دوراهی انتخاب شخصیت یا ظاهر

سلام

ازونجائیکه فکر می کنم قراره در این انجمن به جواب خیلی از پرسش های خودم برسم مشکل خودم رو بصورت شفاف و تا جای ممکن خلاصه بیان می کنم , امیدوارم که سر دوستان از مطالعه اون درد نیاد.

پسری هستم 25 ساله , دیپلم و شاغل

از حدود یک ماه قبل با یه خانمی همشهری و همسن خودم تو یه سرویس همسریابی آشنا شدم.

(حالا چرا استفاده از یه سرویس همسریابی الکترونیکی؟ شاید برای خیلی ها استفاده از چنین سرویس هایی خوشایند به نظر نرسه ولی عقیده شخصی من بر اینه که با گسترش و نفوذ هرچه بیشتر امکانات و رسانه های بروز تو زندگی های روزمره استفاده از شیوه های بررسی و انتخابی که تا پیش از این وجود نداشته یا حتی به عرف جامعه ما خیلی سازگار نبوده می تونه برای انتخابی بهتر خیلی کمک کننده باشه و باید جایگاه خاص خودش رو داشته باشه , یه دلیل دیگه اون شاید برگرده به وقت اندکی که من برای انتخاب تو محیط واقعی دارم و شاید هم کمرویی و غرور خودم.

البته باز هم به نظر من این به هیچ وجه نمی تونه انتخابی قطعی باشه و باید برای بررسی های بیشتر بخشی از اون تا انتخاب کامل تو دنیای واقعی پیگیری بشه و نمی شه به همه مواردی که تو دنیای مجازی به اونها اشاره شد اکتفا کرد.)

گفتگوی بیشتر خودم رو با این خانم بوسیله چت ادامه دادم , علاوه بر همه اون اطلاعاتی که قبلا ایشون تو اون سرویس همسریابی تو پروفایل خودشون وارد کرده بودن سوال های بیشتری از جنبه های مختلف شخصیت , خانواده , هدف ها و آرزوها و ... از ایشون پرسیدم.

بزرگترین فاکتوری که همیشه تو یه همچین انتخابی برام مدنظر و مهم بود خصوصیت های شخصیتی طرف مقابل بود , نمی گم ظاهر طرف برام بی اهمیته ولی باطن و شخصیت طرف برای مهم تر بود.

تو بررسی ها و پرسش و پاسخ هایی که تو همین محیط بین خودمون رد و بدل کردیم به حدود 90% تفاهم تو خصوصیت های روحی و شخصیتی رسیدیم که به نظر خودمم خوب بود , مایل بودم برای آشنایی بیشتر چند دقیقه ای ایشون رو جایی ببینم و باهاشون صحبت کنم , البته انتخاب زمان و مکان رو به عهده خودشون گذاشتم و گفتم که اگه خواستن می تونن با یه همراه باشن تا خودشون هم از هر نظر راحتتر باشن و شکی هم به صداقت کاری که قراره انجام بشه نداشته باشن , ولی به درخواست خود ایشون برای اولین بار فقط به دیدار گذرا از فاصله چند متری و یه سلام و احوالپرسی چند ثانیه ای بسنده کردیم.

تو همون یه دیدار گذرا از فاصله چند متری قیافه ایشون به نظرم خیلی بیشتر از سنشون نشون می داد که یه مقدار بخاطر این مسئله اگه بخوام بصورت عامیانه تر صحبت کنم حالم گرفته شد , البته قیافه شون هم خیلی معمولی بود , هیچ وقت دوست نداشتم همسرم خیلی قشنگ باشه , همیشه دوست داشتم عادی باشه , البته بی بهره از زیبایی هم نباشه.

یه مسئله دیگه که در مورد ظاهر ایشون خیلی ناراحتم کرد فرم کلی اندامشون بود , برعکس من که هیچ وقت استعداد چاقی نداشتم و با توجه به قد حدود 20 کیلویی کمبود وزن داشتم , ایشون نسبت به قدشون که البته از بنده کوتاه تر هستن چند کیلویی هم تو این زمان از من پر وزن ترن , تو صحبتی که با خودشون در این زمینه داشتم اینطور به نظر می رسه که قبلا وزن ایشون بیشتر از این بوده که تازه بوسیله رژیم درمانی کاهش هم دادن.

قبل از این جریان ها و تو چند سال گذشته برای بررسی مشکل کمبود وزن خودم چندین آزمایش تخصصی خون , کبد و تیروئید دادم ولی هیچ کدوم وجود مشکلی رو گزارش نکردن , به گفته خیلی های این یه مسئله ژنتیکیه و ربطی به تغذیه هم نداره.

به گفته خیلی ها شاید بعد از ازدواج با فعالیت بیشتر یه سری از هورمون ها کمی به وزنم اضافه بشه ولی مطمئنا این وضعیت برای ایشون هم اتفاق می یفته , ضمن اینکه یه خانم ممکنه حتی بعد از زایمان به وزنش هم اضافه بشه.

البته در مورد ایشون همونطور که گفتم این مورد تو ظاهرشون هم کاملا مشخصه , ناراحتیم از اینه این مسئله بین ما بعدها مشکلاتی رو بوجود بیاره هرچند که در حال حاضر بگیم نه هیچ مشکلی نیست.

سر دوراهی عجیبی موندم , از یه طرف شخصیت ایشون که تا حد قابل قبولی با وجود همه کمبودهاشون مورد قبولم قرار گرفته و از یه طرف دیگه ظاهرشون که کنار اومدن باهاش برام سخت به نظر می رسه.

ممنون می شم دوستان تا جایی که براشون مقدور بود به این برادر کوچکشون کمک و راهنمایی بدن , باز هم شرمنده از اینکه سرتون رو درد آوردم.

سلام دوست گرامي!خوب يكي از معضلات همسريابي اينترنتي همينه. دوست خوبم ظاهر شايد در مقابل شخصيت اهميتي نداشته باشه، اما در خارج از بعد مقايسه بي اهميت هم نيست. به هر حال هر كس يه ظاهري رو ميپسنده... من نميدونم شما الان بعد از ديدنش چه احساسي نسبت بهشون داري ولي اگر فكر ميكنيد نميتونيد ظاهرشون رو بپذيرين از ازدواج باهاشون صرف نظر كنيد. چون ممكنه بعد ها دچار سرخوردگي بشين و علاقتون رو بهشون از دست بدين كه خودش به تنهايي كلي مشكل ايجاد ميكنه. هميشه همسري انتخاب كنيد كه از لحاظ ظاهري در سطح خودتون باشه! نه خيلي زيباتر و نه از خودتون كمتر. مخصوصا اگر زن از همسرش كمتر باشه مشكل ايجاد ميكنه. چون زن حسودي ميكنه و از لحاظ روحي هم خودش و هم همسرش رو شكنجه ميكنه و هم مرد احساس سرافكندگي ميكنه.
ولي منظورم از اين صحبت ها اين نيست كه ظاهر بر شخصيت ارجعيت داره. شخصيت در ازدواج از هر چيزي مهم تره! به خودتون رجوع كنيد!
ببينيد ميتونيد با شخصيتشون بدون در نظر گرفتن ظاهرشون كنار بياين؟

ممنون از پاسختون دوست عزیز.

راستش من از این راه مجازی فقط به عنوان گزینه تازه ای برای شناخت استفاده کردم نه یه انتخاب قطعی.

حقیقتش رو بخواین بعد از دیدن ایشون بیه مقدار از میل و رغبتم کم شد , البته شاید عنوان مناسبترش همون سرخوردگی باشه که شما هم بهش اشاره کردین.

ایشون آدم فهمیده ای به نظر می رسن , منم تو شخصیت خودم کمبود زیادی از نظر عاطفی احساس می کنم , نمی دونم آیا شخصیت یه نفر می تونه از نظر روحی طرف مقابل خودش رو اونقدر پوشش بده که مانع از احساس شدن اختلاف ها باشه؟

این اختلاف از نظر ظاهر ممکنه همیشه بین ما وجود داشته باشه چون نه من امکان افزایش وزن به شیوه های معمول رو دارم و نه ایشون امکان کاهش وزن تا بیش از چیزی که در حال حاضر اعمال شده رو دارن.

دوست عزيز غير ممكن نيست اما خيلي سخته و ميتونم بگم به ريسكش نمي ارزه. من اشخاصي رو ديدم كه تونستن با اين مسئله كنار بيان ولي معمولا افرادي بودن كه اصلا به ظاهر اهميتي نميدادن يا اينكه دلايل ديگري به جز علاقه و عشق واسه ازدواجشون داشتن . اما در مقابل دوستي داشتم كه تلفني با شخصي صحبت ميكرد و ميگفت نديدمش ولي عاشقشم و هرجوري باشه ميپذيرمش، من هم بهش توصيه كردم تا قبل از دير شدن ببينتش. وقتي ديد ميگفت اصلا با اون چيزي كه تصور ميكردم شباهتي نداره و با وجود اينكه خيلي دوستش دارم حاضر نيستم نگاش بكنم چون تصور ذهنيم ازش چيز ديگه اي بود و حتي با اينكه غير قابل تحمل نبود ولي من نميتونستم قبولش كنم. بعد از مدتي گفت دوستش ندارم ولي تو رودرباستي تحملش ميكنم و ميگفت كاش ميتونستم تلفني باهاش ازدواج كنم و هيچوقت نبينمش:311: ومدتي بعد هم رابطشون با هم قطع شد...
همونطور كه گفتم به شخصيت شما ربط داره و توصيه ميكنم اگر احساس سرخوردگي كردين از ادامه ي اين رابطه خودداري كنيد. البته اين نظر شخصي من بود. نظر ديگر دوستان گرامي رو هم بررسي كنيد و يه تصميم منطقي بگيريد.
موفق باشين.

از راهنمایی هاتون خیلی ممنونم , صحبت های شما واقعا برادرانه بود.

منظورم گفته های شمارو کاملا درک کردم , زندگی هم جایی برای رودربایستی نداره , هرچند که خود من تو گفتن "نه" همیشه کمی مشکل داشتم.

موفق باشید.

سلام Shambosk گرامی و به تالار همدردی خوش آمدی

توجیهی که در مورد انتخاب الکترونیکی همسر نمودی بسیار جالب بود ولی فقط وقتی می تواند عملیاتی باشد که که طرفین صداقت کامل را در صحبتهایشان رعایت کنند.
اگر گزینه صداقت رعایت شود، من نیز این طرز انتخاب را شایسته می دانم. البته در درجه اول تقاضای دیدن عکس طرف مقابلم را هم خواهم کرد.

با مقدمه فوق شما درگیر دو نکته هستید؛

اولی که به آن اشاره نکردید و شخصیت آن خانم است. برداشت شما از شخصیت ایشان (حتی اگر فرض را بر صداقت او گذاشته باشیم که تمام گفته هایش، عقایدش باشد و نه دوست داشته هایش برای جلب نظر دیگری) بصورت الکترونیکی و نوشتاری بوده است و این برای شناخت شخصیت کافی نیست.
شخصیت یک فرد عکس العمل های آنی او، عادتهای رفتاری و زبان بدن او (body language)، لحن گفتار و طرز بیان فرد و ... هم می باشد که هیچکدام اینها با نوشتار مشخص نمی شود.
لذا برای پی بردن و گزینش نهایی یک شخص در دنیای واقعی و آن هم برای مساله مهم ازدواج می بایست با رفت و آمدهای واقعی و صحبت های حضوری و رودررو به شناخت تکمیلی شخصیت طرف مقابل اقدام نمود.

دوم، مساله ای که خودتان به آن اشاره کردید و فاکتور ظاهر می باشد. این مساله هم به نظر من در مساله ازدواج چیزی کمتر از شخصیت نیست. و باید حتما ظاهر همسر به دل طرف مقابلش بنشیند. و اصلا بر این مبنا که بعدها ظاهرش عادی خواهد شد، اقدام به ازدواج نکنید.
بنظرم چند جلسه ای را بصورت حضوری با هم صحبت کنید تا هم شناختتان از ابعاد شخصیتی ایشان کامل شود و هم در همین چند جلسه ببینید که ظاهر ایشان را می توانید بعنوان همسر قبول کنید یا نه. (به یک نگاه لحظه ای اکتفا نکنید.)

شاید بهتر باشد که به خواستگاریش بروید و شناختتان را در حضور خانواده ها و شناخت خود خانواده ها تکمیل نمایید. ولی اگر می بینید ظاهرش هیچ جذابیتی در شما ایجاد نمی کند، از او صرفنظر کنید.

ممنون از خوش آمدگویی شما دوست عزیزم.

صداقت عاملیه که نمی شه نقشش رو تو چنین انتخاب ها و تصمیم گیری هایی نادیده گرفت , فکر می کنم اساس بزرگترین مشکلات خانوادگی و زناشویی هم صادق نبودن واقعی طرفین با هم باشه , من سعی کردم حداکثر صداقت رو تو برخورد با ایشون داشته باشم , شاید خیلی چیزهارو هنوز نگفته باشم ولی همون چیزهایی هم که از جانب من طرح شد در نهایت صداقت بود , مبنای گفته های ایشون رو هم بر این گذاشتم که داره حقیقت رو بیان می کنه چون بخشی از احساساتش چیزی نبود که صد در صد باب میل من بوده باشه , شاید یه دلیل اعتماد اولیه به گفته های فرد موردنظر هم این باشه.

برخلاف خیلی ها در درجه اول از ایشون تقاضا عکس , شماره تلفن یا چیزهایی از این دست نکردم تا بتونم بیشتر اعتمادش رو به خودم جلب کنم , دیدن ظاهر همدیگه رو هم موکول کردم به زمانی که این بصورت حضوری انجام بشه چون یه عکس صرفا زیبایی یا زشتی صورت رو نشون می ده نه طرز برخورد , نگاه , گفتار و خیلی چیزهای دیگه رو , در مورد دیدار هم همونطور که تو نوشته اول گفته بودم ازش خواستم تا جا و زمانی به انتخاب خودش و با توجه به محدودیت هایی که ممکنه براش وجود داره برای دیدار و گفتگوی حضوری مشخص کنه , زمان رجوع هم اگه نخواست یا نتونست تنها بیاد هیچ مشکلی نداره که با یه همراه باشه , به شرطی که ما در حضور اون همراه آزادی دیدار و گفتگو با همدیگه رو داشته باشیم , ایشون در مورد این درخواست من گفتن که بهتره برای بار اول فقط همدیگه رو ببینیم و حرفی رد و بدل نشه , روزی هم که قرار شد جایی برای دیدن ایشون بایستم با توجه به لباسی که گفته بود تو این زمان می پوشم شناختمش و متوجه حضورش شدم , سریع از اونجا گذشت ولی بهتر دیدم حداقل بخاطر یه سلام و احوالپرسی صدای همدیگه رو بشنویم , چون مطمئنم حتی نوع صحبت کردن یه نفر هم می تونه تا حدودی گویای شخصیتش باشه.

در مورد این اختلاف در ظاهر که بهش اشاره کردم با خودشون هم بعد از دیدار صحبت کردم , گفت برای من لاغری شما هیچ مشکلی نداره , نمی دونم این مسئله رو باید بار دیگه با خودش مطرح کنم یا نه؟ اگه آره چطوری؟ لازمه که با یکی از افراد خانواده هم در این زمینه مشورتی داشته باشم؟ البته منظورم به خواستگاری در این زمان نیست چون نمی خوام شتابزده کاری کنم.

به نظر خودمم هم این مقدار شناخت به هیچ وجه کافی نیست و باید ادامه اون تو دنیای واقعی دنبال بشه.