دوستان کار عاقلانه در این موقعیت حساس خانوادگی چیست؟

دوستان همدردی سلام
[/b]
مشکلم با مادر شوهرآیندم رو در تاپیک قبل با عنوان "[b]مادر خواستگارم مخالف ازدواجمان است. چگونه باید او را متقاعد نمود؟ " مطرح کرده بودم...

من تو این مدت تنها صبوری کردم و ارتباطم رو با خواستگارم کمرنگ کردم تا مادرش حساس نشه.اما خواستگارم با بی تدبیریاش و به خاطر حماقتهای برادرش که اونم یکی رو می خواد مخالف میل مادرشون ، مادرشون دیشب روونه بیمارستان میشه
امروز خواستگارم به من اس ام داد که دیگه باید همه چیزو تموم کنیم و خدانگهدار

من در جواب این اس ام اس هیچ جوابی ندادم چون یک اس ام اس کاملا احساسی بود

می خوام یک مدت کاملا ارتباطم رو باهاش قطع کنم کامل تا ببینم عکس العملش چیه

با اینکه برام خیلی سخته اینکار اما مجبورم...

می خوام بدونم کار درستی می کنم یا راه حل درست چیه؟

ضمننا چون تو این شرکت سهامدار هم هست و نمیخواد دیگه باشه کار درست چیه؟

آیا از سیستم خارجش کنم یا بگذارم یک مدت زمان بگذره؟

خواهشا این دفعه دیگه راهنماییم کنین.

با سپاس

ببینید من در جریان تاپیک قبلی شما نبودم؛ ولی الان فکر می کنم در این موقعیت بهترین تصمیمی که میگیرید؛ اینه که صبور باشید و ایشون رو با خودشون و افکارشون تنها بذارید تا خود این آقا بهترین تصمیم رو بگیرند!
باید یکبار با ایشون عاقلانه صحبت کنید که من بخاطر شرایطی که پیش اومده؛ تصمیم گرفتم به شما و خودم فرصت بدم که دوباره هر دومون فکرامون رو بکنیم و یه مدت از هم دور باشیم تا بتونیم تصمیم عاقلانه ای بگیریم! (توی این مدت هم اصلا احساساتی نمیشید؛ سعی می کنید به خودتون و رفتارهاتون فکر کنید!) و فکر می کنم بهتره هیچ تماسی حتی بصورت اس ام اس هم نداشته باشید!
تا این آقا تکلیفش رو با خودش و خانواده اش روشن کنه!

اوکی همین کار رو میکنم

اجازه دارم حرف آخرم رو در این خصوص به صورت منطقی به دور از هرگونه احساسات از طریق نامه به صورت دستی البته از طریق یکی از دوستان مشترک آقا به دستش برسونم؟

میخوام باهاش اتمام حجت کنم توی اون نامه...کار درستیه؟

حتی اگه بهترین دلیلها و مدارک عالم هم تو اون نامه باشه، فقط تو را کوچیک می کنه.

دادگاه نیست که بخواهی چیزی را ثابت کنی. اتفاقی است که افتاده و الان هم اگر طرف مقابل شما به قول خودتان احساسی تصمیم گرفته و حرف زده، دلیل و مدرک به دردتان نمی خورد. به جایی رسیده که فکر می کنه "نه". هر حرکت مثبتی از طرف شما حتی اگر اتمام حجت باشد، بی خود است.

ایشون خداحافظی کرده. شما هم دیگه حتی جواب اون اس ام اس را هم نده. اگر خودش تماس گرفت و صحبتی کرد می تونی حرفهات را بزنی، اگر نه، با این کارت چیزی تغییر نمی کنه.

برای خروج از شرکت و سهمش هم منتظر شو خودش تماس بگیره.

صبر صبر صبر بدون هيچ ارتباطي:305:

سلام
مطمئناا اون الان توی شرایط خوبی نیست ، فکر میکنه اون عامل ناراحتی و مریضی مادرشونه ، پیش خودش فکر میکنه باید تو این شرایط کاری کنه . شما بنظر من دو راه دارید ، یکی اینکه دائم سعی کنید واقعیت رو اثبات کنید یا دیگران رو متقائدکنید ( مستقیما خودتونو درگیر کنیدو در دل ماجرا باشید ) که بنظر من جواب منفی میده . راه دوم اینه که بگذارید اون شاه پسر خودش از پس قضایا بر بیاد بدون دخالت شما . میخوام از این حرفام اینو برسونم که اینکه الان چی میشه مهم نیست مهم آینده زندگیتونه ، مهم اینه که چجوری شورهتون شمارو بخواد و قبول کنه و خانوادش رضایت بدن . حتی اگه شما با هر روشی خودتون سعی کنید و نتیجه هم بگیرید در آینده سر هر موضوع کوچیکی بر میگردین به همین موضوع . پس پیشنهاد من اینه که بدون دخالت کردن تو این موضوع منتظر نتیجه و اقدام اونا باشید ( حتی خودتونو برای بدترین حالت آماده کنید چون اینجوری بهتر از یه عمر عذاب کشیدنه ) . در نهایت امیدتو به خدا از دست نده که اگه اون بخواد توی یک شب هم چی عوض میشه ...
با آرزوی موفقیت برای شما

دوستان عزیزم سپاس از پاسخ های قشنگتون

چشم

من فقط می خواستم با این نامه تکلیف خودمو مشخص کنم و به دور از هرگونه احساسی (چون یک سری نکات هست که نمیتونم اینجابگم!!!!!!) که اگه شما می گید صبر بدون هیچ ارتباطی باشه من اون نامه رو هم نمی نویسم.

دلم داره میترکه از غصه...یک سال تمام عاشقش بودم...سخته بخدا اما واسه حفظ عزت نفسم مجبورم به صبر....

اگر اين رابطه به ازدواج منجر بشه اين صبر در زندگي آيندتون خيلي كمكتون مي كنه. هم در رابطه با شوهرتون و هم خانوادشون.
اگه نشه هم باز عزت نفستون را حفظ كردين.

اصل این موضوعی که شما باید الان بش فکر کنید همین موضوعیه که " ليلا موفق " گفتند ، مهم رسیدن به خوسستون نیست ، مهم اینه که چجوری میرسین ، بفکر یک عمر زندگی باشین

دوستان یعنی صبر اونو به من بر می گردونه؟

من رو خیلی دوست داره ولی تو قضیه مادرش خودشو مقصر میدونه...خیلی تنهاست... به دوست مشترکمون گفتم بدون اینکه از من حرفی بزنه هواشو داشته باشه... ولی بچه ها به نظرتون نباید خودشو در مورد من و شرایط جسمی و روحی ای که برام پیش آورده مسئول بدونه؟