بنظرتون تصمیمم درسته؟

می خوام راجع به یه مساله ای نظر شما رو هم بدونم!

1- حقیقتش من از زمان مجردی یه خونه داشتم که تا الان و سالهای آینده باید قسطش رو بدم. 1.5 سال اول زندگی اونجا زندگی کردیم و البته شوهرم تو پرداخت قسطهاش کمکم می کرد. ولی زندگی مشترک تو خونه من بعنوان زن زندگی خیلی مشکلات داشت. تا اینکه تصمیم گرفتیم که از اون خونه بریم و جایی رو رهن کردیم (البته من بنام خودم یه وام گرفتم که پول پیش خونه تامین بشه و قسطهاش رو شوهرم می ده)

2- تصمیم گرفته بودیم که برای سال آینده یه خونه بخریم. که البته شوهرم پس انداز کنه و هم وام بگیره و از طرفی من هم خونه ام رو بفروشم و نصف نصف یه خونه بخریم بزرگتر بخریم. البته من به شوهرم همون اول تصمیم گفته بودم که وضعیت کاری من مشخص نیست و اگه من نتونم برگردم سر کار، نمی تونم این خونه رو از دست بدم و یه جورایی منبع درآمدمه و باید با اجاره اش اقساطم رو بدم!

3- این نکته رو هم باید بگم که شوهرم با وجود 37سال سن، دست خالی اومد تو زندگی و می دونم برای خانواده اش خیلی مایه گذاشت. حتی اون اوایل عقدمون خانواده اش سریع خونه شون رو عوض کردند و خود شوهرم گفت که مادرم گفته که تو برای ما خیلی زحمت کشیدی و من حتما یه بخشی از خونه رو به نامت می کنم که این اتفاق هرگز که نیفتاد هیچ، حتی سند خونه رو هم برادرشوهرم از روش وام گرفت و الان شوهرم دربدر دنبال یه کسی می گرده که سند بزاره تا وام بگیره. (البته بگم که شوهرم هم کاملا به خانواده اش حق می ده و بابت رفتارشون از اونها دفاع می کنه)

4- دیروز شوهرم می گفت که بهتره ما سال آینده یه خونه کوچک بگیرم (هم متراژ خونه فعلی من) و من با باقیمانده پولم یه مغازه بگیرم. اینجوری منفعتش بیشتره. من هم گفتم هر مغازه ای سود نداره و ... خلاصه نظرم با خونه بزرگتر بود.
امروز به موضوع که عمیقتر فکر کردم و زندگیمون رو مرور کردم، دیدم این مساله صلاح نیست و بهش گفتم که زیاد روی خونه من حساب نکن به همون دلایلی که با رنگ قرمز تو آیتم 2 نوشتم.
خیلی ناراحت شد و آخرش گفت موفق باشی.

اما حالا چرا من این حرف رو زدم و این تصمیم رو گرفتم:

اولا شوهرم تو این چند سال زندگی نشون داد که من براش تو حاشیه هستم. چه به حق و چه به ناحق سر هر موضوعی من رو بخاطر خانوادش قربانی می کنه. وقتی می گه بیشتر از هرچیز خانواده ام برام مهمه، هنوز که هنوزه خانواده اش پدر و مادر و خواهر و برادرهاشه و من یعنی زنش، خانواده اش نیستم.

دوما بسیار بسیار تاثیر پذیره از خانواده اش و حرفشون. اونها هم که کاملا دشمنی شون رو با من نشون دادن.

سوما تجربه یکی دوسال اول زندگی نشون داد که زندگی کردن تو خونه من به نفع زندگیمون نیست.

چهارم اینکه من بابت شراکتی خریدن خونه راضی شده بودم چون که فکر می کنم بدون اطلاع من بعنوان شریک قاونا هرگز نمی تونه اون خونه رو بنام کس دیگه ای بکنه.
ولی اگه یه مغازه بخره کلا بنام خودش می تونه هر زمان که دلش خواست و احیانا خانوادش زیر پاش نشستند که راهش و رگ خواب شوهرم رو بخوبی بلدن، تو گوشش بخونن و مغازه رو به اسم خودشون کنند.

پنجم با این اوصاف و عدم اعتمادی که من به شوهرم دارم و همواره می ترسم که تو آینده دور یا نزدیک هرچی بنامش هست رو دو دستی تقدیم خانواده اش بکنه، تصمیم گرفتم که با نظرش در آیتم 4 یعنی خرید مغازه با بهانه ای که قبلا گفتم، مخالفت کنم.
بدون اینکه اصلا بخوام بررسی کنم که آیا واقعا از لحاظ مالی به نفعمونه یا نه. چون همونطور که گفتم شوهرم تا الان فقط بهم نشون داده که خانواده اش براش تو الویت هستند و من اصلا نمی تونم بهش اعتماد کنم.

شما جای من بودید چه تصمیمی می گرفتید؟

ببخشيد من مي پرم وسط! اگرچه توفيق تشكيل زندگي مشترك نداشتم... اما فكر كنم مسائل مالي كلا مربوط به شوهر شماست و شما اصلا نبايد خودتون رو درگيرش كنيد. شما الان بارداريد و بايد به فكر بچه باشين. اين وظيفه مرد هست كه دغدغه پول جور كردن و اينارو بايد داشته باشه. اون خونه اي كه خريديد حق خودتونه و كسي نمي تونه روش دست بذاره.(اگر مال همسرتون بود بنظر شما مي گذاشت راجع بهش نظر بديد؟). من اگر جاي شما بودم بارداري رو بهانه مي كردم و مي گفتم دلم نمي خواد راجع به اين مسائل فكر كنم يا حرف بزنم. شما خودت هرجور صلاح مي دوني درمورد مال و اموالت تصميم بگير ولي خواهشن توي اين موقعيت منو توي منگنه نذار.
اينجوري هم جواب درستي نمي دادم كه جبهه بگيره و هم اينكه با دست دست كردن من، مجبور مي شد خودش آستين بالا بزنه.

می دونی سرافراز جان خیلی چیزها باید باشه و درستش اینه که اونطور باشه. ولی واقعیت همیشه اون چیزی نیست که باید باشه و درست و بهترینه.
حرفهایی که شما زدید درسته ولی چیزی که من تو شوهرم دیدم اینه که اگه به حرفاش گوش نکنم و نظرم رو نگم، یه کس دیگه ای رو جایگزین من می کنه و حتی اگه اون کس دیگه خانوادش باشن، اونها هم ثابت کردن که فقط می خوان شوهر من رو چپاول کنن. و از طرفی فاصله ام با شوهرم روز به روز بیشتر میشه و دیگه کاملا از کاراش بی خبر می مونم. نه اینکه قصدم فضولی تو کارش باشه، فقط اینکه می ترسم (که نترسم هم نابجا نیست) که تلاش و زحمتش مال کس دیگه ای بشه.
تو حرفام گفتم که متاسفانه شوهرم هنوز من و بچه اش رو خانواده خودش نمی دونه. و اگه رهاش کنم لحظه به لحظه ازم دورتر میشه.

مي دونم چي ميگي گلي! چون خواهرم هم اون اوايل با شوهر خواهرم همين مشكل رو داشت.اما الان خوب شدن و واقعا داره براي زندگيش و زن و بچه اش زحمت مي كشه. تو بايد يك جوري كه توهين به خانوادش هم نباشه مسائل رو آروم آروم بهش گوشزد كني و متوجهش كني كه شما سه نفر الان يك خانواده هستيد. بهرحال از نظر من صلاح نيست خونه رو بدي دست شوهرت و با تصميمت موافقم. اگر بر باد بره پشيمون ميشي ضمن اينكه اصلا وظيفه اي در اين خصوص نداري. كلا توي هر كاري آدم بايد ظرفيت طرفشو بسنجه بعد بهش امكانات بده. بارها به خواهرم مي گفتم چرا با اينكه مدرك ليسانس داري نمي ري سركار؟ مي گفت شوهرم تنبل مي شه. برميگرده ميگه چرا من كار كنم پول بيارم تو نياري! و البته با لحن طلبكارانه اي مي گفت. خواهرم هم قيد كارو زد. مي گفت حالا تو بدو دنبال زندگي!
باز بنظرم تو خودت خانم عاقلي هستي و بد و خوب زندگيتو خوب تشخيص مي دي. اميدوارم نظر منم بدردت بخوره.:72:

سلام.منم هزار بار از این مشکلات سرم اومده و به این نتیجه رسیدم که اکثر آقایون خیلی سریع داراییهای یک خانواده رو بر باد میدن مگه این که به نام خودشون نباشه.حالا شما تمام جوانب رو بسنج و ببین اگه مغازه برای زندگیتون بهتره مغازه بگیر اما به نام خودت این جوری هم به قول همسرت برای زندگیتون بهتره و هم این که خیال شما راحته.اصلا هم درخواستتو برای به نام کردن مغازه به نحوی نگو که انگار میخاد بهت لطف منه بلکه جوری که کاملا متوجه بشه که این حق شماست.اگرم حاضر نشد که به نام شما مغازه بگیره اگر با شم زنانه ات مطمینی که مغازه ای که به نام ایشون باشه پولش بر باد میره به هیچ عنوان زیر بار نرو البته با حفظ احترام .
موفق باشی

به نظر من همسرتون تا چیزی طبق میلش نباشه سریع یه جوری رفتار میکنه که کس دیگری و جایگزین میکنم و دیگه از چشم افتادی و این کارش یه جور سواستفاده است.....و اگه هر دفعه به سازش برقصی دفعه بعد بدتر میکنه چون میبینه این روش جواب میده....
به نظر من شما حواست به مال و زحمتی که کشیدی باشه چون همین خونه فردا پشتوانه پیشرفت خودت و بچت میشه.....چون هر زنی باید واسه خودش یه پشتوانه ای داشته باشه.
من مردایی و دیدم که عاشق خانواده خودشونن و از مال خودشون واسه اونا خرج میکنن حتی تو نداری از دهن زن و بچشون میکنن و میدن خانواده شون بخورن.....و تا میبینن زنشون یکم مال داره میخوان ازشون بگیرن و به چه راحتی مال زنشون رو هم خرج خانوادشون میکنن......این مال تا وقتی که دست خودتونه برای زندگی خودتون استفاده میشه و از دستت خارج شه دیگه روش اختیاری نداری....چون اگر از نظر مالی کاملا وابسته همسر بشی راه رو واسه ازار و اذیت خانوادش و ناز کردن خودش بیشتر باز کردی....
البته من نمیگم شوهر شما اینجوریه ولی عقیده دارم ادم باید اینده نگر باشه......
سعی کن از این به بعد هر پس اندازی که داری همسرت ندونه اینجوری اختلافاتتون هم کمتره....

تجربه ثابت کرده مردا گاهی اوقات واسه ترسوندن همسراشون خیلی حرفا میزنن که ازت جدا میشم یا دیگه نمیخوامت یا ....... ولی واقعا اون نیت رو ندارن مواظب باشین راحت بازی نخورین

منم فكر ميكنم كه خيلي اشتباه كردي كه از اول به اون گفتي كه خونه داري حالا هم اگه مي توني از كسي كه ميدوني تو خانوادت حساب ميبره كمك بگير.يعني اونو براي شوهرت حربه كن بگو اگه درخواست غيرمنطقي داشته باشي به دايي عمو يا هركي كه فكر ميكني ازش حساب ميبره ميگم.اين روش جواب ميده من مطمئنم.بعدشم اصلا نقطه ضعف از خودت براي جدايي يا هرچيزي ديگه اي نشون نده كه فكر كنه ميترسي.به نظرم اصلا سركار هم نرو جونش بالا بياد خرجتو بده.وظيفه شرعي و قانوني همه مردهاست.وقتي بچه دار هم بشين خرجتون بيشتر ميشه ديگه نميتونه براي خانوادش خرج كنه.همش هم از حالا توي گوشش بخون كه به فكر آينده بچه بايد باشيم و براش سهامي.زميني.خونه اي چيزي بايد براش كنار بزاريم.هميشه هم بزار احساس مردي كنه يعني ازش خرجي اينا بخواه و همش هم با خودش خريد اينا برو و بخواه با همون لطيفه هاي پنهاني زنونه.وقتي ببينه زندگي خرج داره حواسش جمع ميشه.خلاصه حسرت چيزيو نذار به دلت بمونه تا فرصت نكنه براي خانوادش يا هر كسي ديگه اي خرج كنه.مامانم ميگه زن پرخرج پر ارجه:)تا ميتوني هم محبت كن بهش جذب خودت كنش.من هم اين روزها رو يكي از اقوام نزديكم داشته و همين كارايي كه گفتم كرده و بسيار جواب داده عزيزم موفق باشي.

بلو اسكاي جان به نظر من خونه بزرگتر بخريد ولي شرط بذار شش دانگ به نام توباشه قسطاشم خودش بده
بعد از خريد خونه هم سعي كن درامدشو همشوخرج خودتو بچت كني يعني چيزي نمونه كه به خانوادش بده خوب بپوش خوب بخور وبگرد .صرفه جويي اونم تو اين شرايط اصلا عاقلانه نيست بايد بازرنگي درامد شوهرتو خرج كني حسرتشو به دل خانوادش بذاري
به نظر من درامدتو براي خودت پسانداز كن و خودت روتو مخارج خونه دخالت نده اين براي هر دوتون بهتره

سلام آسمان آبي عزيز:43:

من چند ماه پيش پول هايم را گذاشتم رو پول همسرم و يك خونه خريديم (سه دانگ سه دانگ) با اينكه خودم هم به تنهايي مي تونستم اينكار را بكنم و تنهايي خونه بخرم ولي اينكار را كردم چون باعث مي شد رفاهم بالا بره، اعصابم آروم بشه، شوهرم ول خرجي نكنه، پولش را به خانوادش نده، خانوادش نتونن تو كارهامون دخالت كنند، مستقل بشيم و ............................
الانم راضيم.

مي دوني من اون موقع سنجيدم ديدم مواردي كه با خريدن خونه بدست مي يارم (مثل:رفاهم بالا بره، اعصابم آروم بشه، شوهرم ول خرجي نكنه، پولش را به خانوادش نده، خانوادش نتونن تو كارهامون دخالت كنند، مستقل بشيم و ............................) . از اينكه خونه به نام خودم داشته باشم يا اينكه حساب بانكيم پر باشه خيلي مهمتره.

به نظرم شما هم بررسي كن ببين چي بيشتر به صلاح خودت و زندگيت هست همون را انجام بده.

ببين من از كساني هستم كه كاملا مخالف اين هستم كه زني كه كار مي كنه به همسرش كمك مالي كنه. اما اينبار چون رفاه و آرامش خودم مطرح بود اين كار را كردم.

اسمان ابی عزیز
خیلی مهمه که باارامش و فکر حرکت کنید وگرنه شوهرتون موضع می گیره و بدتر میشه
به هیچ وجه همه تخم مرغهاتون رو توی سبد شوهرتون نگذارید بنظر می یاد خریدن خانه بزرگتر سه دونگ سه دونگی از هر کاری معقول باشه ولی نمی دونم میدونید یا موقع خرید باید حتما موقع قولنامه حضور داشته باشید تا اسم شما برای شماره ره گیری محضر فرستاده بشه مواظب باشید پیچونده نشید !
بعدش هم چرا بیشتر باشوهرتون صحبت نمی کنید معمولا مردها هر کس بهتر تو کارها باش همفکری کنند بهش بیشتر وابسته میشند برای اینکار میتونید غیر مستقیم بهش بگید که همکاراتون وفامیل از فکر شما دارند
استفاده می کنند وبا شما دارند مشورت می گیرند و تو کارهای اقتصادی شون رشد می کنند مطمئن باشید بعد از یه مدت شوهرتون هم به اینکه از سرمایه فکری شما استفاده کنه تمایل پیدا می کنه مردها کلا موجودات عجیبی هستند من به این نتیجه رسیدم که برای داشتن یک زندگی متعالی باید برای شوهرت یک زن کامل -یک مشاور با تجربه-یک دوست و رفیق-یک سنگ صبور-گاهی یک مادر وگاهی یک کودک بوداینکه بدونی در هر لحظه چی باید باشی خیلی مهمه

جالبه نه ما زنها کلا باید چند شخصیتی باشیم تا زندگی رو حفظ کنیم:163: