ازش بخوام دوباره برگرده؟

سلام دختر 18 ساله ای هستم از شهرستان.2سال پیش با پسری از طریق سایت مشاوره ای آشنا شدم که ایشون اهل کرج بودند.اولش فقط به عنوان مشاور واسم بود ولی با توجه به سن کم من وابستگیم بیشتر شد 6 ماه این وضع ادامه داشت که با اشتباه من از هم جدا شدیم و ایشون رفتن سربازی.بعد یه سال برگشتن و دوباره رابطمون شروع شد...
من امسال کنکور داشتم رشته ریاضی شروع دوباره رابطمون 6 ماه پیش بود ایشون به من قول دادن که اگه درسمو بخونم و تهران قبول شم میان حتما که همدیگرو ببینیم حتی گفته بودن اگه یه دانشگاه خوب دولتی هم قبول شم میان....
من از همون اول خیلی خیلی خیلی زیاد واسه ایشون احترام قائل بودن چون پسر واقعا عاقلی بود و همیشه همه ی کاراشو از رو عقلش انجام میداد..
رو حرفش حساب کردم و خوندم 2ماه آخر که هرشب با رویای دیدن ایشون خوابم میبرد...
تا اینکه کنکور و دادم طبق حرفهایی که یه هفته قبلش هم زده شد بینمون به علت اینکه من وابسته نشم بیشتر از هم جدا شدیم که این نظر خودش بود نه من ...
الان چند روز دیگه رتبم میاد و باید انتخاب رشته کنم خیلی میترسم از اینکه تهران قبول شم و هوای ایشون ییفته تو سرم دوباره...
دو هفته ای میشه که جدا شدیم ولی هنوز باورم نشده همه اون رویاها رو باید فراموش کنم...
به نظرتون ازش بخوام دوباره برگرده...؟؟؟؟؟؟
میشه کسی کمکم کنه؟؟

سلام دوست عزیز
بهت خوش آمد میگم:72:

نــــه ، نه ازش بخواه برگرده و نه اگه اون خواست قبول کن!

برگرده که چی بشه؟ همدیگرو ببینید که چی بشه ؟

اگر قصد دوستی در بین هست که 100% اشتباه محضه و بهتر که تموم بشه چون به صلاح هردوتونه.
اگر قصد ازدواج در بین هست که خیلی زوده واسه هردوتون.
ببین عزیزم، تو کم سن و سال و در اوج جوانی هستی.هنوز خیلی مونده تا با دنیای زن و مرد اشنا بشید.

نگقتی اون آقا پسر چند سالشه.اما احتمالا ایشون هم خیلی بزرگتر نباشه.
شما هنوز معیار درستی برای ازدواج ندارید و اگر فکر میکنید دارید، تا چند سال دیگه حتما تغییر میکنند چون به ثبات نرسیدند و تو هر موقعیت و دورانی متحول میشن.

تمام حواست رو جمع درس و دانشگاهت کن تا انشاء الله موقعیتها و آینده بهتر و روشنتری در پیش داشته باشی.
اگر تهران هم قبول شدی اصلا و ابدا بهش اطلاع ندی .دانشگاه دنیای تازه ایه با دوستان تازه ای .اونجا هم نهایت سعیت رو بکن که با هیچکس رابطه اشتباهی برقرار نکنی که باز نیازمند به مشاروه بشی.

موفق باشید:72:

ممنون از توجه شما...

ایشون 20-21 سالشونه....خودشونم دانشجو هستند.

نه راستش هدف هیچ کدوممون ازدواج نیست تا الان چون ندیده که نمیشه همچین تصمیمی رو گرفت
ولی اگه همو ببینیم یه مدتی رابطه داشته باشیم شناختی به دست بیاد شایدم نظر هر دومون عوض شد....؟

دختر خوب !

پس دیگه با اطمینان بهت میگم ادامه ارتباط به ضرر هردوتونه خصوصا به ضرر تو!

اصلا هم به اینکه همدیگرو ببینید فکر نکن، اصلاً.چون با یه بار دیدار تازه دردسرها شروع میشه:305:

خواهشاً به ادامه ارتباط فکر هم نکن چه برسه به این که بخوای اقدامی بکنی.

عزیز دلم!
حرف اعضای این تالار همینه که بهت گفتم، کات کردن ارتباطی که بی سرانجامه.

سلام ghalb عزیز

تو 18 ساله ای و ایشون 21 ساله سن هر دوی شما برای ازدواج پایینه (که البته می گی فعلا همچین قصدی هم ندارید)

هیچ کدام هنوز در مورد تعیین معیارهاتون برای ازدواج به ثبات نرسیدین و این رابطه تا همینجا هم وابستگی ایجاد کرده

ادامه چنین رابطه ای هر نتیجه ای خواهد داشت جز شناخت! که بیشترین ضررش هم متوجه تو می شه.

از این فرصت استفاده کن و قاطعانه رابطه رو تموم کن .

ضمن تائید حرف های فرانک خانم به نظر من اگر نمیه پر لیوان رو هم ببینیم یعنی هدف شما ازدواج باشه که نیست و باز هم بر فرض که شما از نظر عقلی و فهمی به بلوغ رسیده باشید باید از طرف خانواده ها بصورت رسمی اقدام بشه امیدوارم از حرف های من ناراحت نشید
شما در دوران جوانی هستید و حساس هستیدو به قول استاد دهنوی در اوج قلیان احساسی هستید و شرایط سنی شما منجر به تغییر مکرر شما می شود اگر هم ازدواج کنید بعد از یه مدت اوضاع برای شما عادی شده و منجر به طلاق میشود:305:
بحث دوستی : این کار اشتباه اندر اشتباه است من یه پسرم و می خوام یه حرفی در باره پسرا بهت بزنم در دوستی پسر و دختر پسرا آسیب نمی بینند اگر آسیب ببینند از 5% کمتره و آسیب پذیری دختران خیلیه 95% شاید بیشتر آسیب های عاطفی و روحی ، جسمی ،حتی جنسی و تحصیلی و... و با این دوستی آیندتون هم در خطره
شاید از حرفای من بدتون بیاد ولی واقعیته روزانه من تو این سایت با هزاران مورد برخورد می کنم پیشنهاد می کنم یه جستجو کنید
درستون رو ادامه بدید و افتخار آفرین باشید یادتون باشه خیلی ها حسرت جایگاه شما رو می خورند پس قدر بدانید
و در اخر میگم این رابطه رو کات کن:160:
یا علی:72:

میدونم میفهمم چی میگین از همتونم ممنونم....:72::72::72:
تصمیم دارم قطع کنم بدون شروع یه رابطه دیگه(تو مورد دوم خیلی مطمئنم) ولی اولیش نه زیاد!نمیدونم چه طوری احساسمو کنترل کنم؟؟؟؟
میدونید من تو خانواده ای با شرایط مالی ضعیف بزرگ شدم یه خانواده پرجمعیت...
یاد گرفتم مبارزه کنم واسه خواسته هام واسه آرزوهام میجنگم خیلی هم صبورم و متاسفانه خیلی احساسی!
پسری که دربارش بهتون گفتم خیلی کمکم کرد تا به اینجا برسم و اگه خدا بخواد (با درصدهایی که گرفتم) از نظر ادامه تحصیل شرایط خوبی خواهم داشت که بخش زیادیشو مدیون ایشونم.....
پس نظرتون اینه که هر جا قبول شدم بهش نگم؟
آخه خودش گفته نتیجتو بهم بگو...البته فقط از کنجکاوی میخواد بدونه....

خودش ممکنه خیلی چیزای دیگه هم ازت بخواد،باید انجام بدی؟احتیاجی نیست بگی.

دوست عزیز،

رتبه ات که مشخص شد با کمک معلمهات یا دوستانت انتخاب رشته کن. اگه خواستی می تونی از دوستان این سایت هم کمک بگیری و شرایطت را بگی، اعضای اینجا اکثرشون فارغ التحصیل رشته های مختلف دانشگاهی هستند و می تونند بهت راهنمایی و کمک بدن.

برای انتخاب رشته ات اصلا به اون آقا فکر نکن و رشته و آینده ات را با شرایط خودت و زندگیت و علایقت انتخاب کن. کاری به ایشون و شرایطش و محل زندگیش نداشته باش.

بعد از انتخاب رشته ات و انشالله وقتی قبول شدی احتمالا اصلا دیگه فراموش کردی و برات مهم نیست که بهش خبر بدی یا ندی.

این یک احساس گذرا بوده. یک مدت که بهش فکر نکنی تموم می شه. :72: