سلام

باتشکر از مطالب مفید
من دختری با 24سال سن هستم که در حال حاضر باپسری متولد63آشنا شدم و حدود 5تا6بار یا بیرون یا در منزل همدیگرو ملاقات کردیم و باوجود سوالاتی که تماما پرسیدم و به نظرم در90درصد موارد تفاهم لازم رو داریم تنها مشکل که درحال حاضر باهاش مواجه هستم و خوب شاید حدود 60در صد این موضوع برای شخص خودم مهم نیست واعتقادات طرف مقابل هست وخانواده اون که معیار اصلی من هست با مشکل مسکن مواجه هستیم البته پدرم با توجه به شناخت از من معتقدن که من با نگرفتن عروسی درحال حاضربعدادچارناراحتی میشم و خوب اینکه باید در مکانی کوچک که محل زندگی خانواده اون البته به صورت جدا،زندگی کنم و شاید بعدابرام سخت باشه اماخودم ظاهرامشکلی ندارم خواهشا سریعامنوراهنمایی کنید چون فکر میکنم با توکل بخدا وگفته های طرف مقابلم بتونیم در عرض چندسال صاحب خانه بشیم

سلام دورسا.عنوان تاپیک شما مناسب نیست.در پست بعدی یه عنوان مناسب انتخاب کن تا جایگزین عنوان فعلی بشه.

با توضیحاتی که دادی ظاهرن شما مشکلی نداری.پدرت این وسط شما رو می ترسونه.البته چون ایشون شما رو بزرگ

کرده و از خارج به این مسئله نگاه می کنه و تجربشم بیشتره چیزهایی رو می بینه که شما نمی تونید.پیشنهاد می کنم

به صحبت های پدرت بیشتر فکر کنی.

راجه به اعتقادات بیشتر توضیح بده.شما چه اعتقاداتی دارید اونها چه اعتقاداتی دارند؟اعتقاداتتون در مقابل همدیگست؟

سلام درسا جان
به تالار خوش آمدی :328:

البته بر خلاف نظر فرهنگ عزیز، پدر شما بسیار مرد پخته و دنیا دیده ای اند که این حرف رو می زنند.
من خودم بعد از ازدواج به دلیل اینکه بیش از 20 سال از عمرم توی خانه ای با حیاط و باغچه بزرگ شده بودم و به اون نوع زندگی عادت کرده بودم برام زندگی آپارتمان نشینی خیلی خیلی سخت بود!!! :162: این در حالیه که آپارتمان ما کوچیک و تاریک نبود ولی فقط حیاط نداشت!!
یادمه وقتی می رفتم خونه مامان و بابام انگار بال در می آوردم!!!
البته بعد از مدتی یاد می گیری که جایگزین برای دلتنگیهات پیدا کنی، ولی قطعا اولش برات سخت خواهد بود!

در مورد جشن عروسی، باز هم به نظر من حق با پدرتونه، ایشون روی تجربه شون این حرفها رو می زنند، ولی شما می تونید یه جشن صمیمی و مختصر بگیرید، حتی من شنیدم این روزها خیلیها عروسی رو به صرف شیرینی و میوه می گیرند و خرج شام رو حذف می کنند، یا یه سفر دو نفری می روند و به یه مهمونی اکتفا می کنند!
من خودم اصلا با بریز و بپاش موافق نیستم و به نظرم ((ببخشید)) احمقانه ترین کار دنیاست که خیلی ها به تعداد مهموناشون می نازند و مثلا می گند ما 1400 تا دعوتی داشتیم ((معمولا توی این جشنها پر می شه از مهمونایی که اصلا فامیل نیستند!! دوست و آشنا و ...))
من مهمونی و عروسی خودمونی و جمع و جور رو بیشتر دوست دارم!

در هر حال اگه مشکل شما فقط مسکنه و از سایر موارد همدیگه رو پسندیدید، می تونی با درایت از همین اول زندگی برای خانه دار شدن برنامه ریزی کنید و خرجهای اضافی رو از زندگیتون حذف کنید.

شاد باشی :72:

لونلی اسکای،اول مطلب رو کامل بخون بعد اظهار نظر کن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرهنگ 27

لونلی اسکای،اول مطلب رو کامل بخون بعد اظهار نظر کن.

---

وای ببخشید فرهنگ من فقط این تکه حرفهات رو خوب دیدم که گفته بودی:

نقل قول:

---

.پدرت این وسط شما رو می ترسونه

---

:( :163:

حرف شما دقیقا درست و کامل بود، بازهم عذرخواهی می کنم! :163:

باتشکراز حرفهای خوبتون واینکه زود جوابمو دادید
شما پرسیده بودید که اعتقادم چیه؟ اعتقاد اون چیه؟
اعتقادمن که همیشه به خدا و بزرگی اون بوده و تا الان بابت هرچیزی ازش ممنونم و اولین ومهمترین معیارمن درانتخاب همسربود اون اعتقادش مثل من شایدم بیشتر ازمن باشه اما تا قبل از آشنایی با من ازخوندن نماز امتنا میکرد امامادر و پدرش اهل مسجد ونمازند و بعدازاینکه ازش خواستم نمازوبخونه تاحالا خونده درسته مدت زیادی نیست اماخوبه و عقیده خودش اینبود که من روزی هزاربار اسم خدارو میارم وتاحالا هرچی ازش خواستم بهم داده دلیل نداره بخوام در روز5بار رو به قبله خدا رو صداکنم چون خدا همه جاهست و خوب معیارهای دیگه ای که داشتم و باسوال وهمچنین باصداقت ازخودش که درباره همه چیز راست میگه برام توضیح داده که صداقتم برای من در درجه 4است بعداز اصالت و اخلاق و خوب از نظر خانوادم و خودم هیچ ایرادی نداره جز مسکن که میگه با طرح مسکن مهر درست میشه واما درموردجشن عروسی خوب من عقیده دارم مهمونهای زیادی دعوت نشه امابهترین لباس و عکس و..به عبارتی آبرومندانه اما مختصرکه این دوره با پس انداز کمی که داره سخته وحتی نمیخوام به این دلیل خانوادم مخالفت کنن چون تاحالاباتوجه به خواستگارهای زیادی که داشتم وهرکس مشکلی داشته این موردخوبیه ومیخوایم بانظرخانواده تاآخرتیرعقدکنیم خوشحال میشم نظرتونو بگید مرسی ببخشید سرتونو درد آوردم

درسا،چشماتو باز کن تا به جای دیدن رویا واقعیات رو ببینی،واقعیت اینه که خاستگارت نه پول عروسی داره نه گرفتن

خونه مستقل.ببین می تونی بدون عروسی با خانواده شوهرت زندگی کنی؟رو قولی الآن می ده حساب نکن فقط برای

اینکه شما رو نگه داره قول می ده معلوم نیست بتونه عمل کنه.

شما بهش یه مدت فرصت بده تا بتونه شرایط شما رو در کم ترین حدش که شما م راضی باشی فراهم کنه و بگو که تو

این مدت اگر خاستگار مناسب داشتم ازدواج می کنم.

مرسی از راهنماییتون اما یک خورده منفی فکرمیکنید به نظرم اول هر زندگی مشکلاتی هست اما اگر ایمان واعتقاد به خدا باشه بنظرم ارزشش بیشتره

اول هر زندگی مشکلاتی هست ولی وقتی که می شه ازشون دوری کرد چرا نکرد؟

حرفت مثل این می مونه که بگیم وقتی می خوایم بریم اون دسته خیابون بدون دیدن اطراف بریم بعدم بگیم خدا بزرگه

اتفاقی نمی اُفته.