نمایش نسخه قابل چاپ
:322:سلام:
این اولین تایپیک من است و از آشنایی با این سایت و اعضای آن خیلی خوشحالم.
راستش من 23 سالم هست و آدم خیلی بلند پروازی هستم. بعضی می گویند بلند پروازی خوب است و موجب پیشرفت در زندگی میشود و بعضی هم می گویند نتایج خوبی ندارد و ممکنه باعث بشه آدم با مخ بخوره زمین.
شما چی فکر میکنید؟ به نظرتون بلند پروازی چه نتایجی در بردارد؟ و از کارشناسان روانشناسی هم خواهش میکنم در مورد بلند پروازی در روانشناسی و دلایلش و نتایجش کمی بحث کنند.
منتظر نظراتتون هستم:72:
با سلام و خوش آمد
این تالار جای بحث و نظر راجه به موضوعات عام نیست.اگر در رابطه با بلند پروازی به مشکل برخوردی مطرح کن تا راهنماییت
کنیم.
من میگم اگه ادم اعتماد بنفسش خوب باشه ؛ تلاش جدی کنه ؛ توکلم داشته باشه ، بلند پروازی خوبه چون باعث
پیشرفت انسان میشه
اما اگه بشینه تو رویاهاش ؛ خیال بافی کنه و توی خیالش خوشو اون بالا بالاها ببینه ؛ با مخ یه جوری میخوره زمین
که حسابی حالش میاد سرجاش...:311::311:
درضم ادم باید ادم گونه بلند پروازی کنه..... نه اینکه فک کنه بت من شده تاهرجا دلش خواست میتونه
پروازکنه...
گفتم پرواز یاده شهید عباس دوران افتادم... یادش گرامی و:103::103::103::103::103: بخیر .... ادم باید بلند پروازی رو از این شهیدا یاد بگیره
که راهای اسمون رو بهتر از راهای زمین میدونستن....:103:
:72:مرسی از راهنماییتون
مشکل من اینه که آدم بلند پرواز و کمال طلبی هستم و البته تلاش هم میکنم اما خیلی از آینده میترسم و از این بلندپروازیامم میترسم.
فقط میخوام نتایج بلندپروازیو بدونم چون این خصوصیت من باعث شده که نگرانتر از همیشه باشم.
سلام دوست خوبم.
عزیزم بلند پروازی هم از نوع خوبش هست و هم بد.
گاهی مثلا پولدار شدن جسارتی میخواد که تا بلند پروازی نباشه، میسر نمیشه. گاهی هم همین بلند پروازی و رویای پولداری، تو رو وادار به ریسک های خطیری میکنه که ممکنه مثلا طی یک سرمایه گذای، همه ی سرمایه ات از دست بدی.
بنابراین میشه نتیجه گرفت که بلند پروازی خوبه، در صورتی که پشت اون تدبیر مناسب ، تلاش و توکل باشه.
افرادی هستند که بلند پروازن، اما تلاش نمی کنن. این افراد هم عطش کمال دارن و هم در جای خودشون راکد هستند. مسلما بعد از مدتی با یه دنیای پوچ مواجه میشن و شدیدا از لحاظ روحی آسیب میبینن.
همچنین مشکل بزرگی که اکثر افراد بلند پرواز دارن، عجله برای رسیدن به مقصده. به روایتی راه صد ساله رو یک شبه پیمودن. دوست دارن هرچیزی رو که اراده می کنن، همون موقع به دست بیارن. در صورتی که این عجله، دو آسیب بزرگ به همراه داره. اولیش تصمیم عجولانه است که ممکنه جوانب اون تصمیم خوب بررسی نشده باشه و بدون شناخت کافی اتخاذ شده باشه و دومیش اینه که چون پیشرفت قاعدتا نیازمند سیر تدریجی هست، فرد خسته میشه و از ادامه ی مسیر باز می ایسته. طی این مسئله هم ناامید میشن و معضل بزرگتری که واسشون ایجاد میکنه، از شاخه به شاخه پریدنه. یعنی تو همه زمینه ای وارد میشن، اما ت هیچ کدومهم مهارت کافی ندارن. اینه که معمولا افراد بلند پرواز هدف های زیادی دارن، اما هدف قطعی ندارن و در نتیجه ثباتی در کارشون نیست.
یکی از آسیب ها هم زیاده خواهیه. مثل خیلی از افرادی که به امید داشتن یه شغل خب مدتها بیکار میگردن.
همچنین هدف باید دست یافتنی و قابل برنامه ریزی باشه. نه مثل خیلی ها که مثلا عشق مهاجرت به اروپا دارن و تو رویاهاشون اونجا سیر میکنند، اما هیچ شرایطی برای مهاجرت ندارن. این رویاهای دور از دسترس باعث میشه شخص تحت تاثیر افکارش، هر لحظه شکنجه شه که چرا مثلا من رو به اونجا راهی نیست؟
به هر حال اگر آسیب شناسی کرده و جلو معضلات ناشی از بلند پروازی رو بگیرید، که البته اکثرا هم قابل کنترل اند، نه تنها بد نیست، بلکه میتونه مفید هم باشه.
شب بارونی عزیز:
ممنونم. من از خواندن نظرات شما احساس آرامش کردم. و این حسیه که خیلی وقت بود دنبالش میگشتم. متشکرم:72::46: