چگونه آسیب های جدایی رو کم کنم؟

سلام

خوشحال می شم اگر نظرتون رو در مورد مشکلم بگید. واقعا مستاصلم

حدود دو سال قبل با جوانی آشنا شدم.با هم قرار ازدواج داشتیم. ولی مشکل اینجاست که اصلا شرایطش رو نداریم. ادامه دادن بیشتر از این رابطه هم مارو به گناه می اندازه و من نمی خوام اجازه بدم. گاهی تصمیم می گیرم که هم دیگه رو نبینیم ولی این کار هم به شدت روی اعصاب هردومون تاثیر می ذاره و عملی هم نیست.
اون از طرف خانواده اش هم هیچ حمایتی نمی شه با این که می دونن اصلا به روی خودشون نمی آرن. در صورتی که من از همون اول همه چیو به خانوادم گفتم و اونها هم منو حمایت کردن.
از یه طرف ترس از افتادن به گناهه از یه طرف هم حرف مردم و خانواده ام که هی سوال می کنن چی شد. به همین خاطر تصمیم گرفتم حالا که هرکار می کنیم حتی فقیرانه ترین شرایط برای ازدواجمون هم فراهم نمی شه همه چیو تموم کنم. چون واقعا معلوم نیست تا کی این وضعیت ادامه داره.

البته بگم قبلا هم این تصمیمو گرفتم ولی به خاطر علاقه و وابستگیمون دوباره برگشتیم با هم.

می خوام بدونم چه طور آسیب های رابطه رو برای هر دومون کم کنم.
بعد از عید هم یک امتحان خیلی سرنوشت ساز داره.
باید صبر کنم تا امتحانشو بده؟ این جوری بد نیست با کسی که می خوام ردش کنم بیرون برم و حقیقت رو ازش مخفی کنم؟
با این که خیلی خیلی نگران واکنش و تاثر اون هستم خودمم واقعا دیگه اعصابشو ندارم.نمی تونم بگم چه قدر رنج می کشم. از یه طرف این بلا تکلیفیه تو سن 26 که دیگه دارم فرسوده می شم. از یه طرفم نمی دونم بعد از به هم زدن با اون می خوام چه کار کنم. از همین حالا هر پسری که سعی می کنه بهم نزدیک بشه روانی می شم. فکر نمی کنم بعدا بتونم رابطه درستوحسابی دوباره پیدا کنم. برام مفهومی نداره. 2سال از بهترین سال های زندگیم فنا شده.
ولی روی این تصمیم که می خوام دیگه همه چیو تموم کنم مصر هستم. چون فراهم نشدن شرایط اگه 70 در صدش به خاطر وضعیت جامعه باشه 30 در صدشم دست خود آدمه. با این که دوستش دارم ولی دیگه یه جورایی از چشمم افتاده. انگار که قابل اتکا نباشه. منم دخترم می خوام با یکی باشم که بتونم بهش تکیه کنم. زندگی هزار جور بالا و پایین داره.

نمی دونم باید چطوری با عواقب جدایی کنار بیام؟
می شه آروم آروم تمومش کنیم؟ چه کار باید بکنم؟

ممنون می شم اگر تا دیر نشده راهنماییم کنید

سلام.
من فکر می کنم اینکه بگی آروم آروم، خودت رو گول زدی و بیشتر عذاب میکشی. یعنی هربار خودت رو محاکمه میکنی که چرا صمیمیت رو کم نکردم و این واکنش رو نشون ندادم.
من cut کردن رو وقتی که در مورد اون آدم تصمیمم رو گرفته بودم به تازگی تجربه کردم. به قول تو از چشمم افتاده بود. البته نه این همه دلیلی که تو الان برای کنار گذاشتن این آدم داری، خیلی کمتر بود، با این وجود خودت رو گول نزن که در حد دوتا آشنا بمونیم. چه اشکال داره متمدنانه برخورد کنیم. همش باعث میشه بیشتر زجر بکشی. تجربه کردم که دارم بهت میگم خانومی. اصلاً این آدمی که تو میگی ارزش نداره که جوانیت رو باهاش تلف کنی.
من فقط 2 ماه برای آشنایی اونم با اطلاع خانواده باهاش در ارتباط بودم، اونم با حد و حدود. اما این یه واقعیت هست که این فرآیند شهامت میخواد. یه جورایی به همین حس میرسی که حیف عمرم نیست که داره در ارتباط با این آدم تلف میشه.
بشین هدفهایی غیر از ازدواج و ارتباط با آدم ها رو برای خودت تعیین کن. مگه قراره کار ما توی زندگی پیدا کردن شوهر باشه؟ یا اینکه هدف از زندگی ازدواجه که میگی نمیدونم بعدش چیکار کنم؟ بگو من میخوام آماده بشم که کسی که لایقش هستم وارد زندگیم بشه و تا زمانی که این آدم هست این اتفاق نمیافته.
بهت توصیه میکنم یک ملاقات با احترام رو باهاش داشته باش و بگو دیکه مایل نیستم باهم تماسی داشته باشیم. البته بهترین حالت اینه که غیر حضوری موضعت رو اعلام کنی. تمام شهامتت رو جمع کن و بذارش کنار.
میدونم که اولش تنهایی خیلی فشار میاره اما خودت رو با دوست و کلاس و هدف و کتاب و اینا سرگرم کن. یک دوست یا مادر با آغوش باز هم واسه این روزها لازمه :82:
شاید یه جاهایی کم بیاری و تماس بگیری ، اما یادت باشه هدفت حذف این رابطه از زندگیته
موفق باشید

سلام

وای خیلی می گذره از این پست.
راستش همین کارو کردم. با دلایل منطقی از این ماجرا انصراف دادم.
اون هم پذیرفت. البته خیلی خیلی به سختی ولی خوب تلاش کردم که راه احساسات رو سد کنم. این رابطه تموم شده. راستش اولش عذاب وجدان داشتم ولی خوب بعد که مدتی گذشت و از بیرون نگاه کردم به ماجرا دیدم در واقع این من بودم که با اصرارم برای ازدواج زود موقعیت های خوب تحصیلی و شغلی اون آدم رو گرفته بودم. الان از دور باخبرم که با فکر آزاد داره برای ادامه تحصیل توی یک کشور دیگه اقدام می کنه و از نظر شغلی هم پیشرفت داشته و از این که تصمیم درستی گرفتم واقعا حس خوبی دارم.

اولش می خواستیم با دنیا بجنگیم ولی خوب دیدم ممکنه هزینه این مبارزه زیاد باشه.و در واقع این چیزیه که ناراحتم می کنه. البته اینا چیزاییه که الان می فهمم ولی کلا تشکیل خانواده دیگه برام مفهوم ریادی نداره. من کلا بسیار بسیار سخت می تونم ابراز علاقه کسیو بپذیرم. حتی پدرم رو. بیشتر برام دافعه داره.
درباره کار و کلاس این ها هم با شما موافقم دل عزیز. کلا آدم شلوغیم. زیاد سرم خلوت نیست که به خیال پردازی برسه.کلا کار و زندگی پر هیاهو و تنشم چیزی بود که در کنار اون آدم تعدیل می شد و حتی برنامه داشتم که بعد از ازدواج سر خودمو خلوت کنم. ولی خوب الان اوضاع روحیم طوریه که به کار کردن حریص شدم و به هیچ پیشنهادی نه نمی گم. کلاس های مختلف هم هست. بد نیست که به قول تو توی یه همچین مرحله گذاری آدم سر خودشو گرم کنه ولی از یه طرفم با خودت می گی نکنه دارم انرژی و استعدادمو در مسیر نادرست قرار می دم. اینم از عوارض جداییه دیگه ولی در حال حاضر واقعا راه دیگه ای به ذهنم نمی رسه که بخوام خودمو از فکر کردن به این شکست خلاص بکنم.احساس می کنم اگر همین جور به نادیده گرفتن حسم ادامه بدم تبدیل می شم به یه ماشین.با مادر هم نمی شه حرف زد عزیزم.چون اون کلا همیشه نگرانه منه و درست نیست این یکی هم بهش اضافه بشه. اصلا توی خونه وانمود کردم که این موضوع برام بی اهمیته.کلا بارش رو تنهایی به دوش می کشم ضمن این که مدام باید با بی تفاوتی برای همه دوستان مشترکمون توضیح بدم که چرا همه چی به هم ریخت چون اون خودش برای ماموریت رفته شهر دیگه ای. دشوار است.نمی دونم چه طور از پسش بر بیام.

خیلی سخت ولی ممکنه
متاسفانه دوست عزیز خیلی زمانها انسانها باید به تنهایی تصمیمای بزرگ بگیرند که شاید تا مدتها از لحاظ احساسی هم در گیرشون کنه.
راست می گی بیشتر پدر و مادرا تو این شرایط نمی تونند کمک خوبی باشند شاید تازه کلی امواج منفی هم دریافت کنی که ما که قبلا بهت گفتیم و یا دیدی الکی اون موقعیتهای قبلی تو از دست دادی و تو باید این کارو می کردی که نکردی و..............................................
توکلت به خدا باشه امیدوارم موفق بشی :323:

دوست عزیز
چرا با هم نامزد نکردید تا شرایط ازدواجتون فراهم بشه؟

hiدوست عزیز
چرا با هم نامزد نکردید تا شرایط ازدواجتون فراهم بشه؟

سلام. خانوم تارا یک پیشنهاد بدم ، انجام میدین؟ فیلم "Eat Pray Love " رو حتما نگاه کنین. فیلمش به شدت معنا گراست و می تونه تاثیر مثبتی بر روحیتون داشته باشه.:82: