اختلاف با پدر

با سلام.پسری هستم 19 ساله.با پدر خودم که 66 سالشه مشکل دارم.نه تنها من بلکه مادر و خواهرم هم همین طور.اختلاف سنی پدر و مادرم 21 ساله و پدرم بی سواده.خیلی لجبازه.هر چی که ما میگیم یه ایراد میگیره.اصلا نمیدونم باهاش چی کار کنم.پدرم داد نمیزنه ولی با کارهاش بیشتر حرص آدم رو در میاره.تنها حرفی که من و اون تا حالا بهم زدیم سلام و علیکه.یا نتیجه فوتبال چند چند شد.همین.اصلا نمیدونم پدر یعنی چی.خیلی هم مغروره و فقط من من میکنه.بی کار هم هست.اصلا فقط میخوره و میخوابه.دروغ نمیگم.صبحونه میخوره.میره میخوابه تا ظهر.بعد نهار میخوره میره میخوابه تاشب.بعد شام و بازم خواب.
اصلا هم رعایت نمیکنه.مثلا وقتی بهش میگیم چربیت بالاست،پاشو یه فعالیتی،پیاده روی برو،پوز خند میزنه و میره میگیره میخوابه.اگه چیزیش بشه خودش که عین خیالش نیست،مادرم باید جور و زحمتش رو بکشه.

دلم به حال مادرم خیلی میسوزه که با یک نفر که سن باباش رو داره ازدواج کرده و من نمیتونم براش کاری بکنم.خیلی از این میترسم که دق کنه.خیلی دوستش دارم.
فقط جای شکرش باقی هست که خواهرم ازدواج کرد و رفت خونه شوهر.

ببخشید.
میگید من باهاش چی کار کنم؟

با تشکر.

سلام عزیز دلم. خوش اومدی به تلار. داداشی منم هم سن خودتم.منم پدرم خیلی سنش زیاد نیس ولی یه مشکلاتی برام بوجود آورد که از 100 تا حرفایی که تو زدی بدتر. بچه ها داستان منو میدونن.کلی ازش کتک خوردم. کلی داد و فریاد و دستورایی بی جا. آخه اون نظامیه اونم از نوع رییس کلانتری. ولی ببین پدرته. هیچوقت بهش بی احترامی نکن.حتی اگر زد تو گوشت! بارها شده من کتک خوردم و بهش گفتم بازم بزن! اما بهش گفتم خودت میدونی حرفت غیر منطقیه و فایده ای هم نداره. اگر زدن آرومت میکنه بازم بزن.خلاصه نباید بهش بی احترامی کنی.چون خودت یه روز پدر میشی و هیچوقت دوست نخواهی داشت پسرت بهت بی احترامی کنه.تو خونسرد باش ایشالا خدا هم پاداشتو میده و فرزند صالح بهت میده.در ضمن بابای من یعد از 17 سال داره بهتر میشه و الانم رابطم باهاش خیلی بهتر شده. چون صبر کردم. تو هم صبر کنی درست میشه. زیاد هم حساس نباش فداتشم. موفق باشی:46::72:

راستش من خیلی زیاد نگران مادرم هستم.وگرنه هر چی به خودم بگه،عین خیالم نیست.


صبر؟آخه چه طوری؟هر روز وقتی ناراحتی مادرم رو میبینم،آتیش میگیرم.

با سلام
به تالار همدردی خوش آمدید.
ما برای زندگی توام به آرامش باید یاد بگیریم که انتظاراتمان از هر کس متناسب با خودش باشه. نه بیشر. نباید دست به مقایسه بزنیم.
پدر شما:
پیر مردی 66 ساله
بی سواد

شما جوانی 19 ساله ، تحصیل کرده

شما چه انتظاراتی از پدرتون دارید. می خواهید او را تربیت کنید یا تغییر دهید؟!

شما در بهترین صورت با انعطاف پذیری و شناخت روحیه پدرتون می توانید سازگاری بیشتری در خانواده ایجاد کنید.
نخواهید که پدرتون مثل شما بشود. سعی کنید آنچه او هست درک کنید و او را بپذیرید.
یقینا کار مشکلی هست. اما تنها پذیرش غیر مشروط پدرتان با توجه به توضیحاتی که دادید، زمینه های جذب بیشتر را فراهم کرده و بیشترین تطابق را حاصل خواهید کرد.

اینکه می خوره و می خوابه... تعجبی نداره... با توجه به خصوصیات و سنش فکر کنم واقعا خودش را بازنشست کرده

ممنون از راهنماییتون.

همین مشکل اینجاست که توانایی کار داره،شرایطش رو هم داره.ولی نشسته خونه،مادر بدبختم رو حرص بده.

چه طور باهاش ساز گار بشم؟نمیشه.
میزان درکش خیلی پایینه.خیلی.

وقتی وسط فیلم پیام میذاره یا تموم میشه،فرق این دو رو نمیفهمه.یا فرق بین فوتبال واقعی و اخبار رو.

آدم 66 ساله اونقدر پیر نیست که فرق بین تبلیغ وسط فیلم و آخرشو ندونه.این عدم درک و خوابیدن های مکرر می تونه

نشون از یه بیماری داشته باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Rhodes

با سلام.پسری هستم 19 ساله.با پدر خودم که 66 سالشه مشکل دارم
ببخشید.
میگید من باهاش چی کار کنم؟

با تشکر.

---

سلام،

پاسخ سوال شما: کمال احترام را به او بگذارید،

من فکر می‌کنم قبل از قضاوت دربارهٔ همه فردی، باید بتونیم شرایط او را درک کنیم...

تا به حال سعی‌ کردی پدرت رو درک کنی‌؟ تا به حال خودت را جای او گذاشته ای؟

خودتان اشاره کردید، پدر شما پیرمردی ۶۶ ساله و بی‌ سواد هست، اگر خود شما شرایط او را داشتین و یک پسر ۱۹ ساله چون خودتان،

از این پسر ۱۹ ساله با سواد چه انتظاراتی داشتین؟

همانگونه با او رفتار کنین،

پدر شما، چه ۲۰ ساله، چه ۶۶ ساله، چه با سواد، چه بی‌ سواد باشد، پدر شماست، و مطمئن باشین، اگر جز خوشبختی‌ شما را نخواهد، قصد آزار شما را هم ندارد!

فکر می‌کنید، او خودش از اینکه فرزندش او را یک پیرمرد غرغرو ببیند و نه بیشتر، خوشحال میشود؟

مسلما نه، گاهی اوقات وقتی‌ در یک ارتباط انسانی‌ به مشکلی‌ بر می‌خوریم، انتظار میرود هر دو طرف ارتباط برای حل این مشکل از خود انعطاف نشان دهند، اما در مورد شما، این انتظار تنها از شما میرود!

چون طرف دیگر این ارتباط، یک پیرمرد ۶۶ ساله هست که با توجه به شرایط سنی و خاصش، انعطاف پذیری برایش مشکل هست!

اما شما جوان ۱۹ ساله و با تحصیلات، از شما انتظار انعطاف میرود، چون توانایی انعطاف را دارید!
سعی‌ کن شرایط خاص پدر را درک کنی‌،
قدر این لحظه‌ها را بدان، روزی می‌رسد که حسرت همین لحظه‌ها را خواهی‌ خورد،

تا میتوانی‌ به پدر احترام بگذار و به او خدمت کن،

موفق باشین،:72:

کامران

سلام

امروز جواني و سر پر شوري داري . دلت مرد جواني را مي خواهد كه به عنوان يك مرد ميانسال فعال در اجتماع به عنوان پدر شانه به شانه اش راه بروي و به وجودش تمام و كمال افتخار كني و .....


برو به صورت پدرت خيره شو . خوب نگاهش كن . در صورتش چه مي بيني ؟!‌برو و عميق تر شو و درون وجودش را با همه ي بي سواديش ببين .خوب و بد . زشت و زييا . مفيد و غير مفيد و....

خوب نگاه كردي ؟!‌هرچه ديدي براي خودت نگاه دار .

حالا خودت را جاي او بگذار و تصور كن كه اين نگاه از سمت فرزندت به سمت تو گرفته شده است .
تيزي اين نگاه آزارت نمي دهد ؟
دلت نگرفت از اينكه فرزندت به تو كه وجودت تماما عشق است چنين نگاهي دارد ؟!

بر اين مرد نازنين خرده مگير كه گفتني ها را اقاي سنگ تراشان و كيوان و ساير دوستان گفتند .


يك نكته

قدر پدر پيرت را بدان با همه ي دردهايي كه در درون سينه داري بدان او هم از اين دردها در سينه اش زياد دارد چه بسا بيشتر از تو . تو اينجا را داري كه عنوان كني او به چه كسي در اين سن و سال اين حرفها را بزند ؟!

راستي مي داني كمترين نعمت داشتن پدر چيست ؟! چتر و سايه اي است بر سرت . معني اين حرف را توقع ندارم امروز درك كني اما اميدوارم اين اتفاق قبل از اينكه دير بشود برايت بيفتد .

به همان اندازه كه مادرت را دوست داري ، مي تواني پدرت را دوست داشته باشي . به همان اندازه كه براي مادرت دل مي سوزاني براي پدرت و ارزوهايش دل بسوزان و................و از وجود پر از بركتش بهره ببر . از وجود هر دو عزيزت بهره ببر .

من خیلی ناراحت شدم که نوشته های شما را در مورد پدرتون خوندم. تو رو خدا دیگه اینجوری راجع بهشون فکر نکنید. علاقتون به مادرتون را درک می کنم. اما این چیزهایی که در مورد پدرتون گفتید را نه.

یک پیرمرد 66 ساله ی بی سواد به نظرت باید چیکار کنه؟ بره کارگری و بیفته آسیب ببینه خوبه؟ اگه احتیاج ندارید خب بذارید تو خونه استراحت کنه. دیگه سنش برای کار کردن مناسب نیست.

اگر دلت برای مادرت می سوزه و دوست داری سختی هایی که کشیده جبران کنی، کمکش کن فعالیتهای اجتماعیش را بیشتر کنه. مثلا بره دوره های قرآن که خانمهای محله با هم دارند. بفرستش استخر. هم برای روحیه اش خوبه و هم دوستانی پیدا می کنه. توی ورزشهای همگانی پارکها شرکت کنه. هر روز صبح کلی با نشاط می شه و سر حال می شه. خیلی راهها هست که می تونی مادرت را از فضای کسالت آور خونه برای چند ساعتی بیرون بیاری و بهش روحیه بدی. هر چند وقت یه بار با پدر و مادرت یه سفر دو سه روزه برو. هفته ای یکبار همراه مادرت برید خریدهای خونه را با هم انجام بدید. همین کارهای کوچولو و همراهیها خیلی برای والدین لذت بخشه. باهاشون برو بیرون. قدم بزن. حرف بزن.

پدرتون حتی اگه از نظر هوشی مشکل داشته باشند و به قول خودتون میزان درکشون پایین باشه، الان دیگه کاری نمی شه کرد. شما باید باهاشون محترمانه رفتار کنید و تا جایی که می تونید کمکشون کنید. خب فرق بین تبلیغ و تمام شدن فیلم را نداند. حالا این چه مشکلی برای شما دارد؟ بذارید راحت باشند. باهاشون حرف بزنید. در همون حدی که می فهمند. همین مساله تبلیغ میان برنامه را براشون توضیح بدید. یک زمانی تلویزیون دو تا شبکه داشت و سه چهار ساعت برنامه. پدر شما مال اون دوره است ( من هم !). نه این همه شبکه ی ماهواره ای و اینترنت و ... ایشون شما را درک نمی کنه. شما که تحصیلکرده و جوان هستید سعی کنید ایشون را درک کنید. شرایطی که داشته. امکاناتی که داشته.

دوستان حرفهای قشنگی راجع به احترام به پدرتون نوشتند. مخصوصا خانم آنی. حتما با دقت و کلمه به کلمه دوباره بخونش.
یکی از دوستان تالار به تازگی پدرشون فوت کرده اند. تاپیکهای ایشون و مشکلاتی که داشتند را بخون. ببین چقدر قشنگ و محترمانه از پدرش حرف می زنه. اینجا را هم ببین.
دلم واسه بابام تنگ شده ...

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من اومدم بگم که همونقد که مادرتون در این ازدواج به واسطه ی اختلاف سن مشکل دارند، پدرتون هم دارند. همونقد که مادر احساس می کنه تنهاست و همسرش درکش نمی کنه، پدرتون هم همین حس را دارند. ایشون هم تنهاست. فقط نمی گن. لطفا پدر را هم درک کنید.

قربون همتون برم که انقدر با حوصله جواب منو میدید.

شغل پدرم فصلی هست.چند ماه بی کارو چند ماه سر کار.اون چند ماهی که بی کار هست اوضاعش همین طوری بود.ولی جدیدا سر کار هم موقع فصلش نمیره.

میدونید.خودخواهه.مغروره.اص� �ا هم اجتماعی نیست.حتی برای خرید لباس هم مادرم میره براش میگیره بدون اینکه خودش رو ببره.از سنش جوونتر میزنه.
راستش من اصلا نمیدونم باهاش در چه موردی صحبت کنم.
مادرم هم کلاس قرآن میره وصبح ها میره ورزش.ولی فایده ای نداره.