3سال از نامزدم بزرگتر هستم

[align=justify]محدثه متولد1365 کارشناس ارشد و مدرس دانشگاه و نامزدم متولد1368 دانشجوی مهندسی عمران .عید90 نامزد کردیم.اول از نظر تفاوت سنی مشکلی نذاشتیم.حتی یه دعوای ساده نداشتیم اما حالا فقط باهم بحث و لجبازی داریم.اصلا درهیچ موردی کوتاه نمیاد احساس میکنه چون از من کوچکتر است باید به من دستور بده صداشو بلندکنه همش تاییدش کنم حتی عصبانی میشه حرف بد میزنه بعد ازم عذرخواهی نمیکنه.عادت کرده فرداش بیاد سراغم انگارنه انگار منم حق ناراحت بودن ندارم.من دختر یم که با تمام مشکلات خانوادگی سعی کردم موفق باشمو شاداما بعد نامزدی دیگه خلق و خوی خودمو نمیشناسم عصبی و حساس شدم.نمیتونم باهاش دردو دل کنم که میگه همش غرمیزنی.تا وقتی مهربونم خوبه باهام وقتی یه روز خسته ام یا عصبانی بجای اروم کردنم یه چیزیو بهانه میکنه و دعواوبارها گفتم بهم بی احترامی نکن که باعث میشه ازت دورشم .
من اصلا اینجور مردی مدنظرم نبود.دنبال مردی مهربان و زندگی ارام هستم.در خانواده خودم مشکلاتی وجود دارد که یک روز ارامش ندارم.میترسم در زندگی اینده هم همینطور باشد[/align]
میشه بگین من چجوری رفتار کنم ؟[/font]

سلام محدثه جان.
امیدوارم از سوالم ناراحت نشید.
ایشون شاغل هم هستن؟
آیا شما تا حالا تحصیلات بالاتر یا داشتن استقلال مالی خودتون رو مثل یک امتیاز برای خودتون یا تحصیلات کمتر ایشون رو مثل یک ضعف در ایشون بیان کرده اید؟؟؟!!!
آیا شما طوری رفتار میکنید که کوچکتر بودن ایشون رو به روش میارید؟
اگر چنین رفتارهایی کرده اید او را به مقابله با خودتان وادار کرده اید.

در عوض:
چقدر احساس قدرتمندی بهش میدید؟
آیا به اندازه ی کافی خوبی هاش رو تحسین و تشویق میکنید؟
آیا بهش میگید دوست دارید در هر شرایطی باهاش بمونید و نشونش میدید که بهش اعتماد و تکیه دارید؟
اگر این کارها را کرده اید ادامه دهید و اگر نکرده اید حتما یه مدت (نه فقط چند روز ) امتحان کنید.مطمئن باشید نتیجه ی خوبی میگیرید.

باید متوجه باشید که یک مرد دوست داره پشتیبان همسرش باشه و مورد قبول و تایید همسرش قرار بگیره. این برای یک مرد خیلی حیاتیه.
به نظر من بذارید نقش مدیریتی و تصمیم گیری های اساسی رو داشته باشه و فرصتها رو ازش نقاپید.
ازش ایراد نگیرید و اگه فکر میکنید در رفتارش و عملکردش مشکلی هست با ظرافت و صبر آروم آروم کمکش کنید مرتفعش کنه.
شما باید نقش همسر رو براش داشته باشید نه یک معلم یا والد.بزرگترین وظیفه ی شما همراهی و مورد قبول قرار دادن ایشونه.
ممکنه ایشون حس کنه شما قبولش ندارید یا روش حساب نمیکنید. به خصوص که ایشون هنوز خیلی جوان هستن و از شما سه سال کوچیکتر.
اولین مرحله برای تغییر رفتارهای غلط احتمالی یک مرد اینه که او رو همونطور که هست بپذیرید و بی دریغ محبت کنید
صبور باشید

سلام،

نظر من این است که هر دو با هم به یک مشاور خوب مراجعه کنید و راجع به مشکلات خود صحبت کنید.

به هر حال اختلاف سنی 3 سال ممکن است دردسر ساز باشد.
و همینطور مسئله دوم این است که او هنوز سنش کم است.
ممکن است با گذشت زمان و با پخته تر شدن او این شرایط تغییر پیدا کند.

با این حال به نظر من حتماً به یک مشاور مراجعه کنید.
دوران نامزدی برای شناخت و پیدا کردن همین اختلاف ها است.
باید ببینید که این مشکلات قابل حل هستند یا خیر.

این مقاله را هم در رابطه با تفاوت سنی بخوانید: کلیک کنید.

موفق باشید.