آیا خواهر من داره به شوهرش خیانت میکنه؟؟

با سلام
چند وقتیه که یه فکر داره نابودم میکنه. حتی شده به خود کشی و ... فکر کردم. نمیدونم چیکار کنم.
من یه خواهر دارم که بیشتر از 30 سال سن داره. دوتا بچه داره. شوهرش هم آدم خیلی خوب و مذهبی هستش.
پارسال تو یه مراسمی همه خونه ما بودن. خونه خیلی شلوغ بود. یه لحظه متوجه شدم که خواهرم نیست. رفتم و تو حیاط رو نگاه کردم. دیدم یه گوشه وایساده و یواش داره با موبایل صحبت میکنه. چند وقت بود که میدیدم خیلی با موبایلش مشغوله. همش داره اس ام اس میخونه یا میفرسته و...
همه که رفتن, خواهرمو صدا کردم و موبایل رو ازش گرفتم. یه برخورد تندی هم باهاش کردم. موبایل رو که گشتم, هیچ شماره تماسی نبود,پاکشون کرده بود. تا اینکه تو بخش پیامک ها یه شماره پیدا کردم.
دیدم که خواهرم خیلی آشفته شده و به هم ریخته. بعد که همشون رفتن, فهمیدم که موبایل ماردو گرفته و به اون شماره زنگ زده. خودم اون شماره رو دیدم.
واقعا شرمم میشه این مطالب رو دارم بیان میکنم, ولی چه کنم که دارم دیوونه میشم.
چند روز بعد اون ماجرا مادرم ازم قضیه رو پرسید. گفت که چرا موبایلشو گرفتی و .. یه دعوا هم با مادرم کردم.
بعد از اون هر وقت به اون شماره زنگ زدم, یا خاموش بود یا قطع میکرد.
رفت و آمدم با خواهرم خیلی کم شد, خیلی کم خونشون میرم.
یک سال از اون ماجرا گذشته, تا اینکه چند روز پیش خواهرم اینا خونه ما بودن. چند باری موبایلش زنگ خورد. حواسم بود که قطع میکنه. بعد گوشیشو بهم داد که یه سری چیزاشو درست کنم. تو بخش تماس ها که رفتم, دیدم که یه شماره رو هنوز پاک نکرده(گوشی رو تازه گرفته بود و بلد نبود باهاش کار کنه).شماره رو حفظش کردم.
فردا به اون شماره زنگ زدم. یه مرد جواب داد. صحبت نکردم و قطع کردم. دیدم که اون شماره بهم زنگ زد. جواب ندادم. بعد با یه تلفن ثابت زنگ زد, پیش شماره شهر خودمون بود...
از اون روز یه فکر مثل خوره افتاده به جونم. نمیدونم چیکار کنم. آخه خواهر من تو زندگیش مشکلی نداره که بخواد کاری بکنه. نمیدونم نمیدونم. این چه بلایی که خدا برام فرستاده.
نمیتونم این فکر شومو از سرم بیرون کنم.
نمیدونم فکر کردن به این قضیه گناهه یا بی توجهی به اون.

سلام عزیزم
درسته که تهمت کار نادرستیه ولی خوب با توجه به رفتارهای خواهرتون که شما رو به شک انداخته قضیه جای فکر کردن داره
تصادفا درصورت اینکه خواهرتون این کارو میکنه اتفاق خوبی بوده که خواهر با وجدانی مثل شما داشته و شما متوجه شدید و درواقع روزنه ای بوده برای برگشت از این راه اشتباه
به نظر من کناره گیری از خواهرتون و گفتن قضیه به مادر و درگیری کاری از پیش نمی بره که هیچ ممکنه بدتر خواهرتون در لاک دفاعی بره و سعی در پنهون کردن قضیه داشته باشه
می فهمم که از این کار خواهرتون دلگیرید و غرور و وجدانتون جریحه دار شده ولی الان وقت این نیست که به احساساتتون فرصت بدید ،چون با این کار همین یه سال رو هم از دست دادین و همونطور که می بینید دردی دوا نشده در این میان
الان هم اگر بینی که نابینا و چاه هست
اگر خاموش بنشینی گناه است
شما باید خواهرتون رو درک کنید، درسته که کارش اشتباه بوده ولی شاید شرایطی داشته در زندگی که ایشونو به این عمل سوق داده که شما ازش بی خبرید، شاید در یک بحران روحی بوده و ...
نمی خوام کار ایشونوتوجیه کنم ولی مجبورید درکش کنید و از این راه اشتباه برش گردونید
اون خواهر شماست ، نمیشه همینطور کناره گیری کنید تا قضیه بیخ پیدا کنه و خدایی نکرده در آینده تبدیل به فاجعه ای برای خانواده شما و خودش و بچه های بیگناهش بشه
وظیفه خواهری شما حکم می کنه که آروم آروم بهش نزدیک بشید، اعتمادشو جلب کنید و خودتونو همدل نشون بدید، نترسونیدش که باز پنهان کاری بکنه، باهاش دوست صمیمی باشید !
اینطوری کاری کنید که ایشون قضیه رو بهتون اعتراف کنن و بعد عواملش رو و کم و کیف قضیه رو بفهمید و بیاید اینجا تا کمک کنیم، کمک گرفتن از یه مشاوره حضوری هم الزامیه
تاپیک های مرتبط با خیانت رو در تالار ببینید

ببخشید, من نگفتم که یه پسرم.
من مطالب زیادی در اینباره خوندم, ولی نمیتونم باور کنم خواهر من هم داره به آدم های ... تبدیل میشه.

سلام
ظاهرا شما آقا هستید. چند سالتونه؟
آیا خواهرتون همراه با همسرشون منزل شما میان؟
فکر می کنید شما در طول مدت چند مهمونی متوجه این موضوع شدید و همسرش خیلی بهره هوشیش از شما پایین تره که نشده؟
فرض کنیم که حدستون درست باشه، خواهرتون 30 سالشه و صاحب یه زندگیه، آیا این رفتار بچگانه باهاش درسته؟
فکر می کنید با این برخورد، هیچ خطاکاری پی به اشتباهش می بره و متنبه می شه؟
از اینها هم که بگذریم، خودکشی شما به این موضوع چه ربطی داره و کجای کار رو درست می کنه؟

دوست گرامی اول رو خودتون و خویشتن داریتون کار کنید و سعی کنید تمرین کنید که چطور باید به قلب یه خطاکار نفوذ کرد و باهاش دوست شد و دوستانه و غیرمستقیم اون رو نصیحت کرد.
در ضمن باور کنید که خواهرتون یه زن کامله و شوهرخواهرتون یه مرد کامل. با حدس و گمان خیلی سعی نکنید وارد حریم شخصی شون بشید.

با این چیزهایی که شما از خواهرتون گفتید خوب هر کس جای شما باشه کمی شک می کنه
ولی خوب پرخاش شما با ایشون یا هر برخورد تند دیگه به نظرتون کاری درست می کنه یا فقط باعث میشه که روش به روتون باز بشه؟؟؟؟؟؟؟؟
من یه سوال دارم آیا مادرتون در جریان هستش اگر که آره چرا ایشون نباید اقدام کنن؟
:question:
اگر که نه چرا ایشون رو در جریان نمی ذارید؟؟ آیا دلیل خاصی دارید برای پنهان کاری از مادر دارید؟

با سلام
ورود شما را به تالار همدردی خوش آمد می گویم.
نکات ذیل می تواند به شما کمک کند که تنش موجودی را که احساس می کنید تحت کنترل در آورید.

یکم: عدم تجسس
این معیار علاوه که انسانی ، روانشناختی هست، اسلامی هم هست. لذا شما باید از تجسس در امور دیگران حتی اگر آن فرد خواهرتان باشد اجتناب کنید.

دوم: ظن بد، یا سوء ظن .
این خصوصیت هم علاوه بر اینکه از نظر روانشناختی مشکلاتی را ایجاد می کند از نظر اسلامی هم نهی شده و گناه شمرده شده است. وقتی که ما فرض را بر ظن بد نسبت به دیگران می گذاریم ناخودآگاه برانگیخته می شویم که تجسس و کنجکاوی کنیم. و این تحریکات یک چرخه منفی تشکیل می دهد که یک سوی آن تجسس و سوی دیگر آن سوء ظن هست.
شما باید این چرخه را بشکنید. یعنی هم تجسس را ترک کنید و هم سوء ظن را . پس با این 2 نکته اساسی ترین کاری که اکنون دارید کار کردن روی خودتون هست نه خواهرتان.

سوم: رعایت مرزها
اگر چه شما دلسوزانه به فکر خواهرتون و زندگی ایشون هستید. اما ورود به مرزهای خصوصی و حریم ایشون و دلسوزی های افراطی توام با احساسات موجب می شود که کارایی شما به حداقل برسد. و این می شود که نه تنها مشکل ایشون حل نمی شود(اگر مشکلی باشد)، بلکه خود شما هم آنچنان دچار مشکل می شوید که حرف از خودکشی پیش می آید.

چهارم: کسب مهارتهای ارتباطی برای مشورت دادن موثر
اگر واقعا نگرانی هایی دارید باید این نگرانی ها به شیوه منطقی بررسی و ارزیابی شده و بعد در صورت صحت روشها و مهارتهای صحیحی را در راستای آن به کار بگیرید.
به این منظور شما باید حضورا با یک مشاور خانواده شرح حالی از مسائل خودتون ، خواهرتان و زندگی اش و سابقه مسائلش قید کنید و روش ارتباط موثر و مفید را بیاموزید تا ضمن احترام به او و حیطه خصوصی اش بتوانید اعتماد او را جلب کنید و او مسائلش را با شما در میان بگذارد و به اتفاق هم حلش کنید نه اینکه بخواهید مچ گیری کنید.
یک راه هم اینست که به او بگویید حدس می زنید احتمالا با مشکلاتی درگیر هست و به او پیشنهاد بدهید به مشاور خانواده مراجعه کند یا اینکه در محل سکونت خود با شماره 148 تماس بگیرد و با مشاوران خانواده به صورت تلفنی مسائلش را بررسی کند.


خلاصه:
شما وظیفه مستقیمی مبنی بر دخالت، تجسس، سوء ظن، برخورد و شکستن مرزهای خانواده ندارید و باید به صورت راهنمایی از او بخواهید در صورت مشکلاتی به مشاور خانواده مراجعه کند.

دوست خوب خیلی می بخشید از مشکلات مشاوره اینترنتیه که من حدس نزدم شما آقایید ولی خوب راست میگید باید میپرسیدم قبلش
ولی خوب تقریبا حرفهای من با اندکی تغییر دوباره در این مورد صادقه
دوست خوبم می فهمم غیرت مردانه تون تحریک شده و خیلی ناراحت شدید و بهتون برخورده و ...
باور کنید درک می کنم
ولی خوب بعضی جاها باید برای رسیدن به بعضی چیزها از غرور و تعصب عبور کرد...
حدس میزنم از خواهرتون کوچکتر باشید و نمیدونم رابطه تون تا چه حد صمیمی هست
ولی خوب بازم چاره ای نیست باید سعی کنید به ایشون نزدیک بشید و صمیمی و با صبر و حوصله قضیه رو جویا بشید
در این میان اگر برای خودتون خیلی سخته و میترسید که کار رو خراب تر کنید اگر خواهر دیگه ای دارید و یا مادرتون مورد اعتماد هستند و مطمئنید که کار رو بیشتر خراب نمیکنند و خواهرتونو نمی ترسونند که انکار کنه ( یا مثلا یه نفر ترجیحا خانوم مورد اعتماد دیگه که صد در صد مطمئنید به درایتش و رازداریش البته خیلی باید بهش اعتماد داشته باشید بیشتر از چشمهاتون) را مامور به این کار بکنید
صمیمیت با خواهرتون رو میتونید از این جا شروع کنید که مثلا بهش بگید عاشق کسی شدید ( فک کنم مجردید ) و مثلا ازش راهنمایی بخواید ، بعد آروم آروم بهش هر روز نزدیکتر بشید تا اعتراف کنه ، بعد بهش دلداری بدید ( مطمئن باشید خواهرتون خودش از این وضعیت رنج می بره و شاید به دلیل وابستگی نمی تونه خلاص شه ) و بعد هدایتش کنید به مشاور تا بهش دل و جرئت بدید که از راهی که رفته برگرده
به علاوه بعد از قطع شدن این رابطه احتمالی حتما لازمه روی ارتباط ایشون و شوهرشون در حضور مشاور کار بشه ( صد البته که به هیچ عنوان همسر ایشون نباید اطلاعی از این قضیه داشته باشن )

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

فکر کنم من و اقای مدیر با هم پست زدیم، خواستم بگم از نظرات بنده تا اونجاشو عمل کنید که با نظر آقای مدیر همخوانی داره و اونجاهایی رو که متضاد هست عمل نکنید. موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط blue sky

ظاهرا شما آقا هستید. چند سالتونه؟
آیا خواهرتون همراه با همسرشون منزل شما میان؟

---

بله من یه پسر مجردم. 22 سالمه.
مگه میشه دختر خونه پدرو مادرش نیاد؟

نقل قول:

---

فکر می کنید شما در طول مدت چند مهمونی متوجه این موضوع شدید و همسرش خیلی بهره هوشیش از شما پایین تره که نشده؟

---

به این موضوع هم فکر کردم. یعنی همسرش که همیشه پیششه متوجه چیزی نشده؟ نمیدونم. من که از درون خانوادشون اطلاع ندارم.

نقل قول:

---

من یه سوال دارم آیا مادرتون در جریان هستش اگر که آره چرا ایشون نباید اقدام کنن؟

---

فکر درمیون گذاشتن این مسئله با دیگران رو به کل فراموش کنید. مادر من از هیچ چیزی مطلع نیست و اگر هم هست, من نمیدونم.
نمیدونم که درکم میکنید یا نه, ولی اگه درکم میکردین میفهمیدین که چه حسی دارم. چند روزه که دانشگاه نمیرم. به کل به هم ریختم.
تو این یکی دو ساله خواهرم نسبت به بچه هاش خیلی پرخاشگر شده. این منو نگران کرده.
شوهرش هم صبح میره سر کار و شب برمیگرده خونه, مثل همه.
من هنوز به قطعیت نرسیدم, ولی اگه مطمعا بشم, اون وقت دیگه نمیدونم چی پیش میاد.
نظرتون چیه چند تا کتاب درباره روابط زناشویی براشون بگیرم و ببرم؟ مثلا همین مردان مریخی و زنان ونوسی رو؟
به قدری احساس بدی دارم که نمیتونم حتی خونشون برم.
نمیدونم چیکار کنم, نمیدونم.

فعلا بهترین کار اینه که پست آقای مدیرو چندین بار بخونی ...
میتونی بری با یه مشاور هم حضوری مشورت کنی