چطوری همسرم رو واسه مهمونی رفتن یا دید و بازدید ترغیب کنم؟

سلام به همه
فکر میکنم تا حد زیادی منو میشناسین اما خیلی مختصر یک کوچولو از خودم میگم
26 سالمه - 1 سال و 9 ماه هستش که ازدواج کردم همسرم هم 26 سالشونه
خیلی همدیگرو دوست داریم و زندگی خوب و آرومی داریم (البته چند ماه پیش مشکلات زیادی واسمون پیش اومد که نتیجه حل شدنش محکم شدن پایه های زندگیمون بود)

همسر من مرد مهربون و با منطق و اجتماعی هستش.روابط عمومی قوی هم داره کلا ادم شادیه و همیشه تو هر چیزی که سر رشته داشته باشه صاحب نظره
اینها رو گفتم که بعد دوستان نگند همسرت منزویه یا افسرده است یا اجتماعی نیست:82:

مهمترین (شاید تنها) مشکلی که ما باهم داریم اینه که همسر من درون گراست. و چون خانواده کم جمعیتی داشتند با فامیلهای محدود ، اصولا در دوره مجردی چیزی به نام دید و بازدید عید یا مهمونی رفتن (مثلا فلانی سفره داره - یا فلانی تولد گرفته دعوت کرده و و و ) تعریف خاصی نداره و هیچوقت هم مجبورش نمیکردن که مهمونی بره با این عنوان که " زشته دعوتمون کردت اگه نریم ناراحت میشن"
خانوادگی معتقدن نه به خودت سخت بگیر نه به مردم... واقعا هم همینه نه از کسی توقعی دارن و نه به خاطر کسی خودشونو تو دردسر میندازن(کاملا بر عکس خانواده من)

************************************************** *********
************************************************** *********

مشکل ما اینه که وقتی یک جایی مهمونی دعوتیم من انگار میخواهند جونمو بگیرن تا به ایشون میگم
اونهم نه اینکه بگه من نمیام همینکه گفتم خودت برو...... ، نــــــــــــــــــــــــ ـه ولی هیچوقت اشتیاقی واسه اومدن تو چهرهاش ندیدم
همیشه هم اول میپرسه نمیشه نریم؟:311:
میاد ولی نه از رووی رغبت ....فقط به خاطر من

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

توی 2 تا عیدی که گذشت به جرات بگم من زهر مارم شد
چون واسه خونه هر کدوم از فامیلها ما قبلش فیلم سینمایی با آقا داشتیم و اگه پدرم نبودن عمرا که میومد حرمت بابا رو نگه میداره و خب اصرارهای منهم بی تاثیر نیست
من از الان واسه عید امسال دلهره دارم که چه خاکی به سرم بریزم
چجوری ببرمش
جالب اینجاست اگه جایی نخواهد بیاد نمیگه ولی یک فیلمهایی در میاره که اخرش یا دیر بشه یا یک دعوا راه بیفته بگه تو اعصابمو خورد کردی نمیریم :302: مثل دقیقا عید امسال

میخواهم تو این زمینه کمکم کنید که من باید چه رفتاری داشته باشم تا مشکلی پیش نیاد؟
وقتی نمیاد جایی و من تنها میرم مهمونی (شاید 1-2 بار بیشتر این اتفاق نیفتاده کلا) ولی اخم و تخمهای مامان بابام عین خنجر تو قلبمه و اینکه اونو به اجتماعی نبودن محکوم میکنن و همش میگن ابرومون میره جلو فامیل و از این حرفها
شاید یک علت این رفتار خانوادم برادرم باشه که به تازگی هم ازدواج کرده
یعنی جایی نیست که مهمونی باشه و این دوتا (داداش و زن داداشم) نرن
یک وقتایی دلم میخواهد داداشم هم نیاد که نیومدن همسرم هم قابل توجیه باشه(برادرم از منو همسرم 2 سال کوچکتره) ولی همه جا میاد اونم با روی خوش.... بگو بچه تو کار و زندگی نداری؟؟؟؟

مرتب همسر من با براردم مقایسه میشه البته فقط پیش روی من و اینها رو اعصابمه
نمیزارم شوهرم این مقایسه رو بفهمه:160:

خواهش میکنم تو این زمینه به من کمک کنید و بهم راهکار بدهید
یکچیز دیگه هم بگم یادم رفت
من خودم هم خیلی از رفت و آمد خوشم نمیاد یعنی میرم ولی گاهی از رو اجبار
ما بیشتر تفریح کردنامون تو خونه است و ترجیح میدهیم عوض اینکه تو پاساژها و سینما وقت تلف کنیم تو خونه فان کنیم همینم باعث شده به ما بگن افسرده
چون داداشم اینها برعکس ما هستند و همش بیرونن :325:

*****************************************
کلا معروفیم که همیشه دیر میرسیم
شوهرم که تو زمان و وقت بد قول هست و همیشه دیر میکنه اگه هم قرار بزاریم که خانوادگی جایی بریم همه میدونن که ماهیشه دیر میرسیم و بای کلی منتظر ما بمونن
اونوقت من واقعا دلم میخواهد زمین دهن باز کنه منو درسته قورت بده ولی این نگاههای عصبانی بابامو نبینم
داداشم زودتر از همه میرسه گاهی بهش میگیم تو از دو روز قبل جا گرفته بودی اونجا؟( به شوخی)

دوستان؟؟؟
کسی به من کمکی نمیکنه؟ بخدا مسئله ای شده واسم فکر نکنید مشکلی نیست و نیازی به کمک ندارم:302:

يكتا ب،
چند نكته كه خودتون هم بعضي از اونها رو واقف هستيد
1. شوهر شما به دليل نوع تربيتي كه شده ناخود آگاه اعتماد به نفسش رو در جمع از دست مي ده و براي همين هم در جمع حاضر نمي شه چرا كه به دلائل زيادي نتوانسته اين عزت نفس رو در جمع داشته باشه و در خونه خودشون هم احتمالا اين عزت نفس در جمع وجود نداره
2. بايد با خانواده خودتون طوري رفتار كنيد كه به هيچ وجه احساس خلا بين شما و شوهرتون نكنند و متوجه باشند كه شوهر شما اولويت اول شماست. پس شايد واقعا لازم باشه گاهي كه علاقه اي به رفتن نداريد به جاي اينكه منفعلانه تسليم خواست پدر و مادر بشيد،‌ جرات مندانه بگيد ما نمي آييم و تماس بگيريد و عذرخواهي كنيد. بدون اينكه با شوهرتون درگير بشيد
3. شما و خانواده شما به دلائل خطاهاي مقايسه ( مهم نيست كه در حضور ايشون انجام بشه يا نه)،‌ سرزنش،‌ به رخ كشيدن رفتار برادرتون،‌ عدم محافظت از حريم احساسي خانواده دو نفريتون،‌ موجب مي شيد ايشون هر چه بيشتر به موضع انفعال بره و ناخودآگاه متوجه بشه كه شما ايشون رو در اولويت قرار نداده ايد و حضور در مهماني به دليل اينكه پدرتون ناراحت نشه اهميت بيشتري داره كه اينها همه موجب خواهد شد بر خلاف انتظار شما،‌ ايشون هر چه بيشتر ارتباطاتشون محدود بشه و در نهايت به كمپلكسي خطرناك تبديل بشوند
4. برادر شما،‌ برادر شماست. انساني با خصوصياتي خاص خودش... اصلا قابل مقايسه با شوهر شما نيست...پس ايشون رو با برادرتون مقايسه نكنيد و البته ويترين ديگران براتون مهم نباشه...
5. مردم از جمله پدر و مادر شما شايد حرفهايي به شما بزنند... اهميت ندهيد
6. شما بايد رفتار جرات مندانه را به سرعت فرا بگيريد و تمرين كنيد

چند راهكار:
- براي اينكه مشكلتون حل بشه اول بايد حرف گوش كن باشي و تصميم بگيري كه تغييراتي خيلي سريع و قاطع در زندگي ايجاد كني

- حتما تفريحات خودتون رو از خونه به بيرون ببريد. با دوستان، با گروه همسالان،‌ كنسرتها،‌ مسافرتهاي تفريحي با تور،‌ پارك كه حتما و تاكيدا خانواده ها نباشند و فقط شما و شوهرتون و اگر شد دوستانتان

- به هيچ وجه اصرار به رفتن به جايي نكنيد. شما گاهي لازمه زمينه چيني براي رفتن به جايي كنيد.
مثلا عموم دعوتمون كرده... من خيلي دلم تنگ شده و دوست دارم در يه محيط دسته جمعي برم و يه خورده شاد باشيم باهم... موافقي بريم!؟
نه اينكه بگيد : اه! عموم دعوتمون كرده ... حالا بابام اينا هم گير دادن شما حتما بايد بياين! بيا بريم... زشته اگر نريم!
(چون اصلا زشت نيست اگر نريد... كي گفته زشته؟؟؟)

- در جمع دوستان و اقوام،‌ هميشه به ايشون توجه خاص داشته باشيد و موجب تقويت اعتماد به نفس ايشون در جمع بشيد. سعي كنيد:
الف. به هيچ وجه روي خطوط قرمز ايشون پا نگذاريد و ايشون رو رنجيده نكنيد
ب. حتما نسبت به توانايي و اظهار نظر ايشون در جمع حساب كنيد و حرفاشون رو بادقت گوش كنيد و تشويقشون كنيد كه صحبت كنند و شما شنونده اول ايشون باشيد. (بيهوده تعريف نكنيد...واقعي تعريف كنيد)

- از تكنيك افتخار استفاده كنيد. بعد از حضور در يك جمع بگيد چقدر وقتي در مورد يه موضوعي صحبت مي كردند حس خوبي داشتيد... چقدر خوب صحبت مي كنند،‌ چقدر موضوع جالبي رو مطرح كردند...

- اصلا و به هيچ وجه نگيد : تو كه اينقدر خوب صحبت مي كني چرا درونگرا هستي و تو جمع صحبت نمي كني!!!؟!؟!

- از تيپ ايشون تعريف كنيد و بگيد چقدر خوش تيپ و زيبا شده بودي ... همه نگاهت مي كردند!

- انگيزه براي رفتن به محفلها و مجمع ها ايجاد كنيد

- هرگز قبل از رفتن به جايي به ايشون توصيه هاي اخلاقي نكنيد!!! به هيچ وجه!

- قبل از اينكه به منزل شخصي كه شما مي شناسيد بريد،‌ به شكل تعريف كردن، به ايشون اطلاعات لازم در ارتباط با كار، فعاليت و شيوه هاي برخورد و زندگي ميزبان بدهيد

- اگر جايي دير رسيديد در حد متعادلي فقط عذر خواهي كنيد و بهانه تراشي نكنيد

- حتما تفريحات رو به بيرون خونه منتقل كنيد بخصوص در جمع مثل كافي شاپ،‌ رستوران،‌ مثلا اگر مي خواهيد شام فست فود ميل كنيد... سفارش ندهيد بيارند،‌ برويد رستوران

- آدابهاي تشريفات حضور در ميهماني ها رو سرچ كنيد/ معمولا به پروتكلهاي تشريفات و آداب معاشرت شهرت دارند و با آب و تاب براي ايشون تعريف كنيد... نه مثل معلم! مثلا ببين چقدر چيز جالبي نوشته... نوشته هنگام شام،‌ وقتي پشت ميز مي شينيد در حاليكه مي نشينيد با دست راست دكمه كتتون رو باز كنيد. جالبه نه؟؟؟

- به هيچ وجه: مقايسه نكنيد/ سرزنش نكنيد/ به رخ نكشيد/ بهانه نياريد/ براي ديگران توضيحات اضافي ندهيد/ به خانواده برادرتون اصلا كاري نداشته باشيد/ احساس ايشون رو انكار نكنيد

- گاهي مطابق با تمايل ايشون،‌ بدون دعوا،‌بدون بحث،‌ جاهايي كه نمي خواهيد برويد،‌ بگيد متاسفانه ما در اين مهماني شركت نمي كنيم،‌ شخصا با ميزبان تماس مي گيرم و عذر خواهي مي كنم! ببينيد شما هيچ الزام و تعهدي نداريد كه هركجا دعوت مي شويد برويد و اگر نرويد زشت نيست! دور از آداب معاشرت نيست.

- حتما وقتي براي شما كاري انجام مي دهند از ايشون تشكر و قدرداني كنيد و بگيد واقعا ممنونم كه وقت گذاشتي و من رو همراهي كردي! نگيد وظيفه اش بوده چون شوهرمه!!!

- در منزل اعتبار سازي كنيد و براي ايشون ارزش و احترام به عنوان نفر اول زندگيتون قائل باشيد.. بگذاريد همه بفهمند ايشون اولويت يك شماست!

-رفتار جرات مندانه را تمرين كنيد.

سوالي بود بپرسيد...

سلام و یک دنیا تشکر از پاسخ کامل و راهنمای های مفیدتان
چشم
تکنیک هایی رو که گفتید به کار میبرم
فقط در مورد این نکته که فرموده بودید تفریحات خودمون رو به بیرون از خونه منتقل کنیم شاید من خودم هم مقصر باشم به علت شاغل بودن خیلی کم وقت واسه اینکار میزاریم چون بیشتر مواقع خسته هستیم
اگر هم وقت آزادی داشته باشیم مثل تعطیلی های مناسبت دار خانواده من توقع دارن که ما حتما اونجا بریم
چه جوری این مشکل رو حل کنم؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

یک مسئله دیگه هم که میخواستم بپرسم اینه :
شما توی پست بالا چندین بار فرمودید اولیت اول من همسر من هستن
اگر درست متوجه شده باشم یعنی رفاه و راحتی حال ایشون واسه من باید ارجح ترین مسئله باشه همینطور که خدا وکیلی واسه ایشون رفاه حال من تو الویته و یاد ندارم تا به حال به زور از من خواسته باشن جایی برم (حتی خونه مادرشون)
اما من اگه این جور رفتاری داشته باشم که به عنوان مثال به خانوادم بگم ما فلان جا نمیتونیم بیاییم یا فلان مهمونی واسمون مقدور نیست میپرسن چرا؟ اگه بگم خودم کار دارم که سیل اعتراض و توقع سرازیر میشه و اگه بگم شوهرم فلان کار و داره یا شوهرم خسته است یا اصلا حس مهمونی نداره خیلی سریع به من گفته میشه که تو مار و فروختی به شوهرت- تو همش دور اون هستی- تو داری خودتو وقف اون میکنی- تو افسرده شدی- اون افسرده است- شما اجتماعی نیستید ... و و و ( باور کنید فوق العاده فشار روحی به من وارد میشه با این حرفها)

تو این مورد هم منو لطفا راهنمایی کنید
ممنوت

آقای Sci عزیز
با سلام .من همچنان منتظر راهنمای های ارزنده شما هستم:325:

يكتا خواهر عزيزم،
از اينكه دير پاسخ مي دهم عذرخواهي مي كنم
ببينيد يكي از مشكلات عمده شما توقع بيش از اندازه خانواده شما از شماست. يعني اينطور مي پنداريد كه خانواده شما از شما دو نفر توقع دارند كه حتما از اونها تبعيت كنيد و اگر نكنيد برچسب هايي است كه به شما زده مي شود.
مي دونيد علت كجاست؟
دقيقا علت اين برچسبها عدم مهارتهاي شما در حفظ حريم شخصي خانواده دو نفري خودتون هست و اينكه افراد ديگر،‌سريعا متوجه خواهند شد كه شما دو نفر قوانيني داريد يا نداريد. اگر داشته باشيد امكان ندارد بتوانند ميان شما نفوذ كنند... و اگرقانوني نداشته باشيد و بين شما فاصله احساس كنند كه البته خيلي سريع مي فهمند،‌ مي توانند به راحتي بين شما قرار بگيرند
چند نكته مهم كه بايد مد نظر قرار بدهيد حداقل تا يك ماه آينده ( بعد از يك ماه همه چيز عادي خواهد شد، نگران نباشيد)
- در گام اول جرات مند باشيد. (كارگاه رفتار جرات مندانه دوست عزيزم آقاي Baby مي تونه به شما بسيار كمك كنه،‌اما من نكاتي در ارتباط با وضعيت شما رو گوشزد مي كنم)
- جرات مندي يعني اينكه شما ضمن احترام به طرف مقابل،‌ ( دقت كنيد احترام به طرف مقابل)، نظرات خودتون رو كاملا صريح و روشن بيان مي كنيد و نگران اين نيستيد كه چگونه در مورد شما قضاوت خواهد شد!
1. استفاده از تكنيك صفحه خط خورده ( يكي از تكنيكهاي مورد استفاده در رفتار جرات مندانه)
مثالي مي زنم:
به شما مي گويند، امروز حتما بيايد منزل ما، شما هم تمايلي نداريد برويد حالا به هزاران دليل!
مي گوييد : همسرم در اون ساعت كار ديگري دارد!
اونها اصرار مي كنند مي گويند: خب كارش تموم شد بياين!
شما مي گيد : آخه خودمم كار دارم!
مي گن : خب كار خودت رو بذار براي بعد،‌
مي گيد: آخه شايد فلاني بياد خونمون...
و و و
اين تكنيك اشتباهه!!! هر چند تمامي دلائل بالا مي تونه دلائلي براي نرفتن شما باشه...
اما در رفتار جرات مندانه روش طور ديگه اي است كه بهش مي گيم صفحه خط خورده:
از هزاران دليل يك دليل رو محكم و قاطعانه بيان مي كنيد:
مي گيد: با تمام علاقه اي كه داريم و دوست داريم بيايم منزل شما و دور هم باشيم، اما همسرم كار داره و نمي تونيم!
اصرار مي كنند و مي گن : خب وقتي كارش تموم شد بياين!
شما در اين تكنيك دليل ديگه اي نمي آوريد بلكه دليل قبلي رو تكرار مي كنيد: نه فكر نمي كنم ايشون كارش طول مي كشه و برامون مقدور نيست!
دوباره هم اصرار كردند:
مي گيد: لطفا اصرار نكنيد، ايشون كارش طوري نيست كه بتونيم بيايم!

2. تكنيك جرات مندي فزاينده: در اين تكنيك شما هر بار مقدار لحنتون رو رات مند تر مي كنيد و با حفظ احترام،‌ دليل قبلي رو تكرار مي كنيد: بعنوان مثال در صورتي كه بعد از گفته شما دوباره اصرار كردند: مي گيد: من واقعا نمي دونم چرا اصرار مي كنيد،‌ اما گفتم ايشون كار دارند و نمي تونيم!

3. تكنيك خلع سلاح: معمولا افرادي كه در مقابل شما هستند از نقاط ضعف شما استفاده مي كنند براي اينكه شما رو متقاعد يا مجبور به كاري كنند و به شما بر چسب مي زنند: مثلا :
تو افسرده هستي! تو خودت رو وقف اون كردي:
در تكنيك خلع سلاح شما فورا فرمايشات برچسب زننده رو تاييد مي كنيد و با خوشحالي مي گيد: بله درست حدس زدي من افسرده هستم و خودم رو وقف شوهرم و زندگيم كردم!!!!

4. ببينيد خواهر گلم؛‌ شما مسئوليت مستقيمي در ارتباط با اولويت اول يعني خودتون و بعد شوهرتون داريد كه در مجموع زندگي شما رو تشكيل مي دهند و هيچ مسئوليت در قبال خوشحال كردند ديگران نداريد و حفظ روحيه اونها هم به شما هيچ ارتباطي نداره! پس از اينكه يكي دو بار ناراحت بشوند و يا دلخور بشوند، به هم نريزيد! بعد از مدتي حدود 3 هفته عادت مي كنند

5. در ايام مشخص مثل اعياد كه مرسومه به ديدن بزرگترها برويد،‌ حتما ساعت مشخصي رو از قبل بهشون اعلام كنيد شروع و خاتمه رو! مثلا بگيد ما از ساعت 6 تا 8 ميايم منزل شما... يا اگر خاتمه رو مشخص نكرديد حتما زمان ورودتون رو اعلام كنيد و به شوهرتون هم بگيد كه در اين رابطه خوش قول باشند تا مشكلات زودتر برطرف بشه.. اين كار رو براي هر دو خانواده انجام بدهيد. به هيچ وجه نگوييد قبل يا بعد از اين ساعت چه برنامه اي داريد!!!

6. در ساعتهاي مشخصي تلفني با خانوادتون ارتباط داشته باشيد و براي اين كار حتما قانون داشته باشيد. مثلا هر روز ساعت 10،‌ يك روز در ميون ساعت 4 بعد از ظهر!

7. به هيچ وجه پشت سر شوهرتون يا خانواده اش،‌ با خانوادتون صحبت نكنيد.

8. در مجموع اين حرفها براي مدتي به شما گفته مي شه و شما رو تحت فشار مي ذارن،‌ حفظ احترامشون رو فراموش نكنيد! وارد تو بگو من بگو باهاشون نشويد! دلائلتون رو صريح به ايشون بگيد

اگر سوالي بود بپرسيد. حتما نگاه مي كنم..

آقای sci عزیزم
نمیدونم چطوری ازتون تشکر کنم... من به شدت به این راهنمایی ها نیاز داشتم .پرینت گرفتم و امشب با همسرم در موردش صحبت خواهیم کرد.راستی در مورد تو جمع قرار گرفتن همسرم هم با کمک شما هفته پیش خیلی خوب جلو رفتم.یکی دو جا باید میرفتیم که من ازش خواستم و اونم خوب برخورد کرد
اما مشکلی که دارم وقتی نزدیک به رفتنمون میشه استرس شدیدی وجودمو میگیره و از اونجایی که قبلا هم عرض کردم همسرم بدقوله همیشه استرس دیر رسیدن لذت رسیدن رو از بین میبره ... فکرهایی مثل اینه اگه دیر اومد؟ اگه اصلا زنگ زد گفت کار پیش اومده؟ اگه رفتیم اونجا بابا عصبانی بود از دیر اومدنمون ؟و و و

1) میشه یک سری تکنیک هایی به من یاد بدهید که بتونم همسرم رو عادت به سر تایم بودن بدهم؟ از اونجایی که حتما فرمایشاتتون رو واسشون میخونم پس مخاطب میتونه خودشون هم باشن
دیر کردن ما علتش اینه که همسرم درست یکی دو ساعت قبل از رفتن ما (حرکت از منزل) آماده میشن لباس میپوشن و به من میگن تا شما اماده میشید من میرم مثلا سر ماشین یا مثلا تو پارکینگ.این رفتن همانا و یک دفعه یک مشکل پیش اومدن و طول کشیدن همان:300:

2) من چطوری با استرس قبل رفتنم کنار بیام؟:302:

بازهم یک دنیا ممنون

خانم يكتا،
در پاسخ به سوالات شما:
1. همانطور كه قبلا هم گفته شد تمام اين رفتارها از جمله اينكه سر تايم نيستند و يا تعلل در پوشيدن لباس و يا سرگرم شدن به كارهاي جانبي، به دليل همون عزت نفس و عدم اعتماد به نفس هست كه با صبوري و انجام راهكارهاي قبلي به مرور زمان بر طرف مي شه. مسلما وقتي فرد براي رفت به جايي اشتياق لازم رو داشته باشه سعي مي كنه زودتر آماده بشه و براي رفتن مهيا بشه... و بر عكس. شما با استفاده از راهكارهاي گذشته و ايجاد انگيزه و توجه لازم مي توانيد اين مساله رو براي ايشون تسهيل كنيد. ضمن اينكه حتما ساعت خروج از منزل رو به ايشون بگيد و تقاضا كنيد كه سعي داشته باشند در اين ساعت از منزل خارج بشويد
2. بي شك سر زمان رفتن و سر زمان خارج شدن به شخصيت اجتماعي شما كمك بسياري خواهد كرد. چيزي كه به هيچ كسي مربوط نيست و هيچ كسي هم حق ندارد شما رو به خاطر زود بودن يا دير بودن سرزنشتون كنه، هيچ كس! اين از حقوق فردي شماست كه بخواهيد جايي كه دعوت شده ايد رو در زمان مشخصي برويد و در زمان مشخصي ترك كنيد و لازم نيست براي كسي توضيح دهيد.
3. به هيچ وجه توضيح ندهيد چه زماني كه زود رسيديد و چه زماني كه دير رسيديد
4. استرس شما به مرور زمان از بين خواهد رفت. زمان لازم رو براي آماده شدن خودتون و شوهرتون برآورد كنيد، مسلما اين استرس و اثرات اون از بين خواهد رفت.
5. قسمتي از اين استرس به شخصيت شما بر مي گرده و شيوه تربيتي شما،‌ توجه داشته باشيد كه بايد اين موضوع بصورت ريشه اي در شما اصلاح بشه:‌شما اينگونه تربيت شده ايد كه نظرات ديگران، قضاوت ديگران و آنچه مي گويند و مي پندارند (حتي) براي شما مهم است و لذا شديدا ذهن خواني مي كنيد تا جائيكه دچار اضطراب و استرس مي شويد... مثل اينكه يك سره دارن اين حرفها رو قبل از مهماني يا اتفاقي به شما مي گويند و منتقد دروني شما با صداي بسيار بلند اين حرفها رو به شما مي زنه... با توجه به همون ريشه هاي تربيتي شما دوست داريد همواره ديگران،‌ پدر،‌ مادر و برادر و ... از شما راضي و خوشحال باشند... خب ببينيد اينها خطاست!
ما هرگز نه مي توانيم و نه مسئوليم كه ديگران رو راضي نگه داريم و آنها رو خوشحال نگه داريم... ما خيلي هنر كنيم بتونيم خودمون و نهايتا همسرمون رو خوشحال كنيم... همين! پس:
- با خودتون مهربان باشيد... شما خودتون از بقيه مهم تر هستيد!
- در مقابل انتقاد هاي منتقد دروني يك استپ محكم بگوييد! و بگيد به هيچ كسي مربوط نيست من كي خواهم رفت و چه زماني خارج مي شم از اون مهموني چون من و همسرم يك شخصيت هاي كاملا مستقل و آزاد هستيم.. حالا هر كسي دلش خواست و خوشش اومد خوش به حالش! هر كسي هم ناراحت شد، من نمي تونم كاري براش كنم!!!
- مطمئن باشيد كه هر كاري انجام دهيد سرانجام عده اي خوشحالند و عده اي ناراحت... پس با قاطعيت كاري رو انجام بديد كه مورد توافق شما و همسرتان است.
- براي هر كاري زمان و قانون داشته باشيد.