منفی بافی های بی پایان

سلام
درهفته گذشه مطالب زیادی راجب دوستی دختر و پسر و طلاق و پشیمونی و منع رابطه و . . . داشتیم .
سعی میکنم کاملا خلاصه بنویسم .
چند تا سوال :
برا یبارم که شده بیاییم افراد فاسد و کج اخلاق و هرزه و . . . رو جامعه آماری و فکری خودمون قرار ندیم .
کجای دنیا با چند جلسه صحبت دختر و پسر هنگام خواستگاری شناخت کافی رو برای زندگی و ازدواج پیدا میکنن ؟
دلیل اینکه مخالف صحبت تلفنی دختر و پسر ( فقط تلفنی و برا ازدواج ) هستیم چیه ؟
کجای دنیا دختر و پسر جدا از هم بزرگ میشن و مهمتر چرا هر وقت دختر و پسری باهم حرف میزنن فکر میکنیم میخوان یه کثافت کاری بکنن ؟
دلیل اینکه زن و مرد بعد سی چهل سال زندگی باهم تازه یادشون میوفته با کی طرف هستن و بهم میگن من تازه شناختمت و میدونم چه اخلاق بد یا خوبی داری ؟
دلیل اصلی و واقعی طلاق ها چیزی بجز شناخت کافی هست ؟
و و و . . . !
تا کی قراره همیشه طرف بد و منفی همه چیزو در نظر بگیریم ؟
افتادیم تو دایره بد بینی و بد اندیشی و منفی بافی و . . . داریم دور این افکارمون میچرخیم . چرا ؟

سلام دوست عزيز . احتياط شرط عقله.... منفي بافي نيست. هم تجربه و هم علم روانشناسي ثابت كرده چنين روابطي (هرچند سالم) آينده خوبي نداره. به اطرافت نگاه كن ببين چند تا از اين دوستي ها موفق و بي دردسر بودن؟ توصيه ميكنم سي دي هاي دكتر انوشه رو ببيني.... رابطه دختر و پسر در اوج سالم بودنش هم يه رابطه احساسيه، دليلشم برميگره به ماهيت دختر و پسر و خاصيت آفرينششون . جايي هم كه احساس حرف ميزنه، عقل سكوت ميكنه! اينجاست كه دردسر ساز ميشه... اميدوارم متوجه منظورم شده باشي.
برات آرزوي موفقيت ميكنم!