نميخواد يا نميتونه؟

[size=small]سلام.اميدوارم حال همگي شما دوستان گلم خوب باشه.
قبل از هر چيز از راهنمايياتون تو تاپيك قبليم تشكر ميكنم و اميدوارم اينبار هم منو از راهنمايي هاي ارزشمندتون بي نصيب نذارين.
راستش من تا چند سال پيش اشتباهات زيادي مرتكب ميشدم و مسلما با اين كارام مشكلات زيادي برام پيش ميومد تا اينكه سر قضيه اي مجبور شدم با يكي از دبيرام مشكلاتمو مطرح كنم. اون كمك كرد خودمو پيدا كنم و كلا تغيير شخصيت بدم و آرامشي رو كه سالها نداشتم به دست بيارم.
حالا از اون روزها دو سه سال ميگذره و همه چيز رو به راهه، به جز وابستگيم به اون دبير! وارد دانشگاه كه شدم مجبورا مسيرم ازش جدا شد و تنها چيزي كه ازش واسم مونده يه شماره تماسه. اونم ميگه منو خيلي دوست داره ولي من نميتونم باور كنم، چون سرش خيلي شلوغه و جواب تلفن هيشكيو نميده.... حتي من كه ادعا ميكنه واسش با همه فرق ميكنم.
وقتي باهام حرف ميزنه و ميبينمش احساس ميكنم تمام احساسش مال منه اما در عمل...
چند مدته همش احساس ميكنم مزاحمشم يا روم نميشه بهش زنگ بزنم و بهانه اي هم واسه زنگ زدن بهش ندارم. با همه ي صميميتم خيلي ازش خجالت ميكشم و باهاش رو در باستي دارم. اما نميخوام اين رابطه تموم شه. آخه اون مثل خواهرمه... اون حتي پاي مشكلاتم گريه كرده و چندين بار هم خودشو همه اعتبارشو واسه من به خطر انداخته اما حالا كه مشكلي ندارم احساس ميكنم اونم منو نميخواد. نميدونم واقعا نميخواد باهام حرف بزنه يا نميتونه؟! بازم تماس بگيرم يا قيدشو بزنم؟ دلتنگشم. نميتونم باور كنم نباشه... يعني همه حرفاش از رو ترحم بود؟ شما ميگيد چيكار كنم؟ ):

مشخصات كلي: من بيست سالمه، دبير سابقم 32 سالشه و مجرده. خيلي هم با احساسه. سه سال هم شاگردش بودم . اون هم دانشوي دكتري هست، هم دبير و هم استاد دانشگاه و هم نويسنده.... آخرين تماسم باهاش چند ماه پيش بوده و آخرين اس ام اسم 2 هفته پيش و آخرين ديدارمون سال پيش!

ممنونم ازتون.[/size]

سلام دوست عزیز
با توجه به اختلاف سنی زیادتون من فکر میکنم ایشون به شما به چشم یک برادر کوچیکتر نگاه میکنه و دوستون داره اما ظاهرن جوریکه من از نوشته هاتون برداشت کردم شما طور دیگه ای به ایشون علاقه مندین!
به هر حال فکر میکنم بهتر این باشه که خجالت رو کنار بذارید و مستقیم یا از طریقیه واسطه حرف دلتون رو بهشون بگید و نظر ایشون رو بدونید در مورد خودتون تا از این شک وتردید بیرون بیاید.

[quote=parya89]
سلام دوست عزیز
با توجه به اختلاف سنی زیادتون من فکر میکنم ایشون به شما به چشم یک برادر کوچیکتر نگاه میکنه و دوستون داره اما ظاهرن جوریکه من از نوشته هاتون برداشت کردم شما طور دیگه ای به ایشون علاقه مندین![/quot
سلام دوست عزیز.:72:
ایشون خودشون دختر هستن.
به نظرم شما شخصیت وابسته ای دارید چون در تایپیک قبلیتوون اشاره داشتید که دوست دارید ازدواج کنید و در حاظر هم در حال تحصیل هستید. و حالا چون موقعیت ازدواج و ندارید این علاقه را دارید خرج دبیرتون می کنید.
از این همه وابستگی در بیاید کسانی که شخصیت وابسته ای دارن در زندگی مجردی و متاهلی اذیت می شن چون شاید طرف مقابل شما نتونه خوب به احساسات شما پاسخ بده. بهتره سرتون و به درس و ورزش و .. گرم کنید تا وقتی که موقعیت خوبی براتون پیش بیاد.
البته داشتن یک ارتباط منطقی با دبیر سابق اصلا بد نیست ولی اینکه بخواین وابستگی احساستون و اون دبیر براتون پر کنه و مثل سابق براتون وقت بذاره بله این می شه مزاحمت.
اما صرفا یه تلفن یا هر ازگاهی دیدار و دادن اس ام اس های ادبی و فلسفی ( نه عشقی) ایرادی نداره. با این همه اوصافی که شما از ایشون کردید دبیر و استاد و دانشجو و .... خب ایشون وقت نداره سر خودش و بخارونه چه برسه به برقراری چنین رابطه ای.
حد و نگه دارید
موفق باشید:72:

اينجور كه شما توضيح داديد مثل علاقه ي يك همجنسگرا به هم جنس خودش بود. خانم پريا هم حق داشتند اشتباه كنند. ايشون يه زن 32 ساله هستند كه سرشون گرم زندگي خودشونه و با توجه به شغلشون مشغله هاي زيادي دارند و حالا يه زماني بر حسب دلسوزي خواهرانه به يكي از شاگرداشون كمك كردند و همدردي كردند. اما نميشه توقع داشته باشيد مثل يه دوست هم سن و سال شما بشه سنگ صبورتون. اگر متاهل هم باشند كه بدتر. شوهر و بچه و كار و فاميل وقت براي ايشون نمي ذاره كه با شما هم در ارتباط باشند.به نظر من سعي كنيد كم كم ايشون رو فراموش كنيد.

سلام دوستان عزيز.... ممنونم از راهنمايي هاتون.
من فكر ميكنم يه مقدار بد توضيح دادم و بد برداشت كردين! من عاشقش نيستم ! اون برام فقط يه دلگرميه. چون يه بار زندگيمو نجات داده ، احساس ميكنم بدون اون ادامه ي راهو بلد نيستم. چون تا حالا هر چي گفته گفتم چشم.... اما ادامشو گذاشته به عهده خودم و واسه اينه كه بهش احساس وابستگي ميكنم. نه اينكه بهش علاقه افراطي داشته باشم. همونطور كه گفتم اون مثل خواهرمه و من خواهرانه دوستش دارم. همين! منم نميخوام زياد وقتشو بگيرم. من فقط ماهي يه بار زنگ ميزنم و حالشو ميپرسم. حتي خودش گله ميكنه چرا دير به دير زنگ ميزنم. ولي از اينكه ديگه حرفي واسه هم نداريم ناراحتم. دوست عزيزم سي سيلي درست اشاره كردن. من دختريم كه زود وابسته ميشم و چون خيلي ها رو تو زندگيم از دست دادم ،حالا از تنها موندن مجدد ميترسم. البته وابستگي ها مربوط به دو سه سال پيشه و همونا هنوزم ادامه داره و مدت هاست كه به شخص جديدي وابسته نيستم. اما آخه چند نفرو چند بار فراموش كنم؟ راستش من اقوام زيادي تو ايران ندارم و اكثرا مهاجرت كردن، حتي خواهرم و پدرم و داداشم! و دير با كسي دوست ميشم ولي اگر با كسي دوست شدم ديگه دوست ندارم از دستش بدم.... واسه همينه كه نميخوام از زندگيم كنارش بذارم.!

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

دوستان عزيز خواهش ميكنم اشتباه نكنيد. هر دوي ما دختريم وعلاقمون هم خواهرانست نه عاشقانه!:163: خواهش ميكنم اشتباه برداشت نكنين.

سلام عزيزم
توي دانشگاه چطوره؟تونستي دوست خوبي همسن خودت پيدا كني؟ دانشگاهت چطوره؟ توي شهر خودتونه يا الان خوابگاهي؟ اگه خوابگاه باشي كه خيلي زودتر از اين حرفها دوست پيدا ميكني

دوست خوبم آفتابگردون! تو دانشگاه شهر خودم هستم و دوستان زيادي دارم و اتفاقا خيلي هم دوستم دارن ، ولي با هيچكدوم صميمي نيستم و دوست ندارم صميمي بشم. چون نمي خوام چيزي از گذشتم بدونن و از مسائل خانوادگيم سر در بيارن. متوجهين كه...

ضمن تایید نظرات sisili من هم معتقدم که وابستگی تون رو از این خانم کم کنید و سعی کنید خودتون به تنهایی برای زندگیتون تصمیم بگیرید و فقط در موارد خاص ازش مشاوره بگیرید. (فقط مشاوره و نه اینکه ایشون براتون تصمیم بگیرن!)

در مورد ارتباط هم بنظرم حالا که مشکلی ندارید، نباید ارتباطتون رو کامل قطع کنید که براشون سوء برداشت بشه که فقط هنگام مشکلات یادشون هستید. ارتباطتون رو در حد تلفنی و اس ام اس در مناسبتها و در حد احوالپرسی نگه دارید و بگویید که متوجه ضیق وقت ایشون هستی و به همین خاطر مکالمات را کوتاه می کنی.
دیدار هم می تواند در حد بازدید عید و تبریک روز تولد باشد.

سلام دوستاي خوبم. ممنونم كه باز هم با راهنمايي هاي ارزندتون منو از ترديد و دو دلي نجات دادين. گاهي وقتا با كسايي كه نميبينيشون خيلي راحتتري تا كسايي كه هميشه در كنارتن . و من خيلي خوشبختم كه بعد از خداوند و خانوادم دوستاي خوبي مثل شما دارم.... از همتون ممنونم. اگر هم سئوال هام بچگانه بود ازتون معذرت ميخوام . شرايطمو درك كنيد و به بزرگواري خودتون ببخشيد.
با توجه به راهنمايي هاي شما عزيزان، تصميم گرفتم رابطمو در حد معمولي حفظ كنم و مناسبتي باهاش در ارتباط باشم و احترامشو نگه دارم.
اعتراف ميكنم نسبت بهش پر توقع بودم و حالا كه عيد قربانه منم سعي ميكنم اين خودخواهي و توقع رو قرباني كنم و همچنين وابستگيمو كم كنم. چون يكي از پيام هاي اين عيد مقدس اينه كه آدم بايد از هر تعلقي كه اسيرشه خودشو رها كنه.
حق با شماست . هميشه فكر ميكردم مستقلم ! اما حالا كه دقت ميكنم ميبينم نيستم . خوشحالم كه متوجه اين اشتباهم شدم. با اين وجود اگر باز هم در تصميم گيري اشتباه كردم يا نقص هاي اخلاقي ديگه اي در وجودم ميبينيد خوشحال ميشم راهنماييم كنيد.

عيدتون مبارك.... پيروز باشين!:72:

سلام :

دوست گرامی دیدم که گویا به دنبال حل مشکل خود به نتیجه رسیده اید...به نظر من خالی از لطف نیست که لینک زیر را کامل و با حوصله مطالعه کنید و ان قسمت هایی که برای شما مفید است استخراج و استفاده کنید...
موفق باشید..

دست غریقی به دست توست......

:72: