همسرم روزه نمیگیرد چه برخوردی با او داشته باشم

سلام دوستان عزیز راستش من خیلی سعی میکنم خودم مشکلاتمو حل کنم و کمتر سر شما دوستان رو به درد بیارم اما این چند روزه ذهنم خیلی مشغوله و تصمیم گرفتم خودم رو از شر این خوره های روحی نجات بدم دیشب یکی از نگرانی هام مطرح کردم و دوستان خوب هم همفکری کردند و منم با استفاده از نظراتشون هم از لحاظ روحی آروم گرفتم هم الان بهتر میدونم باید چی کار کنم راستش از عنوان تاپیک هایی که دیشب و امشب میذارم دچار این برداشت نشید که من تو خانواده لاقیدی زندگی میکنم برعکس خانواده من خانواده ای خیلی مقید هستند راستش همسرم هم آدم خیلی خوبیه خصوصا خیلی با اخلاقه به حق مردم خیلی حساسه همیشه میگه اول باید حق یا پولی که از مردم دستم است باید بدم اما نمیدونم با این اخلاقی که داره چرا به حق الله پای بند نیست مثلا نمازهاشو یکی در میون میخونه و الان هم که ماه رمضون شده متوجه شدم روزه نمیگیره البته چون تو عقدیم این مسئله رو از من پنهان میکرد اما امروز که رفتم خونه شون متوجه شدم که میخواد ناهار بخوره خیلی ناراحت شدم وقتی هم به روش میارم میگه مگه من یه پسر نوجوونم که منو توصیه به روزه گرفتن میکنی استدلالش هم اینه که چون کارش تو کارگاه ساختمانیه و هوا هم خیلی گرمه روزه نمیگیره البته من سال پیش هم متوجه روزه نگرفتنش شده بودم اون موقع با خودم فکر میکردم که اگر برخورد تندی با او داشته باشم او نسبت به روزه و کلا دین زده میشه الان هم فکرم همینه اما برای من اجرای مناسک دینی خیلی مهمه و نمیتونم در این مورد نسبت به همسرم بی تفاوت باشم چی کار کنم که اونو به روزه داری تشویق کنم با توجه به اینکه اون الان تو خونه پدریش زندگی میکنه و مادرش هم چون معتقده روزه بچه هاشو خیلی بی حال میکنه به اونا میگه روزه نگیرند من چه برخوردی باید با همسرم داشته باشم

عزیزم من خودم هم روزه میگیرم و واسه منم مهمه که همسرم روزه بگیره...اما شما گفتی همسرت تو کارگاه کار میکنه و شرایط کاریش سخت....من فکر میکنم اگه شما به روزه گرفتنش اصرار کنی فکر میکنه که درکش نمیکنی که نمیتونه روزه بگیره و اذیت میشه یه جور حس میکنه تو خودتو تو شرایطش نمیزاری...باید یه جور با سیاست رفتار کنی اولا اگه میبینی که واقعا نمیتونه روزه بگیره و واسش سخت بش اصرار نکن و چون خدا هم راضی نیست به سلامتی کسی ضرر وارد شه...اما میتونی از تاثیرات روزه و نماز و ایمان رو اخلاق افراد صحبت کنی یا بش بگی من دوس دارم واسه سحر باهم بیدار باشیم و بیدارت کنم مثلا اس ام اس بش بدی یا زنگ و ... یه جوری با خودت همراهش کنی...

مگه قبل از ازدواج سر اينجور مسائل با هم صحبت نكرديد!!؟؟

سلام ممنون از همفکری دوستان شوهرمن یکی از اقوام نزدیک دوست پدرم بود که دوست پدرم که واسطه ازدواج بود چون میدونست پدرم فرد مذهبیه کلی از اون تعریف میکرد مثلا میگفت که مسجد میره نماز جماعت شرکت میکنه دعا میره من هم که چنین تعریف هایی رو از اون شنیده بودم با خودم فرض کردم همچین آدمی حتما نماز و روزه هم میگیره بنابراین در مورد این مسائل بحثی نکردیم راستش شوهرم میگه یه جورایی از دین شاید هم مناسک دینی سرخورده شده چون جای قیلی که کار میکرد افراد به ظاهر مذهبی براش پاپوش درست کرده بودند یه جورایی تنفرش از اونا به نماز نخوندن و روزه نگرفتن کشیده شده مسئله دیگه هم اینه که با پدرم اختلاف داره و میگه پدرمن به ظاهر دینداره و آدم خودخواهیه و به فکر دامادش نیست راستش به نظر خودم این اختلاف ها و تضاده باعث شده یه جورایی از دین سرخورده بشه

شما نمي تونين براش كاري كنين. :305:خودش بايد به اين نتيجه برسه كه نماز بخونه يا روزه بگيره.:305:

سلام .

دوست خوبم چرا اصرار دارید بر اینکه دیگران طبق عقاید شما رفتار کنند؟ حقیقت اینه که ممکنه آنچه برای شما ارزش داره و صحیح شمرده میشه، از نظر دیگران پذیرفته شده نباشه. هر فردی شخصیت مستقل و افکار مستقل داره. لزومی نداره مانند شما فکر کنن.
نه برادر شما موظفه عقاید شما رو بپذیره و نه همسرتون. اونها حق دارند در رابطه با خودشون، به دلخواه خودشون تصمیم گیری کنند.

شما تنها میتونید رهنما باشید. هیچ قانونی این حق رو به شما نمیده که در تصمیمات دیگران مداخله کنید. حتی قانون الهی!

میتونید همسرتون رو به روزه گرفتن تشویق کنید، اما سرزنش یا تحمیل و بروز انزجار از عدم روزه گیری او خیر...

به نظر من :
1- این مسئله چندان به شما ارتباطی نداره. لازم هم نیست کاری بکنید.
2- برای خودتون موضوع رو بزرگ نکنید و حساسیت به خرج ندید. هر چه بیشتر بهش بپردازید، نگران کننده تر میشه.
3- از اون گذشته، دیدگاه خودتون به همسرتون رو بابت این موضوع تغییر ندید. قضاوت در مورد خوب یا بد بودن آدم ها کاری نیست که از عهده من و شما بر بیاد. کاری مختص خداست. شما قدر همسر خوبتون رو بدونید.

دوست عزیزم سلام

1-هر کسی هم مسئول اعمال و رفتار خودش هست ، حتی در بجا آوردن واجبات ، شما فقط می تونین نهی از منکر کنید (اونم در صورتی که بدونید کارساز خواهد بود)

2-من فکر می کنم مشکل اصلی از جانب شما و دیدگاه های وسواس گونه تون هست ، توجهتون به اطرافیانتون خیلی بیشتر از توجهتون به خودتون هست ، و این یک مشکل محسوب می شه که باعث می شه تمرکز فکریتون رو نسبت به خودتون ازتون بگیره

نوع نگاهتون به قضایا رو عوض کنید ، و روی خودتون بیشتر کار کنید
امیدوارم اصل مطلبی که منظورم رو کامل برسونه رو از حرفام برداشت کنید:46:

دوستان خوبم من آدم واپس گرایی نیستم و اتفاقا مسئله حریم شخصی هم خیلی برام مهمه اما چه تفاوتی بین رعایت حریم شخصی و بی تفاوتی وجود داره آویژه عزیز من روی همه آدمها اینقدر حساس نیستم ولی آدمهایی تو زندگی وجود دارند که خیلی برام مهمند مثل همسرم یعنی تو فکر میکنی من زیادی شلوغش کردم یعنی من دارم با این کارها حریم اونا رو میشکنم

درسته كه شما هم مقصريد و بايد كاملتر تحقيق ميكرديد ولي،

با نظر دوستاني هم كه دارن ميگن اين مسئله كاملا شخصي هست و به شما ربطي نداره چندان موافق نيستم!

اين مسئله تا قبل از ازدواج كاملا شخصي بود ولي الان ابعاد غيرشخصي هم پيدا ميكنه!

توجه كنيد كه دونفر ميخوان با هم زير يه سقف زندگي كنن،
-حالا فرض كنيد توي ماه رمضان يكيشون ميخواد سحر بلند شه و سحري بخوره،ولي اون يكي نه و شايد تازه به بيدار شدن خانمشون هنگام سحر،اعتراض هم بكنه!!

-آقا موقع صبح و ظهر از خانم انتظار آماده كردن صبحانه و ناهار داره!!

-اگه توي طول روز آقا از خانم رابطه جنسي بخواد،ايشون نميتونه تمكين كنه!

-احتمالا سر رفتن به نماز عيد فطر و پرداخت زكات فطريه مشاجره خواهند داشت!

-وقتي بچه دار شدن،تكليف اين بچه چيه!!؟ بايد كداميك از اين دونفر رو قبول داشته باشه!!؟؟ با هزار و يك سوال و تناقضي كه توي ذهن كوچيك و معصوم اون بچه پيش مياد چيكار ميخوان بكنن!!؟

فكر نميكنيد اين موارد (عدم تفاهم در مسائل ديني باعث دور شدن قلب دو نفر از هم بشه،و زمينه ساز اختلافات بعدي بشه!!؟)
پس ميبينيد كه مسئله چندان هم شخصيه شخصي نيست!!

لطفا دوستان عزيز به جاي حمله به ghalam،به ايشون راهكار ارائه بدهند وگرنه اگه سكوت كنند بهتر خواهد بود!!