مشاورم ميگه ايده آليسم هستم!

سلام دوستان عزيز. مدتي پيش به مشاور مراجعه كردم جهت پيشگيري از افكار و تخيلاتم كه در موردش هم تاپيك زده بودم. اون بهم گفته ايده آليسم شديد هستم و ازم خواسته تمرين كنم و واقع گرايانه فكر كنم. اما تا هفته بعد كه برم پيشش ديوونه ميشم، چون من از مواجه شدن با واقعيت ميترسم.:163: راستش من هميشه احساس خوشبختي ميكردم ولي حالا به اين نتيجه رسيده ام كه احساس كاذب بوده و اگه بخوام تو واقعيت بهش نگاه كم خيلي وحشتناكه. از طرفي ازم خواسته به خودم تلقين مثبت كنم، اما حالا ميگم چطور ميتونم چيزي رو كه واقعيت نداره به خودم بقبولونم:302:
گفته نه به گذشته فكر كنم و نه به آينده و با توجه به تاپيك قبليم، مثل معتاد ها تو خماري ميموم. يعني تا نصف فكر رو ميرم، اما بقيشو كات ميكنم، خيلي بهم فشار مياد. احساس ميكنم روحيه ام بدتر به هم ريخته. ميگيد چيكار كنم.

يه نكته: از زماني كه تلاش ميكنم افكارمو كنترل كنم ، شب ها بي دليل غمگين و ناراحت ميشم. بي اينكه اتفاقي افتاده باشه. مثل كسي كه احساسش رو سركوب ميكنه.

سلام شب بارونی عزیز:72:
راستش من قبل از تاپیک قبلیت یه خورده متوجه شده بودم (یادته که هی راهنماییم میکردی و من میگفتم خیلی ایده آل حرف میزنی؟) چون خودم اینجوریا نیستم زیاد نمیتونم درکت کنم. اما یه چیزی، با این حرفت مخالفم که میگی: حالا به اين نتيجه رسيده ام كه احساس كاذب بوده و اگه بخوام تو واقعيت بهش نگاه كم خيلي وحشتناكه.
فکر نمیکنم احساس خوشبختی تا این حد بتونه ساخته و پرداخته ی ذهنت باشه. عزیزم حتما دلایل کافی برای این حس توی زندگیت بوده که یه همچین حسی توی وجودت اومده. حالا شاید یه کمی چاشنیش رو زیاد کرده باشی. اما این فکر رو نکن که همش کاذب بوده. تو حتما خوشبختی که یه همچین حسی داری.
حواست باشه از فرط اینکه میخوای ایده آل نگر نباشی، از اون طرف بام نیافتی.
امیدوارم دوستای کارشناس و با تجربه ی دیگه راهنماییت کنن تا حس بهتر و واقعی تری به خودت و زندگیت داشته باشی:72:

سلام. بابت همدرديت ممنونم دختر مهربون.:46: راستش اين مدت خيلي پريشونم. خب شايد بهم بخندين ولي، من تا حالا اينجوري فكر نكردم. واسه همين بلد نيستم واقع گرايانه فكر كنم .:163: ميشه بگين چه جوري بايد فكر كنم؟!!!!!!:163: وقتي شما فكر ميكنيد، به چي فكر ميكنيد؟
(اينجوري نگام نكنيد. خب اينم يه جور مشكله:311:)

شب بارونی
عزیزم هر تغییری مستلزم زمان هست و سخت ترین کار اینه که آدم بخواد خودشو تغییر بده
پس اینقدر به خودت فشار نیار و خودتو اذیت نکن
آیا تو که میری دکتر همین که دکتر بهت میگه خانوم سرما خوردی، درمان هم میشی؟ اول تشخیص میدن بعد دارو میدن که به مرور زمان مسئله حل بشه
پس مشاورت هم انتظار نداره تو همین که فهمیدی ایده الیست هستی فرداش بشی یه آدم واقع گرا
به خودت زمان بده و مطمئن باش که به مرور زمان این تغییرات رو در خودت می بینی
ضمنا احساس خوشبختی که ازش حرف زدی مربوط به برون گرایی و خوش بینی شما بوده ونه ایده الیست بودن شما ( اینو از من که حوزه پژوهشم مطالعات شادمانی هست بپذیر ) و این نکته بد و منفی نیست
چون تا اونجایی که من سوادم اجازه میده آدم های ایده الست چون کمال گرا هستند بیشتر ناراحت می شن از این کمال گرایی تا خوشحال
آروم باش و سعی کن به مرور زمان واقع گراییتو بیشتر کنی
موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shabe barooni

راستش من هميشه احساس خوشبختي ميكردم ولي حالا به اين نتيجه رسيده ام كه احساس كاذب بوده و اگه بخوام تو واقعيت بهش نگاه كم خيلي وحشتناكه.

---

شما باید خوشبین (مثبت اندیش)واقعیت نگر باشید.خوشبینی را با واقعبین بودن به خدمت گرفت.


شما چه بخوای چه نخوای،یه روز باید با واقعیات زندگی روبرو بشی؛اولین استارتش شروع زندگی مشترک است، شما نمیتوانید با تصورات ذهنی و خیال پردازی زندگی کنید، و متأسفانه بدجور زمین خواهید خورد. همانطور که در پست قبلی اشاره شده؛ هر تغییری نیاز به زمان دارد، انتظار نداشته باشید با چند روز همه چیز تغییر کند؛تمرین کنید ؛شما تا به حال آنچه را که خوشبختی نامیده اید اصلا" وجود خارجی نداشته ؛اما اگرشما تصویر سازی و خیال بافی را کنار بگذارید میتوانید اصل خوشبخت بودن را لمس کنید نه تصور کنید.:72:

سلام. سابينا و DEMASONI عزيز ممنونم ازتون. الان اصل قضيه برام روشن شد. دوستان، پيشنهاد عملي خاصي هم داريد كه به من طي اين تغيير كمك كنه؟ (ببخشيد انقدر بهتون زحمت ميدم)