ای کاش...

سلام.
احساس میکنم تمام زندگی و دنیای درونم پر شده از "ای کاش..." و البته "حسرت" . مدام با خودم میگم چه اشتباهی کردم ای کاش به صبوری الانم بودم... ای کاش چشمامو باز کرده بودم... امیدوارم بتونید کمکم کنید چون واقعا راهی به ذهنم نمیرسه!
موضوع اینه که من تقریبا هشت ماهه که نامزد کردم با کسی که هشت ساله میشناسمش و متاسفانه سه سال پیش باهم دوست شدیم بسیار کم همدیگه رو میدیدیم و بیشتر مکالمات تلفنی داشتیم. انگار تازه فهمیدم اون آدمی نیست که من فکر میکردم. مدام خودمو سرزنش میکنم. جالب اینجاست که ما فقط نامزدیم و حتی صیغه نیستیم اما توان اینکه بخانوادم بگم نمیخوام رو ندارم..
حدود دوسال پیش که از طریق خانواده ها اقدامات لازمه برای ازدواج صورت گرفت خانوادم راضی بودن اما هشت ماه پیش که نامزد کردیم میشه گفت مجابشون کردم حالا پشیمونم چکار کنم؟
اوضاع بدتر و بدتر میشه کار به جایی کشیده که باکوچکترین اختلاف نظر نامزدم متاسفانه فحاشی میکنه و درمقابل سکوت های من شرمنده نمیشه و باز تکرار میکنه
این وضع برام تحمل کردنی نیست... ممنون میشم راهنماییم کنید.

سلام و خوش اومدید:72:

میشه بیشتر خودتون رو معرفی کنید!
خانم هستید یا آقا (حدس میزنم خانمید)؟
چند سالتونه؟ نامزدتون چند سالشه؟
علت اینکه میگین نامزدتون اون کسی نیست که می خواستین رو میشه بیشتر باز کنین و دلایلتون رو دونه به دونه برامون بیان کنین؟

سلام
به تالار همدردی خوش امدی

چقدر خوش شانس هستی که الان خوردی به تالار... خوش به حالت

از میون جملاتت ناراحتی و اندوهت کاملا پیداست ... اما فکرش رو بکن اگه ازدواج کرده بودی و چند سال از ازدواجت می گذشت و اون وقت میومدی تالار ، بدتر بود یا حالا

طوری نشده که ... هنوز اول راهی ... اتفاقی هم نیفتاده
پس این دوران نامزدی رو واسه چی گذاشتند ... واسه بدست آوردن شناخت دیگه

چقدر هم خوبه که شما داری ایشون رو می شناسی اون هم قبل از جاری شدن خطبه عقد
اگر همه جوره رفتار ایشون رو بررسی کردی و واقعا می بینی که ایشون مناسب ازدواج نیست
خیلی آروم و منطقی دلایلت رو برای خانواده مطرح کن و بگو که انتخاب مناسبی برای شما نیست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

سلام
به تالار همدردی خوش امدی

چقدر خوش شانس هستی که الان خوردی به تالار... خوش به حالت

از میون جملاتت ناراحتی و اندوهت کاملا پیداست ... اما فکرش رو بکن اگه ازدواج کرده بودی و چند سال از ازدواجت می گذشت و اون وقت میومدی تالار ، بدتر بود یا حالا

طوری نشده که ... هنوز اول راهی ... اتفاقی هم نیفتاده
پس این دوران نامزدی رو واسه چی گذاشتند ... واسه بدست آوردن شناخت دیگه

چقدر هم خوبه که شما داری ایشون رو می شناسی اون هم قبل از جاری شدن خطبه عقد
اگر همه جوره رفتار ایشون رو بررسی کردی و واقعا می بینی که ایشون مناسب ازدواج نیست
خیلی آروم و منطقی دلایلت رو برای خانواده مطرح کن و بگو که انتخاب مناسبی برای شما نیست

---

:104::104::104::104::104:


اگر فکر می کنی کسی نیست که میخواستی نترس، توی رو دروایسی نمون، خانواده ت فردای روزگار بعد عقد اگر خدایی نکرده این مشکلات عود کرد و گریه های تو رو دیدن بیشتر ناراحت و دلگیر میشن، اونها خونواده توان، غریبه نیستن، خیلی دوستت دارن؛ علی رغم همه چی آغوش گرمشون پناهته،
اگر یک ذره تردید داری .... نترس، همینجا تمومش کن
می بخشی اگر اینقدر صریح میگم، دوستان می دونن من خیلی کم شده که به کسی صریحا بگم جدا شو، ولی عزیزم میدونی بعد عقد هیچ معجزه ای رخ نمیده و طرف 180 درجه عوض نمیشه؟ میدونی بعد زندگی مشترک هر چی نقطه ضعف الان میبینی تقویت میشه؟ می دونی بچه هیچ چیزی رو درست نمی کنه؟؟
سالی که نکوست از بهارش پیداست
خدا ببین چقدر دوستت داره که به قول صداقت عزیز الان همدردی رو پیدا کردی :72::72::72:

با سلام
به نظرم شما نیاز به مشاوره حضوری دارید. هم برای بررسی مجدد و دقیق معیارهای ازدواجت و هم برای جرات آموزی و قاطعیت داشتن.

مهارت تصمیم گیری
و جسارت داشتن در اجرای تصمیم هر دو برای شما نیاز هست. برای اینکه بیشتر فرصت را از دست ندهید حتما مشاوره حضوری در محل سکونت خود داشته باشید.

یکی از شروط مهم برای انتخاب همسر خوش خلقی اونه. چه چیزی برای یک انسان مهمتر از عزت و احترامه. اگر اینو بهت نده دیگه چی می خواد بده؟
جنگ اول به از صلح آخر (اگر صلحی هم در کار باشه)
نمی گیم همین فردا برو نامزدی رو به هم بزن. اما از این فرصت خوب استفاده کن. بهترین وقتی که می تونی از یک رابطه اشتباه (که همه عمر خودت و اون شخص و بچه هاتون رو تحت تاثیر قرار می ده،) خلاصی پیدا کنی همین الانه.
پس از دستش نده. چون بدترین افسوس زندگیتو خواهی خورد.

از راهنمایی هاتون ممنونم.
من هم خوشحالم که با این سایت آشنا شدم.
برای معرفی بیشتر باید بگم: من یه دختر 22 ساله و نامزدم 3 سال از من بزرگترن. ایشون سه سال پیش بسیار صبور بود برای من در اون زمان صبور بودن این آقا اون هم اونقدر زیاد یه امتیاز خیلی خیلی بزرگ به حساب اومد. ناگفته نماند که من برعکس ایشون خیلی عصبی و البته عجول بودم. (انگار حالا جامون عوض شده، شاید تقصیر من بود نباید اون اوایل اونقدر!!!!!! بدخلقی میکردم! شاید صبرش لبریز شده!) گاهی قدرت درکی که از مسائل و مشکلات من ( از قبیل محیط خشک و پر استرس خونه..) داشت برام عجیب بود. و میگفتم چطور یه پسر تو این سن اینطور مسائل رو تحلیل و درک میکنه؟! بسیار مودب بود و همیشه از احترامی که بهم میذاشت لذت میبردم. برای من احترام از مهریه بسیار سنگینی که پدرم تعیین کردن باارزشتره. همونطور که گفتم من و خانوادم هشت ساله میشناسیمش مادرم قبل از اینکه بدونن ایشون خواستگارمه همیشه در موردش میگفتن: از سنش بیشتر میفهمه..
در اینکه گفتید خانوادم دوستم دارن شکی نیست اما متاسفانه پدرم بسیار جدی، سختگیر و البته مستبد هستن... وقتی به زمانی فکر میکنم که نامزدیم بهم بخوره و طرز برخورد پدرم میاد جلوی چشمم، سعی میکنم بیشتر به نامزدم پناه ببرم.
جالب اینجاست که وقتی به مشاور مراجعه کردیم وقتی گفتم پدرم بسیار سخت گیر هستن و محیط صمیمی ایی تو خونمون حاکم نیست که راحت مشکلمو درمیون بذارم و این موضوع به مشکلم دامن میزنه. جواب مشاور این بود که اون مشکل شماس!!! من فقط اگر بخواید جدا شید یا رابطه اتونو اصلاح کنید کمکتون میکنم. خب من رفتم که مشاور با در نظر گرفتن مجموعه مشکلاتم منو کمک کنه نه بخشیش!!
خلاصه اینکه چشم امید من هنوز به روزیه که نامزدم مثل سابق شه... یعنی هیچ راهی وجود نداره؟

سلام دوست محترم


اينكه مشاور معجزه گر باشد امكان ندارد . و يا اينكه به شما توصيه اي داشته باشد كه شما دلت مي خواهد اين هم امكان ندارد .

اگر شما ازدواج كرده بودي و اين آقا همسر شما بود خوب طبيعي است كه مشاور و يا حتي در همين تالار شما را در درجه ي اول به صعه صدر و صبوري و راه كار يابي و ساختن زندگي دعوت مي كرديم .اما اين آقا تنها يك نامزد است كه در دوران نامزدي رفتارهايي را از خود نشان مي دهد كه در دراز مدت براي شما توليد رنج و مشكلات بيشتر خواهد كرد .


اين آقا هميني است كه شما امروز مي بينيد ( خوب يا بد ، درست يا نادرست ) پس شما فكر كن اين آقا تغيير ناپذير است .

گر واقعا در او روحياتي مي بيني كه برايت غير قابل تحمل است و فكر مي كني كه اشتباه انتخاب كرده اي ،طبيعي است كه دنيا به پايان نرسيده و مي تواني از اين انتخاب صرفه نظر كني و بها ي انتخاب اشتباه خودت را در همين مرحله ي اوليه بپردازي كه همانا رو به رو شدن با واكنشهاي پدر است .

كه البته مطمئن باش كه به اين وحشتناكي و ترسناك بودني كه در ذهنت فكر ش را مي كني نيز نخواهد بود .

شما مي توانيد به پدر توضيح دهيد كه ايشان اين رفتارها را دارد .

پدر شما هر چند جدي و مصمم و خشك و متعصب هم كه باشند آرزوي سعادت و خوشبختي دخترشان را دارند و حاضر نيستند شما با يك يا دو بچه كارتان به جدايي بكشد و بعد هم برگرديد پيش ايشان . كه اين خيلي بدتر از گزينه ي يك و به هم خوردن نامزدي است و بهاي انتخاب اشتباه در اين صورت بسيار پر هزينه تر از تغيير مسير انتخا ب در همين امروز است .


ضمن اينكه بايد به هوشياري و دقت و توجه و ارزشي كه براي خودت و زندگي ات قائلي تبريك گفت .

ا ani عزیز به خاطر وقتی که گذاشید ممنون

واقعا متوجه هستم که مشاور معجزه گر نیست اما مگه وقتی کسی میخواد در مورد موضوعی به نتیجه صحیح و کارا برسه نباید مسائل رو بصورت همه جانبه در نظر بگیره و بررسی کنه؟ ناراحتی من از این مشاور بخاطر اینه که بخشی از مسائل منو کاملا نادیده گرفتن!

درمورد اینکه این آقا فقط یه نامزدن میخوام بگم پس تکلیف وابستگی و... که پیش اومده چی میشه؟ یعنی فقط عنوان مهمه که همسر باشه یا نامزد؟ ضربه روحی بدی رو متحمل میشم خصوصا اینکه خودم رو در تغییر رویه ی این آقا مقصر میدونم بارها بهم گفت علاقه امو بهش ابراز کنم منم بهش زنگ بزنم ... اما من وقتی اینکارو کردم که فهمیدم ازم فاصله گرفته...
گویا هیچ امیدی به بهبود نیست

دوست خوبم توصیه می کنم پیش یک مشاور دیگه هم برید ، به نظر من با نامزدتون این مسئله تغییر رفتارشون را درمیان بگذارید و بهش بگید چقدر شما را اذیت میکنه ، دوست خوبم این را بدان جدایی شما هرچقدر هم که پدرتون سخت گیر باشن بسیار بهتر از اینکه شما ازدواج کنید و بعد جدا بشید ، لطمه ای که الان از جدایی می خورید به مراتب خیلی کمتر از زمان ازدواج است