آیا این رفتار برای فراموش کردن درسته؟

دوستان همدردی سلام
دختری هستم 24 ساله
از خیلی وقت پیش به یکی از همکلاسیام علاقه مند شدم
مدتیه که تصمیم گرفتم این علاقه یکطرفه رو فراموش کنم ولی تو این راه دچار مشکل شدم ( اینم بگم که این صرفا یه احساس بود و رابطه من با این آدم صفر مطلقه )
من با برادرم در خارج از کشور زندگی می کنم وایشون هم همکلاس منه هم دوست برادرم.
ما اینجا تقریبا همه وقتمونو با همکلاسیامون می گذرونیم چه توی دانشگاه و چه خارج از اون .
یعنی من مدام این آدمو می بینم
تصمیم گرفتم بر طبق "از دل برود هر آنکه از دیده برفت" رفتار کنم! :311: یعنی سعی کنم تا جایی که میشه کمتر ببینمش و کاری به کارش نداشته باشم تا تو ذهنم کمرنگ بشه ولی تو روابطم با بقیه دچار مشکل شدم .
مثلا چند وقت یکبار بچه ها تولد می گیرن یا به بهانه های مختلف برنامه می ذارن که دور هم باشن خوب طبیعتا دوستام توقع دارن که منم برم . حتی برادرم هم شاکی شده بود که چرا نمیای و این فاصله گرفتنت از جمع درست نیست .
حالا نمی دونم چیکار کنم درسته که با عقلم تصمیم گرفتم بیخیال این آدم بشم ولی هنوز احساسم داره مقاومت می کنه و مواجهه با این آدم تو جمعهای مختلف کارمو سخت تر می کنه مخصوصا اینکه خود این فرد بواسطه دوستی با برادرم رفتارش باهام معمولی نیست خیلی جاها هوامو داشته و کمکم کرده اصلا یه دلیل علاقه مندی من بهش همین رفتاراش بود که من به اشتباه فکر می کردم بهم توجه خاصی داره و طول کشید تا بفهمم همه این کارارو برا من نمی کنه برا خواهر رفیقش می کنه !
ولی دونستن این موضوع باعث نمی شه رفتاراش روم بی تاثیر باشه
حالا نمی دونم رفتار درست چیه ؟
شرکت نکردن تو جمعها کمکی بهم می کنه یا حساستر می شم؟
قضیه رو به برادرم هم گفتم و اون معتقده این که ازش فرار کنم راهش نیست. خودم هم از این که هی راست و دروغ برا دوستام بهانه آوردم خسته شدم.
خوشحال می شم نظرات شمارو بدونم.

راستش به نظر من فرار کردن شما درست نیست باید خودتو اصلاح کنی نمیشه میدونم کار سختیه ولی به قول خودت یکطرفه ست خودت اسیب میبنی رابطه هات رو تا جایی که میتونی کم کن و در موقع تنهایی باید سرت رو گرم کنی

ممنون که نظر دادی
یعنی به نظر شما شرکت نکردن من تو جمع معنی فرار کردن می ده؟
پس چجوری رابطه رو کم کنم؟
راستش می دونم که علاقه یکطرفه باید تموم شه تصمیم خودم هم همینه . تئوری قضیه درسته تو قسمت عملیش گیر کردم.

سلام:72:
اول از همه خدمتتون عرض کنم من فرض رو بر این میزارم که شما هدفتون اشنایی برای ازدواج هست اون هم براساس اصول منطقی و نه صرفا احساسی...
ایا اون فرد مورد نظرتون فرد دیگری در زندگیش هست؟
اگر نیست، شما می تونید با رفتارتون بهش نشون بدید که بهش علاقه مند شدید... منتظر عکس العمل او باشید... البته نه بصورت مستقیم برید بهش بگیدها! بلکه غیر مستقیم ! شما خانم ها خودتون بلدید دیگه...

برق چشم یار من خورشید را سوزانده است ! برق چشم یار من خورشیدها سوزانده است ! پیچش ابروی یارم بر بلندای درخت پیچش هر برگ را بر شاخه هایش خوانده است قوس ابرویش کمان رستم وافراسیاب بل هزاران تیر را از این زمین ها رانده است از لطافت دم مزن گل میمرد! چون که گلبرگش ازین نرمی به حسرت مانده است ... هر چه میگویم کم است اخر این همه گفتار غم است این چه عشقی است که پایانی ندارد این چه دردیست که درمانی ندارد ... هر چه میگویم باز تو بدان یک راز ای کاغذ بیخط که دلم با چه کسی ساز و شاید زندگی اغاز ای کاغذ بیخط

سلام دوست عزیز
نه من هدفم فراموش کردن این فرده کلی فکر کردم تا به این نتیجه رسیدم
الانم مشکلم اینه که این نحوه رفتارم کمکی بهم می کنه یا باعث می شه حساستر بشم؟

به نظر من :ندیدنش خیلی میتونه به فراموش کردنش کمکت کنه!...اما نه به هر شرطی..
شاید تجربه من هم برات جالب باشه(من پسرم)...من هم یه خانم خیلی خوشم اومده تو دانشگاه(میتونی تاپیکمو بخونی) اما متاسقانه نمی تونم برم جلو...برای اینکه فراموشش کنم تمام راه های ورودش به ذهنم رو رو دارم دونه به دونه میبندم!..
مثلا اینکه وقتی نا خود اگاه بهش فکر میکنم:زود بلند مبگم ،بی خیال! سریع پا میشم میرم دنبال به کاری...درسی ،اهنگی...
یا در دانشگه کلا کم میمونم تا نبینمش....
شما به نظر من بهتره توی مراسم ها شرکت کنی اما تمام سعی تو بکنی که توی مراسم تمرکز زایی کنی...با دوست صمیمی تون بیشتر بگردی تا باعث بشه کمتر بهش فکر کنی..
:72:

بنظر من اگر تصمیم منطقی برای فراموشی اون گرفته باشید اصولا نمی باید الان این تاپیک رو میزدید...
شما هنوز منطقا قبول نکردید که او مناسب شما نیست...
خودتون رو ازار ندید ...:305:
حتی اگر اون رو بعد از سالها ببینید ممکنه دوباره بیادش بیفتید و تمام ساختار فکریتون بهم بریزه... یکبار درست و محکم تصمیم بگیرید بطوریکه اگر هر روز با او روبرو شدید تاثیری در شما نداشته باشه... می دونم سخته ،ولی تنها راهش اینه که عقلا و منطقا فراموشش کنید نه با احساس

سلام دوست خوبم. بهترين راه اينه كه به خودتون بقبولونيد كه علاقه تون يه احساس زودگذر و برادرانه است. براي اينكار بايد از روش تلقين استفاده كنيد. يعني هروقت فكرتون به ايشون مشغول شد، به خودتون تلقين كنيد كه ايشون مناسب شما نيستند و با در نظر گرفتن ضعف هاشون، باور كنيد كه با اشخاص بهتري هم ميتونيد باشيد و اينكه علاقه ايه از سر تنهايي. با ورود شخص ديگري به زندگيتون، اين علاقه هم كاهش پيدا ميكنه.

دوستای خوب ممنون از نظراتتون
خوب به نظر میاد استفاده از روش تلقین و کنترل افکار بهترین کاره و نیازی به تغییر رفتار مثل سعی در ندیدن فرد و شرکت نکردن در جمع لااقل به این شکل که من انجام دادم نیست
البته bidard گفتن که ندیدنش می تونه کمک کنه ولی پیشنهاد کردن که تو مراسم ها باشم
ظاهرا باید رفتارم متعادل تر بشه