ایا دخالت در زندګی خواهرم و شوهرش درست است؟

سلام
خواهر من و شوهرش حدود ده سال است که ازدواج کرده اند. متاسفانه در دوران عقدشان مشکلی بود که تصمیم به جدایی داشتند که با وساطت بزرګترها ( البته بدون حل مشکل ) صورت مساله را باک کردند و طلاق منتفی شد.
بعد از آن زندګی چندان جالبی نداشتند. خواهر من آدم کم حرفی است و کلا نه خوبی و نه بدی زندګیش را نمی ګوید.
حدود سه سال بیش شوهر خواهرم حدود یک ساعت با من حرف زد و از اینکه زندګی خوبی ندارند و جالب اینکه مساله دوران عقد را برای من بازګو و تشریح کرد. من واقعا هیچ حرفی نمی توانستم بزنم. ترسیدم که هر حرفی قضیه را بدتر کند. سکوت کردم و فقط چند تا جمله مثل فکر نکنم اینطور باشه، ... این قضایا مال ګذشته است و باید فراموش کنید. اون هم حتما زندګیش و شما را دوست داره و ... بعد هم بیشنهاد مراجعه به مشاور دادم و تمام شد.
همان شب ایشون به من اس ام اس زدند که در مورد حرفهایی که امروز با هم زدیم لطفا با کسی صحبت نکن و چیزی نګو. من هم تا به حال به کسی نګفته ام.
هر چند وقت یک بار اختلافات این دو نفر بالا می ګیرد و بقدری روابطشان به بن بست می رسد که خواهر من علیرغم کم حرفی و صبوری به خانواده ګله می کند که همسرم خیلی اذیتم می کند.
مادر و بدر من هم اولین و آخرین بیشنهادشان طلاق است. به نظر من خیلی سطحی و سنتی فکر می کنند. زمانی که عقد بودند و می خواستند جدا شوند بدر و مادرم قبول نکردند. چون فکر می کردند که دختری که در زمان عقد جدا شود هزار حرف بشت سرش است که حتما موردی بوده که عقد کردند و جدا شدند. اما الان می ګویند دخترمان شاغل است، خانه دارد، درآمد و بس انداز هم دارد، نیازی به این مرد ندارد!!!
هفته ګذشته مادرم با یکی از اقوام ما که واسطه این ازدواج بوده تماس ګرفته و موضوع را توضیح داده که ده سال است این آقا دختر من را اذیت می کند. خانم واسطه هم به خاله دامادمان زنګ زده و خلاصه کل فامیل را خبر کرده اند. کاری که به نظر من اصلا درست نبوده. شوهر خواهرم هم ګفته حالا که مامانت این کار را کرده و آبروی من را توی فامیل برده کاری می کنم که بشیمان شود. من هم قبول دارم که کار مادرم زشت بوده و اشتباه، اما اصلا نمی دانم این وسط چه کار کنم. مادرم حرف من را ګوش نمی کند و می ګوید بذارم دخترم از دست بره؟ خواهرم بی توجه به زندګیش و دخترش آروم و صبور و افسرده به کار خودش ادامه می دهد. شوهرش عصبی و خسته و ناراحت و ...
به نظر شما آیا درست است که من دخالت کنم و با شوهر خواهرم صحبت کنم؟ می خواستم زنګ بزنم با شوهر خواهرم صحبت کنم. ګفتم با توجه به اینکه قبلا هم خودش با من صحبت کرده، شاید از اینکه من با ایشان در مورد زندګیشان صحبت کنم ناراحت نشود. می ترسم هم ناراحت شود و قضیه را بدتر کنم.
خواهرم و همسرش از من بزرګتر هستند. رابطه من و شوهر خواهرم معمولی است. تا به حال در این مسایل دخالتی نکرده ام و همیشه هم احترام ها و رعایت حد و حدودها در خانواده بوده و هست. کلا اهل دعوا و فحش و ... هم نیستیم.
علت اینکه می خواهم با شوهر خواهرم صحبت کنم این است که فکر می کنم ایشان با منطق من همراه ترست تا خواهرم. به خواهرم بارها ګفته ایم که مشاوره برود ( من نګفتم ) اما اصلا برایش مهم نیست که این مساله حل بشود. ولی فکر می کنم شوهرش راحت تر ببذیرد.
این مساله باعث شده که دخترشان هم اذیت بشود. دختر بسیار باهوش و با محبت و نازی که این وسط آسیب رابطه نادرست بدر و مادرش را می بیند.

سلام.
به نظر من صحبت - درد و دل-توجیه و هر رابطه دیگری از طرف شما با شوهر خواهرتان بکلی اشتباهه


و به نظرم خیلی خطرناک.جوری رفتار نکنید که شوهر خواهر تان شما را مرهم اسرار
و نسبت به عقاید خودش نزدیک بدونه که ندانسته پایه های زندگی خواهرت را سست میکنی

چرا که این جایگاه متعلق به زن وی است.شما اگه راهنمایی هم به نظرت میرسه بهتره به خواهرت بکنی نه شوهر خواهرت.

علی ای حال بهترین کاری که می توانی انجام دهی پیشنهاد رفتن نزد مشاور خانواده برای بهبود وضعیت زندگیشان است.

نهایتا از دخالت در زندگی انها و خصوصا نزدیک شدن فکری و روحی به شوهر خواهرت جدا پرهیز کن

موفق باشید

بهشت عزیز سلام خوش اومدی:72:
نظر من یه کم باkashmar عزیز متفاوته البته موضوع نهفته در نظر ایشون و هم رد نمی کنم و اتفاق بسیار هم تاکید می کنم . شوهر خواهر شما نیاز به صحبت و درد دل داره و یه کم لغزش شما یا زیادی احساس هم دردی با او ممکنه مشکلات بعدی رو بوجود بیاره و ایشون بخواد دیگه در هر زمینه ای با شما مشورت کنه و بیشتر و بیشتر از همسرش دور و به شما نزدیک بشه. و شما ناخواسته زندگی او را خراب کنید.:163:
اما از اون جایی که ایشون شما رو فهیم تر از بقیه دانسته و مشکلش و با شما مطرح کرده بهتره با حفظ حریمها باهاش صحبت کنید و البته بیشتر پیشنهاد مشاوره بدهید نه خواهرتون و زیر سوال ببرید و نه شوهرش را. فقط مدام بهش گوشزد کنید که دخترشان این وسط داره از بین می ره.
رفتار مادر رو توجیه کنید که بالاخره سن و سالی دارن و سنتی فکر می کنن و بهتره ایشان به دل نگیره تا کدورتها حل شود.باز هم تاکید می کنم حریمها حفظ شود.
شما اگه خودتون شوهر داشته باشید راحتر می توانید عمل کنید!
موفق باشید:72:

سلام دوست خوبم . من هم نظرات سي سيلي عزيز روتاييد ميكنم و اضافه ميكنم تنها شوهر خواهر شما نيست كه به همدردي و آرامش احتياج دارن. بلكه صحبت كردن با خواهرتون واجب تره.... به نظر ميرسه خواهرتون مشكلاتشونو در خودشون ميريزن. اينگونه افراد بيشتر در معرض خطر هستند، چون وقتي صبرشون سر بياد ممكنه تصميمات غير منطقي بگيرند كه اصلا به صلاحشون نيست. اضافه ميكنم افرادي كه مشكلاتشونو به كسي نميگن به تدريج كينه و كدورت ها رو در قلبشون جمع ميكنن و وضع رو خرابتر ميكنن.
پيشنهاد ميكنم از خواهرتون بخواين بي پرده با شما صحبت كنن و سعي كنيد بهشون دلداري بدين همچنين همسرشونو آروم كنيد و بخواين منطقي باشن، ضمنا راهكاري واسه اين مسئاله بهشون پيشنهاد كنيد و ازشون بخواين جدي دنبال كنن، چراكه با حرف زدن تو اين ده سال نتيجه اي نگرفتن.
پاينده باشين.

سلام پهشت جان.

خوشحالم که خواهر خوب و دلسوزی مثل شما رو می بینم.

من با صحبت شما با شوهر خواهرتون و خواهرتون مشکلی نمیبینم اما به شرط رعایت اکید حریم ها.

لازم می دونم به نکته ای اشاره کنم:

شما می تونید به عنوان کسی که انگیزه ی تغییر رو در زندگیشون به وجود میارید عمل کنید، متاسفانه رفتاری هایی که از خواهرتون گفتید این ذهنیت رو به من میده که اصلا امیدی به تغییر ندارند و مطمئن باشید وقتی در چنین وضعیتی باشند اصلا اقدامی هم نمیکنند، اگر به اجبار هم به مشاوره برند و امیدی نداشته باشند،باز هم احتمال نتیجه گرفتن کمه.

پس پیشنهادم اینه که اون ها رو به امکان تغییر مثبت امیدوار کنید و کمک کنید که تصویر مثبتی از اونچه که میتونن در زندگیشون با همدیگه بسازند داشته باشن و برای رسیدن به اون تلاش کنند.

در پناه پروردگار شاد باشید. :18:

متشکرم از دوستانی که وقت ګذاشتند و جواب دادند.
قصد من اولا این بود که مساله ای را که مادرم ایجاد کرده بود و به ایشان خیلی برخورده را کمی از دلشان دربیاورم و از طرف خانواده خودم عذرخواهی کنم. البته نه به شکلی که مادرم را زیر سوال ببرم، اما تا حدی که ایشان هم از دلخوریشان کمتر شود. یک مثال می زنم. حدس من با شناختی که از خواهرم دارم این است: احتمالا شوهرش ګفته که چرا مادرت این کار را کرده؟ و خواهرم هم انګار که مثلا در خیابان با یک غریبه بحثش شده باشد، خیلی بی تفاوت ګفته، به من ربطی نداره، از خودشون ببرس! در صورتی که با دو جمله ی مودبانه تر و مهربانانه تر می تونست از دل ایشون دربیاره، که مثلا بله قبول دارم این کار اشتباه بوده و من هم در موردش با مامانم صحبت خواهم کرد.
در ثانی همانطور که ګفتم این مساله ده سال ریشه دارد. این جور نبوده که ما هر روز بزنیم توی سر و کله همدیګر یا دایم در حال بحث باشیم. تمام این ده سال را خانواده من اصلا به روی خودشان هم نیاورده اند یا دخالت بیش از حد نکرده اند. فقط یکی دو باری که خواهرم مطرح کرده بدر و مادرم به ایشان بیشنهاد طلاق دادند ( تنها جواب همیشګیشان، بدون اینکه به ریشه قضیه و یا راه حل های دیګر فکر کنند ). یکبار هم که خواهرم مدتی آمد خانه ما و بعد همسرشان آمدند و با هم برګشتند. حتی صحبتی که آن شب بین بدرم و همسرشان شد را هیچکدام از ما نمی دانیم. رفتند طبقه بایین کمی صحبت کردند و بعد هم خواهرم و دخترش رفتند!!
البته مطمعنم چیز خاصی نبوده. چون اګر بود بدرم می ګفت.
من مجرد هستم و الان یکسالی هست که ایران نیستم. به همین دلیل فکر می کنم که احتمال صمیمیت و نزدیکی شوهر خواهرم به من کم است و من حواسم به این مساله هست. اما مشکل اینجاست که خواهر من بسیار سرد و آرام است. شوهر خواهرم هم فقط یک خواهر کوچکتر از خودش دارد که نقش برادر بزرګتر و حامی را برایش دارد و نمی تواند با ایشان مشورت کند یا در واقع غرورش شاید اجازه ندهد که با خواهرش درددل کند. در ضمن خواهر ایشان جوان و کم تجربه است.
بدر و مادرش ایشان هم از نظر روحی در شرایطی نیستند که ایشان بخواهد مشکلی یا دردی به دردهایشان اضافه کند. چون بسر دیګرشان در سن 6-25 سالګی بس از یک دوره سخت بیماری روحی درګذشتند. من فکر می کنم که شوهرخواهرم رعایت حال آنها را می کند و از مشکلش با آنها هم چیزی نمی ګوید.
مهمترین مساله این است که اینها مشکل خاصی ندارند جز اینکه دل به هم و به زندګیشان نمی دهند و خواهر من به نظرم در این قضیه بیشتر مقصر است.
من بارها به خواهرم ګفتم که مشاوره می تواند کلی به آنها کمک کند. اما اصلا برایش مهم نیست که شاد و راحت زندګی کنند. دنبال حل مشکلش نیست. دختر هفت ساله اش انګشتش را می مکد ( مثل خوردن بستانک ) و شبها با ګریه از خواب بیدار می شود که الان بابا می آد منو می زنه!!
شوهرش بچه را می زند و نیم ساعت بعد از بچه عذرخواهی می کند که ببخشید عصبانی بودم. بچه عاشق بدر و مادرش است اما از بدر می ترسد!! دختر بسیار با محبتی است که خیلی راحت هم محبتش را ابراز می کند! برای من خیلی جالب است چون خواهرم حتی حرف معمولی را هم به زور می زند، اما دخترش راحت آدم را بغل می کند، بوس می کند، بارها و بارها می ګوید که خاله خیلی دوست دارم یا ... برایم عجیب است که اینقدر راحت اظهار محبت میکند. ( در مقایسه با دختر خواهر دیګرم یا برادرزاده ام بسیار راحت تر بیان می کند )
فکر می کنم ده سال اینګونه زندګی کردن یک کمی هم بی خیالشان کرده و هر دو عادت کرده اند به این زندګی، بدون اینکه فکر کنند که می توانند زندګی شادتر و سالمتری داشته باشند و بدون اینکه فکر کنند که بزرګ کردن بچه فقط به تامین غذا و لباسش نیست و مسولیت سنګینی است که آنها از آن غافل شده اند. وګرنه هرکسی خودبخود و با ګذر زمان بزرګ میشود! نیازی به بدرو مادر نیست.
بګذریم. اینها را ګفتم تا شاید کمی بیشتر مساله روشن شود. الان هم فقط می خواهم با شوهر خواهرم صحبت کنم که قانعش کنم با هم ( با خواهرم ) بروند مشاوره. وګرنه من که بلد نیستم راهنماییشان کنم. یا اینکه ممکن است اصلا مشکلاتشان چیزهایی باشد فرای این حرفها و نخواهند که به من بګویند. ترسم از این است که دخالت بی جا شمرده شود و یا نتوانم قانعش کنم. همین.
آیا با ایشان صحبت کنم یا نه؟
چګونه می توانم قانعشان کنم که بروند مشاوره؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من از طریق خواهر بزرګترم به خواهرم ګفتم که بروند مشاوره و ایشان هم منتقل کرده اما هیچ اقدامی انجام نمی دهند. چندین بار هم ګفته ام. اما اصلا فایده ندارد!
خواهرم لیسانس دارد و کارمند است. منظورم این است که خیلی هم بی خبر از دنیا نیست، اما نمی دانم چرا؟؟؟؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

مطلبی که فکر کنم لازمه بګم این است که فکر می کنم بیکار شدن اخیر شوهرخواهرم هم مزید بر بررنګ شدن اختلافها شده است.
چندماهی است که ایشان بیکار هستند و البته قبلا هم مدتی بیکار بودند و دایما شغل ( محل کارشان ) را عوض می کردند و با کارفرماها نمی ساختند، تا اینکه بالاخره این جا چند سالی ماندند و کار کردند که این اواخر ګفتند به خاطر اینکه چندماهی است حقوقشان را نمی دهند استعفا داده اند. ایشان کلا در این زمینه ضعف دارند. انتظارات بیش از حد از محیط کار و کارفرما. به هر حال محیط کار همین است. همه که مدیر کل نیستند و همه هم که متناسب با مدرک یا تحصیلاتشان کار نمی کنند یا حقوق نمی ګیرند. اما ایشان معتقد است که چون مهندس است هر کاری در خور ایشان نیست و ...
خواهر من هم کلا اهل کارکردن و بول درآوردن و بس انداز کردن و ... است. شام و نهار هم بالاخره یک چیزی می خوریم. زیاد اهل خانه داری و رسیدګی به همسر و فرزند و تنوع و لذت و ... نیست. البته ګفتم زیاد اهلش نیست. نه اینکه فکر کنید غذا درست نمی کند یا ... مثلا دکور خانه شان را مګر اسباب کشی کنند که عوض کنند. وګرنه سال بیاد و بره جای یک قاب عکس توی خانه شان تغییر نمی کند.
برای همین است که من می ګویم هر دو مقصرند. نه خواهرم مثل یک زن زندګی می کند و نه شوهرش مثل یک مرد. اما هر دو انتظار دارند طرف مقابل نقش خود را به خوبی ایفا کند!
خب مرد بیکار در خانه هم که معلوم است چه مصیبت هایی در بی دارد. از غرغر و حس تحقیر و سربار زن شدن و ... تا عصبی بودن و بهانه ګرفتن و ...
من از دو چیز می ترسم. یکی اینکه شوهر خواهرم در اثر این بیکاری و فشار عاطفی از طرف همسرش و مشکلات به اعتیاد یا معضلات دیګری ( خیانت، دوستی با یک زن شیاد ...) روی بیاورد و به این راحتی ها نشود مساله بعدی را حل کرد.
دوم اینکه خواهرم طلاق بګیرد و بشود مشکل زندګی بدر و مادرم . آنها هم بیر هستند و خسته از زندګی و بزرګ کردن بچه ها در شرایط جنګ و سختی و ... درست نیست که حالا دخترشان با یک نوه برګردد و آرامش نصفه نیمه شان را به هم بزند.
خیلی دلم می خواهد که زندګی اینها درست بشود. بخاطر دخترشان و بخاطر بدرو مادرم ( که نمی دانند و دلم برایشان می سوزد) و آخر از همه بخاطر خودشان ( چون انتظار دارم بدانند ). شما بګید چیکار کنم.

با سلام
با راهنمايي ها ي kashmar و sisili موافقم. خواهش مي كنم مجددا مطالعه بفرماييد، نكات ارزشمندي دارد.

مشاوران خانواده با مشاوره دادن به فاميل درجه يك و نزديكان مخالف هستند. حتي اگر فرد از نظر تخصص خودش مشاور خانواده باشد. به عبارت ديگر ما مشاوران خانواده حتي به فاميل درجه يك خود مشاوره نمي دهيم.

چرا نبايد به فاميل و اعضاي درجه يك خانواده مشاوره داد؟
1 - مشاوره نياز به اطلاعات بسيار خصوصي از حريم خانواده دارد كه به خاطر فاميل بودن ممكن است افراد نتوانند خيلي از ريز مسائل زناشويي را با شما در ميان بگذارند.

2 - عزت نفس مراجعان مهم هست. مشاور براي مراجع فرد غريبي هست. و بعد هم ديگر مراجع مي رود و كاري به مشاور ندارد. اما در ارتباط فاميلي ممكن است مراجع مسائل خصوصي را به شما بگويد و بعد هر وقت شما را ديد احساس خجالت و ... بكند.

3 - به خاطر نزديكي و فاميل بودن، احساسات خود مشاور هم در گير مسئله مي شود و هم چنين به خاطر شناختي كه مشاور فاميل از مراجع دارد، مسئله انتقال متقابل در اين مورد شديدتر است.

4 - به خاطر اينكه شما از نزديكان يك طرف هستيد، ممكن است مراجعان تصور كنند كه شما سوگيري داريد و به نفع يك طرف مشاوره مي دهيد. يا نقش قضاوتي براي شما در نظر بگيرند.

5 - مسئله وابستگي بين مراجع و مشاور فاميل به شدت بالا مي رود.(به خاطر نزديكي به هم ، احساسات فاميلي و دسترسي ساده)

6 - همه موارد بالا در مورد اينست كه فرض كنيم شما كه قصد كمك به مشكلات اعضاء‌خانواده داريد،‌خودتان مشاور باشيد و متخصص باشيد. كه اگر اينگونه نباشد، ممكن است راهنمايي هاي شما محدود به مطالعات و تجارب شخصي شما باشد كه ناكافي هست و موجب مشكلات بعدي شود.

پس در مورد مشكلات نزديكان و عزيزانمان چه كمكي مي توانيم بكنيم؟
1 - به جاي مشاوره ، راهنمايي ارائه دهيم
راهنمايي معطوف به دادن اطلاعات، آگاهي ها و مهارتهاي كلي هست و نياز نيست كه شما شرح حال از افراد بگيريد و از مشكلاتشان با خبر شويد. اين راهنمايي در غالب ارائه يا معرفي كتاب، سخنران ، مجله، cd و .... مي باشد.
طبيعي است در اين راهنمايي مسئله راز پوشي و ... هم مطرح نيست. چون شما و نزديكانتان حرف خصوصي نمي زنيد كه حالا فرد از شما بخواهد به كسي نگوييد!
2 - برانگيختن مراجع فاميل جهت مشاوره تخصصي
طوري مقدمه چيني كنيد، و آگاهي ها و مهارتها را مطرح كنيد كه آنها را برانگيزيد براي مشكل خود اقدام كرده و به مشاور خانواده مراجعه كنند. فراموش نكنيد تا وقتي آنها براي حل مشكلشات اكتيو و فعال نباشند، اقدامات شما به هيچ وجه موثر نخواهد بود.

متشکرم از مدیر همدردی، هم برای رفع اشکال اکانتم و هم برای اینکه روی سوال من جواب ګذاشتند.
اګر دوستی جواب خاصی به نظرش می رسد خوشحال می شوم که بشنوم.
تصمیم فعلی من این است که با رعایت احتیاط فقط یک بار با ایشان صحبت کنم و بیشنهاد مراجعه به مشاور را مطرح کنم.
امیدوارم که مشکلی بیش نیاید.

سلام نتیجه شد ؟ در ضمن اختلاف دوران عقد چی بود؟
من مسئله مشابه همینو توی زندگی یکی از بستگانم دارم؟

سلام تداعی جان
فعلا که ظاهرا اوضاع آرام است. من یک بار تلفنی با شوهر خواهرم صحبت کردم. بعد از اون هم دیګه لزومی ندیدم تکرار کنم یا ادامه بدم. راستش چون دور هستم و همه جزییات و جریانات را نمی دونم می ترسم کاری کنم که بدتر بشه. ترجیح دادم دخالت نکنم.