نمایش نسخه قابل چاپ
بعد از چند وقت که اومدم همین که سایت باز شد،احساس خوبی بهم دست داد.
بچه ها ،من کم آوردم. نمیدونم چی کار کنم! قبلا گفتم با کسی دوست بودم و 5 ماهی قطع کردم ارتباط رو. من کارم طوریکه در مواقع اضطراری با همراهم تماس میگیرن، اما بابت این موضوع گگوشیم خاموش بود. اما 3 روز پیش که روشن کردم(چون بهر حال دیگه نیاز دارم به گوشیم). دوباره تماس گرفت. و راستش خیلی عصبی شدم. خیلی. خیلی. نمیتونم بهش بی تفاوت باشم.
سلام،
اگر قصد ازدواج دارید، فقط یکبار به ایشون بگویید که از طریق خانواده اش اقدام کند.
و بگویید نمی خواهید رابطه ای خارج از چهارچوب ازدواج با او داشته باشید.
و دیگر جواب او رو ندهید.
اگر برایتون ممکن است خطتون رو عوض کنید.
در ضمن صحبت های فرشته مهربان رو یادآوری می کنم:
نقل قول:
نوشته اصلی توسط فرشته مهربان
سلام دوستان
چند وقتی بود میخاستم درد دلم رو با کسی در میون بزارم(البته با مادرم خیلی حرف زدم)
پسری 20 ساله ام ترم سوم دانشگاه هستم. از ترم دوم وقتی که کلاسای دانشکده شروع شد تو یه اتفاق کوچیک با یکی از دخترهای هم کلاسیم (که بسیار با حیا و با حجاب هست )دو سه کلمه هم صحبت شدم اولش حس خاصی نداشتم ولی روزای بعد متوجه نگاه های اون شدم.هر جا میرفتم زیر نطرم داشت.تا اینکه منم یه حس عجیبی پیدا کردم نسبت بش.فهمیدم که واقعا بش علاقه مندم. و اصلا نمیتونم بش فکر نکنم.همین روند ادامه داشت و ما فقط تو کلاسا همو میدیدیم و فقط سلام علیک داشتیم باهم.یه روز من ازش یه جزوه خواستم ولی چون عجله داشتم خواستم شمارشو بگیرم که جزوه رو برگردونم ولی از اونجایی که این خانم بسیار با حیاست با بهونه ای تفره رفت و من متوجه برداشت بدش شدم(باور کنید اصلا قصد بدی نداشتم) از اونروز به بعد اصلا نگاهم نمیکنه چه برسه به جواب سلام دادن.واقعا عاشقشم.حس میکنم نیمه وجودمه.نمیدونم چکار کنم.چند بار میخاستم برم جلو و حرف دلمو بزنم.نتونستم.چون خیلی دختر با حیاییه ترسیدم بدش بیاد.مطمئنم عشقم پاکه.ولی نمیدونم چطور بش بگم.
سلام دوستان
چند وقتی بود میخاستم درد دلم رو با کسی در میون بزارم(البته با مادرم خیلی حرف زدم)
پسری 20 ساله ام ترم سوم دانشگاه هستم. از ترم دوم وقتی که کلاسای دانشکده شروع شد تو یه اتفاق کوچیک با یکی از دخترهای هم کلاسیم (که بسیار با حیا و با حجاب هست )دو سه کلمه هم صحبت شدم اولش حس خاصی نداشتم ولی روزای بعد متوجه نگاه های اون شدم.هر جا میرفتم زیر نطرم داشت.تا اینکه منم یه حس عجیبی پیدا کردم نسبت بش.فهمیدم که واقعا بش علاقه مندم. و اصلا نمیتونم بش فکر نکنم.همین روند ادامه داشت و ما فقط تو کلاسا همو میدیدیم و فقط سلام علیک داشتیم باهم.یه روز من ازش یه جزوه خواستم ولی چون عجله داشتم خواستم شمارشو بگیرم که جزوه رو برگردونم ولی از اونجایی که این خانم بسیار با حیاست با بهونه ای تفره رفت و من متوجه برداشت بدش شدم(باور کنید اصلا قصد بدی نداشتم) از اونروز به بعد اصلا نگاهم نمیکنه چه برسه به جواب سلام دادن.واقعا عاشقشم.حس میکنم نیمه وجودمه.نمیدونم چکار کنم.چند بار میخاستم برم جلو و حرف دلمو بزنم.نتونستم.چون خیلی دختر با حیاییه ترسیدم بدش بیاد.مطمئنم عشقم پاکه.ولی نمیدونم چطور بش بگم.
خواهش میکنم کمکم کنید....
سلام دوستان
چند وقتی بود میخاستم درد دلم رو با کسی در میون بزارم(البته با مادرم خیلی حرف زدم)
پسری 20 ساله ام ترم سوم دانشگاه هستم. از ترم دوم وقتی که کلاسای دانشکده شروع شد تو یه اتفاق کوچیک با یکی از دخترهای هم کلاسیم (که بسیار با حیا و با حجاب هست )دو سه کلمه هم صحبت شدم اولش حس خاصی نداشتم ولی روزای بعد متوجه نگاه های اون شدم.هر جا میرفتم زیر نطرم داشت.تا اینکه منم یه حس عجیبی پیدا کردم نسبت بش.فهمیدم که واقعا بش علاقه مندم. و اصلا نمیتونم بش فکر نکنم.همین روند ادامه داشت و ما فقط تو کلاسا همو میدیدیم و فقط سلام علیک داشتیم باهم.یه روز من ازش یه جزوه خواستم ولی چون عجله داشتم خواستم شمارشو بگیرم که جزوه رو برگردونم ولی از اونجایی که این خانم بسیار با حیاست با بهونه ای تفره رفت و من متوجه برداشت بدش شدم(باور کنید اصلا قصد بدی نداشتم) از اونروز به بعد اصلا نگاهم نمیکنه چه برسه به جواب سلام دادن.واقعا عاشقشم.حس میکنم نیمه وجودمه.نمیدونم چکار کنم.چند بار میخاستم برم جلو و حرف دلمو بزنم.نتونستم.چون خیلی دختر با حیاییه ترسیدم بدش بیاد.مطمئنم عشقم پاکه.ولی نمیدونم چطور بش بگم.
خواهش میکنم کمکم کنید...
بچه ها دوباره اومدم. میدونم از نظر عقلی قانع شدم برای جدایی. اما متاسفانه به خاطر روحیه ای که پیدا کردم خیلی شکنند ه و بدخلق شدم. عملا حوصله دوستامم ندارم. من دوباره رفتم جایی برای مشاوره. اینم برگشت بهم گفت برا این ناارومم که دلیل رفتار اونو نمیدونم. برای همین گفت (با توجه به حرفام) که دیگه جذبش نمیشم و میتونم باهاش صحبت کنم. دیوونه شدم. دیروز بهم اس ام اس داد. منم وسوسه شدم باهاش اتمام حجت کنم به خیال خودم. اما باز هم امروز درگیر احساسم شدم. من احتیاج دارم در این مورد با کسی حرف بزنم. ولی ظاهرا موارد مناسبی رو برای مشورت انتخاب نکردم. من هنوز ذهنم درگیره. راهنماییم کنیدو البته اگه کسی مشاور خوبی تو شهرای مازندران میشناسه( از محدوده امل تا ساری) ممنون میشم بهم معرفی کنه.
شكنندگي بعد از جدايي طبيعيه عزيزم
ما در انسان واكنشي داريم به نام :" سوگ"
سوگ فقط براي كساني كه فوت ميكنند نيست براي هر كسي كه به هر علت از دست ميديم هم روي مي ده.. الان روح شما داره براي از دست دادن كسي كه فكر ميكرده براش مهمه يه جورايي سوگواري ميكنه..
دوست من اشكهايي هست كه بايد اجازه بدي جاري بشه.. بذار اون اشكا جاري شن..
لحظه هايي هست كه خشمگين ميشي.. راهي براي خالي كردنش پيدا كن( من كاغذهاي باطله رو پاره ميكنم يا با سرعت نسبتا زياد قدم ميزنم.. تو زمين ورزش ضربه هاي محكمي به توپ مي زنم( البته مواظب سر و كله دوستانم هستم))
راهي براي پر كردن زمان پيدا كن( ورزش عبادت.. ديدار دوست)
يه آدم قابل اعتماد پيدا كن و باهاش از احساسات حرف بزن.. مثلا يه مشاور ( چرا كه نه؟)
نوشتن سبكت ميكنه؟ بنويس و پاره كن.. گاهي صد بار اما خوبه..واسه من جواب ميده..
ديگه به گذشته برنگرد. اگه اون ارتباط به هر علت مورد قبول تو نبوده خودتو با تكرار خاطراتت زخمي نكن.. موفق باشي:72:
من کل زندگیمو برای تغییر شرایط عوض کردم. حتی کارم رو عوض کردم. سعی کردم دوستای دیگه ای پیدا کنم. اما نتوسنتم. چون یه بار یکیشون که داشت ماجرایی رو تعریف میکرد ،خندید. از روی شادی. راستش اون موقع فهمیدم اصلا توانی برای خنده ندارم. این خیلی بده. برای همین رفتم مشاوره. اما هر دو بار بهم گفتن باهاش صحبت کنم. حتی خواهرم هم میگه تو که الان با کسی نیستی، ازدواجم نمیخوای بکنی ،پس با اون باش!!!!!!!!!!!!! نمیدونم . یعنی فکر میکنم طرز فکر قالب دوستام همینه.
یه بار یکی از دوستام ازم خواست باهاش صحبت کنم که آروم شم، بعد هم شروع کرد بهش بد گفتنو.و تحملشو نداشتم. تقریبا از دوره اشک ریختنم گذشته. قبلا تا تنها میشدم اشک میریختم. اما الان از قبل ارومترم. فقط مشکلم اینه که عومل وسوسه انگیز زیادن. خیلی زیاد.
دوست عزیزنقل قول:
نوشته اصلی توسط negarande
به نظر من لطفا دیگه در این مورد با خواهرتون و اون مشاور صحبت نکنید و مشورت نکنید.:163:
بجای اینکه با شما همدلی کنند تا زودتر فراموش کنید و به روال عادی زندگی برگردید
شمارو تحریک به ادامه یک رابطه نا معلوم و بی هدف می کنند.
تنها توصیه ای که به نظر من می تونه بهت کمک بکنه.
1- سرت و با کار و درس و ورزش و......... خیلی خیلی مشغول کن.
2- زمان دلتنگیات گریه کن- دعا کن -نماز بخون .... به طور کلی با پروردگارت و خالق اصلیت صحبت کن(بهترین شنونده و آرام کننده است.)
3- احساساتت و یک جا بنویس.
4- به همدردی سر بزن:43:
سلام مجدد. من یه سوال پیش اومده. معمولا چقدر طول میکشه تا کسی فراموش بشه؟؟؟؟ چرا من هنوز بعد از 8 9 ماه دارم به فکر میکنم و نمیتونم از ذهنم دورش کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چه کاری میتونم برای این مورد انجام بدم؟