پسر ما....

سلام .تشکر میکنم از سایت بسیار خوبتون.
من 2 پسر دارم یکی 7.5ساله ودیگری 1.5 ساله.
پسر بزرگم از بچگی بچه ارومی بود و شدیدا عاطفی .مدام منو بغل میکنه میگه دوست دارم منم متقابلا این احساس را بهش میدم هیچگاه تردش نکردم شبها دوست داره قبل از خواب من یا پدرش پیشش بخوابیم با برادر کوچیکش رفتار بسیار خوبی داره کاملا در مقابلش احساس مسولیت میکنه اونم برادر بزرگشو دوست داره بغلش میکنه...مشکلی که باهاش داریم وداره روز به روز شدیدتر میشه اینه که احساس میکنیم اعتماد به نفس نداره سلام نمیکنه با بزرگترها صحبت نمیکنه جواب سوالش را به بله وخیر محدود میکنه کلا ارتباط خوبی با بزرگتر ها برقرار نمیکنه.خجالتیه. نسبت به درس ومدرسه بی اهمیته با اینکه مدرسش جزو بهترین مدارس تهرانه. حاضر نیست کار اضافه انجام بده در صورتی که تمام بچه های کلاسشون هرروز کار اضافه میبرن چون مشق خیلی کم دارن در هنر و کادرستی رتبه اش نفر اخر کلاسه در ورزش هم هم ینطور.خودش هیچ برنامه ریزی برای خودش نمیکنه مدام از من میپرسه چکار کنم؟بسیار کم غذاست.ناخن هم می جوه.بسیار حساس و زود رنجه و...
من وهمسرم خیلی همیشه هواشو داشتیم از محبت هیچ وقت براش کم نذاشتیم
زمانی که کوچکتر بود ما اختلاف نظر داشتیم با همسرم ولی اون موقع اون سرحالتر بود الان به لطف خدا رابطه من وهمسرم با هم خوبه ولی نگران پسرمونیم لطفا ما را راهنمایی کنیددوست داریم با اعتماد بنفس باشه بی دست وپا نباشه لطفا بگید چکار کنیم؟؟؟؟؟؟؟

مسله وابستگی شدید اونه به ما واینکه نمی خواهد در خیلی از کارها مستقل باشه
در کل دوست داریم سرحال تر شیطون تر اجتماعی تر باشه چه کنیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

باید به او مسئولیت بیشتری بدهید و در برخی موارد عاطفه زیاد را کنار گذارده تا لوس نشود.
رک گفته باشم پسر شما لوس و غیر متکی به خود شده است.جهت مسئوایت دهی می توانید=کارهایی را برابر توانش همانند:خرید خانه(البته از مغازه های نزدیک منزلتان و با کنترل جوری که شما را نبیند)،آب دادن گلها،کمک نکردن در کارهای شحصی که به عهده اش است و در مورد تنبلی و از زیر کار دررفتن=دعوا کردن او *بدون تنبیه بدنی* را سرلوحه خود قراردهید.