خواستگارم به دلم نشسته اما.تردید !شاید گزینه بهتر؟

سلام دوستان عزیزم:72:

امروز یه خواستگار داشتم که از لحاظ ظاهری جذبش شدم و حرف هم زدیم(نیم ساعت)و حداقل تو این جلسه که با هم تضاد فکری نداشتیم.

اما

همش فکر میکنم ممکنه موردهای بهتری هم در اینده واسم پیش بیاد.

چیکار کنم؟

یک مقطع ازلحاظ تحصیلات از من پایینتره من فوقم اون لیسانس.

من میخوام حتما phd رو بگیرم.میترسم در آینده مشکل به وجود بیاد.

واسه این میگم شاید موردهای بهتری هم درآینده داشته باشم به خاطر این که اون جوری که دیگران میگن ظاهرم خیلی خوبه و اگه تا 30 هم صبر کنم بازم جاداره و خواستگار بازم میاد واسم

حالا چی کار کنم؟


این آقا خیلی به دلم نشست.حرف هاش هم پخته بود.من 25 سالمه ایشون 30.

میخوام بهشون بگیم یه مدت با هم ارتباط داشته باشیم تا رو هم شناخت داشته باشیم.

چه مدتی رو به نظرتون تعیین کنیم؟

من احساسی هستم .میترسم وابسته شم.چون خوشم اومده ازش.

میخوام با عقلم تصمیم بگیرم.

چیکارکنم به نظرتون؟

ممنونم راهنماییم میکنین.:72:

سلام،

من یک جواب کلی می توانم به شما بدهم.

ببینید خواستگارتون چند درصد از معیارهایتون رو دارد. اگر نمره ی خوبی می آورد، او رو رد نکنید. بلکه بیشتر تحقیق کنید.

تنها ایرادی که من می بینم تفاوت سطح تحصیلی شما هست.
باید ببینید می توانید در این مورد با هم کنار بیایید یا نه.

مثلاً فرضاً اگر شما روزی دکتری بگیرید، نباید این مسئله که شوهرتون لیسانس دارد شما و شوهرتون رو آزار دهد.
باید هر دو راجع به این مسائل صحبت کنید.

به هر حال اگر دائم بخواهیم فکر کنیم شاید در آینده خواستگار بهتری بیاید، هیچ وقت نمی توانیم ازدواج کنیم.

می توانید هر دو با هم به مشاوره ازدواج هم بروید تا کمی بیشتر این مسائل رو بررسی کنید.

به هر حال ظاهراً شما تنها نیم ساعت با هم صحبت کردید.
این نیم ساعت واقعاً کم است و چیز زیادی دستگیر آدم نمی شود.
باید بیشتر جلسه های آشنایی بگذارید.
سعی کنید جلسه ها به خصوص اوایل رسمی باشند و وارد فاز احساسات نشوید.
اطلاعات خودتون رو بالا ببرید و یک دید منطقی داشته باشید تا وابسته نشوید.
همه چیز رو خوب بررسی کنید.

این مقاله ها می توانند به شما کمک کنند: لینک

آفرین آقا حامد، :104:
هرچی من خواستم بگم ایشون گفته بود و دیگه حرف جدیدی ندارم. گفته هاشون رو بخوانید و عمل کنید.

دوست عزیز این حرف که شاید من صبر کنم همسر بهتری پیدا کنم اصلا و اصلا منطقی و درست نیست.
هر فردی را باید کاملا مجزا و مستقل از دیگران سنجید و با معیارهای خود مقایسه کرد و تصمیم گرفت که ایا او مناسب برای یک عمر زندگی هست یا نه. با این دید دیگه بهتر و بدتر نخواهیم داشت. یا فردی مناسب برای ازدواج هست و یا نیست!

شما بشین خودت و یا به کمک مشاور تمام معیارها و ارزشها و خواسته هات را از یک همسر و ازدواج پیدا کن و بعد ببین این آقا تا چه حد پاسخگوی ملاکهای شماست و آنگاه ارزیابی کن.

ممنونم hamed65 and blue_sky عزیز:72:.استفاده کردم از نظراتتون.

حتما.قصدم اینه که مشاوره برم و خیلی منطقی ایشون رو ارزیابی کنم همون طوریکه ایشون باید این کار رو در مورد من بکنن.

فقط یه سوال: به نظرتون مدت 3 ماه یه ارتباط رسمی زیر نظر خانواده ها مناسب هست به نظرتون؟

آیا مدت تعیین کنم یا خیر؟

اگه چیز دیگه ای هم لازمه که بدونم لطفا بگین.

ممنونم از لطف همتون:72:.

سلام دوستان گلم:72:

نمیدونم تو این چند روز چی شده که همش پشت سر هم خواستگار میاد واسم.نمیدونم این موارد قبلا کجا بودن که

من حداقل میتونستم با فراغ بال به شناختشون بپردازم.

اما این طوری خیلی سخته.

از بین این چند نفر من به یک نفر رو واسه شناخت بیشتر انتخاب کردم که به جلسه ی 5رسیده.

قراره هفته بعد بریم مشاوره.

مشکلم سر اینه که فکر میکنم زیادی دیگه خوبن:163:

میدونین از چه لحاظ میگم؟از این لحاظ که حرف های آقا پسر خیلی به فکر من نزدیکه و تضادی نداریم با هم (تا به این جا).با همه ی حرف های منم موافقه( -تحصیل_شاغل بودن-خصوصیات اخلاقیمو...)

خانوادش خیلییییییییییی منو خواستن.خواهراش هم همین طور.

همش ازم تعریف میکنن.و تند تند میان خونمون.

منم یه جورایی ترسیدم.

از یه طرف خودشو و خانوادشو دوست دارم از یه طرف میگم شاید اینا همه حرف باشه و بعدا تغییر کنن.

خیلی واسم مهمه که غیر از خودش خانوادش هم منو قبول دارن و بهم احترام میذارن.:305:

من میخوام شناخت پیدا کنم.چه جوری بگم ناراحت نشن؟؟

اخه فکرمیکنم با این که من نظر قطعیمو ندادم ولی اونا فکر میکنن من نظرم مثبته(اخه حق هم دارن من شک کردم که ایا ایشون نیمه ی گمشدمه یا نه)

اونا قبول کردن که مشاوره بریم.اما من میترسم بعد 3-4 ماه بگم نه و اونا ناراحت شن(البته اگه مشاور بعد از گرفتن تست های مختلف بگه ما به دردهم نمیخوریم)



هیچ جیز بدی ندیدم ازشون و آقا پسر هم خیلی به دلم نشسته.علاقه دارم بهش.هم به خودش هم به مامانش

همه چیزشو پسندیدم.ظاهر.اخلاق.خانواده( فقط تحصیلاته که یکم فرق داریم که اون لیسانسه من فوق لیسانسم)

البته منم از لحاظ خانواده ضعف دارم که اونا واسشون مهم نیست.

اما شک دارم.مهمترین معیارهای من رو که اخلاق و ظاهر و خانواده هست رو داره.

صبر کنم بیشتر یا نه؟من میگم با خودم هیچ کی کامل نیست مث خودم.

البته منم آدم کمال گرایی هستم.

یه چیزی رو یادم رفت بگم.سر کار میره آقا پسر اما حقوقش زیاد بالا نیست اما داره تلاشش رو میکنه که بهترش کنه و میگه من همه سعیمو واسه راحتی همسرم انجام میدم.

چی کار کنم.میترسم

شما بودید چی کار میکردین:72:؟؟؟؟

دوشیزه،سه تا تاپیک داری موضوع هرسه شونم یکیه.بهتره یکیشونو ادامه تا از پراکندگی مطالب جلوگیری بشه.

من فکر کردم چون موضوعاتش متفاوته بهتره تو تاپیک های مختلف باشه.

اینا که شبیه هم نیستند:163: