با وضعیتی که من دارم , قطع ارتباط کار درستیه یا نه؟

سلام
مطلبی رو که میخوام اینجا قرار بدم یه جورای به تاپیک http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=2791 ربط پیدا میکنه اما اینجا فقط میخوام در مورد یه بخش خاص از اون تاپیک صحبت کنم:

با توجه شرایط من که در تاپیک بالا نوشتم آیا قطع رابطه کردن و سعی در به فراموشی سپردن دوست دخترم ( که قصد داشتیم با هم ازدواج کنیم ) کار درستیه یا نه ؟ آیا اصلا ازدواج در این شرایط به صلاحه یا نه ؟

در مورد مشکل و شرایط روحیم که در تاپیک قبلی نوشتم کسی راه حلی مناسبی برای رفع مشکلم ارائه نکرد ( البته از تلاش دوستان ممنونم ) , شاید هم من نتونستم مشکلم و درست مطرح کنم ولی به هر حال من دیگه بی خیال حل مشکل روحیم شدم و دارم اونو می پذیرم و فقط الان نگرانیم دوست دخترمه که خیلی هم دوستش دارم.

سلام دوست عزیز
به نظر من در این شرایط، ترک کردن دوستتون کار درستی نیست. چون با این کار احساس تنهایی هم به بقیه مشکلاتتون اضافه می شه.
من هم سالها قبل فکر می کردم که بعد از 20 سالگی زندگی هیچ رنگ و بویی نداره و کسل کننده می شه و باید تا قبل از این سن به خواسته هام برسم وگرنه بعد از اون هیچ کاری نمی تونم بکنم... اما الان 25 ساله هستم. بهترین دوران زندگیم توی این 5 سال سپری شد. و میدونم که هر چی جلوتر بره بهتر میشه. من از ازدواج بدم می اومد چون فکر می کردم با ازدواج تبدیل به یه آدم راکد و بی مصرف میشم. (در مورد خودم این احساس رو داشتم) اما الان چند ماهی که عقد کردم با وجود مشکلاتی که دارم از همیشه سرزنده ترم و با همسرم هدفهای مشترکی رو دنبال می کنیم.
به این احساس زیاد بها ندین. این روزها رو از دست ندین. برای خودتون هدفهای کوتاه مدت داشته باشین و بعد بلند مدت. تفریح رو از برنامه روزانه تون حذف نکنید. حتی اگه تفریح شما دیدن یک فیلم باشه یا گردش... بعضی روزها اختیار خودتون رو به دست دلتون بسپارین. بعضی وقتها آدم دوست نداره هیچ کاری بکنه، اون لحظه ها هیچ کاری نکنید و اجازه ندین هیچ فکری خلوتتون رو به هم بریزه. توی ظاهرتون تغییر ایجاد کنید. برنامه زندگی تون رو عوض کنید. غذاهای جدید رو امتحان کنید. جاهایی برید که تا حالا نرفتید. دکوراسیون اتاقتون رو عوض کنید. اگه براتون ممکنه رنگ اتاقتون رو عوض کنید. ...
اینها کارهایی که فکر می کنم اگه انجام بدین حالتون بهتر بشه. دوستتون هم حق داره که دلیل جدایی شما رو قبول نکنه. بهتره که به این موضوع فکر نکنید. برای ازدواج هم به نظر من یه کم صبر کنید تا حالتون بهتر بشه. شما باید با روحیه به استقبال یه زندگی جدید برید...

امیدوارم موفق باشید:72:

مرسی shad جان , راهنمایی تو حتما بکار میگیرم.
ولی من دارم کاملا احساس میکنم که اونم از شرایط من داره عذاب میکشه و اگه این وضعیت ادامه پیدا کنه اون خیلی داغون میشه
حتی گاهی به چهره غمگین من نگاه میکنه و شروع میکنه به گریه کردن , متاسفانه خیلی احساساتیه و از شرایطی که من دارم اون بیشتر لطمه میخوره
برای اینه که فکر جدایی به ذهنم خطور کرد . من به هر حال روحیم داغون هست و داغون تر شدنش برام مهم نیست ولی اون چرا باید تاوان روحیه لعنتی من و پس بده.
گناه اون این وسط چیه ؟ اینکه منو دوست داره ؟
عذاب کشیدن اون بیشتر از تنها موندن من برام عذاب آوره

مسئله من نیستم , - اونه - نمیدونم باید چکار کنم ؟! تورو خدا کمکم کنید

سلام anigma
درست هست که شما روی ایشون تاکید دارید و می فرمائید مسئله اونه نه من، اما در یک رابطه تعامل بین شخصیت ، احساس، منطق وروش و سبک زندگی دو طرف رابطه است.
لذا ایشون نه به عنوان کمک کننده به شما، بلکه به عنوان یک طرف رابطه متضرر شرایط روحی شماست. لذا ما همیشه به جوانانی که حتی در شرف ازدواج هستند توصیه می کنیم که هرگز ازدواج را به عنوان یک درمان در نظر نگیرند. لذا فرد نیاز است که به یک ثبات مطلوبی از مسائل عاطفی و احساسی برسد، سپس جهت ارتباط، ازدواج و زندگی برنامه ریزی کند.
لذا اگر شما بخواهید به ایشون از طرف شما آزاری نرسد ناگزیرید که ابتدا در حل مسائل احساسی خود بکوشید و پس از حل آنها به ایشون قولی بدهید.
خلاصه: حداقل برای مدت 3 تا 6 ماه از ایشون فرصت بگیر و طی این مدت به کمک یک روانشناس بالینی طبق پاسخی که در موضوع قبلی بهتون دادم، روی احساسات و برنامه زندگیت کار کن، و به او بگو در صورتی که به نتیجه مطلوب و خوشایند رسیدید می توانید برنامه هایتان را عملی کنید. در غیر اینصورت نیاز است که رابطه اتان را پایان دهید
نتیجه= عدم تصمیم گیری در شرایط حاضر و قطع موقتی رابطه با گرفتن فرجه برای 3 تا 6 ماه و کار روی احساسات خود و سپس پاسخگویی به او

جتاب مدیر از راهنماییتون سپاسگذارم
من حتما به پیشنهادتون عمل میکنم و ازش تقاضای فرصت میکنم. هرچند خیلی سخت بتونم قانعش کنم و ولی حتما این کارو میکنم.
امیدوارم بتونم مشکل خودم رو توی این مدت حل کنم , یا حداقل بهبود بدم.
شما هم دعام کنید.
از همتون ممنونم.

با سلام مجدد

راستش نميدونستم براي پرسشي كه دارم يه تاپيك جدا باز كنم يا همينجا بنويسم ولي به هر حال فعلا اينجا مينويسم :

طبق اتفاقاتي كه قبلا افتاده و احتمالا در جريان هستيد و پس از رفتن من پيش مشاور قرار شد تا موقعي مراحل مشاوره تمام نشده ، من و دوستم يه چند ماهي با هم قطع ارتباط كنيم ( تا بعد از اون تصميم نهايي رو براي ادامه يا جدايي بگيريم )....
تا امروز هم گرچه به سختي ولي اينكارو كرديم .. ولي يه موضوعي پيش اومده : حدود دو هفته ديگه تولدشه ، ما هميشه ( توي اين 4 سالي ) روزاي تولدمون يه جشن كوچولوي چند نفره با دوستاي نزديكمون ميگرفتيم ( خيلي برامون اين جشن مهم بود و هست )و ...
اما مشاور ميگه ايندفعه با توجه به شرايط موجود همچنان بايد ارتباطمون قطع باشه و حداكثر به ارسال يه اس ام اس يا تماس تلفني اكتفا كنم . نميدونم چرا اينقدر سخت گيرانه رفتار ميكنه !
راستش هرچي با خودم كلنجار رفتم نتونستم حرف مشاورم رو قبول كنم ، اين حرفش ديوونه كنندست ،‌بدترين كاريه كه ميتونم با اون بكنم ....

نميدونم به حرف مشاور گوش كنم يا نه ... نميدونم شايد احساسم نميزاره كار درست انجام بدم !
شما اگه جاي من بوديد چكار ميكرديد ؟
اگه جايي دوست دخترم بوديد چه انتظاري داشتيد و اگه خلاف انتظارتون برخورد ميشد چي فكر ميكرديد ؟
خواهشا نظرتون رو بهم بگين ، بگين كه به حرف مشاور گوش كنم يا نه ( حداقل در اين مورد ) ؟

سلام دوست عزیز
مشاوره رفتن یا نزد پزشک رفتن هیچ نفعی نداره مگر اینکه توصیه یا نسخه آن عمل شود.
لذا اگر انتظار کمک از ما یا مشاورت داری، باید عمل کنید.
در واقع پیگیری ذهنیات و احساسات خودت بر خلاف نظر مشاور، شما را با مشکلات شدیدتری مواجه می کند و کار را برایت سخت تر می کند.

مثل اینست که عفونتی سختی دارید ولی از سوزن و تزریقات ترس دارید. نگران نباشید.