راهنمایی برای ورود به محیط کاری

با عرض سلام
بالاخره همه ماها روزی از داخل خونه یا پشت نیمکت دانشگاه بلند میشیمو یه جورایی وارد اجتماع خواهیم شد
توی محیط کار یا اداره یا جایی استخدام میشیم
توصیه شما ها برای اینکه توی محیط کار یا اداره بتونیم موفق باشیم یا نظر رئیسمونو به خودمون جلب کنیم
یا اصلا وقتی برای اولین بار به یک محیط وارد شدیم چه چیکار باید کرد تا موفق شد؟
یک مثال میزنم من الان یک رئیسی دارم که گیر میده هی به من
داد می کشه و مرخصی نمیده
چه جوری دلشو بدست بیارم
آیا همیشه متواضع بودن و کرنش جواب میده؟
آیا اصلا شدنیه؟
چه جوری تو اون محیط یه حامی دست و پا کنم واسه خودم
چرا دیگرون تو گرفتن مرخصی و .... زیرکن ولی من نه؟

الحمدلله من از این مشکل ها نداشتم.
اما پاسخ به این موضوع جواب یکتا و منحصر به فردی نداره
گاهی اوقات توی برخی از شرایط شما امتیاز خاصی دارید که در واقع مدیر و رئیس به شما نیاز دارد و شما می توانید در کمال اقتدار هرجور خواستید عمل کنید.

گاهی اوقات باید با تحویل کارهای ویژه و خاص خود را محیط کارتون خاص کنید (البته آفت هم داره که زیرآب زده شدن توسط بقیه و شاید هم منزوی شدن را به همراه داشته باشه )

و راه حل هایی چون پاچه خواری و امثالهم که من یکی نه بلدم نه خوشم میاد و اگر لازم باشه جایی به این جور چیزها تن دربدم حتما اون محیط را ترک می کنم.

به هر حال مطابق شرایط کاری این مساله فرق می کنه

به نظر من مهم ترین نکته ای که وجود داره حفظ اعتماد به شخص خودته و این که خودت برای خودت احترام قائل بشی تا زمانی که خودت به خودت احترام نگذاری به سختی میشه احترام دیگران را جلب کرد و تا زمانی که خودت به کار خودت اعتماد نداشته باشی نمی تونی دیگران را وادار کنی که این اعتماد را داشته باشند.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

در کنار این ها سعی کن همیشه یک قدم از دیگران جلو باشی یعنی از نظر اطلاعات و به روز بودن، که باعث می شه ارزش وجودی ات در محیط کار بیشتر بشه

و نکته ی دیگر این که از محبت و دوستی با همکاران غافل نشو (البته نه اعتماد صد در صد )

حالا اگه اون محیط محیط مقدس سربازی باشه و پادگان؟

توی سربازی یه trade off وجود داره بین رابطه با بقیه سربازا و فرمانده ها
یعنی اگر سعی کنی رابطه ت را با فرمانده ها خوب کنی به همان نسبت رابطه ت با بقیه ی سربازها خراب می شه !
باید ببینی کدومش برات بیشتر مهمه؟ یعنی چقدر می تونی بین این دو تعادل برقرار کنی؟

سلام
شما هرجا باشید و به هر کاری مشغول باشید باید به شخصیت خودت احتراک بگذاری و به وظیفه ات درست عمل کنی چه سرباز باشی چه کارمند یک اداره و جه رئیس اداره.
باید با هر کسی با توجه به جایگاه اجتماعیش رفتار کنی و سعی کنی همیشه خودت باشی!
نه زیراب کسی رو. بزن نه جاپلوسی کن.
کارت رو درست انجام بدی و با اطرافیان چه ارباب رجوع باشند چه هم دوره و... با روی باز برخورد کن.
در این صورت به چیزی به نام عذاب وجدان دچار نمیشی و راحت هستی
و از نظر من این یعنی موفقیت در کار:72:

خانم فرانک درست می گن اما مساله ای که توی محیط سربازی مطرحه مثل محیط های دیگر نیست یه سلام علیک گرم با فرمانده به راحتی باعث می شه که پشت سرت شایعه درست بشه!
من در طول سربازی ام مشغول مرتب کردن کتابخانه ی گردان شدم، کاری بود که دوست داشتم و تجربه داشتم و هم برای این که فرمانده ی گردان خودش را جلوی فرمانده ی پادگان نشان دهد خوب بود و هم برای سربازان خوب بود و ...
خلاصه این که سود کار من به همه می رسید و بابت این کارم مرخصی تشویقی هم گرفتم. اما اتفاقی که افتاد این بود که افرادی در پشت سرم من را به جاسوسی و خبرچینی و ... متهم کردند و دیگران را نسبت به من بدبین کردند!

این یعنی محیط سربازی!

توی این محیط معوملا منافع فرمانده ها و سربازان در یک راستا نیست و ایجاد تعادل بین این دو خیلی سخت است.

گاهی اوقات باید با تحویل کارهای ویژه و خاص خود را محیط کارتون خاص کنید (البته آفت هم داره که زیرآب زده شدن توسط بقیه و شاید هم منزوی شدن را به همراه داشته باشه )
میشه بیشتر توضیح بدی؟

من توی سربازی دنبال قانع کردن فرمانده ها بودم که کلاس های سربازی با استفاده از پاورپوینت و کامپیوتر اجرا بشه!:311: البته تا انجام شدن این جور کارها توی سربازی خیلی زمان لازمه

به هر حال یه نفر با ساخت یه ماکت بی سیم خودش را عزیز می کرد، یکی هم با دژبان شدن و اذیت بقیه!
من دومی را توصیه نمی کنم اگه می خوای خاص باشی خاص بودنت بهتره در جهت منافع دوستانت باشه
من خودم گفتم که مسئولیت کتابخانه را پذیرفته بودم و چون کتابخانه را کرده بودم آبروی گردان در مقابل فرمانده های بالاتر پیش فرمانده ها عزیز بودم و چون سربازها در زمان های بی کاری شون ازش استفاده می کردند کارم برای سربازها هم مفید بود.

این که چی کار می تونی بکنی و انتخاب اون کار و گرفتن اون کار یه پروسه راحت نیست. اگر کار خیلی راحتی باشه البته زرنگ تر از تو زیاد هستند

یا مثلا کار منشی ها معمولا راحته و معمولا فرمانده ها هواشون را دارند و بچه ها هم کارشون بهشون گیره و مجبورند بهشون احترام بگذارند اما کلمه منشی محترمانه ی "پادو" است یعنی شستن ظرف فرمانده، گرفتن غذای فرمانده، رفتن دنبال کار فرمانده و ... و این کاملا با حفظ احترام به شخص خودت در تضاده
از کارهایی که مستلزمه پائین آوردن شخصیت خودته بپرهیز

در حالت کلی معمولا پیدا کردن یه مشکل و ارائه راه حل برای اون مشکل به شکلی که به سود طرفین باشه کار درستیه

سلام
به اضافه مطالبی که دوستان گفتن تو محیط کار وظیفه تو بیش از انتظار خودت انجام بده همیشه حواست به کارهایی که میکنی باشه که اون روزی که تو محیط کارت وقتتو گذاشتی چی انجام دادی وقتی هم مافوقت تلاش بی وقفه شما رو ببینه مسلما نکات مثبته رو تو ذهن خودش تداعی میکنه .. البته یادت باشه که در عرض کوتاه مدت شاید نتونی تو محیط کاریت موقعیت خودتو از همه لحاظی علی الخصوص همون مرخصی که ذکر کردی بالا ببری گذشت زمان خود به خود همه چی رو با تلاش خودت درست میکنه .
من خودم شخصا بعد از دوره ی دبیرستان وارد محیط کاری شدم که شرایط کاری فوق العاده اوایلش برام سخت بود اصلا نوع رفتار با همکار و رئیس خودمو بلد نبودم چون تازه مشغول شده بودم هرکسی بهم یه دستور میداد خیلی هم قرقر میکردن:163: ولی واقعا وقتمو کامل واسه کارم گذاشتم در عرض چند مدت کلا مسلط شدم و وظایفمو بدون چون چرا در حد کمال انجام میدادم وقتی رئیس بخشمون پیشرفت و تلاش منو دید فوق العاده رفتارش با من عوض شد :310:حتی در هفته سه روز نیمه وقت مرخصی واسه دانشگاه میگرفتم بدون هیچ مخالفتی چون میدید کارامو خوب انجام میدم .. الان هم نتیجه زحمات و تلاشمو و صداقت تو وظیفه ...کاریمو دیدم خدا رو شکر خودم الان مدیر بخشی شدم

صداقت تو وظیفه کاریت یادت نره:305: .... خدا خودش شاهد صداقت و تلاشت هم هست .. اول عدالت خدا رو در نظر بگیر بعد رئیستو

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مسلمان

توی سربازی یه trade off وجود داره بین رابطه با بقیه سربازا و فرمانده ها
یعنی اگر سعی کنی رابطه ت را با فرمانده ها خوب کنی به همان نسبت رابطه ت با بقیه ی سربازها خراب می شه !
باید ببینی کدومش برات بیشتر مهمه؟ یعنی چقدر می تونی بین این دو تعادل برقرار کنی؟

---

مسلمان عزیز،
این بده بستان در همه ی زندگی هست. وقتی تو می شی مبصر کلاس ( مخصوصا در دوران مدرسه رفتن من ) یعنی شدی جاسوس معاون مدرسه و معلمها و بین رفاقت با بقیه یا جاسوسی انتخاب کردی!! شاید عملا این نبود یا شخصیت تو این طور نبود، ولی نتیجه معمولا اینطور بود.

در محیط کار هم باز همینه. اگر مدیر از تو راضی باشه، بقیه حتما به نوعی ازت فاصله می گیرن.

حالا به همه ی اینها اضافه کن این را که خانم هم باشی. هر پیشرفت تو در محیط کار و دانشگاه ارتباط داده می شه به جنسیتت و چهر ه ات و ...

البته اینها بستگی به فرد هم داره. ولی خب کمابیش همه جا هست. فقط مربوط به سربازی نیست.

******************

تاپیک منحرف شد؟