تردید و اهمال در ازدواج

با سلام من 1 جوان 29 سالم که تحصیل کرده دارای شغل از لحاظ ظاهری مناسب
اما علاقه ای به ازدواج ندارم
با این وجود من ازدواج به رابطه ترجیح میدم
بخاطر همین به ندرت با خانم ها سروکارم پیدا میشه وزیاد حوصله شونو ندارم و من در پیدا کردن دختری که باهش راحت باشم و زندگی معمولی کنم خیلی مشکل دارم
1بار خانوادم بدون کسب رضایت من حرف منو با یک خانواده دیگه پیش کشیدن با هزارتا مصیبت این کارو به هم زدم هم خانوادمو ناراحت کردم هم اونارو بخاطر همین خیلی محتاط شدم
من چند سال اخیرو مجردی زندگی کردم
اما خیلی دوست دارم جفتمو پیدا کنم

سلام،

این دو جمله ی شما به نظر من با هم تناقض دارند:
- علاقه ای به ازدواج ندارم
- خیلی دوست دارم جفتمو پیدا کنم

و همینطور گفته بودید که ازدواج رو به رابطه دوستی ترجیح می دهید.

حدس می زنم شما دوست دارید همسر مناسب خود رو پیدا کنید.
ولی چون تا به حال فرد مورد نظر رو پیدا نکردید، احساس می کنید از ازدواج خوشتون نمی آید.

اینکه چرا تا به حال فرد مورد نظر رو پیدا نکردید می تواند دلایل مختلف داشته باشد.
ممکن است که شما خیلی سخت می گیرید و کمالگرا هستید.

نوشته بودید یکبار مادرتون پا پیش گذاشتند تا یک آشنایی صورت بگیرد و شما به هر طریقی بوده قضیه رو بهم زدید. و همینطور نوشته بودید خودتون هم زیاد با خانمها در ارتباط نیستید.

پس ظاهراً کلاً این فرصت رو از خودتون گرفتید تا فرد مورد نظرتون رو پیدا کنید.

اگر مایل بودید کمی بیشتر توضیح بدهید که چرا از ازدواج خوشتون نمی آید و اینکه تا به حال چه اقدامهایی برای پیدا کردن همسر کردید.

سلام
ممنون از اینکه بحث منو نقد کردید
تو این دنیا که ادما هر روز عوض میشند من ارمانگرا نیستم من به ساده زیستی علاقه دارم وکسی را هم میخوام دوست دارم شبیه خودم باشه وبتونیم با هم خوشبخت باشیم وازدواج مقدس میدونم
یک چیزی که منو بیشتر به ازدواج سوق میده موضوع سن من 29 سالم و گذشت زمان سن منو بسیار بالا میبره و شرایطم بغرنج تر من خیلی فکر کردم ازدواج راه مناسبی که همین الان باشه سال های بعد شرایط بدتر میشه
سوژه قبلی من اولین بار بعد از حرفای اونا دیدمش سنش از من 2 سال بزرگتر بود و یک طرز فکر مشترک هم نداشتیم اما این دلایل واسه خانواده من بی معنی بود بالخره همه چیو خراب کردم

اما قبول کنید ازدواج با کسی که با هم اشترکات نداشته باشید تا اخر عمر چه کابوسی
من شاید ارمانگرا باشم که فکر هم نکنم اما خوشبختی خدمو فدای اون نمیکنم

خب ایشون دو معیار اصلی شما رو نداشتند.
اولاً سنشون به شما نمی خورده و دوماً از نظر فکری با هم تفاوت داشتید.
پس کار درستی کردید که با ایشون ادامه ندادید.

ولی خب، حالا چون این یک نفر مناسب نبود که نباید دست بکشید.
باید اینقدر بگردید تا پیدا کنید!

به نظر من معیارهای خودتون رو مشخص کنید و بعد اگر خودتون کسانی رو می شناسید، به خواستگاریشون بروید، یا اجازه دهید به شما دختران خوب معرفی کنند.

بالاخره پیدا می شود، توکلتون به خدا باشه.

سلام.معیاراتون واسه انتخاب همسر رو به مادر و خواهرتون بگین.خودتون هم بیکار نشینید.به همکارا و دوستاتونم بسپرید.ازدواج درست و اصولی مزایای زیادی داره,ازش بهره ببرید.:104: