اعتماد به نفس ندارم چی کارکنم؟

سلام دوستای خوبم دلم خیلی گرفته دیگه از اینکه اینقدر اعتماد به نفسم پایین زجر میکشم از اینکه وقتی تو یه جمعی باشم خودم رو از همه کمتر می دونم و دائم خودمو میخورم عذاب میکشم دائم حس میکنم حضورم در همه جا اضافیه حتی تو این تالار چرا من اینطوریم ؟ حس میکنم همه بزور تحملم میکنن یعنی واقعا اینطوریه؟من هیچ کسی را وواسه روزهای تنهایم ندارم کسی که وقتی ناامیدم ، دلم گرفته ، از همه جا بریدم باد دلداریم بده و امید بهم بده نمی دونم این که دوست دارم یکی باشه باهاش دردودل کنم و آروم بشم خودخواهیه یا نه یه حس طبیعیه ،حس میکنم هیچ وقت دیده نمیشم هروقت اگر موفقیتی داشتم به قول خانوادم وظیفم بوده و اگر شکستی خوردم سرکوفت هایی که دائم نثارم می گشت نمی دونم چی کار باید بکنم کمکم کنید

سلام عزيزم

نه حالت طبيعي است من هم آماده ي شنيدن حرفهاي تو هستم و كاملا درك مي كنم كه داري چي مي گي .

.

دوست من بذار اول یه تعریف از اعتماد به نفس برات بدم:
اعتماد به نفس یعنی :من توانایی انجام هرکاری رو که بخواهم دارم.
حالا بیا و با خودت فکر کن که تصمیمی واسه انجام کاری داری،وقتی در درونت احساس کردی که میتونی اون کارو انجام بدی یا توانایی انجام اون کارو درون خودت احساس کردی پس این اعتماد به نفس رو داری-حالا در موردهایی دیگه هم میشه این موضوعو بسط داد فعلا همینو داشته باش :d

در مورد اینکه خودتو در یک جمع کمتر میدونی:باید بشینی و فکر کنی این فکر از کجا نشات گرفته،مگه چه مشکلی در خودت میبینی که این حسو داری و بعد روی اون موضوع تمرکز کنی تا بتونی حلش کنی.

چرا فکر میکنی یه جا اضافه هستی ! اصلا چه نیازی داری به اینکه دیگران تو رو مفید بدونن ؟
یه جمله هست که میگه:به اطرافیانت محبت کن،بدون اینکه ازشون انتظار و توقعی داشته باشی
ازین جمله همچین برداشتی هم میشه داشت :اگه از هیچکس هیچ انتظاری نداشته باشی ارامش بیشتری داری
چه لزومی داره که از اطرافیانت این توقع رو داشته باشی که تو رو اضافه ندونن،حالا فرض کن اضافه ندونستن،به نظرت چه اتفاقی میفته،ایا میان هرروز بهت میگن تو خیلی مفیدی؟!!!
ضمن اینکه وجود خودتو اونقدر ارزشمند بدون که نیازی به تایید دیگران نداشته باشی
برای اینکار به منابع درونی وجودت فکر کن،به موفقیاتت تو زندگی فکر کن
به سلامتیت،به ارامشت،به تحصیلاتت،به خونوادت،به شرایط زندگیت :310:
اینها همه میتونن منابع درونی زندگی تو باشن
حالا خودت میتونی بیشتر فکر کنی و ببینی که احتمالا چیزای بیشتری هم داشته باشی،ضمنا وقتی به موفقیاتت فکر میکنی،به خودت ببالی و واسه خودت ارزش قایل میشی،پس خودتو واسه خودت مهم بدون و احساس نیازی به تایید دیگران نداشته باش (هرچند که حتما چیزهایی در وجودت هست که دیگران تورو تایید کنن)
اگر میگی که شکست هایی در زندگیت بوده به اونا به چشم شکست نگاه نکن،چیزی به اسم شکست در زندگی وجود نداره ،اونا فقط یه تجربه بودن،واسه یادگرفتن ،واسه بهتر شدن،واسه موفقیت.:72:

سلام . دوستان من هم از اعتماد به نفس پایینی برخوردارم . و همیشه به تایید دیگران نیاز دارم مثلا اگر چیزی می خرم اول با نظر خودم می خرم اما بعد دوست دارم که همه خوششون بیاد و تایید کنن. واگر تایید نکن برای من اون زیبایی رو از دست می ده . یا زمانیکه جواب کسی و میدم یا حرفی می زنم اول به نظر خودم درسته اما اگر یکی فقط یک نفره بهم بگه این درست نیست یا نباید می گفتی خیلی عصبی میشم .
همیشه از هیچی راضی نیستم و همیشه در حال نالیدن هستم . توی یک دوره زمانی خیلی خوب شده بودم سرشار از انرژی با اعتماد به نفس بالا اما فقط 2 ماه بود .
اصلا نمی تونم نیمه پر لیوان رو بببنم و همیشه خودم و اذیت می کنم . شاید باورتون نشه اما بعضی اوقات اینقدر خودم رو اذیت می کنم که انگار درونم همه از من خسته میشه . و خودم به خودم میگم دیگه کافیه . شاید خندتون بگیر اما این رفتار من خودم رو داره از بین می بره .

ممكنه من هم در يه موقعيتي از يه كفشي خوشم بياد و انو بخرم، اما بقيه منو به خاطر انتخابم سرزنش كنند. شايد حق داشته باشند. شايد كفش خوبي نخريده باشم، شايد گرون خريده باشم يا واقعا كفش زشتي رو انتخاب كرده باشم. به نظر من اينا اصلا مهم نيست. مهم اينه كه من انتخاب خودم رو داشتم. اين كفش هم نهايتا 6 ماه يا يك سال مهمون منه اما ميتونه توي همين مدت كم بهترين معلم من باشه. چون با هر بار پوشيدن اون اين چيزها رو به ياد من مياره:
1. من مي تونم تصميم بگيرم و با دلايل منطقي (نه سليقه اي و احساسي) روي اون پافشاري كنم. هر چند همه ي دنيا هم با اون مخالف باشند.
2. شكست خوردن دليل ناتواني نيست و من هم تا ابد شكست خورده نخواهم بود. بالاخره پولي گيرم خواهد آمد و كفش ديگري خواهم خريد.
3. سليقه ي اطرافيانم رو درباره كفش خريدن آموخته ام و مي تونم در صورت تمايل (مثلا احترام گذاشتن به سليقه ي اونا يا استفاده از تجربه شون) در خريدهاي بعدي به اونا هم توجه كنم.
4. سعي مي كنم قبل از تصميم گيري نظر اطرافيانم را بپرسم، نه بعد از عملي شدن آن!!

سلام دوستان ممنون که مطلبم رو خوندید خانم مینا من خودم یه مدت میگفتم من از کسی توقع محبت و توجه کردن را ندارم و کاره خودمو انجام میدهم به دوستام زنگ می زدم هرکاری از دستم براشون برمی اومد انجام می دادم تا اینکه بعد یه مدت دیدم نه من اصلا جواب هیچ کدام از کارامو نمی بینم بعد گفتم شاید اونا نمی خواهن با من باشن اگر به مشکل برمی خوردم از صدتا دشمن واسم بدتر بودن من آدمم دوست دارم منو دوست داشته باشن بهم توجه کنن نه اینکه این احساسات فقط از طرف من باشه یا وقتی تو یه جمعی میرم وقتی سنگینی نگاه اطرافیان را حس می کنم دوس ندارم حتی یه لحظه هم اونجا باشم نمی تونم نسبت به این رفتارها بی تفاوت باشم

سلام

خواندن مقاله زیر خالی از لطف نیست :72:

آیا از عدم اعتماد به نفس رنج می برید