مشکل من و مادرم در مورد بخشش وسایل

من مامانم رو خیلی دوستش دارم .میدونین مامانم خیلی اهل بخشش به دیگران هست و با اینکه ما وضع مالی معمولی داریم اما مامانم مثلا خیلی دوست داره که به کسایی که وضع مالی شون خوب نیست و از ما بدتره کمک کنه من این اخلاق رو خیلی دوست دارم اما گاهی مامانم مثلا از من میخواد که یه لباسی رو به کسی بدم که اون رو دوسش دارم و مستقیم نمیگه اما یه جوری میگه که من حس میکنم مجبورم که اینکار رو بکنم .مثلا الان مامانم میخواد که یه لباسی از من رو که تا حدودی نو هم هست بده به کسی که میدونم فقیر هستن اما من اون لباس رو دوسش دارم (و میگه تو چندتا مثه این داری اما خوب رنگاشون و تا حدودی مدل هاشون فرق داره)اما مثلا چند بار تو روز میگه که حالا تو یه رنگ دیکه اش رو داری یا مثلا اون هم فقیر و یتیم هست و گناه داره و از این حرفا و من همش سکوت میکنم .اما من خوب لباس رو دوسش دارم و ازش خوشم میاد و از طرفی فکر میکنم اگه با مامان مخالفت کنم نکنه مامان فکر کنه من ادم خسیس یا بدجنسی هستم و باور کنین اینطور نیست .و باور کنین همش احساس گناهکاری میکنم که نکنه من ادم بدی هستم و کارم بد هست و همش دارم بهش فکر میکنم که شاید من مشکل دارم و عذاب وجدان دارم

.من الان 22 سالم هست و مجردم


حالا میخوام نظر شما رو بدونم که ایا من دارم اشتباه میکنم و باید به راحتی بگذرم(من با خیلی چیزا برا بخشش موافقم و گاهی خودم از مامان میخوام که اون رو ببخشه اما بعضی چیزا رو واقعا دوست دارم ولی انگار نظرم مهم نیست)ایا عذاب وجدانم اشتباه هست؟

و بعدش اینکه اگه فکر میکنین من درست میگم چه راهی رو برم که مامانم فکر بدی در موردم نکنه که من ادم بدی هستم؟

سلام سحر خانم،

به همدردی خوش آمدی،

شما و مادر شما رو به خاطر این اخلاق خوب و پسندیده ای که دارید تحسین می کنم.
مطمئنم خدا چند برابر چیزی که می بخشید رو به شما می دهد.

انفاق در راه خدا کاری بسیار نیکو است.
ولی باید در بخشش و کمک به دیگران هم حد و مرزی برای خودمون بگذاریم.
یعنی نه بخیل باشیم و نه بیش از حد ببخشیم.

می توانم شما رو درک کنم که برای مثال به یک لباس علاقه دارید و دوست دارید این رو برای خودتون نگه دارید.
شما می توانی به مادرت بگویی که به این لباس علاقه داری و نگهش می داری، ولی به جایش از راه دیگری کمک خواهی کرد.

به نظر من با مادرتون صحبت کنید و برای مثال در درآمد هر ماه خودتون یک بخشی رو تعیین کنید برای انفاق.
و فقط اون بخش رو صرف کارهای خیر بکنید و نه بیشتر.

اینطور حد و مرزی مشخص می شود و فکر می کنم دیگر این چنین دو دلی پیش نمی آید.


با این حال کاش اسم تاپیکتون رو "مشکل" نمی گذاشتید. چون این مشکل نیست. بلکه کار شما بسیار زیباست. امیدوارم همیشه اینطور بمانید و آدمهای مثل شما بیشتر بشوند.

موفق باشید!

سلام سحربانوی عزیز
به نظر من هم احساس عذاب وجدان نداشته باشید.منم خیلی از چیزای که دوست دارم رو نمی بخشم و فکر میکنم اگه بتونم پولی به فقیری کمک کنم بهتر از اینه که لباس یا کیف و ... خودم که دوستشون دارم و ساعتها واسه خریدشون صرف کردم رو به کسی ببخشم شاید اصلا هم باب سلیقه طرف مقابل هم نباشه .