خواستگاري زنانه (بدون پدرها)!!!!!

با سلام
من آخرين فرزند خانواده هستم و 27 سالمه تا حالا هيچ خواستگاري كه به صورت رسمي خونممون بيايند نداشتم براي همين هم مي خواهم شما راهنمايي ام كنيد.

مادرم ازشون خواسته كه جلسه اول را فقط مادرش و پسرشون و خواهرش بياند و گفتند كه پدرم هم نباشه از طرفي از خواهرهام هم خواستند كه باشند و جلسه غير رسمي باشه(كه البته نظر برادرم بوده چون از لحاظ شرايط كارش و ... مورد رضايت برادرم نيست )

اما به نظر خودم اشتباه كردند به چند دليل:
اولاً به غير از آقا پسر همه خانم هستند .

بعدش هم مي ترسم چون جلسه اول هست و ما تا به حال همديگر را نديديم
من رابا خواهرهام مقايسه ام كنند چون اونها از لحاظ ظاهري خوشگل تر هستند.

سوماً انگار مادرم با اين صحبتش براي اونها تعيين تكليف كرده و يه جور بي احترامي به اونها شده .

من چند تا راه دارم:
1- به مادرم بگم اگه اين بار تماس گرفتند (چون قرار خودشون تماس بگيرن و روزش را مشخص كنند) بگو كه خيلي رسمي با پدرش بيايند و خواهرهام هم نباشند.(كه اين درواقع نقض نظر قبلي مادرم هست)
2- بگم خواهرهام نباشند فقط خودم و مادرم
3- سكوت كنم و رضايت بدم كه خواهرهام هم باشند.

خواهشاً راهنمايي ام كنيد .

عزیزم درجلسه اول نیازی نیست خواهرای شما باشند ،یا اگه خیلی اصرار دارند وقت خواهر بزرگترتون باشه
چون اگه خیلی شلوغ کنید فکر میکنند خواستگار ندیده هستید!
وقتی حتی ایشون شمارو ندیده اینقدر موضوع رو پیچیده نکنید و دور وبرتونو شلوغ نکنید.

ماکه همیشه برای خواستکاریامون (جلسه اول) اینکارو کردیم:فقط من ومامانم
خواهراتم یه کم صبر کنن اگه خواستگاری به جلسه دوم کشیده شد ،تشریف بیارن ،ببینن و نظر بدن

سلام دوست خوبم
من هم نظرم اینه که زیاد دورتون رو شلوغ نکین کلازم هم نیست که حتما پدرها جلسه اول باشند یا خواهرهاتون باشن
جلسه اول بشه ببینین شما دو نفر همو میپسندین حداقل از نظز ظاهر و مامان ها و:72:خانواد هها همو ببینن بعد اگه به جلسات بعدی رسید میتونین بگین خواهرهاتون هم بیان
چون این دفعه اوله یک کم ممکنه به نظرت سخت باشه ولی این جلسه یه تجربه ای میشه واست واسه جلسات بعدی

خانواده ها تقريباً‌همديگر را ديدند مادرش هم سالها پيش من را ديده اما پسرشون نه!

مادرم چون خواهرهام سن خيلي كم ازدواج كردند انگار تجربه اولشه مي خواد خواهرهام باشند كه احساس تنهايي نكنه و راحت تر باشه

اما دوباره به مادرم گفتم كه نمي خوام خواهرهام باشند احساس مادرم را درك مي كنم چون خودم خيلي دوست دارم برادر آخريم باشه هر جا با برادرم باشم احساس راحتي مي كنم و اعتماد به نفسم بالا ميره اما خوب درست نيست وقتي برادر بزرگترم نيست برادر كوچكترم باشه.

برادرم زياد موافق نيست به خاطر كارش و سطح فرهنگي خانوادش اين خواستگاري هم به اصرار خودم بود
(نمي خوام ديگه خيلي سخت بگيرم به هر حال موقعيت خودم را درك مي كنم )براي همين برادرم مي خواد خواهرهام باشند تا همون جلسه اول قضيه فيصله پيدا كنه .

خوب پس به نظرتون راه اول بهتره يا دوم: يعني بهتره مادرم بگه بهشون با باباش بياند و باباي من هم باشه يا اينكه حالاكه ديگه بهشون گفته تنهايي بياند حرفش را عوض نكنه و بذاره تنهايي بيايند و من و مادرم هم تنها باشيم؟!

نظر شخصی من
راه دوم:72:

دوستان عزيز ازتون ممنونم
همون راه دوم را به مادرم ميگم.
************************************************** ***********
امشب اگه دلتون براي غصه هاي حضرت زينب (ع)شكست و اشكتون جاري شد،براي امام زمان(عج) و براي همه دوستان همدردي و براي من هم دعا كنيد.