دوگانگی شخصیت، واقعا کارام اشتباه بوده ؟ تعیین چارچوب خاص برای اعمال و رفتارهای من

سلام دوستان،
من و آقایی مدت زیادی هست که با هم دوست هستیم و قصد ازدواج هم داریم . مشکلی برای من پیش اومده که واقعا گیج شدم . از اول این دوستی این آقا حساسیت های زیادی داشت . یعنی هرچی بیشتر میگذره حساسیتهاش بیشتر میشه . یعنی به نوعی بدبین هست به نظر من . مثلا من با هیچ مردی نباید حتی حرف بزنم . یعنی حرف که چرا، ولی مثلا اگر همکلاسی پسرم از من چیزی میپرسه باید اینقدر سرسنگین جواب بدم که ازم بترسه و دیگه جرات نکنه باهام حرف بزنه !!!! این دقیقا حرفی هست که خودش گفته . یعنی دقیقا واسه تمام حرکات و رفتارهای من یه چارچوب خاص تعیین کرده . من دیگه خسته شدم . میخوام خودم باشم . من نمیفهمم چرا فکر میکنه که حرف زدن دو تا دختر و پسر بده . از اینکه همیشه عذاب وجدان داشته باشم خسته شدم . این عذاب وجدان ها داره منو افسرده میکنه . وقتی یک پسر باهام صحبت میکنه یا مثلا همکلاسی پسرم ازم سوال میپرسه به خدا عذاب میگیرم . تا بهش نگم این موضوع رو عذاب وجدانم راحت نمیشه . دچار دوگانگی شخصیت شدم . من تازه بعد از چند سال متوجه شدم که میخواد من چطوری باشم . خب تا همین پارسال من تو فیسبوک عضو بودم و همکلاسیهیا پسرم هم بودند، به خدا هیچ حرف غیر دوستانه ای زده نمی شد. یعنی من اصلا فکر نمیکردم اشتباه باشه . ولی وقتی فهمیدم این چیزا رو هم اشتباه میدونه از فیسبوک اومدم بیرون و کلا ارتباطمو با تمتم موجودات مذکر قطع کردم! الان کلی عذاب وجدان گرفتم که مثلا با پسر چت کردم یا حرف زدم . الان احساس میکنم خیلی دختر بدی هستم و اشتباه بزرگی مرتکب شدم . الان تو مغزم فرو شده که ارتباط حتی در حد حرف زدن با جنس مذکر اشتباست. حالا من چیکار کنم؟ من که حرف زدم، چت کردم، چای خوردم. پس من خیلی دختر بدی هستم؟ به دد ازدواج نمیخورم ؟ به خدا من اصلا فکر نمیکردم دختر بدی ام ولی الان فکر میکنم خیلی بدم . چطوری بهش بگم که من اونطوری که میخواستی نبودم؟ اصلا بگم بهش ؟ ای خدا میخوام خودم باشو بدون این عذاب وجدان لعنتی.
خواهش میکنم کمکم کنید.

دوست عزیز :72:
لطفا سن خودتون و اون آقا رو بیان کنید؟
دقیقا چه مدت از آشنایتون می گذره؟
ایا خانواده ها هم در جریان هستند؟
آیا خاواده ها مشکلی با ازدواج شما ندارند؟
هدف اصلیتون از ادامه این رابطه چیه؟
اگه دوستی که متاسفانه کسی در این زمینه نمی تونه راهنمایی کنه. و ادامه این رابطه جز افسردگی واز دست دادن فرصتهای دیگه برای شما حاصل دیگه ای نداره.
ولی اگر ازدواج هست من فکر می کنم حتما حتما ...... با یک مشاوره مجرب ملاقات کنید هم خودتون به تنهایی
وهم با حضور نامزدتون.
به نظر می یاد ایشون دجار بیماری شکاکی و بدبینی شدید هستند و متاسفانه روزبروز ممکنه شرایط برای شما سخت تر بشه.
الان که هنوز هیچ تعهدی بهم ندارید اینقدر فشاد به شما وارد می کنند و شرایط برای شما غیر قابل تحمل شده.
در آینده که میزان علاقه کمتر و نرمال تر میشه ممکنه رفتارهای ایشون تنش زیادی برای شما داشته باشه.
حتما با یک یا دو مشاور مجرب بصورت حضوری مشورت کنید.
هرچه بیشتر رابطه دوستی رو ادامه بدید شرایط شما پیچیده تر خواهد شد.
موفق باشید. :72:

سلام،

به تالار همدردی خوش آمدید.

مقاله ای به شما می دهم که امیدوارم از دو جهت به شما کمک کند.
1- درک روابط صحیح اجتماعی بین دختر و پسر. اگر روابط درست باشند و حریم ها حفظ بشود، برقراری ارتباط با جنس مخالف در جامعه مشکلی ندارد.
2- دقت و حساسیت بیشتر روی رابطه فعلیتان با دوستتان. اگر هدف ازدواج است، بهترین کار این است که خانواده ها کاملاً در جریان باشند و روند آشنایی به دور از وابستگی ها و احساسات پیش برود.

این هم لینک مقاله: سطوح رابطه دختر و پسر

موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sanjab

دوست عزیز :72:
لطفا سن خودتون و اون آقا رو بیان کنید؟ هردو 23 سال داریم.
دقیقا چه مدت از آشنایتون می گذره؟ دقیقا 6 سال از آشناییمون میگذره
ایا خانواده ها هم در جریان هستند؟ برادر من و تمام اعضای خونواده ی اون در جریان هستند.

هدف اصلیتون از ادامه این رابطه چیه؟ هدف اصلیمون قطعا ازدواجه
اگه دوستی که متاسفانه کسی در این زمینه نمی تونه راهنمایی کنه. و ادامه این رابطه جز افسردگی واز دست دادن فرصتهای دیگه برای شما حاصل دیگه ای نداره.
ولی اگر ازدواج هست من فکر می کنم حتما حتما ...... با یک مشاوره مجرب ملاقات کنید هم خودتون به تنهایی
وهم با حضور نامزدتون.
به نظر می یاد ایشون دجار بیماری شکاکی و بدبینی شدید هستند و متاسفانه روزبروز ممکنه شرایط برای شما سخت تر بشه.
الان که هنوز هیچ تعهدی بهم ندارید اینقدر فشاد به شما وارد می کنند و شرایط برای شما غیر قابل تحمل شده.
در آینده که میزان علاقه کمتر و نرمال تر میشه ممکنه رفتارهای ایشون تنش زیادی برای شما داشته باشه.
حتما با یک یا دو مشاور مجرب بصورت حضوری مشورت کنید.
هرچه بیشتر رابطه دوستی رو ادامه بدید شرایط شما پیچیده تر خواهد شد.
موفق باشید. :72:

---

ممنونم دوست عزیزم از راهنماییتون . بله منم میگم خیلی بدبین هست ولی میگه نه من به تو به اندازه چشمام اطمینان دارم . اگه اطمینان داره پس چرا اینقدر منو تو منگنه میذاره ؟ من اصلا احساس آرامش ندارم . همش فکر میکنم دارم کار اشتباهی میکنم . الان عذاب وجدان داره میکشه منو به خدا . اصلا هر چیزی رو باید گفت به طرف مقابل واقعا ؟

دوست عزیز
شما فکر نمی کنی خیلی زود همراه زندگی تون رو برای ان شاالله 50 یا 60 سال آینده انتخاب کردی؟!؟!
یعنی در سن 17 سالگی.
هردو شما خیلی جوان هستید ( الان23 سال).
به قول دوستی ازدواج مانند انتخاب کفش مناسب هست و اگر در سنین پایین باشه
چون احتمال بزرگ شدن پا هست ممکنه دیگه نشه از کفشی که قبل انتخاب شده استفاده کرد.
به نظر من این سوال و جواب کردن ایشون مرتب از شما خیلی طبیعی نیست. ولی با زهم تاکید می کنم
حتما از مشاوره حضوری کمک بگیرید.
موفق باشید.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sanjab

دوست عزیز
شما فکر نمی کنی خیلی زود همراه زندگی تون رو برای ان شاالله 50 یا 60 سال آینده انتخاب کردی؟!؟!
یعنی در سن 17 سالگی.
هردو شما خیلی جوان هستید ( الان23 سال).
به قول دوستی ازدواج مانند انتخاب کفش مناسب هست و اگر در سنین پایین باشه
چون احتمال بزرگ شدن پا هست ممکنه دیگه نشه از کفشی که قبل انتخاب شده استفاده کرد.
به نظر من این سوال و جواب کردن ایشون مرتب از شما خیلی طبیعی نیست. ولی با زهم تاکید می کنم
حتما از مشاوره حضوری کمک بگیرید.
موفق باشید.:72:

---

چرا میدونم خیلی زود بوده ولی ما همدیگه رو دوست داریم و از انتخابم ناراضی نیستم . فقط همین موردی که گفتم واقعا عذابم میده . من میخوام بدونم کارهای من واقعا اشتباه بودن ؟ من دیگه نمیدونم چه کاری درسته و چه کاری اشتباه . واقعا نمیدونم دیگه.

سلام دوست عزیز

با تشکر از سنجاب عزیز که سوال هاش موضوع رو برای ما روشن تر کرد


به عبارتی شما این رابطه رو از 17 سالگی که شاید حتی بشه دوره نوجوونی به حسابش آورد، شروع کردید.
هر دو نفر شما خیلی خیلی جوون بودید. وقتی که شخصیت واقعی شما هنوز شکل نگرفته بود و واقعا هنوز کاملا نمی دانستید از زندگی چی می خواهید.

شما با قطعیت صحبت از ازدواج می کنید در حالی که این رابطه رو 6 سال طول دادید!!!!!!!
این مدت بسیار طولانی است و لزومی نداره دوره شناخت قبل از ازدواج این همه طول بکشه:305:

به گذشته کاری نداریم
اما آن چه که الآن به شما توصیه می شود:
1) رابطه را حتما به صورت رسمی یعنی از طریق خانواده ها پیگیری کنید. زیر نظر آنها.
2) با توجه به وابستگی عاطفی که به نظر میاد شما دو نفر رو از دید منطقی نسبت به قضیه دور کنه، توصیه می کنم حتما با مشاور مشورت کنید. مسلما مشاور چیزهایی را خواهید دید که شما تا به حال متوجه آنها نشده اید.
3) یه مقدار بیشتر رو خودتون کار کنید. به خودتون جدا از ایشون یه نگاهی بیاندازید. خودتون را مستقل از ایشون تعریف کنید. ببینید از زندگی چی می خواهید. (این تغییر در رفتار و کردار از جانب شما برای جلب رضایت ایشون اصلا نشانه خوبی نیست)

خودت باش و همراه کسی بشو که تو رو به خاطر همونی که هستی بخواد نه آنچه که قراره ازت بسازه:305:

ممنونم دانوب عزیز از راهنماییت. من اصلا اینطوری نبودم . همیشه خودم واسه خودم تصمیم میگرفتم ولی الان همش احساس میکنم کارام اشتباست . همش منتظرم که یک مهر تایید از طرف اون به کارام بخوره . من نمیخوام همیشه احساس عذاب وجدان داشته باشم . میخوام در آرامش باشم . ولی از طرفی هم میگم شاد واقعا کارای من اشتباه باه و اون حق داشته باشه .واسه همینم اومدم اینجا که نظر شما رو بدونم.

سلام

به نظر من و کاملا به نظر من ..........شما دو نفر مناسب هم نیستید و در طول مسیر زندگی به مشکلات بیشتر می خورید .

این آقا شخصیت کنترل گر دارند و بر مبنای همین شما نیز مجبور به کارهایی می شوید که در باور و تربیت و .......شما نیست . شما به مرور و در طی مسیر زندگی زناشویی حس خفگی بیشتری نیز خواهید کرد

" کتاب زن شیفته " و کتاب "وابستگی متقابل "را بخوانید .


و باور داشته باشید شما همانگون که هستید برای خیلی ها دوست داشتنی هستید و نیازی نیست که برای جلب رضایت دیگران خودتان را سانسور کنید و از خودتان چیزی نشان بدهید که نیستید . فکر می کنید چند سال می توانید این شخصیت غیر واقعی را حمل کنید ؟!

البته ناگفته نماند که شما این کار را به این دلیل می کنید که انتخابتان اشتباه است . و برای اینکه این انتخاب اشتباه را از دست ندهید تمام خودتان را تغییر می دهید تا با تمام چهارچوبهای ایشان به زور هماهنگ شوید و....................به مرور وقتی فشار روی شما بیشتر شد مثل یک فنر در می روید .

و نکته ی مهم اینکه قصد ازدواج برای رسیدن به زندگی مشترک و داشتن یک زندگی زناشویی و رابطه ی سالم کافی نیست .

انتخاب مناسب
تصمیم گیری درست


شرط اصلی است و از نگاه من و به نظر من این انتخاب مناسب شما نیست هرچند که به ظاهر فکر کنید که این آقا را دوست دارید و یا ایشان شما را دوست دارد . این اسمش عادت است و نه دوست داشتن .

انی عزیز از راهنماییتون ممنونم . من با اطمینان میگم که این حی وابستگی نیست و دوست داشتنه . تا حالا به همدیگه دوست داشتنمونو ثابت کردیم . نه من قبول ندارم که میخوام با چنگ و دندون از یک انتخاب اشنباه مراقبت کنم . ممنونم که کمکم کردید. ما وقتی که با هم هستیم خوبه ، یعنی وقتی با خودشم دیگه منو تو منگنه نمیذاره، انگار کهخیالش راحتع دیگه . ولی وقتی از هم دوریم به چیزایی که فکرشم نمیکنید گیر میده . یعنی من آب هم که میخورم باید بهش بگم . یعنی اینقدر این چیزا رو تو گوش من خونده که دیگه الان اگه خودمم نخوام نمیتونم نگم . اصلا مگه فکر کرده بابامه که باید همش مواظبم باشه ؟ به خدا بعضی اوقات اونو به جای مامان بابام اشتباه میگیرم . هرچند که اونا کمتر کارامو زیر نظر دارند.