به نظرتون الان وقت بچه دار شدنه

سلام نمی دونم تاپیک قبلی من رو خوندین یا نه بازم ازتون کمک می خوام ولی قبلش باید یه توضیحی از اول زندگیمون بدم
ما سال 78 ازدواج کردیم بطور سنتی مدرن یعنی در حالی که خانواده هامون کاملا خبر داشتند توی محل شرکت یکی از فامیلایه نزدیکمون قرار می زاشتیم و صحبت می کردیم به مدت شش ماه تا اینکه به این نتیجه رسیدیم که نیمه گم شده همدیگه هستیم وازدواج کردیم زندگی خیلی عاشقانه ای داشتیم اونقدر که زبانزده دوست و اشنا بودیم حتی توی محل کار هر دوتمون هم متوجه شده بودنداینگار هیچ وقت برای هم تکراری نمی شدیم بلکه روز به روز جدیدتر از قبل اگه روزی ده دفعه بهم سر کار زنگ میزدیم باز هم دلتنگ هم بودیم حسابی با هم برنامه ریزی کردیم و توی یه زمان کم با همدلی زندگیمون رو از زیر صفر حسابی گشیدیم بالا طوری که پدر مادرامون فقط کارشون شده بود صدقه دادن برا ما بعد از پنج سال که از زندگیمون گذشت ودیگه هر دوتامون نیاز شدید داشتیم تا عشقمون رو با بچه به هم محکم گره بزنیم اقدام کردیم و خدا یه دختر نازنین و زیبا و فوق العاده مهربون بهمون هدیه داد بخاطی بچه من دیگه سر کار نرفتم و شوهرم مجبور شد برای خرج زندگی محل کارش رو به جنوب منتقل کنه تحمل اون روزها خیلی وحشت ناک بود ما که نه ساعت کاری رو به سختبی تحمل میکردیم حالا باید از اول تا اخر هفته از هم جدا می بودیم یه مدت من هم رفتم جنوب ولی به خاطر شرایط دخترم مجبور به برگشت شدم برای اینکه تنهائی رو کمتر کنم شروع کردم به خوندن برای فوق ولی همین باعث شد وقت من پر بشه واز شوهرم غافل بشم و خوب وقتی هم برمگشت کار های بچه تمام وقت منرو می گرفت و دیگه نمی تونستم مثل قبلا باهاش باشم و از سروکولش بالا برش و البته تنهائی خیلی روی روحیه من اثر گذاشته بود و دیگه مثل قبل شاد نبودم تا اینکه اتفاقی که نباید میافتاد افتاد ابته خدا وکیلی شوهرم خیلی انسان شریفیه چون در واقع خودش اقرار کرد و ازم کمک خواست حالا از اون اتفاقات که توی تاپیک قبلی براتون تعریف کردم سه سال می گذره دخترم شش سالشه ومثل مریم مقدس پاک و مهربونه خودم شغل خیلی خوبی دارم و شوهرم هم کارش رو به تهران منتقل کرده و تا حدود زیادی رابطمون مثل روزهای اوایل زندگیمون شده دوباره شدیدا دلم می خواد یه بچه دیگه از عشقم تو وجودم باشه ولی شوهرم زیاد موافق نیست میگه می ترسم من از نظر روحی خیلی به تو وابسته ام اگه دوباره خیلی مشغول بچه بشی و یا شغلت رو که اینقدر توش پیشرفت کردی از دست بدی روحیه ات اسیب می بینه و بعد من اسیب می بینم از طف دیگه اینقدر دخترم مهربونه که میبینم حیفه یه خواهر یا برادر نداشته باشه من هم زیاد وقت ندارم نهایت تا یکی دو سال دیگه باید بچه دار بشم وگرنه دیر میشه حالا بنظرتون چکار کنم :163:

در اینکه دخترتون (شما و همسرت) احتباج به یه خواهر برادر داره شکی نیست.ولی باید ببینید از نظر مالی تواناییشو

دارید.اینطور نباشه که شما مجبور بشی کارتو ول کنی شوهرتم دوباره برگرده جنوب روز از نو روزی از نو.شاید لازم باشه

یه مقدار از لحاظ مادی سختی بکشید در عوض کنار هم باشید هم یه خواهر :43: یا برادر :81::D برای دخترتون به دنیا

بیارید.

ممنون برادر عزیز
الحمدالله وضع مالیمون الان خیلی خوبه (سه تا خونه دوتا ماشین ..)در واقع الان اصلا احتیاجی به حقوق من نیست و همش پس انداز می کنیم بنابراین از اون نظر هیچ نگرانی نیست ولی شوهرم خیلی میترسه از شما چه پنهون فکر میکنم به بچه حسادت میکنه من هم خیلی نگرانم چون نمی خوام دوباره اونطوری شوهرم خلا روحی احساس کنه ولی از طرفی اومدن بچه خیلی وقت گیره واز طرف دیگه از کجا معلوم ما تا کی زنده باشیم دخترم حتما باید یه مونس داشته باشه:303:

ممنون برادر عزیز
الحمدالله وضع مالیمون الان خیلی خوبه (سه تا خونه دوتا ماشین ..)در واقع الان اصلا احتیاجی به حقوق من نیست و همش پس انداز می کنیم بنابراین از اون نظر هیچ نگرانی نیست ولی شوهرم خیلی میترسه از شما چه پنهون فکر میکنم به بچه حسادت میکنه من هم خیلی نگرانم چون نمی خوام دوباره اونطوری شوهرم خلا روحی احساس کنه ولی از طرفی اومدن بچه خیلی وقت گیره واز طرف دیگه از کجا معلوم ما تا کی زنده باشیم دخترم حتما باید یه مونس داشته باشه:303:

سلام.
به نظر من الان بیشتر از شوهرتون و امکانات مالی توانایی خود شما مطرحه.:72:
اینکه آیا میتونید هم به دو تا بچه رسیدگی کنید و هم به شوهرتون؟
اگه آره به شوهرتون قول بدین که با اومدن بچه دوم باز هم از پس وظایفتون به نحو احسن بر میاین و جای نگرانی واسه ایشون نمیمونه .

اریاناز جان بنظرم تنها کسی که می تونه به سوالت پاسخ بده، خودتی و خودت.
به تواناییهات نگاه کن و ببین می تونی محبت و توجهت رو به اندازه کافی بین شوهر و دو فرزندت تقسیم کنی که کسی احساس خلاء نکنه. در واقع شاید اصلا کلمه تقسیم که من بکار بردم درست نباشه. چون تقسیم وقتیه که یه مقدار ثابت وجود داشته باشه. ولی تو زمینه محبت و توجه نباید با اضافه شدن یه نفر جدید، سهم دیگران کم بشه، بلکه اون نفر جدید باید سهم خودش رو جداگانه و سوای دیگران داشته باشه.
ببین می تونی؟
شوهرت باید جایگاه قبلی رو داشته باشه. دخترت همینطور، اگه از اون هم غافل بشی عواقب بدی داره. فرزند جدیدت هم همینطور.

حالا اگه دیدی توانش رو داری که حتما باید داشته باشی و اگه نداری باید رو خودت کار کنی که به دستش بیاری، شوهرت رو مطمئن کن که اومدن یه فرزند جدید هیچ خللی تو رابطه مون ایجاد نمی کنه و بار اول فقط بی تجربگی بوده. بگو با کمک هم این فرزند جدید رو هم بزرگ می کنیم و یه خانواده چهار نفره مهربون نسبت بهم درست می کنیم.

مرسی دوستای خوبم از نظر روحی خیلی رو خودم کار کردم فکر میکنم از طرف خودم مشکلی نیست مشکل اینه که مطمئنم با اومدن بچه جدید یک سری از کارهائی که برای خانوادم می کنم دیگه وقت نمیکنم انجام بدم مثلا برای نمونه شوهرم و دخترم هر دوتشون عادت دارن قبل از خواب من نوازششون بکنم فکر می کنید با اومدن یه نوزاد جدید میشه این کارهارو کرد و خیلی از کارهای دیگه البته بگمبنده خدا شوهرم هم برای من کم نمیزاره مثلا هر روز صبح که میرم سر کار میبینم کفشهام واکس زده هر دوتامون خیلی برای هم مایه میزاریم ولی واقعیت اینه که با اومدن بچه دیگه نمیشه خیلی از این کارها رو کرد مثلا بیشتر روزها بعداز کار سه تائی میریم پیاده روی وبا هم خیلی صحبت می کنیم ولی مطمئنم که دیگه با یه بچه نوزاد نمی شه این کارو کرد:72:

سلام اریاناز عزیز
چقدر خوب که دوباره مثل روزای اول دلتون برای هم می تپه. قدر این روزا رو بدون. و شکر خدا رو بکن:323:
عزیزم مطمئنا وقتی نوزادی پا به خونه می ذاره مقداری از وقتت و می گیره که با درایت صحیح خودتون و همسرتون می تونید این دوران رو هم بگذرونید.
قبلش با شوهرت صحبت کن ازش بخواه برای یه مدتی جور محبت و وقت گذاشتن شما برای دخترت و شوهرت به دوش بکشه. البته نه اینکه محبت و وظیفه شما 0 بشه اما مطمئنا یه مقدار کم می شه.
اما چشم به هم بزنی فرزند دومتون هم از نوزادی در اومده و کار شما کمتر می شه. در ضمن خود اون فرزند هم می تونه یک سرگرمی خوبی برای دخترت باشه.
موفق باشی:72:

نه آریاناز ...

هر چند من وقت نکردم تمام حرفاتو بخونم....ولی باید بگم به همان یک عدد قناعت کن .......:305: