شک به اعتیاد همسرم

با سلام به همه دوستان خوبم
برای کسانی که مرا نمی شناسند زنی 28 ساله هستم متاهل 6 ساله ازدواج کردم وبدون بچه
من مهمترین مشکلی که با شوهرم دارم این است که از همون روزهای اول ازدواج تا الان که حدود 6 سال میگذره دائم (روزانه حدود 2 الی 5 ساعت )هر روز میره پیش دوستاش و هر چی بهش از همون اول میگفتم تو را خدا نرو من تنهام جز تو کسی را ندارم و...فایده نداشته حتی اولا جلوش وامیستادم ونمی گذاشتم بره ودعوا میشد حتی چند بار شدید کتکم زد ورفت چند بار هم که موفق شدم نگذارم بره این قدر با من لج بازی کرد واذیتم کرد وکنترلش را از دست دادکه پشیمون شدم ودیدم یک کار موقتی وبی فایده است..شوهرم میدونم اهل گردش وتفریح وعیاشی با دوستاش نیست.بلکه معمولا در یک مکان پرت مثل کارگاه نجاری یکی از این هم محله های سابقش یا باغی که مثلا کارگاه یکیشون هست یا تو خیابون ومحله های قدیمی زندگیش که تبعا آشناهاش هم مال اونجان میره تو بنگاه یکی از رفیقاش یا سر کوچه هستن بعضی مواقع هم خودش میگه فقط حرف میزنه که دلش وا بشه وحوصله اش سر نره اما این عادت در شوهرم خیلی قدیمیه وبه قولی از دوره بچگی ونوجوونی دائم تو کوچه وبا این جور رفیقا بوده وخانوادش هم اصلا حریفش نیستن ومیشه گفت آدمهای بی عرضه ای بودن در تربیت بچه هاشون هر چند خوب ومهربانند این دوستای شوهرم معمولا آدمهای سطح پایین جامعه هستن سواد بسیار محدود ومحله های پایین شهر(خدای نکرده قصد توهین به هیچ کس را ندارم بلکه درد دل میکنم)هستن حتی خیلیها از خودش مسن ترن.وبعضیشون هم تریاکی اند وضمنا بساط قلیون همیشه دارن.وشوهرم اکثر وقتا بوی دود قلیون یا شاید هم تریاک میده ضمنا من 2 دفعه تو وسایل شوهرم تریاک پیدا کردم ویک بار وافور هم بود
که اینها را مخفی کرده بود در جایی ومن تصادفی پیدا کردم وبعد خیلی آروم با هاش صحبت کردم که راحت باشه وراست بگه گفت خیلی وقته که تفننی استفاده می کنه ولی خیلی مواظبه ومرز استفاده را میدونه وگفت من روش زندگیم اینه نمیتونم عوض کنم گفت من از تفریحات تو یا آدمهای مثبت خوشم نمیاد وارضام نمیکنه من از مسافرت وکوه ومهمانی خوشم نمیاد من مدلم اینه نمی تونم خودم را کن فیکون کنم

ببخشید اون موقع نشد کامل بنویسم
....وخلاصه به من اون شب گفت تفننی تریاک می کشیده از قدیم 20 سالگیش یعنی 11 سال قبلش و خانوادش هم نمی دونن ..من بسیار در هم شکستم به خصوص از اینکه سرم را در ازدواج کلاه گذاشته و من که واقعا دست به هیچ گونه کار بد وخلافی نزدم این گونه طعمه شدم..این ماجرا مال حدود3 سال قبله وبعد از اون من به مادرش گفتم وپدرش هم فهمید واونها هم کلی ناراحت شدن وبهش گفتن وشوهرم زد زیر همه چیز ..وگفت من بهش گیر دادم خسته بوده ودروغ به هم بافته که من ول کنم وپدر ومادر ساده وخوش خیالش باور کردن وولش کردن (از نظر من ترجیح دادن باور کنن که خودشون را راحت کنن)و بعد از اون هم مادرش حالت دفاعی به خودش می گیره که نه پسرم معتاد نیست و میخوای ببرش آزمایش واگه بود خودشو نشون میداد و اصلا بهش نمی آدو می خواد منو قانع کنه ونه پسرش را درمان...پدرش هم مثل مادرش میگه
ومن حتی به پدرم گفتم واون قاطعانه وبدون هیچ شکی گفت معتاده وخلاصه همه چیز حاکی از اعتیادشه..وبعد از اون پدرم تمام حرفا وتصمیماتش بر اساس اعتیاد شوهرم شد
و اما شوهرم بعد از اینکه من به اطرافیانمون گفتم (در اصل برای کمک)کلا جلوی من هم انکار کرد وگفت اصلا تریاک نمی کشه معتاد نیست و به نوعی زد زیر حرفای شب اول وگفت اون تریاک ووافور مال خودش نبوده و تو اسباب کشی از فلان جا مونده تو وسایلشو ...
خلاصه من از اینکه اولا اعتیاد یا مصرفشو کلا انکار می کنه و من هم با چشم خودم ندیدم یا نفهمیدم نمی دونم باید چکار کنم وبیرون رفتنهای دائمی اش را به حساب اعتیاد می گذارم چون در هر شرایطی که باشه حتما باید بره حتی صبح روز تعطیل عصرها هر روز بعد از کارش حتی روز اول نوروز در هر شرایطی این بیرون رفتنش امکان نداره تعطیل بشه اما در مورد رابطش با من خیلی به من محبت میکنه مثل یک بابا دائم با من رفتار می کنه خیلی رفتاراش پیر ومسولانه است حواسش دائم به منه ومحتاج شدید محبت من دلش می خواد من به کاراش اهمیت ندم وهمون دختر کوچولو وملوسی باشم که اون دلش می خواد...چند بار بهم گفته بود که به خاطر احترامی که اون رفیقای ناجورش براش قائلن پیش اونها میره چون از اونها بالاتره وتحویلش میگیرن...که به نظرم راست میگه ولی فقط این نیست
ظاهرش هم چاق هست وپر خوراک وشبیه معتادها نیست...6 سال از من بزرگتره ومن احساس میکنم 40 سال بزرگتره چون رفتاراش مثل پیرمردهاست آروم وبی هیجان ....بدون علائق وحرفهای مشترک با هم...بدون هیچ گونه سلیقه وتفریح مشترک با هم.....اون مثل بابای مهربونی خواسته های منو برام انجام میده ...تفریحات مورد علاقم را برام انجام میده ..واقعیتش دوستم داره ولی مثل یک پدر واسه دل من این کارا را می کنه وخودش بهش خوش نمی گذره وتفریح خودش همون دوستا وبیرون رفتنش هست...ما هر کدوم در دنیای حسی خودمون هستیم ازدواج ما سنتی بود واونچه باعت شد ازش خوشم بیاد حس حمایتگر شدیدی بود که داشت ومن نیاز داشتم...همینطور مهربونی عاطفیش...ولی در ضمن مغرور ولج باز وخیلی مردونه است....والبته همیشه بابای مهربون منه ونه شوهر(صرف نظر ازیک مورد استثنا..)که نشونم میده بابام نیست خواهش میکنم کمکم کنید و اگر مشاور هست در اینجا کمکم کند من واقعا مستاصلم؟؟؟
ا

سلام عزیزم
فقط باید دعا کرد از خدای مهربون کمک خواست اگه تونستی ببرش پیش روان شناس و اگر هم نیومد خودت برو
نمی دونم واقعا چی بگم منم مشکل شما رو دارم منتها اعتیاد به الکل داره رفیق باز نیس که دوست هاش بخوان بهش یاد بدن من پدرش بهش میده فایده نداره هر چی میگم
ولی بهترین راه به نظر من اینه که ما خودمون پیش روانشناس بریم و دوم اینکه طرز برخورد با یک فرد معتاد را یاد بگیریم و کم کم با توکل به خدا بتونیم ببریم ترک اعتیاد واز دور مراقبشون باشیم :323:

ممنون بیتا عزیز از راهنمایی شما
از اینکه برام وقت گذاشتید از بقیه هم تقاضای کمک وراهنمایی دارم من واقعا تنهام...واز مشاورهام کمی ناامیدم چون حرفاشون خیلی کلی است و جزییات راهکار عملی را نمیگن
یکبار به یک مشاور گفتم واو گفت اول به یقین برس که معتاد هست یا نه؟مثلا شدید دعوا کن تعقیبش کن کار وزندگیتو ول کن تا بالاخره یا اینوری شی یا اون وری یا معتاد هست یا نیست وثابت کنه برات
اما دیدم عملا دستم بسته است و نمی تونم دقیق بفهمم نمی تونم دنبالش کنم تو اون محله ها که میره و...به دوست صمیمی اش که مرد خوبی هم هست گفتم اون گفت قبلا خیلی کم شاید سالی 1 یا 2بار تفننی تریاک می کشیده وباورش نمیشد که معتاد شده ومیگفت شوهرت عاقل وحسابگره تو زندگی بعیده بی گدار به آب بزنه...اونها الان رابطه ندارن ومن ارش خواهش کردم

بعضی از مردها از بعد ازدواج از ترس اینکه دوستاشون بگن زن ذلیلی و ... به روابط مجردی ادامه می دن و حاضر نیستن مورد تمسخر دوستان صمیمی قرار بگیرن شاید به خاطر این حتما و در هر شرایطی می ره پیششون.اون طور که می گی شخصیتش بالاتره و به احتمال زیاد یه جورائی رهبر اون گروهه دوستیه و قبل ازدواج افراد زن ذلیل رو تمسخر می کرده حالا خودش داره این طور ادامه می ده.
ان شاالله که معتاد نیست اما خدایه نکرده اگر هم بود امیدوارم نذاری قبح قضیه از بین بره.همین که انکار می کنه یعنی می دونه اشتباهه.باید بدونی اعتیاد یه بیماری.پدر من هم متاسفانه اعتیاد داره و.....خدایا خودت همشونو شفا بده:323:

سلام
عزیزم بالاخره چی شد؟
به اعتیاد همسرت یقین پیدا کردی؟
چون یکم مشکل مشابه دارم باهات

نمي‌خو.ام ناراحتت كنم. اما منم هم كسي رو مي‌شناسم كه رفتاراش دقيقاً مثل شوهر شماست پس برخودم لازم ميدونم كه حتماى تجربم رو با شما مطرح كنم.
1- متأسفانه بدون هيچ ترديدي شوهر شما معتاد هست. شك نكن. اين رو از شباهت هاي عجيب رفتارهاي شوهرتون با 2 معتادي كه ميشناسم استنباط كردم. البته شوهر شما هم مثل اونايي كه من ميشناسم به صورت تفنني ترياك ميكشه. استدلال اين افراد اينه كه مصرف ترياك به مقدار كم و تفنني براي بد مفيد هست. فقط به تو هشدار ميدم كه از اين به بعد بايد مراقب باشي.
2- احتمالاً شوهر شما زياد باهاتون صحبت نميكنه و خودش رو از نظر معلومات خيلي بيشتر از شما ميدونه و اغلب صبحونه تخم مرغ ميخوره و از آبليمو و ماست استفاده نميكنه. چشمهاش بعضي وقتا كه دير مياد خونه قرمز شده و خيلي باز ميشه. بعضي وقتا شبا از سرش عرق زيادي ميكنه و رنگش ميپره.
3- اگه در حال حاضر شوهر شما از نظر مادي تأمين هست و به كسي احتياج نداره كه خب همينطوري به زندگيش ادامه ميده ولي خيلي بعيده كه از نظر مادي پيشرفت كنه يا اينكه خيلي كند پول پس انداز ميكنه. بدترين حالت وقتي هست كه پولاش ديگه جوابگو نيازش نباه اون وقت ديگه رو مياره به قرض و غوله.
4- اينكه بچه‌دار نشديد خيلي خوبه چون الان فرصت دارين برنامه آيندتون رو پيريزي كنين. منظورم اينكه اگر از دستتون برمياد تركش بديد وگرنه همچنان بچه دار نشيد. چون ورود بچه نه تنها مسئله رو حل نيكنه بلكه تشديد هم ميكنه.
5- غالباً صحبت كردن با اين گونه افراد بينتيجه است مگراينه از كانال مناسب و با نقشه قبلي وارد بحث بشين.
6- هرچند خيليها معتقدند اعتياد يك بيماري هست اما من ميگم اعتياد به انتخاب و اراده آدم بستگي داره درحالي كه هيچكي دلش نمي‌خواد بيمار بشه. اما شايد بشه اين قضيه رو از لحاظ رواني مورد بررسي قرار داد. به نظر من يكي از مهمترين دلايل گرايش به مواد مخدر دلزدگي از زندگي يكنواخت و فراهم كردن تفريح براي خود هست. احتمالاً شوهر شما پيش از ازدواج با شما مصرف كننده بوده و ترك دادنش هم همون قدر وقت بيشتري لازم داره.
به هر صورت شما بايد سعي خودتون رو بكنيد و به اون كمك كنيد راهش رو نميدونم ولي فكر كنم الان مراكز ترك اعتياد روان شناساي خوبي داره
با آرزوي موفقيت و ريشه كن شدن اعتياد

هشدار بسیار جدی به مادلین عزیز:
در تاپیک یکی از بچه ها دیدم که حرف از بچه دار شدن زده اید، به نظرم وجدانا درست نیست در این شرایط و بدون اطمینان کامل از عدم اعتیاد همسرتان ( که البته مسائلی را که طرح کردید بسیار شک برانگیز هستند و احتمال زیادی می رود که ایشان اعتیاد دارند و حتی چون از 20 سالگی شروع کرده اند ای بسا از چشم خانواده دور نمانده ) و در صورت اعتیاد تا اطمینان کامل از ترک ایشان موجودی بیگناه را به دنیا آورده و درگیر این مسائل کنید. چون شما در مقابل این بچه و به دنیا آوردنش صد در صد مسئول هستید و هر صدمه ای در اثر این موارد به اون برسد می شود تقصیر شما .
من همیشه می گویم به نظر من و سعی میکنم خیلی کم با اطمینان صد در صد حرف بزنم ولی اینجا به شما می گویم اولویت زندگی شما صد در صد رفع و رجوع این مسئله تریاک و ... می باشد و فعلا حتی فکر آوردن بچه به ذهنتان خطور نکند که ما عاق والدین داریم و از طرفی عاق ولد هم داریم که متاسفانه در فرهنگ ما همیشه از نظر دور نگه داشته می شود.

سلام دوستان عزیزم ممنون از کمکها وهمدلی های تک تک شما عزیزان..مشکل من واقعیتش این است که شوهرم به شدت انکار میکنه مسئله را وحتی منو متهم میکنه که آدم گیر ده و شکاک ودیوانه ام ...هر چی سعی کردم که ازش خواهش کنم یا عذاب وجدانش بدم که اگه مصرف تریاک داره ترک کنه بی فایده بوده وزیر بار نمیره حتی به قول معروف گردن نمیگیره که استفاده میکنه وخودش آدم کاری وتلاشگر ودارای درآمد کافی برای زندگی است در نتیجه من نمیتونم جلو خودش یا خانوادش دست بگذارم روی یک کوتاهی در زندگی مشترک وربطش بدم به اعتیاد که قضیه را جدی بگیرن فقط نکته مورد اشاره من هرروز چند ساعت بیرون رفتنش هست ومن را تنها گذاشتن...و مادرش هم میگه اون ماجرای پیدا شدن تریاک مال 2 یا 3 سال قبله واگه معتاد بود خودشو نشون میداد وکار نمیتونست بکنه وترشی وآبلیمو نمیخوردو...وخودش وخانوادش اصلا کلا انکار میکنن و به من تهمت بددلی وروان پریشی میزنن...من در این شرایط چه جوری درمانش کن وقتی بیماری را انکار میکنه؟؟؟ودر جواب فرانک68 عزیزمن یقین پیدا نکردم ولی پیش خودم فکر کردم اصل را بگذار که معتاده تا محتاطتر رفتار کنم وسعی کنم رشد تحصیلی وشغلی داشته باشم که بتونم هر وقت خداینکرده اوضاع وخیم شد مستقل زندگی کنم از نظر احساسی خیلی عاشق صرف ووابسته نشم انتظار اینکه این را باز با تریاک و وافور ببینم را داشته باشم وداغون نشم ...کلا کمی از عالم رویا بیرون آمدم ...ولی دوست قدیمی شوهرم که مرد خوبی است وقتی باهاش مطرح کردم گفت شوهرت خیلی حسابگره وبه شخصیتش نمیاد معتاد بشه وقدیما هم تفننی میکشیده خیلی خیلی کم...در مورد بچه نمی دانم تا کی زندگی من در بلا تکلیفی بمونه؟؟؟این که زیر بار نمیره که من چاره جویی کنم تا کی صبر کنم شوهرم که عوض نمیشه وحاضر به همکاری هم نیست خودشو معتاد نمیدونه بلکه فکر میکنه تفریحیه بازم راهنماییم کنید و دوستم داشته باشید:72: