دلخوری از خانواده همسر به خاطر عدم حمایت(غصه از درون .گریه در تنهایی)

مادر شوهر چه کلمه ی مبهمی..
من خیلی خیلی همسرمو زندگیمو دوست دارم .با همه ی وجود ازش راضیم.خداروشکر
من خانواده شوهرمو دوست دارم اما یخورده از نظر مالی واسه ازدواج ما کم گذاشتن.این که میگم یعنی واقعا همه ی هزینه های عروسی باهمسرم بود....روزها میگذره و حالا هرکسی توی خانواده و فامیل همسرم ازدواج میکنه ناخودآگاه حالت مقایسه واسم پیش میاد و متاسفانه همسرم سریع تشخیص میده که یه اتفاقی افتاده که من ناراحتم.......واسه مراسم بله برون من خانواده همسرم واسم انگشتر نیاوردن..حتی ما خریدی بعنوان خرید عروسی هم نداشتیم..و هیچ عیدی حتی اولین عید هم به خونه ما نیومدن و واسم عیدی نیاوردند...هیچ وقت بروز ندادم اما حالا دیگه...حالا که میبینم توی فامیلشون این رسوم هست و واسه من اجرا نشده دلم میشکنه و.....خیلی از درون غصه میخورم.......
از مادرشوهرم دلخورم.....میدونم میگین اشتباه میکنم اما شبها یدفه گریه میکنم و همسرم آرومم میکنه ..میگه من برات جبران میکنم .اما هرگلی یه بویی داره و من میخام اونا محبت کنن...اونا واسه عروسشون ارزش قائل بشن.........
مینا ببخش اینجا دردو دل کردم./
رایحه جون .../افتاب همدرد ....دوستان عزیزم کمکم کنین........

اگه واقعا با شوهرت خوب هستيد و شوهرت تمام خواسته و نيازهات را برآورده مي كنه. زياد دربند محبت خانواده شوهرت نباش و از محبت نكردن اون ها ناراحت نشو. همين كه بين تون احترام حاكم باشه و حد و حدود ها حفظ بشه كافيه.
اما اگه رفتار اون ها رفتار شوهرت را تحت تاثير قرار مي ده اونوقته كه بايد ناراحت و نگران باشي و به دنبال راه حل؟!

منم این روزا خیلی از درون گریه می کنم........
منم یاد گذشته زیاد می افتم.........
کاتش کن زیاد ادامه اش نده
هیچ فایده ای نداره نه برای تو نه برای همسرت و نه برای خانواده همسرت
چون تو رو افسرده کرده
همسرتو کلافه کردی
و اگرم به خانواده همسرت کشیده بشه قهر و دلخوری و ناراحتی پیش می اد که بازم اعصاب خوردکنیش برای توئه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پریماه

من خانواده شوهرمو دوست دارم اما یخورده از نظر مالی واسه ازدواج ما کم گذاشتن.

پس به جز محبت از جنبه مالی،محبتای زیاد دیگه ای در حقت داشتند، درسته؟ پس قدر اونا رو بدون.
دوست داشتی یه انگشتر برلیان واست بخرند ،اما یه جایی تو جمع تحویلت نگیرند،بهت بی احترامی بذارند و یا.....
میگه من برات جبران میکنم .اما هرگلی یه بویی داره و من میخام اونا محبت کنن...اونا واسه عروسشون ارزش قائل بشن.........

عزیزم همین که شوهرت انقدر شعور و فهم داره خودش یه دنیا ارزشه،خواهشا قدرشو بدون و با گریه هات و بهانه گیریهات اذیتش نکن.
بازم میگم دوست داشتی اصلا سوئیچ یه ماشینو بهت کادو بدن اما شوهرت درکت نکنه و مدام تو سرت بزنه؟
هدیه دادن و محبت مالی میتونه یه روش واسه ارزش قائل شدن برای کسی باشه، اما تنها راه نیست.:72:

---

در مورد هزينه ها، خريدها و كادوها اگر مرد خودش كار كنه و درآمد داشته باشه در اكثر مواقع خودش هزينه ها را پرداخت مي كنه و خانوادش كمكي نمي كنند. بنابراين از اين موضوع هم نبايد دلگير و ناراحت باشي.

آخه عزیزم این چه حساسیتهاییه که ما خانومها گاهی دچارش میشیم؟یکم خودت رو کنترل کن، لحظات قشنگ زندگی تو با یک مشت انرژی های منفی که به سمت خودت فرستادی خراب نکن. اگر شما عروس اول بودی شاید سر شما هنوز تجربه بدست نیاورده بودن و سر این عروسشون تازه یاد گرفته باشن. وقتی شوهرت حاضره برات هر کاری رو بکنه دیگه انتظاری از خانواده اش نداشته باش و از اونا انتظار محبت نداشته باش خودت محبت بکن اما اینقدر به فکر پاسخ از طرف اونا نباش. بعضی خانواده ها ابراز محبت توش معنی ای نداره و بیشتر در عمل این محبت اتفاق میفته، مثل خانواده ما. برادرم با دختری دوسته و اونا توی خانواده شون ابرای احساسات کلامی دارن اما ما اصلاً اینطوری نیستیم و این دختر خانوم پدر مارو در آورده اینقدر از ما انتظار ابراز محبت کلامی داره. خب ذات بعضی ها اینطوریه دیگه.ببین جاری منم اولین عروس بود و سر من مادر شوهرم میگفت که یک چیزایی رو تازه یاد گرفته، متأسفانه جاریم با علاقه زیادش به من، از این موضوع ناراحت بود. منم خیلی ناراحت میشدم که ناراحتیش رو میدیدم آخه منم خیلی دوسش دارم. دوست خوبم با این حساسیت مانع صمیمی شدن شما و جاریت میشی. سعی کن این افکارو شدیداً از خودت دور کنی. شاید همه خانومها در این لحظات همینطوری میشن و خودشونم میدونن اشتباه می کنن، اما اینجور موقعها انگار یکی رو می خوان که بیاد و دلداریشون بده. غصه این چیزا رو نخور به چیزای + فکر کن همش.:43:

ممنون دوستان عزیزم
خداروشکر همسرم یه مرد ایده ال واسه منه.و خیلی خیلی ازش راضیم...و هیچ مشکلی خداروشکر باهاش ندارم..
ولی قبل ازدواج یه تصور دیگه ای از خانواده همسرم داشتم...اما برآورده نشد..خانوداش مهربونن..اما .....
دلم میخاس بیشتر واسم خرج میکردن...
چندشب پیش خالم اینا واسه پسرشون رفتن بله برون و اتفاقا پدرو مادر من هم چون بزرگ فامیل بودن بردنشون.وقتی برگشتن مادرم گفت خاله واسه عروس خانم یه انگشتر خیلی خوشکل بردنو دستش کردن..انگار یه جرقه بودو شب که خوابیده بودیم یدفه ناخوداگاه بغضم ترکیدو توی آغوش همسرم گریه کردم اون هم همش میگفت آروم باش و به اینها فکرنکن..من جبران میکنم......
نه بخاطر یه انگشتر نه نه....بخاطر اون احترامی که میدیدم مادرشوهرا واسه عروسشون قائلن............
یه چیزبگم؟؟؟؟زمانی که میخاستیم حلقه بگیریم من چون میدونستم تمام هزینه ها تمام و کمال به عهده همسرم هست درحضور خانوادش تاجایی که میشد مراعات کردم...و خرید عروسی هم نخواستم.......اما یه کلمه اونها نگفتن بیاین بریم خرید......
اما حالا اینها شده علامت سوال.....
میدونم اشتباه میکنم..میدونم ذهنم درگیر مادیات شده...میدونم اشتباهه........
چجوری خودمو رها کنم...چجوری اروم بشم....چجوری دیگه مقایسه نکنم..............

سلام پریماه جونی.منم تو این مورد با تو هم دردم.منم خرید عروسی نداشتم.حتی حلقه عروسیمو خودشون خریدن اوردن و متاسفانه من هیچ نگفتم.من درکت می کنم اگه می گی خرید عروسی منظورت جنبه مادیش نیست بلکه همون ارزش قائل شدنه.همسر منم الان حاضره دنیا رو بریزه پام.
خواهش می کنم وقتی این خاطرات می یاد ذهنت با جایگزین کردن خاطرات خوب اجازه نده حالت گرفته شه.پریما جون از تکنیک توقف فکر استفاده کن رو من که خیلی موثر بود.لینک مربوطه رو واست می ذارم:46:
http://www.hamdardi.net/thread-16432.html

من عروس دوم خانواده هستم و داداش کوچیکی شوهرم زودتر از همسرم داماد شده...نمیدونم چقدر واسه جاریم هزینه کردن ..
ما 5 ماه عقد بودیم(البته جشن عروسی هم همون موقع به فاصله یه هفته بعد از عقد گرفتیم)) و در این مدت همسرم همیشه خونه ما بود.چون منو پدرو مادرم تنها بودیم..گاهی وقتا هم میرفتیم یه سر خونه مادر شوهرم...
بعد از 5ماه که همچنان همسرم کم کم داشت هزینه جشن عروسیمونو تنهایی میداد ما رفتیم خونه خودمون و مستقل شدیم...باز همسرم تمام هزینه های فرش و LCD و...رو خودش متقبل شد..الان 4 ماه از خونه رفتنمون میگذره و همچنان تا اخر سال همسرم باید تمام هزینه ها رو صاف کنه......
ما اول ازدواجمونه و دوست دارم واسم خرج کنه.. میکنه اما اگر اخر ماه پولی توی حسابش بمونه که معمولا این چندماه کل حقوقش میره پای چک و... .هر دومون شاغلیم ..و اگر کم بیاره و ازم بخواد منم کمک میکنم.....
همه ی اینها باعث شده تا دلخوریم از خانوادش بیشتر بشه..توی این اوضاع مالی کاش یخورده به همسرم کمک میکردنو حداقل هزینه عروسی رو متقبل میشدن........
خدایا میدونم افکارم داره آلوده میشه و میدونم یخورده پرتوقع شدم ولی نمیدونم چطور رها بشم.........
همیشه میگه تا آخرسال صبرکنم همه ی چک ها و ..تموم بشه .بعدش خودم هرچی بخوای واست میخرم.....
شدم مثل بچه های پنج ساله...نه؟؟؟

عزیزم خب به وسع مالی خانواده ام نگاه کن. خانواده شوهر من برام یک انگشتر مروارید آوردن (من از مروارید متنفرم)و خیلی هم نازک و واقعاً زشت بود که اگر نمیاوردن خیلی بهتر بود. جوری بود که شوهرمم اصلاً خوشش نیومده بود. ما هم شهریور امسال فروختیمش می دونی چقدر؟50هزار تومن توی گرونیه طلا! اما من اصلاً ناراحت نشدم و تمام اون یکسال اون انگشتر رو دستم کردم چون میدونستم وسع مالیشون همون حده!و در حالیکه دیدم امسال دختر خالم واسه مراسم بله برونش انگشتری براش آوردن که 2 برابر حلقه ازدواج منه!و مادرم و مادر بزرگم داشتن خانواده شوهر منو می کوبیدن که مردم شانس دارن اون چه انگشتری بود برای این دختر آوردن و... ومن هیچ اهمیتی به این حرفاشون ندادم. یکم حرص خوردم از دست مامانم و مادر بزرگم اما اصلاً این فکر کم گذاشتن از طرف خانواده شوهرم یک لحظه هم نیومد تو ذهنم. اینقدر به حرف دیگران توجه نکن عزیزم، همه چیز مادیات نیست به خدا. الان همین دختر خالم با اون انگشتر برلیانش در دوران نامزدی کلی با هم مشکل دارن و ازدواجشون داره به هم می خوره! به فکر زندگی قشنگت باش، فکر کن خانواده شوهری وجود ندارن و مثل خانواده خودت دوسشون داشته باش. محبت فقط با مادیات نیست اینو باور کن!