خدای من!

خدای من!
توچقدر بزرگی!چقدر باگذشتی!
دراوج گناه غوطه ور بودم وغرق درمنجلابی که خودم ساخته بودم،تومرارهانکردی! با امیدت متوجه آدمایی شدم که بی منت و بی چشمداشت در راه توقدم برمیداشتند،اراده اش را اینگونه پیدا کردم وباکمکت ادامه اش دادم ودرنهایت خلاصی.
عذاب وجدان تمام وجودم را تسخیروآرامش را ازمن ربوده بود.دلم می خواست بفهمم بخشیده شدم وآرام بگیرم.درست آن موقع بودکه باز تنهایم نگذاشتی،به دادم رسیدی،اشکهایم رادیدی وساده ازکنارشون ردنشدی!درآن چندلحظه ای که ازشدت گریه خوابم برده بود توبازبرای چندمین بارعظمت بی کران خود رانشانم دادی.من به صدای تلفنم بیدارشدم.
خدای من ...زبانم ازابرازعشقت عاجزاست.من آرامشی راکه درپی آن بودم یافتم.متوجه شدم که چقدر دوستم داری وهرگز تنهایم نمی گذاری!
خدای خوبم توراسپاس... سپاس.

آرزومی کنم خداوند تمام جوانان رابه راه راست هدایت کندوآرامش حقیقی را بردل تمامی انسانها حاکم