نمایش نسخه قابل چاپ
سلام.ممنون میشم اگه نظرتونو بگید.
به نظر شما بچه دارشدن چه تاثیری روی روابط زن و شوهر و حتی خانواده های طرفین داره؟
آیا واقعا باعث محکم شدن بنیان خونواده میشه یا جروبحثا رو بیشتر میکنه؟
مزاحم کار و زندگی راحت نمیشه؟
اینکه توجه دو نفر بهم خیلی کمرنگ تر شه؟
شما نمیترسید بچه دار شین، کارتونو از دست بدید ؟
از بقیه خجالت بکشید؟
نمیترسید مشکل خاصی واستون پیش بیاد ؟
بچتون یه بیماری خاص داشته باشه و یه عمر .....
نمیترسید؟!
پوپک جان آخه نی نی:46: چه ترسی میتونه داشته باشه ؟
خجالت چرا گلم مگه خطاست؟:311:
بستگی داره به مواردی :
عزیزم باید آمادگیشو داشته باشید
وقتش مناسب باشه
هردو مایل باشید
حداقل نیازهاشو بتونید برآورده کنید(متظورم تجملات و یه اتاق پر از عروسک و وسیله نیست)
روابط زن و شوهر هم کمرنگ نمیشه اگه مواظب باشید و بیخودی از همدیگه ایراد نگیرید و بچه رو بهانه نکنید و ...
هر کسی جای خودش رو داره، بچه محبت مادری میخواد زن و شوهر هم محبت زن و شوهری
باید با برنامه ریزی به هردو برسید و میتونید برسید.البته باید حواستون باشه یه وقت از همدیگه غافل نشید چون اگ شما دوتا نبودید
نی نی خوشگل هم نبود!
بیماری هم دست خداست و اینکه خودتون مراقبت کنید، نترسید
در کل کارتون یه خورده سخت میشه اما ارزششو داره یه نی نی به جمعتون اضافه بشه:310:
با اینکه شغلم یه جوریه که با این افراد زیاد رابطه دارم اما ته دلم وقتی میبنمشون بهشون رحمم میاد با خودم میگم چطوریه الان اینا خجالت نمیکشن؟ فردا سر همین یچه با شوهراشون دعواشون نمیشه؟ یه بچه عصبی و دیونه !:163:وای نه:163: و یه کابوس همیشگی که کارشون چی میشه؟ اخراج نمیشن اگه مثلا نیاز به استراحت مطلق داشتن؟ باید تمام اون مدتو تو خونه حبس باشی یا اینکه پررو باشی خجالت نکشی. از همه مهمتر اینکه دعواها و اختلاف نظرها و گیردادنها کمتر میشه یا بیشتر؟ با هم صمیمی تر میشن؟
آیا بچه باعث میشه ارتباط و پیوند قلبی دو طرف محکم تر بشه؟
از وقتی بچه اومد تو خونتون زندگیتون واقعا شیرین تر شد یا تلخ تر؟
اگر همه آدما مثل پوپک فکر می کردن نسلمون منقرض شده بود.
پوپک عزیز سلام:72:
نگرانی شما کاملا قابل درکه و به شخصه بهتون حق میدم که این سوالات تو دهنتون رژه برن و تحسینتون میکنم که به دنبال یافتن این سوالات هستید:104:
به نظر من انسانهای مسئولیت پذیر همه این مرحله ای رو که شما داخلش هستید رو طی میکنند.موضوع فوق العاده مهمیه من با اینکه مجردم اما گاهی اوقات که بهش فکر میکنم واقعا درگیرش میشم!
بعضی وقتها فکر میکنم اصلا اومدن یه بچه معصوم و بیگناه به این دنیا اونم به وسیله من کار درستیه؟!
پوپک جان قطعا میشه بین امور تعادل ایجاد کرد کافیه فقط سعی کنیم.میشه هم بچه دار شد و هم آیین همسر داری رو به طور کامل بجا آورد اما بحث بچه دار شدن شدیدا حساسه یا حد اقل من اینطور فکر میکنم،دو نفر تا وقتی به آمادگی کامل برا این کار نرسیدن نباید تصمیمی راجع به این موضوع بگیرن،اگر کسی شغلش اونقدر براش مهمه که حاضر نیست بخاطرش از چیزی بگذره اصلا نباید به بچه فکر کنه چون ما در مورد اون بچه مسئولیم!ما دعوتش کردیم به این دنیا...و به محض گذشتن اولین ثانیه ها از دعوتمون میبینیم که عواقبش دارن پدیدار میشن و تا آخر عمر هم باهامون خواهند موند...
راجع به بیماری فکر میکنم الحمدالله الان دیگه اونقدر علم پزشکی پیشرفت کرده که قبل از به دنیا اومدن بچه بشه متوجه موارد اینچنینی شد و جای نگرانی نداره:)
اگر آمادگی بچه دار شدن رو ندارید اصلا نیازی نیست نسبت به این قضیه اقدامی انجام بدید چون اول باید تمام شرایط اش مهیا بشه:72:
زمانی وقتی داشتم کتاب چنین گفت زرتشت اثر جاودان نیچه رو میخوندم به قسمتی از کتاب که رسیدم تقریبا جواب سوالات مشابه شما رو که تو ذهنم بود گرفتم،اینجا بحثی راجع به اعتقادات این فیلسوف نداریم و نمیشه بخاطر اعتقاداتش از مباحث زیبا و آموزنده اش چشم پوشی کرد!نیچه با نگاهی فوق العاده زیبا به این قضیه پرداخته و خالی از لطف نیست اگر جملاتی از اون کتاب رو اینجا بیارم:
چنین گفت زرتشت،بخش یکم،درباره زناشویی و فرزند داری:
جوانی و آرزوی زن و فرزند داری.اما از تو میپرسم:آیا چنان هستی که آرزوی فرزند را [size=large]سزاوار [/size]باشد؟
آیا پیروز مند،فاتح خویش،فرمانروای حواس،و سرور فضیلت هایت هستی؟
تو باید چیزی برتر از خود به وجود آوری.اما نخست باید روح و جسم خویش را سرتاسر درست کنی،نخست خود می باید بنا کرده شوی...مقصود من از ازدواج این است که دو تن اراده کنند تا یکی بیافرینند که از هر دو بهتر باشد...من ازدواج را احترام متقابلی میدانم که اراده هر دو مبدل به یک اراده شود...
و این نگاه ترس رو از من دور کرد:)
براتون آرزوی موفقیت میکنم:72:
خیلی ممنون. قبوله هرچیزی باید به وقت مناسب خودش باشه و جنبه های دیگه زندگی رو تحت تاثیر قرار نده.
اما خیلی دوست دارم بدونم آیا این قضیه باعث ثبات زندگی و بهتر شدن اون میشه ؟منظورم اینه رو زندگی چه تاثیری میذاره؟
مامانم چند وقته خیلی بدجور بهم گیر داده و مصره که این قضیه خیلی رو زندگیتون موثره و.....
باعث میشه مرد خیلی به زندگیش وابسته تر شه! آره واقعا این طوریه یا نه؟
پوپک عزیزم
میشه یه سوال میپرسم : رابطه ات با شوهرت چطوره؟
در جواب سوالت هم من میگم: بستگی داره!
بعضی مردها بدون بچه هم مسئولیت پذیر هستند و حقوق همسر رو به خوبی رعایت میکنند و طوری زندگی میکنند که بود و نبود بچه تو زندگیشون تاثیر نداره و در واقع بچه رو برای محکمتر شدن پایه های زندگی نمیخوان !
یه عده هم هستند که چه با حضور بچه و چه بی حضور بچه باز بی مسئولیت و بی تفاوت هستند و نمیشه صرفا به خاطر مسئولیت پذیر شدنشون پای یه بچه بیگناه رو کشید وسط!
عده دیگه ای هم هستند که زندگی بدون بچه اونا رو اذیت میکنه و حرف در و همسایه و فامیل و بیشتر افراد فضول که دخالت بیجا تو زندگی این و اون میکنن روشون خیلی تاثیر میذاره و نبود بچه رو بهانه همه بداخلاقیها شون میکنن و به اصطلاح اگه بچه ای باشه به علت یه تنوع سر براه و امیدوار میشن به زندگی!
سلام
پوپک عزیز ادما متفاوت هستن ممکنه من با خرید یه شلوار کلی خوشحال بشم و ذوق کنم و شما خیلی عادی بخری و بذاری تو کمدت.
بچه همینه بستگی به دید دو طرف داره.
مشکلات عمیق زندگی باید حل بشه نه اینکه فکر کنی خب بچه بیاد حل می شه. یه سری برخورد ها هم که همیشه بین زن و شوهر هست تا اخر عمر با بچه یا بی بچه.
اما در کل زندگی با بچه شیرن تره. من خودم قبل از بچه دار شدنم همش فکر می کردم نکنه بچه بیاد محبت بین ما کمتر بشه. اما بعد اینکه جوجم به دنیا اومد دیدم زندگیم شیرین تر شد.
قبلش یه دور تکراری و طی می کردیم. تو تنهایی خودمون یا عشق و عشق بازی بود یا دعوا. یا همش باید می رفتیم خونه مامانم و مامانش.
شاید الانم همون مسایل و رفتن و .... باشه اما تو خونه کلی کار برای انجامش داریم بازی با بچه و تربیتش کلی زیباس.
البته بستگی داره شما چجوری نگاه کنی.
یادمه جوجم که تازه به دنیا اومده بود هر وقت می خواستم جایی برم یه عالمه غر می زدم همش فکر می کردم من قبل از این هر جا می خواستم برم سه سوت حاضر می شدم و می رفتم حالا باید دو ساعت این و اماده کنم اما الان به قدری از داشتنش خوشحالم که خدا میدونه هر چند گاهی شیطونیاش دیوانم می کنه.
اول به درون قلب خودت روجوع کن
بچه کار داره زمان می بره اما خجالت نداره از این حرفتون تعجب کردم. محبت زن و شوهرو هم کم نمی کنه.
فقط فکر کردن به ایندشه که گاهی ادم و درگیر می کنه اونم واسه اینه که ما ادما همیشه درگیر اینده هستیم چه با بچه چه بی بچه چه متاهل چه مجرد.
نگران نباش
موفق باشی:72:
:311::311::311::311::311:نقل قول:
نوشته اصلی توسط فرهنگ 27
براي مادر شدن عشق ضروري ترين چيزه كه به نظرم با اين همه دلواپسي هايي كه شما داريد معني‌اش اينه كه مي‌تونيد يه مادر عاشق باشيد. عشق به مادر بودن و فرزند داشتن باعث ميشه آدم به همه جنبه هاش فكر كنه و اگر مادر شد با فكر و انديشه همه اون نگراني ها رو مديريت كنه. حواسش به فرزندش باشه.. همسرشو به عنوان پدر فرزندش بيشتر و بيشتر دوست داشته باشه و رابطه اش محكم تر بشه. خانواده ها عزيزتر ميشن. سلامتي فرزندت برات مهم ميشه. ميخواي يه مادر نمونه باشي پس موفقيت خودم توي شغل و آرزوهات قسمتي از همين مادر خوب و موفق بودن ميشه...به نظرم مادر بودن باعث ميشه ببيني جه قدرت و توانايي هايي داري و خودت هم تعجب كني و هم ازش لذت ببري:72:
دوستان به موارد خوبی اشاره کردند. و من فقط قصد دارم یک نکته را خاطر نشان کنم:
اینکه آمدن فرزند به محیط خانواده دو نفری باعث استحکام روابط زن و شوهر و در کل آن خانواده می شود یا نه، چیزی نیست که بتوتن به آن یک جواب قاطع داد.
در واقع این موضوع بستگی دارد به روابط حال زن و شوهر.
خانواده هایی که در حال حاضر دچار اختلاف و تنش هستند، نباید اقدام به آوردن فرزند به جهت حل مشکلاتشان بکنند، چرا که چنین خانواده ای به جهت مشکلات حل نشده بینشان با افزوده شدن یک مسئولیت جدید و گرفتاری آن، و از طرفی حساس شدن روحیه مادر و ... صرفا اختلافاتشان بیشتر شده و آن طفل معصوم هم از این اختلافات بی بهره نخواهد ماند. خصوصا زوجهایی که در استانه جدایی قرار دارند. به نظرم ابتدا مشکلشان را حل کنند و بعد فرزند دار شوند. چرا که وجود بچه اصلا تضمینی برای جلوگیری از طلاق نیست و فقط آن فرزند را هم بی مادر یا پدر می کند.
اما در خانواده های بی تشنج، مسلما آمدن یک فرزند هم به بالا رفتن حس اعتماد و مسئولیت پذیری و ایجاد انگیزه بین زوج ها کمک خواهد کرد.
در مورد شغل، خوب بی تاثیر نیست و کسی که می خواهد مادر شود باید تا اندازه ای از پیشرفتهای شغلی اش صرف نظر کند. و البته اینکه تا چه حد تاثیر گذار است به نوع و محیط شغل بستگی دارد که می توان از تجربه دیگران استفاده کرد و آگاه شد.
اما به نظر من شغلی که اجازه فرزند دار شدن را به یک نیروی خانمش ندهد، ارزش وقت صرف کردن و پیر شدن برای آن شغل را ندارد.