چه جوري راضيش كنم درس بخونه؟؟؟

سلام من يكسال و چند ماهه باپسري اشنا شدم پسر خوبيه اوايل كه قصدمون ازدواج نبود راحت باهم كنار ميومديم تا وقتي كه عاشقم شد و منم ازش بدم نميومدقرار شد شناختمون بيشتر بشه تا با خانواده من صحبت كنه ولي خانواده من مخالفت كردن چون اون اقا ديپلم بودو من دانشجوي مهندسي،از همون زمان دعواهاي ماهم شروع شد ولي من همه حرفا و توهيناشو تحمل كردم چون بهش علاقمند شده بودم تا اينكه سر يه دعوا من همه چيزو تموم كردم ولي با اصراري كه كردو قول داد درس بخونه برگشتم حالا كه باز همه چيز درس شده ميگه من درس نميخونم ميرم تو كار ازاد ولي در اونصورت من نميتونم واسه من مهم درس خوندنشه ولي اون اصلا توجه نميكنه با اينكه كنكور داده ميگه نميرم دانشگاه،كمكم كنيد من نميخوام از دستش بدم چه جوري راضيش كنم درس بخونه؟

سلامم
به همدردی خوش اومدی

کاش بیشتر از خودتون و شرایطتتون میگفتی تا بشه بهتر راهنمایی کرد

و از مسایل دیگه بیشتر بگید تا بهتر راهنمایی بشید
مثلا گفتید "حرفاش و توهین هاش", بخاطر چی؟
یا اینکه وقتی میبینه بدون درس نمیتونه به شما برسه چرا باز اقدامی نمیکنی

من جای شما بودم حالا که اینجا هستید,به کمک دوستانی که با تجریه هستن و انشالله بزودی به تاپیکت سر میزنن ,اول بررسی کن که اصلا این شخص و این ازدواج به صلاح شما هست یا نه
بعدش اگه همچی اوکی بود بشینید برا درسش فکری بکنید

باران عزیز
به همدردی خوش آمدی
عزیزم شما چه معیارهایی واسه ازدواج دارین؟اگه ایشون اون ملاک و معیارهای مد نظر شما رو دارن که ازشون بخواین رابطه رو به صورت رسمی در بیارن.در غیر این صورت سعی نکنین ایشون رو عوض کنین .روی ملاک های خودتون بمونین رابطه تون رو با ایشون قطع کنین و مورد ی رو که مناسبتون هست به عنوان همسر انتخاب کنین.

سلام.
من شرایط این پسر رو داشتم و واقعا دوستم رو می خواستم و گوش کردم و درس خوندم.
ولی همیشه اینجوری نمی شه. مثلاً وقتی من بعد از سالها خواستم که هر دو برای ارشد بخونیم اون نتونست قبول کنه و فشار بیش از حد من همه چیزو خراب کرد.
الان که به گذشته نگاه می کنم می بینم درس اون همه که من فکر می کردم مهم نیست.
خیلی فکر کن. اگه واقعا نتونه یا نخواد که درس بخونه این رابطه میشکنه. پس اگه این رابطه واست خیلی مهمه مواظبش باش.

من واسم درس خيلي مهمه ولي خانوادم نه بيشتر مالي نگاه ميكنن اونم كه اين شرايطو ديد ترجيح داد بره تو كار ازاد حالام ميگه به هيچ وجه راضي نميشم درس بخونم همه چي واست فراهم ميكنم راستش خودمم مقصر بودم تا ميديديم همو ميگفتم چيكار كنه تا خانوادم راضي بشن،من هيچ وقت تو غماش باهاش همدردي نكردم هميشه به نفع خودم فكر ميكردمو نظر اون واسم مهم نبود،توهيناشم بخاطر همين رفتارام بود وگرنه قبلش مشكلي نداشتيم،اخه من با همه كاراش مخالف بودم حتي با اضافه كاري من حالا فهميدم كارام اشتباه بوده ولي چه فايده؟باهام لج كرده ميگه هركار خودم صلاح بدونم ميكنم اصلا درس نميخونم