینجا می نویسم، بقیش به خودتون وابسته است.
1) تا حد ممکن بخندید و خود را کنترل نکنید.:58:
2) بازی و شادی داشته باشید.(رقص بهترین گزینه است.البته این نظر آقای دکتر هست.):326:
3) دور و بر افراد شاد باشید.:310:
4) دنبال افرادی باشید که شما را می خندانند.
5) در محیط های شاد شرکت کنید.:122:
6) دنبال هنر خندان بروید. به موسیقی غم انگیز گوش نکنید. فیلم و سریال غم انگیز نبینید....
7) دوستان بیشتری داشته باشید.:228::228:
8) حوادث خوب را به خاطر بیاورید.
9) شما وقتی انسان خوشحالی هستید که اگر چیزی را ندارید. بر نداشتن آن غصه نخورید. تلاش کنید آن را به دست آورید اما اگر نشد باز هم ناراحت نباشید و از وضعیت موجود خود خوشحال باشید. انسانهایی که از نداشتن چیزی ناراحتند وقتی آن را به دست بیاورند نیز از داشتنش احساس خوشحالی نمی کنند.
10) دیگران را بخندانید. نگویید این کار را بلد نیستید چرا که حتماً در زندگی کس یا کسانی را خندانده اید (حتی اگر آن کس کودک چند ماهه ای بوده که با شکلک در آوردن شما خندیده است.از خودم)
یک توصیه هم از تجارب شخصی خودم که خیلی برای من مفید بود: پیگیر و جویای احوال انسان هایی که حال خوشی ندارند، نشوید. این فرد می تواند از آشنایان، اقوام و یا دوستانی باشد که یا در مضیقه مالی است، یا شغلی ندارد یا مشکلی خانوادگی یا اجتماعی دارد.من شخصاً به این نتیجه رسیدم( شاید بهتر باشد که به قول مدیر همدردی بگویم از حوادث، تجربیات و ... این مطلب را درونی کردم و آن را سرلوحه رفتارم قرار دادم.) انسان وقتی نمی تواند برای کسی کاری کند، نباید خود را آزار دهد و همدردی به جا و به اندازه، زمانی ممکن است که انسان خود روحیه ای سالم و شاد داشته باشد.

اگر دوست داشتید از این حال خارج شوید،عمل کنید احتمالاً موفق می شوید.

ممنونم از همتون دوستان
مطالبي كه hamed65 گفت رو خوندم مفيد بود
دارم سعي ميكنم كه رفتارام رو تغيير بدم
چون واقعا فقط خودم اذيت ميشم
راهكارهايي كه siamak60 هم گفت خيلي عالي بود
مرسي دوستان:72::72: