برادرزاده ام داره می فهمه نامادری داره،چطور واقعیتو بهش بگیم؟

سلام دوستان عزیزم

ببخشید مدیارن عزیز که من مطلبمو اینجا گذاشتم آخه تو انجمن مربوطه دسترسی نداشتم و اینکه علاوه بر مشکل کودک مشکل نامادریش هم هست و فکر کردم
اینجا بهتر باشه :72:

شاید بعضیهاتون یادتون باشه که تو تاپیکهای دیگه ام گفتم یه برادرزاده دارم که پسره 7 ساله ایه که نامادری داره .جدیدا مشکوک شده به اینکه نامادری داره و مادر واقعیش کسی دیگه ست.

الان کلاس اول دبستانه ...
چند ماه یه بار با مادرش قرار ملاقات داره .همیشه خواهرم با برادرم اونو می بردن که همدیگرو ببینن اما از 3 سال پیش که برادرم ازدواج کرده چند بار نامادریش به جای خواهرم رفته البته به اصرار خودش ! میگفت دوست دارم ببینمش چطور زینه که بچه شو ول کرده و رفته!
تو این رفت و آمدها ...
چند وقتیه که پسر برادرم از خواهرم میپرسه : تو رو خدا راستشو بگید مادر من اون خامه که تو پارک می بینمش ؟؟!
میگه مادرم (نامادریش) گفته من مادرت نیستم :302: مادرت اون خانمه که برات کادو میاره و تو پارک میاد دیدنت...
بهش گفته پدرت و عمو (آخه عموشو خیلی دوست داره )انقد با چوب کتکش زده که اونم ترسیده و تو رو ول کرده و فرار کرده!
یعنی چیزهایی به دروغ به این طفل معصوم گفته من قدرت درکش رو ندارم چه برسه به اون بچه بیگناه:302:
میخواد برادرزاده ام به همه ما و پدرش بدبین بشه و بره پیش مادرش تا اون راحت بشه ...
نمیدونم این طفل معصوم که هنوز نمیدونه ماجرا چیه چه آزلری بهش رسونده ؟
اولا میگفت ببینید چه پسری ازش بسازم !
اما حالا ...انقد لاغر شده که بهش میاد 4 سالش باشه نه 7 سال..

بهش گفته اگه این حرفامو به کسی بزنی سرتو می برم:302::302:
دیروز به خواهرم که تا ازدئاج دوم برادرم براش مادری کرده گفته بود چون بهش اعتماد داره گفته بود عمه تو رو خدااااااا به هیچی کی نگی وگرنه مادرم منو میکشه فقط بهم بگو راست گفته یا نه ؟
خواهرم گفت گفتم من هیچی نمیدونم !
میخواستیم وقتی کمی بزرکتر شد واقعیتو بهش بگیم طوری که بوده نه طور دیگه ای خداوکیلی اما نامادریش خرابش کرده..

خواهش میکنم شما بگید چطوری واقعیتو بهش بگیم ؟
چطوری باهاش رفتار کنیم ؟
به نامادریش چیزی بگیم یا نه ؟
بریم مشاوره ؟ کجا بریم ؟ کی یاهاش بره ؟

آقای مدیر و فرشته مهربان خواهش میکنم

با سلام و احترام بسيار
همچنين با تشكر از اين حس دلسوزي خالصانه شما . مطالب ذيل را من جسارتا،‌ سعي مي كنم صريح عرض كنم تا مطلب را دقيق برسانم.

مسائل هر خانواده به خود آن خانواده مربوط مي شود. و مداخله به هر نحوي منجر به آسيب پذيري بيشتر آن خانواده مي شود.

بالاخره اين برادر زاده شما، ‌پدر دارد، مادر دارد، نامادري دارد...
آنها هم اختيار زندگيشون را دارند.
شما نمي توانيد دايه دلسوزتر از مادر باشيد و در زندگي آنها اعمال نظر كنيد.

اين حس مهربانانه و دلسوزانه شما قابل ستايش هست. شما به عنوان يك عمه مهربان مي توانيد آغوش گرمتان را هميشه برايش داشته باشيد.
اما به او هم بايد ياد بدهيد كه حرفهاي درون خانواده را بيرون نياورد و به شما نگويد.
اگر خواستي راهنمايي كنيد،‌مي توانيد او را ارجاع دهيد به يك نفر درون خانواده.
مثلا مادرش، يا پدرش يا حتي نامادريش.
اينطوري تعامل پايدار تري درون خانواده ايجاد مي شود، تا اينكه هر كس بر اساس آگاهي و مهارتهايش شيوه ها متفاوتي با اين بچه پيش بگيرد.


خلاصه:
1 - بهترين كار اينست كه شما اقدام مستقيم و مداخله اي در زندگي بردار زاده خود نداشته باشيد.
2 - صرفا به عنوان يك عمه مي توانيد با او ارتباط مهربانانه داشته باشيد و از او بخواهيد كه مسائل خانواده را بيرون از خانواده نياورد و با والدينش در ميان بگذارد.
3 - اگر باز هم احساس مسئوليت شما ارضاء نشد،‌مي توانيد به پدرش پيشنهاد بدهيد به خاطر فشاري كه روي فرزندش هست،‌(و ناگزير به مطرح كردن آن در بيرون خانواده هست)، با مراجعه به مشاور خانواده نحوه ارتباطات درون خانواده اش
را بهينه كند.





===========
پاورقي:
دوستان توجه كنند، اگر دسترسي به انجمني براي عموم فراهم نيست حتما دلايلي داشته است. در چنين مواقعي از ارسال سئوال در ساير انجمن ها خودداري فرمايند.
اين تاپيك به انجمن مشاوره كودك انتقال مي يابد.

سلام آقای مدیر
اختیار دارید ، شما هرطور که صحبت کنید من به دیده منت می پذیرم و خوشحال میشم :72:
مطالبتون خیلی واضح و دقیقه و کاملا حق با شماست.
آقای مدیر من فقط عمه اون هستم ، البته در یه مقطعی از زمان نه مادر داشت نه نامادری هرکی به نوبه خودش براش سعی کردیم مادری کنیم اما در واقع مادرش نیستیم .
به هیچ وجه هم قصد دخالت تو زندگیشون رو نداریم.اما همونطوری که گفتم خودش به خواهرم که خیلی بهش اعتماد داره گفته بود و اونم از من پرسید که چی باید بهش میگفتم ؟
ممکنه فردا از من بپرسه. من میخواستم با برادرم صحبت کنم و بگم براش توضیح بده اما متاسفانه برادرم چون تو این مورد خیلی حساسه اگه متوجه بشه خانمش اینطوری موضوع رو به بچه اش گفته و اونو ترسونده تا جایی که من میدونم تنها کاری که ممکننه بکنه اینه که دست روش بلند کنه:163:
چون از اول به خانمش گفته بود که این بچه برام خیلی عزیزه و اگه ازدواج کنیم و اذیتش کنی مجبور میشم از تو هم جدا بشم:305:
حالا من واسه اینکه کار به اونجاها نکشه و این بچه تو شرایط بهتر و آرومتری موضوع رو متوجه بشه و مهمتر از همه واقعیت رو بدونه نه دروغ و تهمت رو ، اومدم اینجا مسئله رو مطرح کردم تا شاید به سهم خودم بتونم کاری بکنم در جهت بهبود اوضاع.

باور بارها خود من بهش گفتم که حرف پدر و مدرتو گوش کن و اگه یه وقت اونها صداشون رو بلند کردن و بحثی کردن تو برو نقاشی بکش یا مشقاتو بنویس یا بازی کن یا حتی برو تو کوچه!
بهش گفتم چند روز یه بار از مادرت(نه پدرت، به خاطر اینکه با نامادریش بیشتر صمیمی بشه) میپرسم اگه پسر خوبی بوده باشی برات جایزه میخرم و هرچی بخوای بهت هدیه میدم .
بارها هر هدیه ای بهش دادم از کانال نامادریش دادم تا فکر کنه اون براش تهیه کرده و حتی گفتم برو از مادرت تشکر کن اونم اینکارو کرده .خیلی هم دوستش داره و روی صدبار میگه : مادر مادر مادر
چند بار خودم شنیدم که بهش گفته : ای بابا کم بکو مادر حوصله تو ندارم !! جلوی من یا بقیه مون:302:
اونم هاج و واج مونده که : چرا مادرم اینطوری باهام حرف میزنه ؟
گاهیئهم بهش میگه : مادر تو چطور مادری هستی که انقد اذیتم میکنی ؟ جلوی ما:302:
حالا قصد دارم با برادرم خصوصی صحبت کنم و حتی لازم باشه قسمش بدم که از این موضوع به هیچ کس هیچی نگه(نه خانمش نه بچه اش ) و تشویقش کنم بره مشاوره خانواده تا راه درست و به موقع بیان کردن واقعیتو بهش یاد بدن .بعد هم با بپه اش آروم اروم حرف بزنه و واقعیتو بهش بگه.

اگه از خودمم پرسید میگم از پدرش بپرسه بهتره چون کل ماجرا رو میدونه و چون پدرشه و پسرشو دوست داره حتما واقعیتو بهش میگه و نباید نگرانم باشه.
بهش میگم به پدرت اعتماد کن و هرچی سوال داری ازش بپرس چون بهت راستشو میگه.

دیگه چیکار کنم ؟ خواهش میکنم راهنماییم کنید:72: