تحمل کنم درست میشه ؟؟؟ امیدی هست ؟!!

سلام .
من 23 سالمه و شوهرم 25 ساله حدود 1 ساله که ازدواج کردیم و 5/2 سال هم عقد بودیم. از یک هفته بعد از عقدمون مشکلات و دعوا ها شروع شد حالا به هر بهانه ای که میشد بیشتر هم به خاطر مسائل جنسی بود اخه اون خیلی زیاده روی می کرد و من نمی دونم چرا ولی نمی تونستم باهاش همکاری کنم و مامانم هم خیلی سخت گیری می کردو اکثر دعواهامون از همین سرچشمه می گرفت چندین بار هم خیلی دعواهامون شدید میشد و به کتک کاری می کشید حتی چندین بار هم با خونوادم درگیر شد و توی خونه خودمون کتک کاری می کردیم منم کوتاه نمی اومدم ولی قهر بودنمون به یک روز هم نمی کشید و سریع درستش می کرد.از اون ماجراها به بعد دیگه خانوادم ازش متنفر شدن و هنوز هم که هنوزه دل خوشی ازش ندارن ولی به روش نمی یارن و به ظاهر بهش احترام میزارن.خانواده خیلی اسرار می کردن که طلاق بگیرم ولی من فکر می کردم دعواها به خاطر مسائل جنسیه و به محض اینکه عروسی کنیم درست می شه ولی نشد... اکثرا وقتی خونه خودشون بودیم دعوا میشد و همیشه جای دستش روی صورتم کبود میشد و من اصلا از این جریانات به خانوادم چیزی نمی گفتم و از اکثر ماجراهای ما خبر نداشتن... و خلاصه همیشه یه جوری و به روشی مسائل حل میشد و می گذشت و من بیشتر به خاطر ابروی خودم و خانوادم دوست نداشتم به طلاق فکر کنم. تا این که ازدواج کردیم و اصلا هیچ کدوم از این دعواها تموم نشد فقط بهانه برای شروع دعوا عوض شد.(ضمنا بگم که شوهرم توی خانواده ای بزرگ شده که همه بلند صحبت می کنن ، سر هم داد می زنن، فوق العاده نامرتب هستن،بچه هاشونو خیلی به خودشون وابسته می کنن،دوست دارن وقتی بچه هاشون ازدواج می کنن به خودشون نزدیک باشن(دختر و پسر فرقی نمی کنه) پسر بزرگشون به بد اخلاقی و عصبی بودن معروفه و کل خانواده کوچک و بزرگ ازش حساب می برن و می ترسن ، همه ی مسائل و با داد زدن می خوان درست کنن و ..... که اگر بخوام بگم حوصلتون سر می ره) که کلا این مسائل خلاف عقاید و رفتارهای خانواده منه همیشه به خاطر این مسئله خجالت می کشیدم. همیشه اونو یه جور دیگه نشون میدادم و دلم نمی خواست کسی از مشکلاتم چیزی بدونه و تظاهر به خوب بودن همه چیز می کردم و شوهرم چون می دونست من به کسی چیزی نمی گم و حفظ ابرو می کنم بیشتر سوء استفاده می کرد.از وقتی هم که ازدواج کردیم مدام دعوا داشتیم و یه مشکل شد هزارتا ، از همون اول شرط کرد که هیچ وقت واسه زندگی به شهرما نمیاد و خیلی نمی زاره برم خونه بابام و چون اینجا غریب هستم خیلی اذیت می شم. تا 6 ماه اول ازدواجمون تا دیر وقت پیش دوستاش می موند و همیشه بیدار می موندم و گریه می کردم وقتی هم که می اومد دعوا می شدو کتک کاری و یکی دو روز غذا نخوردن و ... هیچ کس هم چیزی خبردار نمی شد و دوباره و دوباره ... ولی حدود 2 ماهی می شه که خیلی کمتر بیرون می ره. سر کوچکترین مسائل دعوامون میشه و خیلی داد می زنه و ابرومون پیش همه رفته وقتی هم که کتک می زنه اصلا رحم نداره و کاری هم نداره که کسی باشه یا نه کار خودشو می کنه و اگر هم بخوام از خونه بیام بیرون و برم خونه بابام که به حال مرگ کتک می خورم و نمی زاره پامو از خونه بیرون بزارم.یه چیز دیگه اینکه وقتی دعوا میشه و باهاش قهر هستم براش مهم نیست که گریه می کنم ، غذا نمی خورم ، فقط دستور میده فلان کارو بکن ،اینو بیار، اونو ببر. شب هم که شد حق ندارم جدا بخوابم باید پیشش باشم و حتما هم باید سکس داشته باشه و حتما هم اذیتم میکنه و باز هم منو گریه می ندازه و همه جوره چه از نظر روحی چه از نظر جسمی خوردم می کنه و بعد می خوابه. یه مشکل دیگه که هست هر شب باید سکس داشته باشه حتی اگه قهر باشیم ، حتی اگه منو تا سرحد مرگ کتک زده باشه ، حتی اگر مهمون داشته باشیم ، حتی اگرخونه کسی باشیم کاری نداره زشته اصلا تو فاز این حرفا نیست و این منو خیلی اذیت می کنه. اصلا از خودش استقلال نداره باید به یه نفر وابسته باشه یا خانوادش یا من به تنهایی نمی تونه کاری رو درست انجام بده یا تصمیم گیری کنه. و هر کاری که بخواد انجام بده مثلا خرید یه وسیله واسه خونه حتما به خانوادش می گه که من دارم مثلا فلان چیزو می خرم یا فلان کارو می کنم. به نظرم هنوز داره توی عالم بچگی سیر می کنه و نمی دونه چه موقعیتی داره و باید چکار کنه. نمی دونم دیگه چی بگم هر چی فکر می کنم زندگیم پر از مشکلات ریز و درشته که اگر بخوام بگم خیلی طولانی میشه. اگر دوستان اجازه بدن باقی شو با پست های بعدی ارسال کنم . ممنون می شم اگر راهنمایی کنین .ایا امیدی هست ؟؟؟

سلام عزيزم
دوبار پستتو خوندم و واقعا برات ناراحت شدم. اميدوارم خدا بهت صبر بده. ببين من احساس مي‌كنم شوهر شما آدم عصبي هست و روي خشمش كنترلي نداره ولي...
1- سطح تحصيلات هر دوي شما چقده؟ و شغل ايشون؟ اگه ميشه توضيح بده هر چند مختصر.
2- مطمئننا توي هيچ جر و بحثي مقصر يك نفر نيست. نمي‌خوام بگم وزن تقصيرات به يك اندازه هست ولي ببين چه حركات و حرفاي تو اونو به اين حد جنون مي‌كشونه به هر حال اولين كسي كه از اين عصبانيت و دعواها آسيب مي‌بينه خود شمايين پس اول از همه سعي كن اونو تحريك نكني تا بتوني آرامش داشته باشي و بتوني به بررسي و رفع مشكلاتت بپردازي
3- تا حالا باهاش خواستي صحبت كني و در مورد مشكلاتتون بحث كنيد. ايشون از زن چيزي نمي‌دونن و به نظر بايد در اين مورد مطالعه داشته باشن (تفاوت ديد در مسائل جنسي مخصوصا بعد از دعوايكي از بارزترين اين عدم آگاهيه)
4- تا حالا پيش مشاور رفتي جدا يا باهم؟

سلام قلب تنهای عزیز
مرسی از لطفت
ما هر دو کاردانی هستیم و البته قرار بود با هم ادامه بدیم که تا حالا نشده و شغل همسرم مسئول ایمنی و کروکی بردار شرکت گاز هست و خودم هم شاغل هستم هم دوران عقدم و هم الان.
دوران عقدم به خاطر دعواهای شدیدی که داشتیم پیش مشاور رفتم ولی چون طرز فکر خودم اشتباه بود نتونستم جواب درستی بگیرم، من سنم کم بود و درک نمی کردم که این دعوا ها به خاطر شخصیت و ذات و فرهنگ و خانواده شوهرم هست نه به خاطر سکس یا هر مسئله دیگه ای به خاطر همین واسم موثر نبود الان هم که حدود 1 ساله دیگه مشاور نرفتم، شوهرم هم که اصلا بگی بیا بریم مشاور خندش میگیره و میگه مگه من دیونم (طرز فکرش واقعا جالبه )

سلام خیلی برات ناراحت شدم عزیزم ایشالا مشکلت حل بشه .........
وقتایی که با هم خوبین ازش سوال نمیکنی که چرا اینجوری میکنه ؟
خانوادش چی میگن از کسی حرف شنوی نداره؟
میشه یکی از دعواهای اخرتو توضیح بدی سر چی بود ؟

سلام یکی یه دونه عزیز

فکر کنم باید بیشتر توضیح بدهی عزیزم، منظورش از اینکه کتک کاری می کنه چیه؟ چه هدفی رو دنبال می کنه؟ دلیلش برای این کار چیه؟

عزیزم من باید یه نکته رو به شما بگم، ناراحت نشو ولی سعی کن اگر دوست نداری و تمایل نداری رابطه جنسی نداشته باش، رابطه جنسی یکطرفه در درازمدت ضربات روحی بدی به آدم وارد می کنه. اگه واقعا رابطه جنسی رو نمی خوای و تمایل نداری نباید بهش تن بدی.

عزیزم

حداقل برای اینکه خودت اسیب جسمی نبینی حتما سعی کن فعلا یه مدت نذاری دعواهاتون به مرحله کتک کاری بکشه. منظورم اینه که مهارتهای مقابله با ادم های پرخاشگر و مهارتهای ارتباطی رو از این وب بخون تا انشاءالله مسئولین سایت بیان نظر بدن. زیاد لجبازی نکن و سعی کن کمتر بهونه برای دعوا دستش بدی. بعضی وقتام که الکی اخرش یه بهونه درست میکنه شاید فقط اگر بهش بگی درک می کنی که عصبانی هست و دستهاتو به حالت تسلیم بالا ببری کافی باشه. می دونم سخته اما بهتر از یک زندگی پر از جنجاله. حداقل در ارامش بهتر می تونی فکر کنی که چه کاری بهتره انجام بدی.

اینم لینک هاش:

مقابله با پرخاشگری همسر: http://www.hamdardi.net/forum-87.html
مهارتهای ارتباطی: http://www.hamdardi.net/forum-87.html

امیدوارم موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lonely sky

سلام یکی یه دونه عزیز

فکر کنم باید بیشتر توضیح بدهی عزیزم، منظورش از اینکه کتک کاری می کنه چیه؟ چه هدفی رو دنبال می کنه؟ دلیلش برای این کار چیه؟

عزیزم من باید یه نکته رو به شما بگم، ناراحت نشو ولی سعی کن اگر دوست نداری و تمایل نداری رابطه جنسی نداشته باش، رابطه جنسی یکطرفه در درازمدت ضربات روحی بدی به آدم وارد می کنه. اگه واقعا رابطه جنسی رو نمی خوای و تمایل نداری نباید بهش تن بدی.

---

شما توی خارج زندگی می کنید،شاید اینطور مواقع قانون طرف شما رو بگیره ولی اینجا رابطه از نظر

قانون و شرع یک تکلیف برای زن محسوب می شه،اگر بخواد تن نده هم احتمال داره قانونن به مشکل

بربخوره هم احتمال داره خیانت ببینه.

فرهنگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگ
باورت نمی شه پستت رو که خوندم دارم شاخ در می آرم
گمونم شاخ دراوردم الان، تو دیگه چرا این حرف رو می زنی؟؟؟

حالا چرا داد می زنی؟:158:واقعیاتو باید گفت.

واقعیت رو باید گفت ولی اینکه از زبان کی گفته می شنوی مهمه و خیلی چیزا رو مشخص می کنه، این که قانون چی می گه اصلا مهم نیست، به نظر من مهم تر از هر قانونی عزت نفس این خانمه که بعد از مدتی از بین می ره.
ضمنا شما خودت بهتر می دونی که توی ایران هیچ قانونی به نفع زنها نیست.
اینجا اگر کسی با زنش این رفتار رو بکنه خانم می تونه به قانون شکایت کنه و مرد رو زندانی می کنند!!!

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

راستی من داد نزدم ولی خداییش شاخ رو سرم سبز شد، باور کن :303:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

این متن رو بی ربط ندیدم

زخمی که نمی بینیم

می دانید؟ خشونت همیشه یک چشم کبود و دندان شکسته و دماغ خونی نیست.

خشونت، تحقیر و آزار گاهی یک نگاه است. نگاه مردی به یقه ی پایین آمده ی
لباس زنی وقتی که دولا شده و چای تعارف می کند. نگاه برادری است به
خواهرش وقتی در مهمانی بلند خندیده. نگاهی که ما نمی بیینیم. که نمی
دانیم ادامه اش وقتی چشم های ما در مجلس نیستند چیست. ترسی است که آرام
آرام در طول زمان بر جان زن نشسته
خشونت بی کلام، بی تماس بدنی، مردی است که در را که باز می کند زن ناگهان
مضطرب می شود، غمگین می شود. نمی داند چرا. در حضور مرد انگار کلافه
باشد. انگار خودش نباشد. انگار بترسد که خوب نیست. که کم است. که باید
لاغرتر باشد، چاق تر باشد، زیباتر باشد، خوشحال تر باشد، سنگین تر باشد،
سکسی تر باشد، خانه دارتر باشد، عاقل تر باشد. خشونت آن چیزی است که زن
نیست و فکر میکند باید باشد. خشونت آن نقابی است که زن می زند به صورتش
تا خودش نباشد تا برای مرد کافی باشد. مرد می تواند زن را له کند بدون
اینکه حتی لمس اش کند. بدون اینکه حتی بخواهد لهش کند. این ارث مردان است
که از پدران پدرانشان بهشان رسیده


خشونت، آزار و تحقیر امتداد همان مادر ج...ده ها، ...نده ها، خواهر
...نده ها، مادرش را فلان ها، عمه اش را بیسارهایی است که به شوخی و جدی
به هم و به دیگران می گوییم. خشونت، آزار و تحقیر، همان زن صفت، مثل زن
گریه می کردی هایی است که بچه هایمان از خیلی کودکی یاد می گیرند
خشونت، آزار و تحقیر پله های بعدی نردبانی هستند که پله ی اولش با فلانی
و بیساری معاشرت نکن چون... فلان لباس را نپوش چون...است. چون هایی که
اسمشان می شود "عشق". عشق هایی که می شوند ابزار کنترل. که منتهی می شوند
به زنانی بی اعتماد به نفس، بی قدرت، غمگین، تحقیر شده، ترسان، وابسته،
تهدید به ترک شده و شاید کتک خورده که فکر می کنند همه ی زخم هایشان از
عشق است. که مرد عاشق زخم می زند و زخم بالاخره خوب می شود


خشونت زنی است که زیر نفس های آغشته به بوی الکل مردش تظاهر به لذت می
کند و فکر می کند قاعده ی بازی همین است. خشونت توجیه آزار روحی، کلامی،
جسمی، جنسی مردی است که مست است. مستی انگار عذر موجهی باشد برای ناموجه
ترین رفتارها

می دانید؟ کتک بدترین نوع خشونت علیه زنان نیست. کبودی و زخم و شکستگی
خوب می شوند. قدرت و شادابی و باور به خویشی که از زن در طول ماه ها و
سال ها گرفته می شود گاهی هیچ وقت ،هیچ وقت ترمیم نمی شود



*رخشان بنی اعتماد*

خدایا کاش فرهنگمون اینطوری نبود، کاااااااااااااااااااااااا اااش