چون خسته هستم تصميم به ازدواج دارم

سلام به همه دوستان
من 33 سالمه بايد بگم كه از دوره مجردي واقعا خسته شدم ... بظاهر ادم موفقي تو اجتماع هستم ولي دارم دلمردگي و بي انگيزگي شديد و در خودم احساس ميكنم .
واقعيت اينه كه تا 23 سالگي اصلا نميدونستم ازدواج چيه .. در عالم بچگي خودم ، از خيلي مفاهيم اينچنيني سر در نمياوردم .. ولي بايد بگم از همون بچگي ادم عاشق پيشه و رويايي بودم .
تا 28 سالگي ايده ال گرا بودم .. تا 30 سالگي رومانتيك ... تا 33 سالگي دنبال حقايق زندگي و الان دلزده
با اين شرايطه كه هر طور شده به خاستگارم قصد جواب دادن دارم
البته 1سالي هست كه ميشناسمش .. من اصلا دوسش ندارم ... ولي اون ابراز علاقه اش طبق طبق
من موندم با اين رفتار خشكي كه از خودم نشون ميدم و بد خلقيام چرا نميزاره بره
واقعيت اينه كه از من خيلي پايين تره .. خيلي هم پسر تنبليه ..
ولي از اونجايي كه خسته ام ............ ميخوام ازدواج كنم .... حداقل حسنش اينه كه
(شما كه سالهاي زيادي مجرديد .. ميدونيد حسنش چيه ... شما دركم ميكنيد .. )
از ادم هاي جورواجور رنگارنگ ... از تنهايي ... از ادمهاي سو استفاده چي پررو .. از ناديده گرفتن نيازهام و از ...خيلي كارها كردم كه شرايطم و تغيير بدم ... .
ميخوام ديگه دل بدريا بزنم و ازدواج كنم
خواهش ميكنم ... نه و نبايد و اشتباهه خالي نگيد ... دنبال راه حلم
كلا ادم درجستجويي هستم

منم مثل تو نیاز به یه همدم دارم.ولی کاری که می خوام بکنی از چاله تو چاه افتادنه.

ازش خوشت نمیاد،پایین تره،تنبله.با این موارد آینده این ازدواج معلومه.به ابراز علاقش

نگاه نکن.برای به دست اُوردنته،بعد از اون معلوم نیست چه رفتاری داشته باشه.اگر

معیارهاتو نداره ردش کن.مجرد موندن بهتر از ازدواج اشتباهه.

سلام

ازدواج کنید،اما از زندگی و از خودتان فرار نکنید

اساسا" برای ازدواج باید انگیزه،هدف و میل باطنی داشت، در این شرایط که تمایل به زندگی مشترک دارید، آماده آشنایی با خواستگارها میشوید، بر اساس معیارهای که دارید(راستی تا به حال به معیارهای فکر کرده اید؟ رویا نه،واقعبین؟) و پس از انتخاب، با شخص مورد نظر برای شناخت بیشتر اقدام میکنید،در این مرحله با توجه به اینکه اگر باهم تناسب داشته باشید هر چه جلوتر بروید علاقه هم پیدا میکنید.
این روند طبیعی یک ازدواج است،اما گویا شما اینچنین اقدام نکرده اید،

فرار کردن! به کجا؟ از دست چه کسی؟

به طور قطع ازدواج راهي به سوي تعامل، تبادل احساسات و همدردي محسوب مي شود و اين فرآيند به ايجاد رضايت در انسانها از زيستن با هم مي افزايد. اگر احساس تنهايي ، ناشي از ضعف مهارتهاي اجتماعي فرد در تعامل با ديگران باشد و يادلايل شخصيتي و ابتلاء فرد به اختلالات رواني سبب به وجود آمدن چنين حالتي در او شده باشد ، در چنين شرايطي ازدواج راه حل مناسبي براي کنار آمدن با اين احساس نيست

سلام اقای فرهنگ ..
وممنون از اظهار درکتون ولی شرایط شما مطمءنا با منخیلی فرق میکنه
وقتی من اینجا مسءله رومطرح میکنم یعنی اینکه بدرستی اش شک دارم
یعنی میدونم یه زندگی ایده ال نخواهد بود .. من تجارب بسیاری در زندگیم کسب کردم ولی تجارب دیگران برام میتونه راه گشا باشه
خیلی علاقمندم دوستان متاهل که تجارب زندگی مشترک داشتند به این سوال جواب بدند
من سالها بدنبال ایده ال بودم : وجود ندارد
سالها بدنبال عشق رمانتیک بودم : داستانی دور دست است
سالها بدون توجه به تمامی نیازهای روانی و.. زندگی کردم : سخته
حالا میخوام بدونم زندگی بدون عشق چرا نمیشه ؟
چرا همه چیز ودرعشق خلاصه میکنیم درحالی که عشقی که سالیان دراز بادوام ومستحکم بمونه ومنجر به از خودگذشتگی هابشه :خیلی کمه
مگه مادربزرگهای ما باعشق ازدواج میکردن؟؟
بعد وابسته میشدند واین وابستگی منجر به همراهی وبعد همدلی میشد
میخوام دوستان متاهلم نظربدهند ..که اگر بدون عشق ازدواج کنم سخت تره یا دلمرده بزندگی مردگی ادامه بدم؟؟؟!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط dogoharan

میخوام دوستان متاهلم نظربدهند ..که اگر بدون عشق ازدواج کنم سخت تره یا دلمرده بزندگی مردگی ادامه بدم؟؟؟!

---

یه خاطره که برای من یک تذکر مهم بود

به یاد دارم وقتی دوره نجات غریق را آموزش میدیدم،استاد مدرس گفت: وقتی خواستید یک غریق را نجات بدهید با تمام وجود تلاش کنید یک زندگی را نجات دهید، چون تعهد دارید، اما اگر غریق اجازه نداد و مدام دست و پا میزد بطوری که میخواست شما را هم بگیرد (چون فقط ترسیده بود) او را رها کنید

چون: تلف شدن یک نفر بهتر از تلف شدن هر دوی شماست


زندگی مشترک تعهد است،تعهد خوشبخت کردن و خوشبخت شدن، نه تلف کردن و قربانی کردن

سلام دوست عزیزم

من در تکمیل سخنان دوستان عزیز ٰ خصوصا کیوان عزیز که فرمودند (( زندگی مشترک تعهد است،تعهد خوشبخت کردن و خوشبخت شدن، نه تلف کردن و قربانی کردن )) به شما می گویم که :

شما با ازدواج برای خود میخواهید شریکی برای خود انتخاب کنید ٰ اما بدان (( شریک زندگی زن و مرد به این معناست که هر یک از زوجین با همیاری و قبول مسئولیت ٰ بهترین جلوه مشارکت را به نمایش بگذارند ٰ ))

تفاوت عمده مشارکت ها در زندگی ٰ با مشارکتهای دیگر ٰ کاملا متفاوت است ٰ

در سائر مشارکتها صحبت از پول و سرمایه و زمین و ... می باشد ٰ اما در زندگی ٰ نوع دیگری از سرمایه ها به مشارکت گداشته می شود ٰ که فرق دارد ‌و آن شامل عای ترین سرمایه های انسان (( روح و احساسات و عواطف و ... ))
می باشد . و ما در جهان بالاتر از این سرمایه ها نداریم ٰ

حال وقتی انسان بهترین سرمایه های خود را به مشارکت میگذارد ٰ اولین انتظاری که از این مشارکت می رود چیست ؟
جز سودی عظیم که با سرمایه آن هماهنگی و برابری کند ؟

خواهرم تو میخواهی با ازدواج ٰ قدم به این مشارکت عظیم بگذاری ... حال چه انتظاری داری ؟؟؟
انتظار سود عالی ٰ یا انتظار از دست دادن سرمایه های عظیم انسانیتت ؟؟

ازدواجی که بدون هدف و فکر و انتخاب صحیح صورت نگیرد ٰ و از روی احساس و عجله و از روی این که من سنم زیاد شده و کسی دیگر نمی آید و ... دهها مورد دیگر ٰ در حقیقت رضایت به از دست دادن عظیم ترین سرمایه های این عالم است .

من نمیگویم با این فرد ازدواج نکن ٰ اما فکرت را ٰ دیدگاهت را ٰ هدفت را مشخص کن ؟
برای خودت بگو آخرش چی ؟؟؟

آیا نمیبینی اطراف خودمان ٰ هزاران خانم محترم هستند که داد بلند می کنند و می گویند خدایا مهرم حلال و جانم آزاد !!!!!!!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

آیا نمیبینی افرادی که عمری زندگی کرده اند ٰ و آلان آرزو می کنند که : ایکاش هرگز و هرگز ازدواج نمی کردند ؟؟؟!!!

به نظر شما چرا این افراد اینگونه ناله بلند میکنند و جوابی هم هرگز نخواهند شنید !!!

لذا از شما خواهرم محترم می خواهم که : تفکر خود را عوض کن ٰ هدف را مشخص کن ٰ انتظارت را از این مشارکت روشن کن ٰ و بعد از آن

خالصانه از درگاه خدا بخواه ٰ او خدائیست که غیر ممکن ها را ممکن میکند ٰ او خدایی است که به هاجر و ابراهیم در زمان ناامیدی از فرزند ٰ فرزند می بخشد ٰ

او خدای است که مریم را بدون مس آدمی فرزند می بخشد و .... این شبها از عطای بی نهایتش بخواه

من 28 سالمه و تقریبا الان این احساس رو درک می کنم . به نظر من هیچ وقت نمی شه به همین راحتی راجع به احساس طرف مقابلت بگیم دروغیه یا رفتارش عوض می شه و یا به خاطر بدست آوردنته . از کجا معلوم شاید هم واقعا عاشق باشه . البته فهمیدنش کار سختی نیست اگه واقعا دوستت داره باید ببینی به خاطر بدست آوردنت چیکار می کنه ؟ براش شرایط بزار .این هم بدون ایده آل صد در صد وجود نداره . شما الان 33 سالته مگه چند مرد بالای 33 سال وجود داره که هم ایده آل باشه هم عاشقت باشه و هم ....به نظر من اگه تا حدود زیادی از اخلاق و رفتار و سالم بودنش اطمینان پیدا کنی زندگی مشترک رو تشکیل بده . از تنهایی خیلی بهتره حداقل اینکه درگیر زندگی و بچه و ... می شی دیگه وقتی برای فکر کردن به تنهایی هات نداری .
من الان خیلی از خانمها رو می شناسم که ازدواج نکردن اما سنشون از 35 که می گذره برای فرار از تنهایی به هر مردی رضایت می دن . حتی تا 30 سال از خودشون بزرگتر و یا زن دوم مرد متاهل و تمام اینها فقط به خاطر فرار از تنهاییه ........

این هم بدون ایده آل صد در صد وجود نداره . شما الان 33 سالته مگه چند مرد بالای 33 سال وجود داره که هم ایده آل باشه هم عاشقت باشه و هم ....به نظر من اگه تا حدود زیادی از اخلاق و رفتار و سالم بودنش اطمینان پیدا کنی زندگی مشترک رو
...........

من از دوستان عزیز، کیوان ومهاجر واقعا سپاسگذارم بخاطر حرفهای قشنگ وتامل برانگیزشون
من تمام تاپیک های مشابه رو خوندم .. که تجارب دیگران بود
به نوشته اقا کیوان خیلی فکر کردم .. به داستان غریق نجات
به نجات دونفره
به تعهد
من الان هم که هیچ پیمانی نبستیم به رابطه متعهدم با اینکه مورد دیگری هم برای ازدواج دارم که ارتباط روحی احساسی بسیارخوبی با اوبرقرار میکنم ولی بدلیل اینکه تفاهم اخلاقی باهم نداریم ، ادامه ندادم

مطمءنم من هم نجات بخش او بوده ام چرا که کمک بسیاری در زمینه های مختلف (کاری،تحصیلی ، روش زندگی و....... بغیر از کمک احساسی) به او کرده ام .. اصلا گاهی شک میکنم به کمک احساسی نیازی دارد یا نه
کلا پسرها کمتر به این جنبه توجهی دارند .."در این موردهم نظربدید ، لطفا"
بارها به اوگفتم که علاقه ای به او ندارم ولی نمیشنوه
واقعا رها خانم با اینکه شرایط من ونداره ولی کاملا درکم میکنه ..و حرفهاش واقع بینانه است ..
موافق نیستید؟؟

dogoharan عزيزم ، تاپيكتو خوندم . مي دوني تو شهر ما كه دخترا اكثراً به 23 نكشيده شوهر مي كنن منم خيلي احساس تنهايي مي كنم (دركت مي كنم ). ولي حاضرم يه عمر مجرد بمونم تا اسم شوهر روم باشه ، ولي تنهاي تنها باشم(تنهايي بعد از ازدواج خيلي سخت تر از حالاست ) . بنظرم اگه خواستگارت 70% ايده آلهات رو داشته باشه تو هم با ديدن خوبياش و زندگي خوبت در آينده عاشقش مي شي .
مگه از قبل عاشق بهترين دوستت( دختر ) بودي ؟ كم كم وقتي شناختيش شد بهترين دوست تو . درسته ؟
خوشبخت بشي .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط roya_sh

dogoharan عزيزم ، تاپيكتو خوندم . مي دوني تو شهر ما كه دخترا اكثراً به 23 نكشيده شوهر مي كنن منم خيلي احساس تنهايي مي كنم (دركت مي كنم ). ولي حاضرم يه عمر مجرد بمونم تا اسم شوهر روم باشه ، ولي تنهاي تنها باشم(تنهايي بعد از ازدواج خيلي سخت تر از حالاست ) .

---

سلام رویا جان وممنون از همراهیت ... دقیقا حرف منم همینه ..عزیزم شما متاهلی یا مجرد ؟؟ درمورد تنهایی بعداز ازدواج وعواملش چی میدونی...؟ خیلی دوست دارم دراین مورد کسی بیشتر توضیح بدهر