احساس گناه

سلام دوستای گلم
این مهم کاملا آشکاره که همه شمادرجریان مشکلم بودیدودلسوزانه کمک کردیدتااین خطرروبه سلامت پشت بگذارم والان من باگذشت دوهفته ازآن ماجرا هنوزآرام نشدم،احساس شدیدگناه،پوچی عواملی هستندکه برای یک لحظه رهایم نمی کنند.ازخداکمک می خوام،کمی بعدخجالت می کشم وتصمیم می گیرم دیگه هیچی ازش نخوام،کارم فقط شده گریه.گریه هام دست خودم نیست،خونه وکارنمی شناسه.احساس پوچی می کنم.به حال همه کس غبطه می خورم وعمل خودمو بزرگترازهرگناهی میدونم.
همش توفکراینم که چه جوری طلب بخشش کنم وبعدچه جوری بفهمم خدامنوبخشیده.
این افکارداره وجودمو ازبین می بره!البته ناگفته نمونه که شوهرم بازم مثل همیشه هوامو داره وبرای اینکه منوازاین حال وهوا دربیاره همه کاری می کنه مثلا به هربهانه ای جشنی 2نفره ترتیب میده،برام کادومی خره،سعی میکنه زودبیادخونه وبیشترکنارم باشه ومهمترازهمه میشینه وتانصف شب به حرفام ودرددل هام گوش میده.ولی بااین همه من خیلی حالم بده.سعی میکنم گریه هاموپیش اون کنترل کنم ولی وقتی تنهام ...

سلام دوست خوبم. آرياناي عزيز! ميدونستي وقتي انساني پشيمون ميشه و به درگاه پرردگارش عجز و لابه ميكنه، خداوند نه تنها اجابتش ميكنه، بلكه در مقابلش ابراز شرمندگي ميكنه!

"يا ملائكتي قد استحييت من عبدي و ليس له غيري فقد غفرت له"
معني: اي فرشتگانم، من از بنده ي خود شرم دارم و او جز من پناهي ندارد؛ پس آمرزيدمش!

كرم بين و لطف خداوندگار
گنه بنده كرده است و او شرمسار!

من كه هر وقت اين آيه رو ميخونم ديوانه ميشم، چون درك اين همه عظمت و بزرگواري خدا، بيش از ظرفيت منه. دوست خوبم خداوند مثل ما نيست. كينه جو نيست، بلكه خيلي بيشتر از آنچه از او تصور ميكنند مهربانه.
هيچ فكر كرديد چرا خداوند هر سوره از كتابش رو با بسم ا... الرحمن الرحيم آغاز ميكنه؟ چرا نميگه بسم ا... الجبار المتكبر ؟ چون خداوند اين دو صفتش رو يعني مهربان و بخشنده بودن رو از همه ي صفاتش بيشتر دوست داره. قدرت داره، ولي دوست داره در حق بنده هاش مهربان باشه، ميتونه مجازات كنه، اما هر لحظه منتظر بهانه ايه كه ببخشه.

اينم يه جور ابزار شيطانه عزيزم. خجالت كشيدن، احساس لايق نبودن و..... اما درست اينه كه شما توبه كني و واقعا از كارت پشيمون باشي، خدا خودش ميدونه راجع به شما چه تصميمي بگيره. مطمئن باش هيچگاه بر ضد بنده اش تصميم نميگيره . پس انقدر از رحمت خدا نااميد نباشين.

سلام دوست عزیز و خوبم آریانای عزیز:72::72:

هرچی گفتنی بود شب بارونی عزیز گفت و چقدر هم خوب و کامل گفت.

منم یه چیز بگم:

خدا هیچ وقت نگفته اون گناهی که شما مرتکبش شده بودی (و الان توبه کردی) بزرگترین گناهه.

اما اینو گفته که نا امیدی از درگاه من (بعد از اینکه توبه کردی) بزرگترین گناهه.

پس همین الان مراقب باش مرتکبش نشی این بزرگترین گناه رو :72::72:

دوستای خوبم بازم ممنونم ازهمه نظرلزفی که بهم دارید.
میدونیددیشب خواب دیدم دارم ازیه چیزی فرارمی کنم،درست یادم نیست چرا ولی خوب یادمه مادرم عین یه مسافر آماده ام میکردتابرم.قراربودتنهایی ازراه دریابرم ولی هیچ کشتی نبود.لب ساحل تنهایی ایستاده بودم ،می دونستم اگه چندقدم جلوتربرم حتمامیمیرم.خدایاآخه من که شنابلدنیستم! یدفعه انگارکسی دم گوشم می گفت تو ازخدای خودت ناامیدنشو،حتی توی آخرین لحظه که داری می میری میتونه نجاتت بده،بروجلو نترس.
امروز فقط به خوابی که دیدم فکر میکردم،ولی واقعا نمیدونم چه جوری خالی شم؟چه جوری آرامش رو حس کنم؟
درونم آتشی به پاست که شایدهرکسی نتونه درک کنه!
به نظرمن آرامش بهترین دعایی که آدم می کنه برای دوستاش بکنه،منم برای همتون ازخدا آرامش می خوام.

آریانا من دلیلی برای ناراحتیت نمی بینم.یه مشکلی قبلن داشتی حل شده (کردی).وقتی دندونمون درد می گیره می ریم

دکتر عملیات لازمو روش انجام می ده خوب می شه.ولی بعدش تا مدتی درد داریم.ولی این درد با اون درد فرق می کنه

اینو می تونیم محل نذاریم یا مسکن بخوریم.ناراحتی تو هم مثل درد درمانه،باید یه جوری باهاش کنار بیای تا دورش طی

بشه.چندتا راه بهت می دم.هر وقت احساس ناراحتی کردی،حالت بدنتو عوض کن.وقتی خوشحالی حالت فیزکیت چطوریه

به بدنت همون فرمو بده و بخند.2 به داشته هات فکر کن.ارزش شاد بودنو ندارن؟.به خاطره ای که خوشحالت می کنه

فکر کن.

عزيزم به روحت مجال پرواز بده. از چي ميترسي؟

به قول اوشو:
گذشته مثل يه تابوته كه خاطرات مرده توش دفن هستن. تا كي ميخواين سنگيني اين تابوت رو ، رو دوشتون تحمل كنيد؟ مقداري شهامت داشته باشين و از اون تابوت دل بكنيد، اونوقت ميفهميد پرواز كردن چقدر راحت خواهد بود.

فكر ميكنيد همين الان كه توبه كرديد، فقط به خواست خودتون بوده؟ فكر ميكنيد اگر خدا نميخواست شما هدايت ميشدين و توبه ميكردين، در حاليكه هدايت تنها به اراده ي خداست؟ حالا كه خدا خواسته، بنده ي خدا انقدر نااميد؟

اصلا يه فرض ديگه رو در نظر ميگيريم. به فرض محال خداوند شما رو نبخشه! شما ميخواين تا آخر عمرت حسرت بخورين و خودتون رو سرزنش كنيد و با خدا غريبي كنيد؟ اگرميتونيد برگرديد به گذشته و اون خاطرات تلخ رو پاك كنيد، خب اين كار رو بكنيد وگرنه براي هميشه بذاريدشون كنار.

اگر جاي اين فرصت هايي كه دارين با نا اميدي از دست ميدين، سعي در جبران گذشته داشتين، تا حالا كلي شو جبران كرده بودين. اگر كفه ي گناهتون سنگين شده، عاقلانه ترين كار اينه كه اون يكي كفه رو پر كنيد تا لااقل برابري كنه. درسته؟