یک شعر از من تقدیم به همدردی!

سلام به همه دوستان!

یک معتاد همدردی باید در تمام ساعات روز یا در تالار باشه یا اگر دسترسی نداره، به تالار فکر کنه! :)
برای مثال من در مسیر دانشگاه راجع به تاپیکها فکر می کنم و یا سوالهای صندلی داغ رو طرح می کنم! :311:

امروز ولی طبع شاعریم گل کرد و یک شعر برای همدردی سرودم!! :)

اگر از نظر وزن و قافیه ایرادی داره به بزرگی خودتون ببخشید! امیدوارم خوشتون بیاید!

شبی بود در دلم دردی *** شروع کردم به وبگردی زدم در صفحه ها گشت *** به نومیدی و دلسردی بشد یک آن صفحه ای باز *** نشانش دات نت همدردی به رنگ آسمانی بود *** چو مرهم بر همه دردی زدند تاپیک و می پرسند *** سوالها هر زن و مردی بسی غم بود در دل من *** با من ای دل چه ها کردی بگشتم من هم آنجا عضو *** ز حل مشکل فردی شدم حامد شصت و پنج *** آواتارم گل زردی بدادند پاسخم را زود *** فرشته، مدیر همدردی بشد کارم تاپیک خوانی *** تالار! چه سرم آوردی؟ کنون باشم آنلاین هر روز *** تا بختم روزی باز گردی