ریشه های خودارزشمندی چیه ؟

با سلام
به نظر من دو حدیث زیر- از امام هادی(ع) به نوعی به ریشه های خودارزشمندی اشاره دارند ،
«من هانت عليه نفسه فلا تامن شره»
ترجمه : كسى كه شخصيتى براى خود قايل نيست از شر او بر حذر باش

و حدیث دیگر :
" المراء یفسد الصداقه القدیمه "
کشکمکش های لفظی دوستی های ریشه دار را تباه می سازد .

به بیان دیگه شاید بسیاری از مشکلات ریشه در این دارند که ماها قدر خودمونو نمی دونیم ، برای خودمون به اون میزانی که لازمه ارزش و کلاس قایل نیستیم .
نظر شما چیه و چه ملاکها و مصداقهای دیگه ای سراغ دارید ؟

نکته :
شک داشتم این پست رو در این قسمت قرار بدم یا مثلا بخش "اعتماد به نفس" !؟

باباطاهر عریان
دلا غافل ز سبحانی چه حاصل / مطیع نفس و شیطانی چه حاصل
بود قدر تو افزون از ملایک / تو قدر خود نمیدانی چه حاصل

به حدیث پدیث کاری ندارم و تنها یک جمله می گویم:
باید معیار سنجش خویش در درون خود آدم باشد نه در بیرون خود و البته بر پایه آگاهی،خرد و منطق.