به رابطه با کسی که میگه به یکی دیگه تعهد داره ادامه بدم؟

با سلام
در ایجا می‌خوام مسئله خودما مطرح کنم و پیشاپیش از طولانی شدن مطلب عذرخواهی می‌کنم.
پسری هستم 24 ساله و فارغ التحصیل کارشناسی ارشد.
در اواخر دوره فوق لیسانس، به یکی از دختران هم رشته ورودی بعد از خودم (من 88 و ایشون 89) که البته همسن خودم هستن، علاقمند شدم. شکل گیری رابطه هم به واسطه شباهت موضوعی پایان نامه هامون و کمک هایی بود که من در این راستا بهشون می کردم.
رابطمون در ابتدا بیشتر بصورت رسمی و در راستای کمک درسی بود تا اینکه در ادامه بیشتر با هم راحت شدیم و ارتباطمون بیشتر شد (ارتباط smsی، چت، ایمیل و ملاقاتهایی که در هفته چندین بار با هم داشتیم).
یک مدت که از رابطه گذشت، در یکی از ملاقات هامون مسئله علاقه خودم به ایشون را مطرح کردم و بر خلاف ترسی که داشتم ایشون بد برخورد نکرد. اما من فقط علاقه خودم را مطرح کردم و صحبتی از ازدواج به میون نیاوردم. از رفتارهای ایشون مشخص بود که ایشون هم نسبت به من نظر خوبی داره.
رابطمون به خوبی ادامه داشت ولی مدتی از فارغ التحصیلی من بیشتر نگذشته بود که متوجه شدم رفتارشون خیلی سرد شده. وقتی جویای دلیلش شدم، گفتن که پای خواستگار دیگه‌ای وسطه که از بچه‌های هم رشته خودشون تو دوره لیسانس بوده. گفتن که اون پسر یک سال پیش بصورت رسمی برای ازدواج پا پیش گذاشته ولی ایشون جواب دادن که به خاطر تحصیلشون (تو مقطع ارشد) یک سال دیگه تشریف بیارن. حالا هم یک سال گذشته و اون آقا پسر اومدن. با شنیدن این حرف انگار دنیا رو سرم خراب شد، چون من واقعاً به ایشون علاقمند شده بودم و مطمئن هم بودم که این علاقه یک طرفه محض نیست.
لازم به ذکره که من قبلاً در اثنای یکی از ملاقاتهامون ازشون خواسته بودم که اگه واقعاً پای فرد دیگری تو زندگیشون وسطه که به ایشون علاقه دارن، به من بگن، ولی ایشون در اون زمان به من گفتن نه و کس دیگری که ایشون باهاش راحت باشه و بهش علاقه داشته باشه وجود نداره.
وقتی ایشون مسئله این فرد را مطرح کرد، من با ناراحتی از ایشون پرسیدم که چرا با اینکه از یک سال پیش، مسئله این آقا مطرح بوده، با من ارتباط به این گرمی داشتن که باعث بشه من بهشون وابسته بشم و ایشون در جواب، تنها کاری که کرد عذرخواهی بود.:316:
بعد از این مسئله، به خاطر علاقه بیش از حدی که به ایشون پیدا کرده بودم، نتونستم رابطه را تمومش کنم و ارتباطمون کمابیش ادامه داشت ولی نه به گرمای سابق.
تا اینکه یک بار پس از مشورت با یکی از دوستان نزدیکم، تصمیم گرفتم که از ایشون بخوام اگه به اون آقا پسر صرفاً به عنوان یک خواستگار نگاه میکنه، به من هم این شانس را بده تا بصورت رسمی برای خواستگاری بیام جلو. درخواستما با ایشون مطرح کردم و ایشون هم قبول کرد که مورد من را هم با خانوادش مطرح کنه و اگه ok اولیه در مورد شرایط من وجود داره، من هم مسئله را با خانواده خودم مطرح کنم. در مورد شرایط اجتماعی اقتصادی خودم هم باید بگم که وضعم بد نیست. از بچه‌های top چه در دوران لیسانس و فوق بودم و حدود 2 سالی هست به عنوان یکی از کارمندان اصلی یکی از پروژه‌های دانشگاهی مشغول به کار هستم. البته خدمت سربازی را دارم که البته با توجه به تاریخ اعزامم (اسفند ماه) و کسری خدمتی که دارم، ان شاا... تا پایان مهر سال دیگه تمومه.
درخواستما مطرح کردم و ایشون قرار شد که فکر کرده و به من جواب بدن. تو این مدت چندبار ایشون از من پرسید که آیا واقعاً مصمم هستم و یا صرفاً تصمیمم بر اساس احساساته که بطور جد رو تصمیمم تأکید کردم. حتی برا اینکه این مصمم بودن را اثبات کنم، زودتر از اینکه ایشون ok اولیه را از خانوادش بگیره، مسئله را با خانواده خودم هم مطرح کردم و اونها هم ایراد خاصی نگرفتن.
منتظر جواب ایشون بودم که یک روز بصورت ناگهانی خواستن که منا ببینن و به من گفتن که کلاً به ایشون فکر نکنم. ایشون به اون پسر تعهد داره و نمی تونه بعد از یک سال به ایشون نه بگه.
حالا از بچه‌ها می خوام که منا راهنمایی کنن که من واقعاً چیکار کنم؟ کاملاً بیخیالش بشم؟ خدا شاهده که خیلی برام سخته چون به تمام معنا بهش علاقمند شدم. از زمانیکه ایشون بصورت یک طرفه خواستار قطعی کامل ارتباط شده، حدود 3 هفته‌ای میگذره ولی باز هم فکر من شدیداً بهش مشغوله. از طرفی هم من نمی دونم آیا درسته که بیش از این عزت نفس خودما پایین بیارم و بهشون اصرار کنم؟ واقعاً این رفتارش به خاطر تعهدش به اون آقا پسره، یا مسئله چیز دیگه‌ایه که من ازش بی خبرم؟
با تشکر.

سلام
خوبی؟؟
متاسفم که اینجوری شده و میتونم درک کنم که ضربه بدی هست....

اما به نظر من یسری چیزها هست که تو هنوز نمیدونی,این چیزهایی که تو میگی یجوری مشکوک هست

من جای تو باشم حالا که 3هفته رو تحمل کردی,بقیه رو هم تحمل کن
شاید خودتو درگیر کنی بعدا چیزهایی بفهمی که باز حال و هوات رو بهم بریزه

ممنون "چرخ و فلک" جان.
در این مورد که میگی یک سری چیزها هست، من خودم هم همین اعتقاد را دارم و همین هم باعث شده ذهنم همچنان درگیر باشه. راستش مدام پیش خودم فکر می کنم که دلیل این حرکت سینوسی اون خانم چی می‌تونه بوده باشه. آیا دلیلش دودلی ایشون در انتخاب بوده و حالا به نوعی از اون آقا مطمئن شده و تصمیم گرفته کلاً با من به هم بزنه؟ آیا واقعاً نسبت به مصمم بودن من شک داشته؟ آیا شرایط و ظاهر من نسبت به اون آقا بدتر بوده؟ اصلاً مسئله اون آقا واقعیه یا اینکه مسئله چیز دیگه ایه و به خاط اینکه من کلاً ببرم این داستان را ساخته؟ و ...
در مورد تحمل هم باید بگم تصمیم خودم هم همینه ولی انصافاً داره داغونم میکنه به طوری که حس می کنم رو کاراییم در محل کار به شدت تأثیر گذاشته.
باز هم ممنون.

سلام دوست عزیز

بیشتر رفتارشون نشاندهنده به نوعی تو آب نمک خوابوندن شما و از دست ندادن فرصت است که شاید بهتر از این هم نصیبم شود که این هم نشان دهنده شخصیت ناپایدار ایشان هست .
و نمونه این رفتار را با شخصی که به قول خودشان به او متعهد هستند هم دیر با زود نشان خواهند داد ...

این خانم همزمان که با شما در رابطه بودند به قول خودشان به شخص دیگری هم تعهد داشته اند پس مانند شما تمام ذهنشون درگیر این رابطه نبوده و وابستگی برای ایشان ایجاد نشده اما نگاه شما متفاوت بوده و برای شما این دلکندن به مراتب سخت تر است اما ناممکن نیست .

امیدوارم به آرامش برسید:72:

باز هم ممنون
در این مورد که میگید ایشون به نوعی شما را تو آب نمک خوابونده بودن، خودم هم قبول دارم (البته الان). خصوصاً اینکه بعد از اینکه برای اولین بار مسئله اون آقا را مطرح کرد، رفتارش به نوعی "با دست پیش بکش، با پا پس بزن" شده بود.
اینکه اون آقا چه معیارهای برتری نسبت به من داره را من خودم از ایشون سوال کردم. ایشون گفت برتری خاصی وجود نداره و صرفاً مسئله تعهده (که البته من هم خیلی باور کردم). در مورد وضعیت اون آقا که ازش سوال کردم، میگه دانشجوی ارشد در یکی از دانشگاههای تهرانه و خدمت سربازی هم نداره و نمیتونه ایرادی به ایشون بگیره.
حالا اگه به ایشون ایرادی نمی توانه بگیره، به من چه ایراد خاصی می تونه بگیره؟ اگه از ظاهر من خوشش نیومد، پس چرا گذاشت رابطه تا این حد پیش بره؟ آیا شرایط اقتصادی من بد بود؟ من با اینکه 24 سالم بیشتر نیست ولی از نظر اقتصادی مستقل هستم. آیا از نظر تحصیلات، تحصیلاتم پایینه؟ از لحاظ شخصیتی هم حداقل به خودم مطمئن هستم که آدم نرمالی هستم. نمی دونم به خدا...مدام خودم را به خاطر کوچیک کردن پیش ایشون و اصرار زیاد سرزنش می‌کنم، اما نمی‌دونم چرا تا این حد بهش علاقمند شده بودم (که البته هنوز هم هستم).
البته لازم می‌دونم ذکر کنم که تو شناختی که تو این 5-6 ماه ازش به دست آورده بودم، دختر خوب و آرومی نشون می‌داد (حتی دوستای نزدیک خودم هم همین نظر را در مورد ایشون داشتن).
همه دوستام بهم میگن حالا که خودش میخواد، بذار بره و برای تو موقعیتهای بهتری هم پیدا میشه اما مشکل خود من هستم چرا که مدام ذهنم مشغوله که چطور کسی را که نه یک روز دو روز و یک هفته دو هفته، بلکه چندین ماهه شناختمش و بهش علاقمند شدم را فراموش کنم.

نیازی نیست دنبال ایراد تو خودت بگردی.به هرحال هرچند که کارش اشتباه بوده و شاید کار هردوتون که بصورت غیر رسمی با هم بودین و اگه از همون اول رسمی عنوان میکردین این دلبستگی یا وابستگی پیش نمیومد که این از همون دلایلی هست که این تالار اینجور رابطه ها رو نهی میکنه ولی ماهی رو هروقت از اب بگیری تازه است.تو که رسما حاضر شدی خواستگاری بری ولی اون خانوم نخواسته بنا به هر دلیلی که زیاد هم مهم نیست.چه شما رو واسه ازدواج نپسندیده باشه چه بهتون دروغ گفته باشه و قضیه اون خواستگار اونجور که عنوان کرده نبوده باشه و...
به هر حال نه لازمه تو خودت دنبال عیب بگردی و نه به احساساتت ادامه بدی فقط از این تجربه استفاده کن تا دفعه بعد تکرارش نکنی

با تشکر از "بهار 66"
از راهنماییتون واقعاً سپاسگزارم.
در مورد اینکه چرا زودتر از این مسئله را رسمیش نکردم باید بگم هدفم شناخت بیشتر از ایشون بود. اما قبول دارم که در این اثنا وابستگی هم پیش اومد که البته صرفاً من مقصر نبودم بلکه رفتار خود ایشون هم به گهگاه به شدت این وابستگی دامن می‌زد.
از اون روز سعی کردم تمامی ابزارهای ارتباطی با ایشون را از خودم دور کنم (پاک کردن yahoo id، بلاک کردن ایمیل، شماره موبایل و ...) ولی باز هم وسوسه می‌شم که پیگیر باشم.
فراموش کردنش خیلی برام سخته (البته به قول دوستان ناممکن نیست) مخصوصاً موقعی که به روزهای خوبی که با هم ارتباط گرمی داشتیم فکر می‌کنم.

شما باید این دوران رو بگذرونید همه این دلتنگی ها و بهانه گیریها طبیعی هست،
سعی کنید به خاطراتتون فکر نکنید چون باعث میشه این آتش که در حال خاموش شدنه شعله ور بشه .
برای خودتون و احساستون که به بازی گرفته شده ارزش قائل باشید و باور داشته باشید این نیز بگذرد ...

با تشکر دوباره از همه دوستان.
می خواستم یه موضوعی را در رابطه با این ارتباط بگم. ایشون از همون اول که یواش یواش رابطمون رو به صمیمی شدن می رفت، همواره می‌گفت که "از بوجود آمدن وابستگی می‌ترسه". با این وجود، خودش هم هیچ وقت با قاطعیت کامل عمل نمی‌کرد. من هم چون تجربه اول ارتباطم بود، واقعاً بهش وابسته شده بودم.
آیا به نظر شما دوستان، این برخورد ایشون، به این دلیل نبوده که من مدتی دور از احساسات باشم، تا بیشتر به خودم بیام و در مورد مسئله ازدواج منطقی تر فکر کنم؟ آیا اگه منظورشون این بوده، نحوه برخوردشون و اینکه مسئله را در قالب مطرح بودن پای یک خواستگار دیگه مطرح کردن درست بوده؟
آخه می‌دونید، من اوایل یک بار بصورت صریح ازش پرسیدم که آیا فرد دیگری تو زندگیت مطرح هست، وایشون هم صریحاً گفت نه. همچنین یک بار بعد از اون ماجرا هم (البته با لحنی التماس گونه) ازش خواستم که بهم بگه مسئله‌ی اون خواستگار، دقیقاً همونجوریه که اون روز بهم گفت یا نه، و ایشون گفت تقریباً.
آیا امکان داره ایشون به خاطر فشار خانوادش مبنی بر اینکه الان تو سن ازدواجشه ولی این پسر (که خودم باشم) صرفاً بر اساس احساسات حرفی زده و با آینده خودت بازی نکن و ... تصمیم به همچین برخوردی گرفته باشه؟
و البته هزار آیا دیگر که تو ذهنم شکل گرفته....
نمی دونم به خدا. خودم هم شدیداً فکرم مشغوله. من که واقعاً تصمیم واقعی برای ازدواج گرفته بودم و تردیدی هم نداشتم و مطمئن هم بودم که به هم میاییم.
در آخر اینکه به نظرتون چاره کار صبره و فراموش کردنش یا اینکه دوستان راه دیگه‌ای پیشنهاد می‌کنید.

سلام
به نظر من، نظر بقیه دوستان در مورد احساسات اون خانوم نمیتونه درست باشه
من اینطور فکر می کنم که ایشون به شما علاقه دارن، اما فقط به خاطر اینکه فکر می کنن به اون آقا تعهدی دارن و شاید این هم باشه که بگن اون آقا یکسال برای ایشون صبر کردن و نشون دهنده ی علاقه ی حقیقی این آقا باشه ولی شما تازه با ایشون آشنا شدید و به خاطر همین هم مسئله ی احساسات رو مطرح کردن
فکر نکنید اگه بازم به ایشون اصرار کنید، خودتونو کوچیک کردید، بلکه با این کار بهشون ثابت می کنید که تصمیم شما قطعیه و احساسات نیست...البته این بازم به شخصیت خود شما بستگی داره

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اینی هم که میگید، به شما به صراحت گفتن که کس دیگه ای تو زندگیشون نیست، شاید به این دلیله که امیدی نداشتن که اون آقا دوباره بعد از یکسال، برای خواستگاری اقدام کنن